ကြၽန္ေတာ္သည္ မႏၲေလးသား ဝတၴဳေရးသူမ်ားအနက္ ဂ်ာနယ္ေရစီးေၾကာင္းထဲသို႔ အေစာဆုံးခုန္ခ်ခဲ႔သူျဖစ္သည္။
ထိုအခ်ိန္က သတင္းဂ်ာနယ္ဆို သည္မ်ားမွာ တစ္ပတ္အတြင္း ျပည္တြင္းျပည္ပသတင္းမ်ားကိုပင္ ပီပီ ျပင္ျပင္ မေဖာ္ျပႏိုင္ၾကေသး။ စာေပ လြတ္လပ္ခြင့္ဆိုသည္ကလည္း အလြန္ အမင္းမိုးေခါင္ဆဲ။ ထို႔ေၾကာင့္ ႐ုပ္ ရွင္ဂီတအႏုပညာေရးရာ သတင္းပေဒသာ ကိုးဆယ္ရာခိုင္ႏႈန္းေဖာ္ျပ ေသာ ဂ်ာနယ္ဆိုသည္မ်ားအေပၚ စာေရးဆရာ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားႏွင့္ မဂၢဇင္းအယ္ဒီတာတခ်ဳိ႕က သိပ္အရာမသြင္းခ်င္ၾကေသာကာလတစ္ ခုလည္းျဖစ္သည္။
ကြၽန္ေတာ္သည္ မေဟသီ မဂၢဇင္းဒီဇိုင္နာေဟာင္း ဆရာကိုဇန္ဇန္ကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး မိတ္ေဆြ သံေယာဇဥ္ျဖင့္ ဂ်ာနယ္ေလာကထဲသို႔ ၁၉၉၇ခုႏွစ္တြင္ ေရာက္ရွိလာသူျဖစ္ ေသာ္လည္း ထိုအခ်ိန္မတိုင္မီက တည္းက မဂၢဇင္းသစ္တစ္အုပ္ ေကာက္ဖတ္ၿပီဆိုလွ်င္ စာေပ႐ုပ္ရွင္ ဂီတသဘင္အႏုပညာစာမ်က္ႏွာမ်ား ကို ဦးစြာ ေကာက္ဖတ္ေလ့ရွိေၾကာင္း ေရးေဖာ္အေပါင္းအသင္းမ်ားပင္ အသိအမွတ္ျပဳထားရသူလည္းျဖစ္ သည္။ သည္သို႔ေသာ ဝတၴဳေရးသူ တစ္ေယာက္ႏွင့္ ထိုဂ်ာနယ္မ်ဳိး ဖူးစာ ဆုံမိျခင္းမို႔ သဘာဝေတာ့က်သည္ဟုပင္ ဆိုရပါမည္။ ယခုေန ျပန္စဥ္းစားသည့္အခါ ဝတၴဳေရးသမားမ်ားထဲက ႐ုပ္ရွင္ဂီတ အႏုပညာအေၾကာင္းအရာမ်ားကို ဂ်ာနယ္စာမ်က္ႏွာမွာ ေရးခဲ႔သူကား ရွားပါးဘိျခင္း။ ထိုအေနအထားကပင္ နာမည္တစ္လုံး၊ စာမူခတခ်ဳိ႕အတြက္ မရည္ရြယ္ဘဲ ႐ုပ္ရွင္ဂီတအႏုပညာ ေရးရာအေၾကာင္းအရာမ်ားကို စိတ္ ပါဝင္စားစြာ ေရးေလ့ရွိေသာ စာေရး ဆရာမတစ္ေယာက္ကို သြားေတြ႕ သည္။
ထိုဆရာမမွာ မၾကာမီရက္ပိုင္း ကမွ မႏၲေလးေဆး႐ုံႀကီးမွာ ကြယ္ လြန္သြားခဲ႔ေသာ ဆရာမခင္ပန္ႏွင္း ပင္ျဖစ္သည္။ ကြၽန္ေတာ္သည္ ဆရာ မေရးသည့္ အႏုပညာေဆာင္းပါးမ်ား ကို အားေပးဖတ္႐ႈသည့္ပရိသတ္ တစ္ေယာက္လည္းျဖစ္သည္။ ဆရာ မႏွင့္ အဆိုေတာ္ေမဆြိတို႔၏ အင္ တာဗ်ဴးတစ္ပုဒ္ကိုလည္း မွတ္မိေန သည္။ ေမဆြိထံသြားၿပီး အင္တာဗ်ဴး စဥ္ သူခံစားနားေထာင္ခဲ႔ေသာ ေမ ဆြိစီးရီးေခြမ်ားကို