နတ္တို႔၏ နတ္မ်က္စိက ဤ ကမၻာေလာကကို ေစာင့္ၾကည့္ေနခဲ့ ရေသာသက္တမ္းကား..မနည္း ေတာ့ေပ။ ကမၻာေျမေပၚ၌ ပခုံး ႏွစ္ဖက္ၾကားမွာ ေခါင္းေပါက္၊ လက္ ႏွစ္ဘက္ျဖင့္ ကိုင္တြယ္ေဆာင္ရြက္၊ အေျခႏွစ္ဖက္ျဖင့္္ လႈပ္ရွားသြားလာ ၾကသည့္ မႏုႆလူသားမ်ား စတင္ ေပၚေပါက္လာခဲ့ေသာ ခရစ္ေတာ္ မေပၚထြန္းမီ (ဘီစီ)ႏွစ္ တစ္သန္း ေလာက္ကတည္းက ျဖစ္သည္။
“လူ႕ဘံုေလာကကို အကြၽႏု္ပ္ ေစာင့္ၾကည့္ေလ့လာေနခဲ့ရသည္မွာ ၾကာေတာင့္ၾကာေမာ ရွိလွပါၿပီ။ ႏွစ္ကာလ သိန္းသန္းခ်ီ၍ ၾကာျမင့္ ခဲ့သည့္တိုင္ လူသားေတြ၏ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟေတြမွာ ျပဳျပင္ေျပာင္း လဲျခင္းမရွိဘဲ ေခါက္႐ုိးက်ိဳးသည္ ထက္က်ိဳးေနခဲ့ပါၿပီ။
ဘာသာတရား အသီးသီးမွ ဘုရားအဆူဆူ ပြင့္ေတာ္ မူခဲ့ၾကသည့္တိုင္၊ တရားေဒသနာ အမ်ိဳးမ်ဳိးျဖင့္ ေဟာေျပာဆံုးမခဲ့ၾက သည့္တိုင္ လူတို႔သည္ အသိအလိမၼာ တရား ေခါင္းပါးေနၿမဲသာျဖစ္ၾကပါ သည္။ ကမၻာတစ္ခြင္လံုးမွာ CEC ဟူေသာ (အားႀကီးသူ အႏိုင္ယူ) ႏိုင္ရာစား အဓမၼဝါ ဒသာ ထြန္းကား မင္းမူေနပါသည္။ လက္ရွိ တာဝန္ကို အကြၽႏု္ပ္ၿငီးေငြ႔ စိတ္ပ်က္ လွပါၿပီ။ အကြၽႏု္ပ္ကို တာဝန္မွ ရပ္စဲ၍ အၿငိမ္းစားေပးေတာ္မူၾက ပါရန္ အသနားခံ ေလွ်ာက္ထားအပ္ ပါ၏”ဟူ၍နတ္မ်က္စိက အထက္ ဃႏဃ ေဒဝတာမ်ားထံ ေလွ်ာက္လႊာ အႀကိမ္ႀကိမ္တင္ခဲ့ရာ အႀကိမ္ႀကိမ္ ပယ္ခ်ျခင္းကိုသာ ႀကံဳေတြ႕ရင္ဆိုင္ ေနရရွာပါသည္။
စတုေလာကပါလ (ေခၚ) ေလာ ကကို ေစာင့္ေရွာက္ၾကကုန္ေသာ နတ္မင္းႀကီးေလးပါးသည္ စံုညီစည္း ေဝးၾကၿပီးေနာက္ နတ္သက္ေၾ<ြကလု လုျဖစ္ေနေသာ နတ္မ်က္စိကို ဆင့္ ေခၚေလ၏။
“ဆႏၵေတြ မေစာပါလင့္ ဒိဗၺ စကၡဳ။ အၿငိမ္းစား မယူပါႏွင့္ဦး။ ယခု အခါ… ေထရဝါဒ ဗုဒၶဘာသာဝင္ သူေတာ္စင္အမ်ား ေနထိုင္ရွင္သန္ ၾကရာ ျပည္ေတာင္စုျမန္မာႏိုင္ငံ သည္ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးလ်က္ရွိသည္။ သို႔ ျဖစ္ရျခင္းမွာ ျပည္သူလူထုအတြင္း (ငို႔ဘဝါဒ)၊ (သားဝမယားဝဝါဒ)၊ (သားတူညီမ်ား ေကာင္းစားေရးဝါဒ)၊ Nepotism ေခၚ ငါ့ေဆြငါ့မ်ိဳး ငါေဘာ္ဒါမ်ား ေကာင္းစားေရး ဝါဒ မ်ား ထြန္းကား ေနၾကေသာေၾကာင့္ဟု ငါတို႔သံုးသပ္ အေျဖထုတ္ သေဘာ ေပါက္ထားၾကတယ္။ ထိုသို႔ေသာ အဓမၼဝါဒမ်ား ခ်ဳပ္ၿငိမ္း ေပ်ာက္ကြယ္ ၍ ေလာကပါလတရားမ်ား ထြန္း ကားၿပီးသကာလ ျပည္ေထာင္စု ျမန္ မာႏိုင္ငံေတာ္ တစ္ခုလံုးၿငိမ္းေအး ခ်မ္းသာသည့္ အခ်ိန္ကာလသို႔ ေရာက္မွ ဒိဗၺစကၡဳ အနားယူပါေလ ေလာ့”
