ကြၽန္ေတာ္သည္ ႐ုပ္ရွင္ကို ျမတ္ႏိုးသလို၊ ဂီတကိုလည္း ခ်စ္ပါသည္။ စာေပ ကိုလည္း ေလးစားပါ၏။ ကြၽန္ေတာ့္အား ခု အသက္အရြယ္ အထိ စင္ျမင့္ေပၚ ကေန သီခ်င္းဆိုဖို႔ရန္ တစ္စံု တစ္ေယာက္ေသာ သူက ဖိတ္မႏၲက ျပဳခဲ့သည္ ရွိေသာ္ ကြၽန္ေတာ္သည္ မျငင္းဆန္ဘဲ လုိက္လိုက္ ေလ်ာေလ်ာ သြားေရာက္ သီဆို ေဖ်ာ္ေျဖ ေပးေလ့ ရွိသည္။ ေတးသံရွင္ဖိုးဆိုရွင္ ခင္ေမာင္ညြန္႔ ကဲ့သို႔ ကြၽန္ေတာ့္အား လည္း ဖိုးဆိုခ်င္ ထြန္းထြန္းဝင္းဟု အမည္နာမ မွည့္ေခၚမယ္ ဆိုရင္လည္း ရေသးသည္။ တစ္ညမွာ ကြၽန္ေတာ္ ဆီသို႔ ဖုန္းခေူူ တစ္ခုဝင္ လာသည္။ ဒီညေဖ်ာ္ေျဖ ေရးပြဲေတာ္တစ္ခုမွာ သီခ်င္းဆိုေပး ႏိုင္မလားေပါ့။ ဖုန္းဆက္သူ ကလည္း ရင္းႏွီးေသာ သူငယ္ခ်င္း မိတ္ေဆြ တစ္ဦး ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္ မဆိုင္း မ တြပဲ လာဆိုေပးပါမည္ဟု ကတိ ေပး လိုက္၏။ စတိတ္႐ိႈး စင္ျမင့္ ထက္ကေန ကြၽန္ေတာ္ ပါဝင္ခဲ့ေသာ ႐ုပ္ရွင္ ဇာတ္ကားထဲမွ ႐ုပ္ရွင္ေတး သီခ်င္း မ်ား သို႔တည္းမဟုတ္ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ေခတ္အခါက ကြၽန္ေတာ့္ ရင္ထဲ သို႔ ေရာက္ခဲ့ေသာ စတီဒီယို ေတးသီခ်င္း မ်ားကိုသာ သီဆုိေဖ်ာ္ေျဖေလ့ရွိ သည္။ ဒါဆိုရင္ သီခ်င္းသာ ဆိုတယ္ ခင္ဗ်ားမွာ ကိုယ္ ပိုင္ ေတး သီခ်င္း ေတြမရွိ ဘူးလားဟု ေမးလွ်င္ ကြၽန္ေတာ့္မွာ ကိုယ္ပိုင္သီခ်င္း ဆယ္ပုဒ္ေက်ာ္ ေလာက္ ရွိပါသည္။ ထိုအခ်ိန္က ကြၽန္ေတာ္ သီခ်င္းေခြ ထုတ္မယ္ ဆို လွ်င္ စီးရီးတစ္ေခြ ထုတ္၍ပင္ လို႔ရပါ သည္။ သို႔ေပမယ့္ လည္း ႐ုပ္ရွင္ ကင္မရာ ေရွ႕မွာ သ႐ုပ္ေဆာင္ ျခင္း အလုပ္ေပၚ မွာ အာ႐ံုစူးစိုက္ မႈေတြ လြန္စြာ မ်ားျပားခဲ့တာေၾကာင့္ ေနာက္ ဆံုးမွာ ေတာ့ ေတးစီးရီး မသြင္းျဖစ္ပဲ ဝါသနာရွင္ အဆင့္ ေလာက္ႏွင့္သာ ကြၽန္ေတာ္ တင္းတိမ္ ေရာင့္ရဲခဲ့ရေတာ့ သည္။ အမွန္ တကယ္ဆို ကြၽန္ေတာ္ က အဆိုေတာ္ ႐ုပ္ရွင္မင္းသား တစ္ေယာက္သာ ျဖစ္သင့္တာပါ။