အိတ္တစ္လုံးထဲ ထည့္ယူသြားၿပီး တစ္ေခြခ်င္းထုတ္ ခ်ျပကာ ေတြ႕ဆုံေမးျမန္းခဲ႔သည္။ ႐ုပ္ရွင္ဂီတအႏုပညာႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး စိတ္ႏွစ္ခံစားေပ်ာ္ဝင္သြားတတ္သည္ ကိုလည္း သေဘာက်လွသည္။ နာ မည္ႀကီးဝတၴဳမ်ားကို ႐ုပ္ရွင္႐ိုက္ေတာ့ မည္ဆိုလွ်င္ ဇာတ္ေကာင္စ႐ိုက္ႏွင့္ ထပ္တူသ႐ုပ္ေဆာင္ႏိုင္မည့္သူမ်ား ကို ေခတ္ၿပိဳင္သ႐ုပ္ေဆာင္မ်ားထဲက ေန ဘယ္သူႏွင့္လိုက္သည္၊ ဘယ္သူ ႏွင့္ မလိုက္ဘူးဟု ေရးတတ္သည္မ်ား ကိုလည္း ႏွစ္သက္မိသည္။
တစ္ခါေတာ့ ရန္ကုန္ေရာက္ ခိုက္ ဂ်ာနယ္တစ္တိုက္မွာ ဆရာ မခင္ပန္ႏွင္း၏ စာေတြသေဘာက်ေၾကာင္း ေျပာမိေတာ့ ဝိုင္းရယ္ၾက သည္။ မိတ္ေဆြအယ္ဒီတာခ်ဳပ္ႀကီး ခြက္ထိုးခြက္လန္ရယ္ရင္း “တူမွာေပါ့ …နင္နဲ႔ တူတာကိုး” ဟု ေျပာခဲ႔သည္ကိုလည္း မွတ္မိေနသည္။ စဥ္းစားၾကည့္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ သည္လည္း အႏုပညာေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္ကို အေစာႀကီးေရးခဲ႔ဖူးတာပါကလား။ ၁၉၉၇ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာမွ ကြၽန္ေတာ္က နံနက္ခင္းသတင္းဂ်ာ နယ္သို႔ေရာက္သည္။ ထိုမတိုင္မီ ၁၉၉၅ခုႏွစ္ကတည္းက မေဟသီ မဂၢဇင္းမွာ ႐ုပ္ရွင္သတင္းေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္ကို နာမည္မခံဘဲ ေရးႏွင့္ၿပီး ခဲ႔ၿပီ။
မေဟသီမဂၢဇင္းစာမ်က္ႏွာမ်ား ေပၚမွာ ေနရာေလးတစ္ခုရရွိေအာင္ ေမတၱာျဖင့္ အက်ဳိးေဆာင္ၾကသူမ်ားမွာ ကြၽန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းစာေရး ဆရာမ်ားျဖစ္သည္။ အတိအက် ေျပာရလွ်င္ မေဟသီမွာ “သူတို႔ဘာ ေတြေျပာၾကသလဲ” ေခါင္းစဥ္ျဖင့္ စာေပေဝဖန္ေရးမ်ား ေရးခဲ႔ၾကေသာ “စာအိုး” ဘုံကေလာင္တြင္ ပါဝင္ၾက ေသာ ဆရာမ်ားျဖစ္သည္။ ထိုဆရာ မ်ား ၁၉၉ဝခုႏွစ္တြင္ ရန္ကုန္ေရာက္ ခိုက္ မေဟသီမဂၢဇင္း တာဝန္ခံအယ္ ဒီတာဆရာဦးခင္ေမာင္ျမင့္ႏွင့္ ေတြ႕ခဲ႔အၿပီးမွာ ကြၽန္ေတာ္လည္း “ဇန္ျမင့္” ျဖစ္သြားကာ “ေရႊပါးစပ္ေငြပါးစပ္” ေခါင္းစဥ္ျဖင့္ ပင္တိုင္တစ္ေနရာ ရသြားခဲ႔သည္။ ၁၉၉၅ခုႏွစ္မွာလည္း ဆရာေက်ာ္ရင္ျမင့္ႏွင့္ ဆရာဦးခင္ ေမာင္ျမင့္တို႔ေတြ႕အၿပီး မႏၲေလးၿမိဳ႕ မွာ က်င္းပသည့္ ႐ုပ္ရွင္စိန္ရတုအႀကိဳ ႐ုပ္ရွင္ပြဲေတာ္သတင္းေရးရန္ ကြၽန္ေတာ့္တာဝန္ျဖစ္လာရျပန္ သည္။
