က်ြန္ေတာ္ငယ္ငယ္ကတည္းက သီခ်င္းႀကိဳက္သည္။ သီခ်င္းနား ေထာင္ရတာ သေဘာက်သည္။ ၉ ႏွစ္ ၁ဝ ႏွစ္သားအရြယ္ ရန္ကုန္ ေရာက္ေတာ့ သီခ်င္းအမ်ိဳးမ်ိဳး နား ေထာင္ရသည္။ ထိုစဥ္က ေခတ္စား ေသာ လြတ္လပ္ေရးဓာတ္ျပားကုမၸဏီ က ထုတ္သည့္ ဓာတ္ျပားမ်ားကို ကားျဖင့္လွည့္၍ ေၾကာ္ျငာသည္။ လူစည္သည့္ေနရာမွာ ကားရပ္ၿပီး သီခ်င္းစာရြက္ေတြေဝေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔က ဝမ္းသာအားရ သြား ေတာင္းၾကသည္။ အသစ္ထြက္ေသာ သီခ်င္းေတြ ဖြင့္ျပေတာ့ သီခ်င္းစာ ရြက္ကိုၾကည့္ၿပီး လိုက္ဆုိၾကသည္။ ဓာတ္ျပားဝယ္သူေတြ ကားဆီသြား ၿပီး ဝယ္ၾကသည္။ ပထမဆံုးထြက္ သည့္ သီခ်င္းက ကိုျမႀကီး သီဆို ေသာ ဂီတဗိမာန္ျဖစ္သည္။ ခ်စ္မမ၊ ကိုမ်ိဳးလိႈင္ႏွင့္ ခင္ယုေမတို႔ စံုတြဲဆို ေသာ ျမင္းလွည္းေလးနဲ႔ေခၚ စသည့္ သီခ်င္းမ်ား တစ္ပုဒ္ၿပီးတစ္ပုဒ္ နား ေထာင္ရသည္။ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ နားေထာင္ၿပီးတိုင္း ၾကည္ၾကည္ႏူးႏူး ခံစားရသည္။
ကားျဖင့္လွည့္၍ ေၾကာ္ျငာ ေသာ ႐ုပ္ရွင္ေၾကာ္ျငာ၊ ျပဇာတ္ ေၾကာ္ျငာ၊ ေဆးေၾကာ္ျငာ၊ ေဆးလိပ္ ေၾကာ္ျငာ စသည္တုိ႔တြင္ အသံခ်ဲ႕ စက္ျဖင့္ သီခ်င္းမ်ိဳးစံု ဖြင့္ေလ့ရွိရာ ထိုသီခ်င္းမ်ားကို ခဏခဏ ၾကားရ သည့္အတြက္ စိတ္ထဲမွာ စြဲသြား သည္။ ႐ုပ္ရွင္ၾကည့္ေတာ့ ေနာက္ခံ အျဖစ္ သီဆိုသည့္သီခ်င္းမ်ားကို ၾကားရျပန္သည္။ ေရဒီယိုမွလည္း သီ ခ်င္းေဟာင္း၊ သီခ်င္းသစ္မ်ားကို ေန႔ စဥ္ လႊင့္ထုတ္ေနသည့္အတြက္ တဝ ႀကီး နားေထာင္ရသည္။ ျပန္စဥ္းစား ၾကည့္ေသာအခါ ကြၽန္ေတာ္ကေလး ဘဝ ရန္ကုန္ေရာက္စ ၁၉၅ဝ ခုႏွစ္ ေလာက္မွ လူလတ္ဘဝ ၁၉၈ဝ ေလာက္အထိ ႏွစ္ ၃ဝ ေလာက္ အဆက္မျပတ္ ေမြ႕ေလ်ာ္ခဲ့ေသာ သီခ်င္းနားေထာင္သည့္ ဝါသနာ ေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ့္စိတ္အာ႐ံုထဲမွာ သီခ်င္းေဟာင္းမ်ားစြာ စြဲၿငိေနၿပီျဖစ္ ေၾကာင္း သတိျပဳမိပါသည္။