ယခုေတာ့ျဖင့္ ကြၽန္ေတာ့္သား ခ်မ္းေအးဝင္း က အေဖ့ေျခရာ မနင္းပဲ ဂီတကို ဝါသနာ ထံုသည့္ သား တစ္ေယာက္ ျဖစ္လာခဲ့သည္။ သူတင္မက သူ႔သား ကြၽန္ေတာ္၏ ေျမးကေလး အံ့ထင္ရွားကလည္း “ေသးေသး ေလး ပဲလား၊ ႀကီးႀကီးလား” ဆိုသည့္သီခ်င္း တစ္ပုဒ္ကို သူ႔အေဖ ႏွင့္သံၿပိဳင္ ဆုိရင္း ငါးႏွစ္သား အရြယ္ မွာ ပရိသတ္ၾကား ေရပန္းစားၿပီး နာမည္ ရခဲသည္။ ဂီတ အလုပ္ကို ဆက္လုပ္ ဖို႔ ရာ ေျမးကေလးက အသက္ ငယ္လြန္း ေန၍ သူ႔အေဖ က သူ႔သား၏ဂီတ အေပၚ ႐ူးသြပ္မႈကို ကိုယ္ရွိန္သတ္ ပစ္ခဲ့သည္။ ေျမးက ေလး လူပ်ိဳေပါက္ ျဖစ္မည့္ အရြယ္မွာ ေျမေတာင္ ေျမႇာက္ေပးဖို႔ စိတ္ကူး ဆႏၵေတြ ရွိပံုရသည္။ ဟိုး တစ္ခ်ိန္ တုန္းက ေမာ္လၿမိဳင္ဘက္ မြန္ျပည္ နယ္ေန႔ ပြဲေတာ္မွာ ကြၽန္ေတာ့္ အား ျပဇာတ္ ကဖို႔ လာငွားရမ္းသည္။ သို႔ႏွင့္ ကြၽန္ ေတာ္ လိုက္ပါ သြား၏။ ေရွ႕ပိုင္းမွာ success ေတး ဂီတဝိုင္း က အဆို က႑ျဖင့္ ေဖ်ာ္ေျဖၿပီးလွ်င္ ေနာက္ပိုင္းမွာ ႐ုပ္ရွင္ အဖြဲ႕က ျပဇာတ္ရွည္ တစ္ပုဒ္ျဖင့္ ကၾက ရမည္ ျဖစ္ သည္။ ကြၽန္ေတာ္ သည္ ႏုပ်ိဳ ငယ္ရြယ္စဥ္က နာမည္ႀကီး မင္းသား တစ္လက္ျဖစ္ပါသည္။ ကိုယ့္ အေၾကာင္း ကုိယ္ေဖာ္တာ အိုဗာျဖစ္ သြားၿပီ ထင္ပါရဲ႕။ စာဖတ္သူေရ ေဆာရီးေနာ္။ ကြၽန္ေတာ့္အား ေတြ႕ခ်င္ျမင္ခ်င္လြန္း ၍ လာေရာက္ အားေပးသည့္ ပရိသတ္ႀကီးက ထြန္း ထြန္းဝင္း ထြက္မလာေသး ဘူး လား ဟု တစ္ေမးထဲ အေမးခံ ရတာ မ်ား လာေတာ့ ပြဲသြင္းသည့္ ကန္ထ႐ိုက္ က ထြန္းထြန္းဝင္း ကို ေရွ႕ပိုင္း သီခ်င္းဆို က႑ထဲမွာ ပြဲထုတ္ ေပးဖု႔ိေတာင္း ဆိုလာပါေလေရာ။ ပရိသတ္တို႔၏ ဆႏၵ ဆိုေတာ့ ဂီတ အဖြဲ႕ ကလည္း မျဖစ္ မေန တစ္ခုခု လုပ္ေပး ရေတာ့ မွာေပါ့ေလ။ သို႔ႏွင့္ ဂီတမွဴး ေစာဘြဲ႕ မွဴး က ကြၽန္ေတာ့္ အ တြက္ ေတးသီခ်င္း တစ္ပုဒ္ကို ခ်က္ခ်င္းေရးစပ္ေပးရင္း သည္ည သည္သီခ်င္း ဆိုပါဟု ကြၽန္ေတာ့္အား ဂီတာေခါက္ရင္း သီခ်င္းတိုက္ေပး သြားခဲ့၏။
သီခ်င္း နာမည္က “လမ္းထိပ္က အိမ္” တဲ့။ ကြၽန္ေတာ္ ႐ုပ္ရွင္ မင္းသားဘဝမွာ ပထမဦးဆံုး သီဆို ျဖစ္ခဲ့ေသာ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ ျဖစ္ပါ သည္။ သည္ ေနာက္ပိုင္းတြင္ ေစာဘြဲ႕မွဴး ႏွင့္ ခင္မင္ရင္းႏွီးသြားၿပီး သီခ်င္း ေပါင္း မ်ားစြာ ကြၽန္ေတာ့္အား ေရးစပ္ေပး ခဲ့၏။ ႀကံဳတုန္း ေျပာျပရဦး မည္။ အဆိုေတာ္ ကိုလႊမ္းမိုး သီဆိုခဲ့ တဲ့ “ကိုေပါ” သီခ်င္းရဲ႕ မူပိုင္ဟာ ကြၽန္ေတာ္ပါ။ သီခ်င္း နာမည္အရင္း က “ပံုျပင္လက္ေဆာင္”တဲ့။ ကိုလႊမ္းမိုး စီးရီးအေခြ ထုတ္ေတာ့ ထိုသီခ်င္းေလး ကို သူ႔အေခြ ထဲမွာ ထည့္ သံုး ခ်င္ ေၾကာင္း ေျပာေတာ့ ေစာဘြဲ႕မွဴးက ငါထြန္း ထြန္းဝင္းကို ေရာင္းထားတာ ေၾကာင့္သူ႔ဆီ သြားခြင့္ ေတာင္းလိုက္ပါ ဆို၍ တစ္ေန႔မွာ ကိုလႊမ္းမိုး ကြၽန္ေတာ့္အိမ္ ေရာက္ခ်လာသည္။ “အစ္ကို အဲဒီ သီခ်င္းဘြဲ႕ႀကီး ဆီက ဝယ္ထား တယ္ဆို၊ အဲဒါ ကြၽန္ေတာ့္ အေခြထဲမွာ ထည့္သံုးခ်င္လို႔ပါ” ဟုဆိုေတာ့ “ရပါတယ္ စိုးစိုးဆိုပါ”
“အစ္ကို အဲသလို ပါးစပ္နဲ႔ ခြင့္ျပဳ႐ံုနဲ႕ မရဘူး၊ အစ္ကို႔ အေနနဲ႔ ကန္႔ကြက္ရန္ မရွိေၾကာင္း စာတစ္ ေၾကာင္း ႏွစ္ေၾကာင္းေရးၿပီး လက္မွတ္ ထုိး ေပးပါ” ဟု ဆိုလာသျဖင့္ ကြၽန္ ေတာ္ ၾကည္ၾကည္ျဖဴျဖဴပဲ လက္မွတ္ ေရးထိုး ခြင့္ျပဳေပး လိုက္၏။ ၾကည့္စမ္း နာမည္ေက်ာ္ ေတးသံရွင္ လႊမ္းမိုး ဆိုမွာကိုေတာင္ ကြၽန္ေတာ့္ဆီ လာခြင့္ ေတာင္းခိုင္းတာေနာ္၊ ခြင့္မ ေတာင္းလဲ ကြၽန္ေတာ္က မကန္႔ကြက္ ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ေစာဘြဲ႕မွဴးက ကြၽန္ ေတာ္ အေပ်ာ္တမ္း ဆိုတာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ တစ္ေလးတစား နဲ႔ သူလုပ္ ထားသည့္ အလုပ္ အေပၚမွာ သစၥာ ရွိတာကို ေျပာခ်င္တာပါ။
“ေရႊျပည္ေတာ္ ေမွ်ာ္တိုင္းေဝး” သီခ်င္းကို ေရးဖြဲ႕ေပးသည့္ ေတးေရး ဆရာက ေစာဘြဲ႕မွဴး နဲ႕ ပါလာသည့္ ကရင္ေလး ေစာဖိုးခြားပါ။ ယခုနာ မည္ႀကီးေနသည့္ ေစာဖိုးခြားလား မသိဘူး။ ဟုတ္တယ္ ဆိုရင္ မဆိုျဖစ္ ေတာ့မည့္ အတူတူ သူ႔သီခ်င္း သူ႔ျပန္ ေပးခ်င္ပါေသးသည္။ တစ္ခ်ိန္မွာ ဘြဲ႕ႀကီး သမီးမ်ားနဲ႔ျပန္ေတြ႕ေတာ့ “ဟဲ့ .. သမီးတို႔က သမီးအေဖ ေရးေပး ခဲ့တဲ့ သီခ်င္းေတြ ဦးဆီမွာရွိ တယ္” လို႔ ေျပာျပခဲ့သျဖင့္ တစ္ေန႔မွာ သူ႕သားရဲ႕ ဂီတအဖြဲ႕က ဂီတာႏွစ္လံုး ကတ္ဆက္ တစ္လံုးႏွင့္ အိမ္ေရာက္ခ် လာၿပီး သူတို႔မၾကားဘူး ေသးသည့္ သီခ်င္း မ်ားကို ကြၽန္ေတာ္ ျပန္ဆို ျပသည္ကို အသံသြင္းယူသြားခဲ့ၾက သည္။ ထိုသီခ်င္းေတြထဲမွာ “ဟိုမွာ စြန္ကေလး