ဦးခင္ေမာင္ျမင့္က ႐ုပ္ရွင္စိန္ ရတုသတင္းေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္ အေရးေပၚ ရခ်င္ေနသည္။ “ဆရာတုိ႔ အဲဒီပြဲေရာက္ေသးသလား” ဟု ေမးသည္တဲ႔။ ” ကြၽန္ေတာ္တို႔ေတာ့ မေရာက္ျဖစ္ဘူး။ ကိုသိုက္ႀကီးေတာ့ သြားတယ္ထင္တယ္” ကေန ကြၽန္ ေတာ့္ဆီ အထုပ္ႀကီးေရာက္လာေတာ့ သည္။ဘယ္လိုမွ် အေၾကာင္းျပ ျငင္းမရ။ အလွည္႔က်ႏြဲ႕မရ။ ထို႐ုပ္ရွင္သတင္းေဆာင္းပါး အေၾကာင္း ေျပာျပရပါဦးမည္။
” ငယ္ငယ္တုန္းကလို ရင္ခုန္သံ မျမန္ေတာ့ေသာ္လည္း လြမ္းသလိုလိုဘာလိုလို။ ဘာကိုလြမ္းတာလဲ။ ဘယ္သူ႔ကို လြမ္းတာလဲ၊ အမ်ဳိး အမည္ေဖာ္မရ။ တစ္ခုခုကိုေရာ အားလုံးကိုပါ လြမ္းေနတာလည္း ျဖစ္ႏိုင္သည္။ ဝင္းလိုက္႐ုပ္ရွင္႐ုံႀကီး က အေအး႐ုံျဖစ္လာသည္မွာ မၾကာ လွေသး။ သို႔ေသာ္ ကြၽန္ေတာ္က ပန္ ကာ႐ုံသစ္ႀကီးဘဝကို ျပန္လြမ္းေန မိသည္။ ပန္ကာ႐ုံဆိုေသာ္လည္း စိမ့္ မေနသည့္တိုင္ အေအးဓာတ္ ေကာင္းေကာင္းရေသာ ႐ုပ္ရွင္႐ုံ။ ႐ုပ္ရွင္ဇာတ္ကားအသံထြက္ကို အနားထိုင္ေျပာေနသလိုၾကားရ ေအာင္စီမံထားသည္။ နံရံတပ္ အသံေသတၱာမ်ား။ အေျခာက္တိုက္ ဆူညံတတ္သည့္ ႐ုပ္ရွင္ပရိသတ္ကို ပင္ ႐ုံ၏ အဆင့္အတန္းေၾကာင္း ႐ႈိးတိုးရွန္းတန္႔ျဖစ္ေစၿပီး အတန္ အသင့္ၿငိမ္သက္ေနေအာင္ ထိန္း ခ်ဳပ္ထားႏိုင္စြမ္းရွိသည္။ ႐ုံတြင္း လွ်ပ္စစ္မီးထြန္းထားပုံစနစ္။ နန္း ဆန္မန္းဆန္သည့္ ကဏာမအဖြင့္ ေရခင္းသံတီးလုံး။ စိမ္းတစ္ခါ၊ ျပာ တစ္လွည့္နီခ်ည္ဝါခ်ည္ျပည္႔ဖုံးကားအဖြင့္။ မေဟသီေဆာင္းပါးကို အတိတ္ ဝင္းလိုက္႐ုပ္ရွင္႐ုံပုံရိပ္၊ မႏၲေလး႐ုပ္ ရွင္ကုမၸဏီလီမိတက္က ထုတ္လုပ္ ေသာ ႐ုပ္ရွင္ကားမ်ားအေၾကာင္း၊ ေက်ာင္းသားဘဝ ႐ုပ္ရွင္လက္မွတ္ တိုးေဝွ႕ၾကည့္ရပုံမ်ား အစခ်ီဖြင့္လိုက္သည္။