၁၉၉၇ ခုႏွစ္တြင္ ျပည္ပတာဝန္ ျဖင့္ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံသို႔ ၂ ႏွစ္သြားရေသာ အခါ စိတ္ႀကိဳက္သီခ်င္းေခြမ်ား ရွာ ေဖြဝယ္ယူသြားခဲ့ပါသည္။ ရန္ကုန္ ေရာက္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔မိသားစု ျမန္မာသီခ်င္းေအးေအးေလးေတြကို ဖြင့္နားေထာင္ရင္း အလြမ္းေျဖရ သည္။ ထိုအခ်ိန္မွာ သီခ်င္းေတြ နား ေထာင္ရတာ ပိုအရသာရွိသည္။ ငယ္ငယ္ကစြဲခဲ့ေသာ သီခ်င္းေတြကို လည္း ျပန္သတိရသည္။ တိုက်ိဳမွာ ျမန္မာစာအုပ္မ်ား၊ မဂၢဇင္းမ်ား ေရာင္းေသာ ကိုယ္စားလွယ္ထံမွ လစဥ္မဂၢဇင္း ေလးငါးေစာင္ ဝယ္ ဖတ္ရင္း သီခ်င္းေတြအေၾကာင္း ေရးဖို႔ စိတ္ကူးရသည့္အတြက္ ဂီတ ဗိမာန္မွသည္ ေခါင္းစဥ္ျဖင့္ ငယ္စဥ္ က သီခ်င္းနားေထာင္ခဲ့ရသည့္ အေတြ႕အႀကံဳေတြကို ေဆာင္းပါး ေရးၿပီး ႐ုပ္ရွင္ေတးကဗ်ာမဂၢဇင္းသို႔ ပို႔လိုက္သည္။ ကြၽန္ေတာ့္ေဆာင္းပါး ကို လိုလိုလားလားေဖာ္ျပေပးသည့္အ တြက္ ေနာက္ထပ္ ေလးငါးပုဒ္ ဆက္ပို႔ျဖစ္သည္။ ဂ်ပန္မွာ ၂ ႏွစ္ေန ၿပီး ျမန္မာႏိုင္ငံ ျပန္ေရာက္ၿပီးေတာ့ လည္း ႐ုပ္ရွင္ေတးကဗ်ာမွာ သီခ်င္း အေၾကာင္း ေဆာင္းပါးမ်ား ဆက္ ေရးျဖစ္ပါသည္။
ကြၽန္ေတာ္ဂီတပညာရွင္ မ ဟုတ္ပါ။ထို႔ေၾကာင့္ သီခ်င္းေတြကို ဂီတ႐ႈ ေထာင့္မွာ ေရးႏိုင္စြမ္းမရွိပါ။ သီခ်င္းေတြကို မျပတ္ နားေထာင္ ေသာေသာတရွင္ စာေပသမား တစ္ ေယာက္၏ ကိုယ္ေတြ႕ခံစားမႈ၊ ကိုယ္ ေတြ႕အျမင္တုိ႔ကို အေျခခံ ေရးျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ သီခ်င္းေတြအေၾကာင္း ေရးေတာ့ ေရးဖြဲ႕သည့္ ဂီတအဆို ေတြအေၾကာင္း၊ သီဆိုသည့္ အဆို ေတာ္ေတြ အေၾကာင္း ဆက္စပ္ပါလာ ရသည္။ ကြၽန္ေတာ္ ရန္ကုန္ေရာက္စ ဗဟန္း မွာေနစဥ္ သိကြၽမ္းခင္မင္ ရေသာ ဂီတသမားမ်ား၊ မသိကြၽမ္း ေသာ္လည္း ေတြ႕ျဖစ္ေနရေသာ ဂီတ သမားမ်ား အေၾကာင္း ေရးျဖစ္သည္။ ဂီတစာဆိုမ်ားတြင္ ကြၽန္ေတာ္ အလယ္တန္း ေက်ာင္းသားဘဝက ခင္မင္ရေသာ ကြၽန္ေတာ့္ထက္ အတန္းႀကီးေသာ ဂီတစာဆို ထြန္းေအးေလး အေၾကာင္းေရးရင္း သူ႔လက္ရာျဖစ္ေသာ တြံေတးသိန္း တန္ႏွင့္ ၿမိဳင္တို႔၏ တူညီေသာ ေမတၱာလက္ဝယ္ ေမာင္ျမသိန္းႏွင့္ ၾကည္ၾကည္ဝင္းတုိ႔ ၏ “သစၥာမ်ား စြာနဲ႔ပဲရယ္” သီခ်င္း ေတြအေၾကာင္း ေရးျဖစ္သည္။ အလယ္တန္းေက်ာင္း က ကြၽန္ေတာ့္ ဆရာ ဂီတစာဆို “သူ” (ဆရာဦးၿငိမ္းေမာင္)ေရးေသာ တကၠသိုလ္သိန္းတုိး ၏ ၿပံဳးပေဒသာ စသည့္ ဟာသသီ ခ်င္းမ်ားအေၾကာင္း လည္း ေရးပါသည္။ ငယ္စဥ္ကတည္း က ဂီတစာဆိုတစ္ေယာက္၏ သီခ်င္းေတြ သေဘာက်ခဲ့ရာမွ ကြၽန္ေတာ့္ဆရာ အျဖစ္ ဆံုစည္းခဲ့ရ ေသာ ဂီတစာ ဆိုတကၠသိုလ္ျမတ္စိုး၏ လက္ရာမ်ားျဖစ္သည့္ ကိုလွေအာင္ ၏ “ပ်ိဳးနဲ႔ေမ”၊ ကိုလွေအာင္ႏွင့္ စီေလး တုိ႔ စံုတြဲဆုိေသာ “တူတူ” သံၿပိဳင္ဆိုေသာ “ၾကင္စဦး” စသည့္ သီခ်င္းမ်ား အေၾကာင္း ေရးျဖစ္ သည္။ မိတ္ေဆြ အျဖစ္ ခင္မင္ရေသာ ဂီတစာဆို ေမာင္လြမ္းေျပ၊ ေမာင္ေၾကးမံု၊ ကိုေလးလြင္တို႔၏ သီခ်င္းမ်ားအ ေၾကာင္း လြမ္းသတိတ ရ ေရးျဖစ္ခဲ့သည္။ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္ ေသာ ေတးသံရွင္ ကိုျမသိန္း၏ သီခ်င္းေတြ အေၾကာင္းလည္းပါ သည္။
ဆရာေရႊတိုင္ၫႊန္႔၏ သီခ်င္း မ်ားကို စာေပ႐ႈေထာင့္မွ ေလ့လာ မိသလို ဆရာၿမိဳ႕မၿငိမ္း၏ စကားသံုး ႏႈန္းဟန္ကိုလည္း ေလ့လာမိပါသည္။ ရင္ထဲမွာ စြဲေနေသာ ဂီတနယ္သစ္ကို ေစာညိမ္း၏ သီခ်င္းမ်ားကိုေတာ့ “မိုးသက္ေလႏွင္ကို႐ႈျမင္ျခင္း”၊ “စံပယ္ ကိုနမ္း႐ိႈက္ျခင္း”၊ “ေရာ္ရြက္ဝါျမည္ ေအာင္ႏွင့္ ေႏွာင္းေႏြသန္လု” ေခါင္း စဥ္မ်ားျဖင့္ ေရးခဲ့ပါသည္။
ဂီတလုလင္ဦးကိုကိုႏွင့္ ေနာက္ ပိုင္းႏွစ္မ်ားမွာ သိကြၽမ္းရၿပီး သူကြယ္ လြန္ခါနီးတစ္ညမွာ ဦးကိုကို၏အိမ္ တြင္ စကားဝိုင္းဖြဲ႕ၾကစဥ္ ဂီတေလာ ကအေတြ႕အႀကံဳအေၾကာင္း မွတ္ သားစရာမ်ား ၾကားရသည္ကို အ ေၾကာင္းျပဳၿပီး “မအိုေသာဂီတလုလင္” ေခါင္းစဥ္ျဖင့္ ဆရာ့သီခ်င္းေတြအ ေၾကာင္း ေရးခဲ့သည္။ သက္ႀကီးဝါ ႀကီးေတးသံရွင္ ကိုမင္းေနာင္၏ သီ ခ်င္းမ်ားအေၾကာင္းကိုလည္း ခံစားမိ သလို ပံုေဖာ္ခဲ့သည္။ (မၾကာမီက ကြန္လြန္ရွာပါၿပီ။) ေဝေဝစည္စည္ အဆိုေတာ္ႀကီးႏွစ္ေယာက္ ဟု ဆိုရ ေလာက္ေသာ ကိုစိုးေအာင္၏ သူ ဇာ သီခ်င္းကိုၾကားေယာင္ေနသလို ကိုမင္းသူ၏ ပံုပမာ သီခ်င္းကိုလည္း နားထဲမွာ စြဲေနဆဲပါ ဟု အသံၾကည္ လင္လွေသာ အက်ည္းတန္ခ်စ္သူ ေတးသံရွင္ ကိုေမာင္ေမာင္ႀကီး၊ ဂီတ စာဆိုကိုျမေလး၏ ပစၥည္းမဲ့ ယဥ္ ေက်းမႈ ေတးသံရွင္ ကိုခင္ေမာင္လြင္၊ အင္းယားအမွာေတာ္ပံုကို ေရးဖြဲ႕ ေသာ ကိုျမေလးႏွင့္ သီဆိုေသာ စႏၵ ရား ကိုခ်စ္ေဆြတို႔၏ သီခ်င္းမ်ားကို လည္း မၾကာခဏ ဆိုၾကည့္မိသည္။