ထ ႀကိဳးတန္းလန္းနဲ႔ ထ မိုးအျမင့္မွာေနရာယူ ထ လိုခ်င္ေပမယ့္ ႀကိဳးျပတ္မွသာ ထ ဒို႕ကရမွာမို႔ ထ ထ ဆိုတဲ့သီခ်င္းက ကြၽန္ေတာ္ ျပန္ဆိုခဲ့ ၍ version အသစ္ေျပာင္းၿပီး လူငယ္ေတြ ျပန္ဆိုျဖစ္ခဲ့သည့္ သီခ်င္း ေလး တစ္ပုဒ္ပါ။ ဒါေတြကို စာဖြဲ႕ၿပီး ေရးျပေန တာဟာ ကြၽန္ေတာ္ မ႑ပ္ တိုင္ တက္ခ်င္လို႔ မဟုတ္ပါဘူး။ ဂီတကို ႐ူးသြပ္ခဲ့ေသာ္လည္း အ ေကာင္အထည္ မေဖာ္ျဖစ္ခဲ့သည့္ ကြၽန္ေတာ့္ အေၾကာင္းေလးကို ပရိသတ္ကို သိေစခ်င္ တာေၾကာင့္ပါ။ ကဲ ထိပ္စမွာ ေရးခဲ့တဲ့ စတိတ္ ႐ိႈးသြား တဲ့ အေၾကာင္း ေလး ဆက္ေျပာရဦး မယ္။ ပြဲစီစဥ္သည့္ သူက ကြၽန္ေတာ္ ႏွင့္ မနက္တိုင္း အင္းယား ကန္ေဘာင္ ေပၚမွာ လမ္းအတူ ေလွ်ာက္ေနက် သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ပါ။ သူက EMPAROR တီးဝိုင္း၏ မန္ေနဂ်ာ၊ နာမည္က ကိုသန္႔စင္တ့ဲ။ ကြၽန္ေတာ္ သီခ်င္း ဆိုတက္မွန္းလည္း သိသည္။ ပြဲကေတာ့ မင္းဓမၼလမ္း MCC မွာ က်င္းပခဲ့သည့္ တတိယ အႀကိမ္ေျမာက္ မသန္စြမ္း သူမ်ား၏ အႏုပညာ ပြဲ ေတာ္မွာပါ။ ဂီတႏွင့္ ႐ုပ္ရွင္ အႏုပညာသမား ေျခာက္ေယာက္ သာ သီဆိုၾကမွာပါ။ ဘာျဖစ္လို႔လည္း ဆို ေတာ့ ေရွ႕ပိုင္း အစီ အစဥ္မွာ သူ႔အဖြဲ႔ ႏွင့္သူ သီဆို ေဖ်ာ္ေျဖမည့္ အဖြဲ႕ေတြက ရွိေနေသးတယ္ေလ။ မသန္စြမ္းသူ မ်ား၏ အႏုပညာ ပြဲေတာ္ ကို အားေပး ဂုဏ္ျပဳ သည့္ အေနႏွင့္ သြားေရာက္ စုေပါင္း ေဖ်ာ္ေျဖျခင္း လည္း ျဖစ္ပါ သည္။ သႀကၤန္မွာလည္း EMPAROR ႏွင့္ သီခ်င္း ဆိုဘူးသည့္ အေတြ႕အႀကံဳ ကလည္း ရွိတာေၾကာင့္ ဆံုျဖစ္သြား တာပါ။ ထြန္းထြန္းဝင္းတို႔ ဆိုမည္ ဆိုေတာ့ လည္း GREAT တီးဝိုင္းႏွင့္ ကို တက္ ဆိုပစ္ လိုက္တာ။ ဟိုးတစ္ ခ်ိန္ ေစာဘြဲ႕မွဴးႀကီး ရွိခ့ဲတုန္းကလည္း ကြၽန္ေတာ္ LAZY CLUB ႏွင့္ ဆိုခဲ့ဘူး တာပါပဲ။ ဘြဲ႕ႀကီးရဲ႕ သား ခ်စ္စမ္း ေမာင္ ဂီတမွဴးျဖစ္မွ မဆံုျဖစ္ေတာ့ တာ။ တစ္ခါတစ္ရံ ေလာက္ ေစာဘြဲ႔မွဴး အလြမ္းေျပ LAZY CLUB ႏွင့္ ဆိုၾကည့္စမ္းခ်င္ပါ ရဲ႕။ အတိတ္က အရိပ္ကေလးေတြ ျပန္လည္ျမင္ ေယာင္ ခံစားရင္းႏွင့္ ေအာ္ … ႏွစ္ေပါင္း သံုးဆယ္ ေက်ာ္ခဲ့ၿပီေလ …။
အကယ္ဒမီ(ထြန္းထြန္းဝင္း)