” ယခုလည္း လူအုပ္ထဲတိုးေဝွ႕ ေနရျပန္ၿပီ။ ေရွ႕ဆုံးကေန သမီးေလး လက္ဆြဲၿပီး ေရာက္ေနေသာ ကြၽန္ ေတာ့္ကို ေနာက္က လူအုပ္၏ အတြန္းအထိုးခံေနရသည္။ ေရွ႕ကို ပင္ဟပ္ထိုးလဲလုလု။ အဲသည္ထက္ ေရွ႕ေက်ာ္လို႔က မျဖစ္။ ေရွ႕မွာ အတားအဆီးအဆို႔အပိတ္မ်ားႏွင့္။ အဲသည္ကို ေက်ာ္တက္ျဖတ္သန္းခြင့္ မရွိ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔သားအဖက ဖိတ္ၾကားခံရေသာ ဧည့္သည္မ်ားမဟုတ္။ အထူးဖိတ္ၾကားထားေသာ ၿမိဳ႕မ်က္ ႏွာဖုံးထဲမွာ မပါဝင္။ ႐ုပ္ရွင္ခ်စ္သူ ပရိသတ္ေတြ ၾကားထဲက သူလို ကိုယ္လို ႐ုပ္ရွင္ခ်စ္သူေတြ” ။
ထို႔ေနာက္ အကန္႔အသတ္ မ်ားသည္ မင္းပြဲစိုးပြဲမ်ားေရွာင္ကြင္း ေလ့ရွိေၾကာင္း၊ သံဆူးႀကိဳး ဟိုမွာဘက္ က ျမနႏၵာအကႏွင့္ သႀကၤန္ဖြင့္ပြဲမ်ား ကို စိတ္မဝင္စား ေၾကာင္း၊ ေတာင္ ျပဳန္းရတနာဂူလို “အားလုံးလည္း ေပ်ာ္ သိန္းေဇာ္လည္းေပ်ာ္” ဆိုသည့္ ေနရာမ်ားကမွ သေဘာက်စရာရွိေၾကာင္း ဆက္ေရးသည္။ သည္ပြဲက ေတာ့ သမီးငယ္ေလးပူဆာလြန္း၍ ပရိသတ္ ႀကီးထဲတိုးေဝွ႕ကာ လိုက္ျပရ ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း…
” ဝင္းလိုက္႐ုပ္ရွင္႐ုံအေပါက္ဝမွာ တခမ္းတနားတည္ေဆာက္ထား ေသာ နန္းၿမိဳ႕႐ိုးဝင္ေပါက္မုခ္ဦးႀကီး ၏ အတြင္းဘက္မွာ ေရာက္ရွိေန သည့္ သူမ်ားအေၾကာင္း ဆက္ေရးသည္။ ပရိသတ္အျမင္၊ ကြၽန္ေတာ္ ႏွင့္ သမီးေလးတို႔အျမင္မ်ားျဖင့္။ ဒါ႐ိုက္တာစင္ေရာ္ေမာင္ေမာင္၊ ဦး ေအာင္ျမင့္ျမတ္၊ ဆရာနတ္ေမာက္ ထြန္းရွိန္တို႔ကို ေတြ႕ရေၾကာင္း။ ရန္ကုန္က ခ်ီတက္လာၾကေသာ ကြၽန္ေတာ္တို႔၏ ဆရာႏွစ္ေယာက္ (ဦးဝင္းၿငိမ္း၊ ဦးျမတ္ခိုင္)ကို လွမ္းျမင္ၿပီး “ကြၽန္ေတာ္က ဆရာႏွစ္ေယာက္ ျမင္သြားမွာစိုးၿပီး လူအုပ္ထဲေနာက္ ျပန္ဆုတ္ေတာ့။ ေဖေဖဘာလုပ္တာ လဲဆိုၿပီးသမီးက ျပန္ဆြဲထုတ္သည္။ ကြၽန္ေတာ္က ကိုယ္ေရာင္ကိုယ္ဝါ သိပ္မေတာက္ပလွသျဖင့္ ဆရာေတြ က မျမင္။ လူအုပ္ထဲကေန ဆြဲထုတ္ သြားမွာ အစိုးရိမ္ပုိေနလိုက္ေသး၏” ဟုေရးသည္။