ဆရာေရႊျပည္ေအး၏ သီခ်င္း မ်ားကို ကေလးသံကေလးႏွင့္ ခ်စ္စ ဖြယ္ သီဆိုေသာ အဆိုေတာ္ငယ္ငယ္ ကလည္း ျမေကသီ၏ မုန္႔ဆီေၾကာ္၊ ေရႊအိုးစည္၊ ဟဲ့ေၾကာင္၊ ေအာင္ထူ၊ ဆြမ္းေတာ္ဗ်ိဳ႕ စသည့္သီခ်င္းမ်ားက လည္း ေပ်ာ္စရာေကာင္းပါသည္။ ေပဖူးလႊာမွသည္ ႏွစ္ငါးဆယ္ေက်ာ္ သည့္တိုင္ အသံေဝေဝစပ္စပ္ ရွိေန ဆဲျဖစ္ေသာ အဆိုေတာ္ႀကီး ေဒၚတင္တင္ျမ၏ သီခ်င္းမ်ား၊ စႏၵရားလွထြတ္ ၏လက္ရာ ျမန္မာ့စိတ္ရင္း ျမန္မာ့႐ႈခင္းတြင္ “လာေလာ့ဧည့္သည္႐ႈေလာ့ဧည့္ သည္”ဟု ကိုဝင္းဦးက လိႈက္လိႈက္ လွဲလွဲ ဖိတ္ေခၚခဲ့ပံုကိုလည္း ပံုေဖာ္ခဲ့ သည္။
ေဘာက္တူတို႔ ဝမ္းစာတုိ႔၊ သူ ငယ္ငယ္ကဆိုခဲ့ေသာ သီခ်င္းမ်ားမွ စ၍ သက္တံ့ေပၚမွာ ကစားမယ္ တြင္ အထူးလူသိမ်ားၿပီး ေမ့ကြက္ကို ရွာျဖင့္ ေသာတရွင္ေတြကို ဖမ္းစား ခဲ့ေသာ အဆုိေတာ္ႀကီး ေဒၚမာမာ ေအး၏ သီခ်င္းေတြကိုေတာ့ ေရဒီယို မွာေရာ ဓာတ္ျပားမွာေရာ တဝႀကီး နားေထာင္ခဲ့ရပါသည္။
တစ္ခါက အႏုပညာလက္ရာ တစ္ခုကို ဝတၱဳအျဖစ္ေရာ၊ ႐ုပ္ရွင္အ ျဖစ္ပါ ႏွစ္သက္ခံစားခဲ့ရဖူးသည္။ ဝတၱဳက ေမာင္သင္၏ ေရတိမ္နစ္ ျခင္း၊ ဆရာသုခက ခ်စ္ေသြးသစၥာ ဟူေသာ ႐ုပ္ရွင္အျဖစ္ ပံုေျပာင္းလိုက္ သည္။ ျပည္လွေဖ၊ ေမရွင္တုိ႔၏ သက္ေဝသီခ်င္းကို လွလွပပ ထည့္ သြင္းထားသည္။ ဇာတ္လမ္းအတြက္ ပဓာနက်ေသာ သီခ်င္းလည္းျဖစ္ သည္။ ထိုအေၾကာင္းကို ဆက္စပ္ ေရးလိုက္သည္။ “ေရတိမ္နစ္ျခင္းမွ ခ်စ္ေသြး သစၥာသို႔”ဟူ၍ျဖစ္သည္။
႐ုပ္ရွင္ထဲက ဇာတ္ဝင္သီခ်င္း တစ္ပုဒ္ကို အလြန္ႀကိဳက္သည့္အ တြက္ သီခ်င္းမရမခ်င္း ထို႐ုပ္ရွင္ ကို သံုးေလးႀကိမ္ျပန္ၾကည့္ခဲ့သည္။ အေတြ႕အႀကံဳကို ျပန္ၾကည့္ခ်င္ေသာ ႐ုပ္ရွင္ဇာတ္ကား၊ ျပန္နားေထာင္ခ်င္ ေသာ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ဟူ၍ ေခါင္း စဥ္ တပ္ေရးခဲ့သည္။ ႐ုပ္ရွင္ကား နာမည္က မုန္းေမ့ပါႏိုင္ ျဖစ္သည္။ ဝင္းဦး၊ ဝါဝါဝင္းေရႊ၊ တင္တင္မူ၊ သီသီ၊ ေအာင္လြင္တို႔ သ႐ုပ္ေဆာင္ သည္။ တင္တင္မူ၏ ေရႊလည္တိုင္ သီခ်င္းကို လွလွပပ ထည့္ထားသည္။ ေရႊ လည္တိုင္ကို ကြၽန္ေတာ္ရပါသည္။ မရေသးေသာ ဇာတ္ဝင္သီခ်င္းမ်ား ကိုရဲေအာင္ေရးဖြဲ႕၍ ဝင္းဦးဆိုေသာ ႏြမ္းလ်အိမ္ျပန္ျဖစ္သည္။ အလြန္ ေကာင္းေသာ သီခ်င္းပါ။ သီခ်င္း စာသားေရာ ေတးသြားေရာ အလြတ္ မရသည့္အတြက္ သံုးေလးႀကိမ္ ျပန္ ၾကည့္ေတာ့မွ ရသြားသည္။ ဝမ္းနည္း စရာ ေကာင္းသည္မွာ ထို႐ုပ္ရွင္ကို လည္း ေနာက္ထပ္မၾကည့္ရေတာ့ပါ။ ပ်က္စီးသြားၿပီလားမသိ။ ထိုသီခ်င္း ကိုလည္း ေနာက္ထပ္မၾကားရေတာ့ ပါ။
စြဲစြဲမက္မက္နားေထာင္ခဲ့ေသာ ထိုသီခ်င္းေတြကို အဆိုေတာ္ေတြက ျပန္ဆိုေသာအခါ အခ်ိဳ႕မွာ စာသား ေတြ မွားေနသည့္အတြက္ ဘဝင္မက် ျဖစ္ရသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ စာသားမွား ဆိုေသာ ျပန္ဆိုသီခ်င္းမ်ားဟု ေခါင္း စဥ္တပ္ၿပီး ေရးခဲ့ပါသည္။ ထင္ရွား ေသာအမွားအခ်ိဳ႕မွာ ဆရာၿမိဳ႕မၿငိမ္း ၏ မန္းေတာင္ရိပ္ခို သံၿပိဳင္အပိုဒ္ တြင္ “ျမနႏၵာ”၊ “ေရညိဳညိဳ”၊ “ရစ္ကာ သန္းကို”၊ “ေနညိဳညိဳ” ရစ္ကာသန္းဟု မွားဆိုျခင္း၊ “ပ်ိဳ႕မွာတမ္း”မွ ေမာင့္ အပူေပြသူပါရွင္ကို ေမာင့္အေပၚ ေဗြ မယူပါရွင္ဟု မွားဆိုျခင္း၊ ေအဝမ္း ႐ုပ္ရွင္ရတနာပံု ဇာတ္ကား ပဏာမ သီခ်င္း၏ အဆံုးသတ္မွ ရည္ၫႊန္း ကို စည္ယြန္းဦး၊ ဆုသြန္းမဂၤလာ စဥ္ သာရတနာပံုကို ဆုေတာင္းမဂၤလာ ဟု ကာရန္ေခ်ာ္ေတာေငါ့ျခင္း မွား ဆိုျခင္း၊ ေဒၚေမရွင္၏ ပါရမီဆယ္ပါး သီခ်င္းတြင္ သံၿပိဳင္စာပိုဒ္မ်ား၌ ဒါန ပါရမီ ၂၈ ထပ္ဆိုၿပီး သီလပါရမီ ေပ်ာက္ေနသျဖင့္ ပါရမီကိုးပါးသီခ်င္း ျဖစ္ေနျခင္းတုိ႔ျဖစ္သည္။ နာမည္ႀကီး အဆိုေတာ္ႀကီးေတြကိုယ္တိုင္ မွားဆို ၾကျခင္းျဖစ္သည္။
ဆက္တိုက္ ေရးခဲ့ေသာ ထို ေဆာင္းပါးမ်ားကို စုစည္းၿပီး သီခ်င္း နားေထာင္သူတစ္ေယာက္၏ ရင္ထဲ က သီခ်င္းမ်ားအေၾကာင္း (၂ဝ၁၄၊ ပုဂံ)ႏွင့္ ေရဒီယိုနားက တစ္ဖဖဝါးမွ မခြာသူတစ္ေယာက္ ရင္ထဲက သီခ်င္းမ်ားအေၾကာင္း (၂ဝ၁၆၊ ဆန္းစေသာ္တာ) စာအုပ္ ၂ ထုတ္ခဲ့ ပါသည္။
ေမာင္ခင္မင္ (ဓႏုျဖဴ)