ထို႔ေနာက္ အေမေဒၚေမရွင္ ေရာက္ရိွလာသည္။ အေမက အျပာ ေရာင္ဝတ္စုံေလးဝတ္ထားသည္။ ဂုဏ္ျပဳခံ႐ုပ္ရွင္အႏုပညာရွင္ႀကီး၏ စိတ္ႏွလုံးေအးခ်မ္းဖြယ္အသြင္ႏွင့္ မႏၲေလးပရိသတ္ႀကီး၏ ႀကိဳဆိုႏႈတ္ ဆက္ၾကပုံမ်ားကို ဆက္ေရးသည္။ သိပ္မၾကာလိုက္။ လူအုပ္ႀကီးကို ေနာက္ဆုတ္ခိုင္း ေဘးကပ္ခိုင္းသည့္ ယာဥ္ေၾကာရွင္းလင္းျခင္းမ်ားႏွင့္ အတူ ေျမာက္ဘက္ကေန ကားတန္း ႀကီးဝင္လာသည္။ ကားတန္းထဲမွာ ဟိုတယ္ႏွင့္ ခရီးသြားလာေရးလုပ္ ငန္းဝန္ႀကီးဌာန ဝန္ႀကီးဒုတိယဗိုလ္ ခ်ဳပ္ႀကီးေက်ာ္ဘ၊ ျပန္ၾကားေရးဝန္ ႀကီးဌာန ဒုတိယဝန္ႀကီး ဦးသိန္းစိန္ တို႔ လိုက္ပါ လာၾကသည္။” ေဟာ ေဟာ ေတာင္ဘက္ကလည္း အခ်ိန္ကိုက္ ပါပဲ။ မွန္လုံပိတ္ ကားႀကီးတစ္စီးဝင္လာေခ်ၿပီေပါ့။ ေမွ်ာ္ေတာ္ေဇာနဲ႔ေမာၾကသူမ်ား ေဝါ ခနဲေဝါခနဲ။ ၾကည့္ၾကေလာ့႐ႈၾက ေလာ့။ ေက်ာ္သူ၊ စိုးသူ၊ လြင္မိုး၊ ရန္ေအာင္၊ ေမသန္းႏု၊ သီဟတင္စိုး၊ ဇင္မာဦး၊ ေဒြး၊ ရဲေအာင္၊ ေမသၪၨာ ဦး၊ သမီးေလးက လက္ညႇိဳးတထိုးထိုး။ ျမတ္ေကသီေအာင္ကို ကြၽန္ေတာ္က မသိ။ သမီးက ေျပေဇာ္ကိုမသိ။ ကြၽန္ ေတာ္က ေက်ာ္ေဇာႀကီးကြဟု ေစာ ေစာပိုင္းက ေအာ္ဟစ္လိုက္ေသာ ႐ုပ္ရွင္ခ်စ္သူႀကီးတစ္ေယာက္ကို လည္ျပန္ၾကည့္မိလုိက္ေသး” ။ ဒါက ဝန္ႀကီးဒုတိယဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေက်ာ္ ဘကို ရည္ညႊန္းလိုက္ျခင္း။
ညြန္႔ဝင္းမပါဘူးလား။ မႏၲေလးသားျဖစ္ၿပီး လိုက္မလာဘူးလား။ ထြန္းထြန္းဝင္းတို႔၊ ျမင့္ျမင့္ခိုင္တို႔ ေတာင္ပါေသးတာ။ မႏၲေလးသား ေဇာ္ဝမ္းေကာ မဖိတ္ၾကဘူးလား။ ကို ေက်ာ္ဟိန္းမပါဘူးလားဗ်ဳိ႕ဆိုသည့္ အသံဗလံမ်ားကိုလည္း ထည့္ေရးေပးခဲ႔သည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံ႐ုပ္ရွင္အစည္းအ႐ုံး အတြင္းေရးမွဴး၊ ျမန္မာ့႐ုပ္ရွင္စိန္ရ တုသဘင္က်င္းပေရးဗဟိုေကာ္မတီ တြဲဖက္အတြင္းေရးမွဴး စင္ေရာ္ ေမာင္ေမာင္၏ ေအာင္ျမင္ခံ႔ညား ေသာအသံေပၚထြက္လာသည္ႏွင့္ အတူ စိန္ရတုအႀကိဳ႐ုပ္ရွင္ပြဲေတာ္ ဖြင့္လွစ္ပုံျမင္ကြင္းကိုလည္း သည္သို႔ ဆက္ေရးသည္။
” ေရွ႕တိုး ေရွ႕တိုး ေရွ႕တိုး ၾကည့္ ၾက။ ဘာမွ် ေကာင္းေကာင္းမျမင္ရ။ ထက္ထက္မုိးဦး၊ မ်ဳိးသႏၲာထြန္းႏွင့္ ျမတ္ေကသီေအာင္တို႔က အေမေဒၚ ေမရွင္ေဘးက ၿခံရံပါလာၾကသည္။ ေမသၪၨာဦးကိုင္ထားသည့္ ေငြလင္ ပန္းထဲက ကတ္ေၾကးကို အေမက လွမ္းယူသည္။ ေမသန္းႏုႏွင့္ စိုး ျမတ္သူဇာတို႔ကိုင္ထားသည့္ ဖဲႀကိဳးကို ဝဏၰေက်ာ္ထင္ျပည္သူခ်စ္ေသာ အႏုပညာရွင္ႀကီးေဒၚေမရွင္က ျဖတ္ ေပးလိုက္ေသာအခါ မို႔မို႔ျမင့္ေအာင္ လက္က ႐ုပ္ရွင္ပြဲေတာ္ဖြင့္ပြဲ အထိမ္း အမွတ္ခ်ီးျမႇင့္သည့္ဆုေငြက်ပ္ႏွစ္ ေထာင္ပါဝင္ေသာမိုးပ်ံပူေဖာင္းတြဲ ႀကီး ေကာင္းကင္ယံတက္သြားသည္” ။ ကြၽန္ေတာ္က မိုးပ်ံပူေပါင္းႀကီး တက္သြားစဥ္ ဆရာနတ္ေမာက္ထြန္း ရွိန္သတင္းအေရးအသားပညာတစ္ခုကို သတိရၿပီး ၿပဳံးမိေသးေၾကာင္း ဆက္ေရးသည္။ ထိုစဥ္က မႏၲေလးၿမိဳ႕ ေျမာက္ဘက္ရွိ ေက်းရြာတစ္ရြာမွာ သီတင္းသုံးေသာ ဆရာေတာ္တစ္ပါး ႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ ရဟႏၲာဆိုၿပီး အေက်ာ္ေဒးယ်ျဖစ္ေနသည္။
လူေတြက ေကာင္းကင္ယံမွာ တြဲလဲတြဲလဲႏွင့္ လြင့္ပ်ံေနေသာအရာကို ရဟႏၲာဆုိၿပီးလက္အုပ္ခ်ီေနၾကသည္။ ထိုကာလက မႏၲေလးၿမိဳ႕မွာ ေစ်းပြဲေတာ္ဖြင္႔႔ပြဲ၊ ကုမၸဏီဖြင့္ပြဲ ေတြ အေတာ္မ်ားေနခဲ႔သလို၊ ၿမိဳ႕သူၿမိဳ႕ သားမ်ားအေနႏွင့္လည္းသည္လိုမိုး ပ်ံပူေဖာင္းတြဲႀကီးမ်ားႏွင္႔ သိပ္ရင္း ရင္းႏွီးႏွီးမရွိလွေသး။ ထိုစဥ္ဆရာက ရဟႏၲာမဟုတ္မိုးပ်ံပူေဖာင္းသာျဖစ္ ေၾကာင္း စာတစ္ပုဒ္ေရးကာ အလင္း ျပခဲ႔သည္။
” ျမန္မာႏိုင္ငံ ဂီတအစည္း အ႐ုံး(မႏၲေလး)၏ ေတးဂီတတီးမႈတ္ သီဆိုသံမ်ားသာယာၿငိမ္႔ေညာင္းစြာ ေပၚထြက္လာသည္။ အဆိုေတာ္ ဝင္းဝင္းေအာင္၏ ခ်ဳိျမၾကည္လင္ ေသာအသံ။ “ေအာင္ေစပိုင္ေစ”တဲ႔။ ေအာင္ၾကပိုင္ၾကပါေစဗ်ာ။ ဝန္ႀကီးႏွင့္ ႐ုပ္ရွင္အစည္းအ႐ုံး ဥကၠ႒တို႔ အမွာစကားေျပာၾကၿပီး ေနာက္ ေဖ်ာ္ေျဖတင္ဆက္သည့္ သီခ်င္းက ျမန္မာ့႐ုပ္ရွင္ေလွ်ာက္ေသာ လမ္း။ ယဥ္မြန္မင္းႏိုင္၏ ေတးစာသား။ အဖြဲ႕လိုက္သီဆိုသည္။
” ျမန္မာ့႐ုပ္ရွင္ေလွ်ာက္ေသာလမ္းသည္ အႏုပညာလမ္းဆိုေသာ္ လည္း စိုျပည္ေခ်ာေမြ႕ပန္းေမြ႕ရာအတိမဟုတ္ပါၿပီ…။ အနိမ့္အျမင့္ အတက္အဆင္းနဲ႔ အခက္အခဲမ်ားစြာ ရွိေနမည္…” အစရွိသည့္ သီ ခ်င္းတစ္ပိုဒ္ကို ထည့္သြင္းေဖာ္ျပ သည္။ ကိုရဲဝင္းက လမ္းေပၚက ခ်စ္ သူ၊ တင့္တင့္လႈိင္က ကိုယ္ပိုင္ေမတၱာ၊ ယဥ္မြန္မင္းခိုင္က ရင္မွာပ်ဳိးေသာ ပန္း၊ ဝင္းဝင္းေအာင္က ကံ၊ ထိပ္တင္ ဆန္းက ေရေျမဆုံးတိုင္၊ ယဥ္ေမႏုက ကိုယ္လိုခ်င္ေသာ ပန္း၊ ဒတၱက လမ္းေပၚကလူ သီခ်င္းမ်ား သီဆို ေၾကာင္း မွတ္တမ္းတင္ေပးသည္။ ထို႔ေနာက္ ဧည့္သည္ေတာ္မ်ား ႐ုံတြင္းဝင္သြားခ်ိန္ သမီးႏွင့္အတူ ႐ုပ္ရွင္ပြဲေတာ္ျပခန္းကို ဝင္ၾကည့္ေၾကာင္း ေရးခဲ႔သည္။
” ႐ုပ္ရွင္ျပခန္းထဲဝင္ခြင့္ရေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္မွာ ဆို႔နင့္ေၾကကြဲလာသည္။ မႏၲေလး႐ုပ္ရွင္ကုမၸဏီႀကီးက ႐ိုက္ကူးခဲ႔သည့္ “ဤလူ႔ေဘာင္တြင္”၊ “ကံ” ၊ “ေမာင့္မူပိုင္ရွင္” ပိုစတာႀကီးမ်ား ေရွ႕မွာ ကြၽန္ေတာ္လြမ္းဆြတ္နာက်င္ေနသည္။ (ကို)ယဥ္မြန္မင္းႏိုင္၏ သီခ်င္းကလည္း ကြၽန္ေတာ့္ အလြမ္း ဓာတ္ခံကို ပို႔ေပးေနသည္။ ကြၽန္ ေတာ္က ျပည္သူခ်စ္ေသာ ႐ုပ္ရွင္ အႏုပညာရွင္တစ္ဦးကို လက္ညႇဳိး ထိုး ျပမိသည္။ ပေဟ႒ိေျဖေနက် သမီးငယ္အိ႐ႈမဝေဇာ္က လြယ္လြယ္ ေလးေျဖလိုက္မည္ကို သိလ်က္ႏွင့္ “သူဘယ္သူလဲ”ဟု ေမးမိသည္။”
ထုိသူမွာ အကယ္ဒမီ မင္းသား ႀကီး ဦးထြန္းေဝျဖစ္ေၾကာင္း ကြၽန္ ေတာ္ေရးျပစရာလိုမည္မထင္။ ျပ ခန္းတာဝန္ယူၾကေသာ မႏၲေလးၿမိဳ႕ သား႐ုပ္ရွင္ဗီဒီယိုေလာကသားမ်ား က မႏၲေလးသားအႏုပညာျမတ္ႏိုးသူ မ်ား ပီသစြာ အလုပ္တစ္ခုကို တာဝန္ ေက်ပြန္စြာ လုပ္ျပလိုက္သည္။ ထို႔ ေၾကာင့္လည္း ဂုဏ္ျပဳမွတ္တမ္းတင္ လိုက္သည္။ သို႔ေသာ္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ စာနယ္ဇင္းေလာကမွာ စာေပကင္ ေပတိုင္မ်ား ရွိေနေသးသည့္အခ်ိန္။ အျဖတ္အေတာက္အပိတ္အဆို႔ေတြ ေၾကာင့္ ထြန္းေဝကို ထြန္းေဝဟု ေရးလို႔မရေသး။ ဦးထြန္းေဝက Black List ။
အဆုံးပိတ္မွာေတာ့ သမီးေလး အိ႐ႈမဝေဇာ္က စိန္ရတုအႀကိဳ ႐ုပ္ရွင္ ပြဲေတာ္အျဖစ္ မႏၲေလး႐ုပ္ရွင္႐ုံမ်ား မွာ တစ္ေန႔တစ္ကားျပသေနသည့္ ႐ုပ္ရွင္ဇာတ္ကားသစ္အနည္းဆုံးသုံးကား ျပသရမည္ဟု ပူဆာေၾကာင္း၊ ထိုဇာတ္ကားမ်ားမွာ ေဖေဇာ္ဂ်ီႏွင့္ သူေယာင္မယ္၊ ၿပဳံးသူမွာ မ်က္ရည္ စေတြႏွင့္၊ မင္းအာဏာ၊ ကိုကိုေလ ယာဥ္မွဴး၊ ၾကာေတာ့သည္လည္း ေမာင့္စကား၊ ေအာင္ျမင္ေသာေန႔၊ အခ်စ္ႏွင့္ အေကာင္းအတိုင္းျဖစ္ ေစမည္၊ တိုက္ပြဲေခၚသံ ႐ုပ္ရွင္ဇာတ္ ကားမ်ားျဖစ္ေၾကာင္း၊ “ဒီေန႔ကစၿပီး ၾကည့္မယ္ေဖေဖ” ဆိုၿပီး စတင္ဂ်ီ တိုက္ဖို႔ ႀကိဳးစားေနသည္႔ သမီးေၾကာင့္ စိတ္ညစ္ေနစဥ္ ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးက “ပြဲစဥ္အားလုံးလက္မွတ္ ကုန္သြားၿပီ” ဟု ဝင္ေျပာလုိက္သျဖင့္ အလုံးႀကီးက်သြားရပါေၾကာင္းဟု ေရးသား နိဂုံးခ်ဳပ္လိုက္သည္။
‘ ‘ ‘
တကယ္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္သည္လည္း ကြၽန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းစာေရး ဆရာမ်ားကဲ႔သို႔ပင္ ပြဲက်င္းပရာ ဝင္းလိုက္႐ုပ္ရွင္႐ုံေရွ႕သို႔ လုံးဝမေရာက္။ ဆိုခဲ႔သည့္အတိုင္း ဖိတ္ၾကားလည္း မခံရ။ သို႔ေသာ္ ဆရာေက်ာ္ရင္ျမင့္ အပို႔ေကာင္း၊ ဆရာဦးခင္ေမာင္ျမင့္ အမွာေတာ္ေကာင္းသျဖင့္ သမီးေလး လက္ဆြဲၿပီး ဝင္းလိုက္ ႐ုပ္ရွင္ အေရာက္သြားကာ ႐ုပ္ရွင္စိန္ရတု ဖြင့္ပြဲ တက္ေရာက္ခဲ႔သေယာင္ ကလီ ကမာ စာတစ္ပုဒ္ဖန္တီးထုတ္လုပ္ လိုက္ခဲ႔ရသည္။
“ဘဝသံသရာအစ သႀကၤန္မိုးအလယ္” အမည္ျဖင့္ စိန္ရတုအႀကိဳ ႐ုပ္ရွင္ပြဲေတာ္ (မႏၲေလး) (၁၈-၈- ၉၅) စာတစ္ပုဒ္အတြက္ အခ်က္ အလက္မ်ားကိုေတာ့ မႏၲေလး႐ုပ္ရွင္ ဗီဒီယိုအစည္းအ႐ုံးမွ ရယူသည္။ ဓာတ္ပုံမ်ားကိုလည္း ေဒါက္တာခင္ ေမာင္ၾကည္(ဝတ္မႈန္ဗီဒီယုိ)က ေက်း ဇူးျပဳသည္။ျမန္မာႏိုင္ငံဂီတအစည္းအ႐ုံး (မႏၲေလး)ဥကၠ႒ျဖစ္သူ ကြယ္လြန္သူမိတ္ေဆြႀကီး(ကို) ယဥ္မြန္မင္းႏိုင္က သီခ်င္းစာအုပ္တစ္အုပ္ေပးသျဖင့္ စိန္ရတုအႀကိဳ႐ုပ္ရွင္ပြဲေတာ္မွာ သီ ဆိုသည့္ သီခ်င္းမ်ားႏွင့္ သီဆိုသူမ်ား အမည္စာရင္းရလိုက္သည္။ သို႔ေသာ္ မေဟသီမဂၢဇင္းသို႔ ပို႔ လိုက္ေသာ စာမူမွာေတာ့ “သိုက္ထြန္းသက္” အမည္မတပ္။ “ဇန္ျမင့္”အမည္လည္း မသုံး။ ကြၽန္ေတာ့္နာမည္ရင္းျဖစ္ေသာ “ေမာင္သိန္းေဇာ္”ဟုတပ္ လိုက္သည္။ ေနာက္တစ္လ မေဟသီမဂၢဇင္း ၁၉၉၅ခုႏွစ္ ႏိုဝင္ဘာလထုတ္မွာ ေတာ့ ရွင္းလင္းခ်က္တစ္ခုပါလာ သည္။ ေအာက္တိုဘာလထုတ္မေဟသီ မဂၢဇင္းမွာ ေဖာ္ျပခဲ႔သည့္ ျမန္မာ့ ႐ုုပ္ရွင္စိန္ရတုအႀကိဳ ” ဘဝသံသရာအစ သႀကၤန္မိုးအလယ္” ေရးသူမွာ ကဗ်ာ ဆရာေမာင္သိန္းေဇာ္မဟုတ္ပါ ေၾကာင္းဟူ၍….။
သိုက္ထြန္းသက္