နတ္မင္းႀကီးတို႔က အထက္ပါ အတိုင္း အမိန္႔ထုတ္ၾကသည္။ ထိုအမိန္႔သည္ကား ဥပေဒကဲ့သို႔ပင္ အာဏာတည္ေလ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ နတ္မ်က္စိသည္ သက္ျပင္း ဟည္း ခနဲခ်ကာ…
“အကြၽႏု္ပ္၏ တာဝန္ကို ေက် ပြန္ေစပါအံ့။ ျမင္သမွ်၊ ေတြ႔သမွ်ကို မခြၽင္းမခ်န္ ရီပို႔ Report တင္ပါအံ့” ဟု ကတိျပဳကာ၊ သူ အလြန္မတန္ သံေယာဇဥ္ႀကီးလွေသာ ျပည္ျမန္မာ ေရႊႏိုင္ငံဆီသို႔ ဒိဗၺစြမ္းပကားျဖင့္ ျမင္ကြင္း႐ႈကြက္တို႔ကို ျဖန္႔ၾကက္လိုက္ ေတာ့သတည္း။
“အလို… ျမန္မာႏိုင္ငံ အထက္ပိုင္းမွာ ခ်င္းတြင္းျမစ္ေရေတြ ေဗာင္းလန္လို႔ ေနပါေရာ့လား” ဟု နတ္မ်က္စိက စိုးရိမ္မကင္းစိတ္ျဖင့္ ေရရြတ္လိုက္သည္။
” အိမ္း… ခ်င္းတြင္းျမစ္မွာ ေရေတြမ်ားရင္ သူစီးဝင္တဲ့ ျမစ္မင္း ဧရာမွာလည္း ေရႀကီးေရလွ်ံ မွာ ဓမၼ တာပဲ။ ျမစ္မင္းဧရာေရလွ်ံတဲ့အခါ ေအာက္ျမန္မာျပည္တစ္ဝွမ္းက ျမစ္ လက္တက္ ေခ်ာင္းလက္တက္ေတြ မယ္ မိုးေရတက္ေရ တေဖြးေဖြး ျဖစ္ ေတာ့မွာ အေသအခ်ာပဲ။ အဲသည့္ အခါ (မိုးရြာမွ ပ်ိဳးသာ) မယ္ဆိုတာ မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ (မိုးသည္းလို႔ ပ်ိဳး လဲ)တဲ့အျဖစ္ကို ေရာက္မွာ။ ပ်ိဳးလဲ ရင္ လယ္သမားေတြ အိုးကြဲၾက႐ုံပ။ လယ္သမားေတြ ပ်ိဳးလဲလို႔ အိုးကြဲၾက တဲ့အခါ လယ္သမားေတြ ဘာလုပ္ၾက မတုံး”
နတ္မ်က္စိသည္ အေဝးက ၾကည့္႐ုံျဖင့္ အားမရေတာ့သျဖင့္ ရဲမ်ားကဲ့သို႔ အသြင္ယူ Under- Cover လုပ္ကာ ေအာက္ျမန္မာႏိုင္ငံ တစ္ေနရာသို႔ ကြင္းဆင္းေလ့လာ ေတာ့သည္။ သစ္ပင္တစ္ပင္၏ ခပ္ျမင့္ျမင့္ ကိုင္းခြၾကားမွာ ထိုင္ကာ ေဆးလိပ္ဖြာရင္း ေရျမဳပ္ကြင္းေတြကို ေငးေနသည့္ လယ္သမား အဘိုးအို တစ္ဦးအနီးသို႔ နတ္မ်က္စိသည္ ေလွကေလးျဖင့္ ေရာက္သြား၏။
” ဟဲလို… ဦးႀကီး ေရႀကီးလို႔ စိတ္ပ်က္ေနသလား ခင္ဗ်”
“ပ်က္ေပါင္ကြာ… ေရက် ခ်ိန္မွာ စပါးျပန္စိုက္မေပါ့”
အဘိုးအိုက ခပ္ေအးေအးသာ ျပန္ေျပာရာ နတ္မ်က္စိ နားအလည္ရ ခက္သြားသည္။ ဟင္း… ေရႊျမန္ မာလယ္သမားေတြမ်ား ေလာကဓံ တရားဆိုးေတြကိုတယ္ၿပီး ႀကံ႕ႀကံ႕ ခံႏိုင္ေပသကိုး။
“ဒီနယ္ဘက္မွာ ေရက ႏွစ္ခါျပန္၊သံုးခါျပန္ႀကီး တက္တဲ့ သဘာဝရွိတတ္ ေတာ့ ဦးႀကီးတို႔ ေတာ္ ေတာ္႐ုန္းကန္ရမွာပဲေနာ္”
နတ္မ်က္စိက စာနာသံပါ ေအာင္ ေျပာလိုက္ေသာ္လည္း အဘိုးႀကီးမွာ ႏႈတ္ခမ္းမဲ့ၿပီး ဘုၾကည့္ ၾကည့္သည္။
” ေဟ့သူငယ္။ ႐ုန္းကန္တာေတြ၊ ကန္႐ုန္းတာေတြ ေျပာမေနနဲ႔။ အားလံုးထက္မိုက္လို႔ ျမန္မာျပည္မွာ လယ္သမားလုပ္စားေနတာကြ။ နား လည္လား… တစ္ကမၻာလံုးမွာ တံုးေပကတ္သတ္နဲ႔ အစြန္းေရာက္ အမိုက္ဆံုးဟာ ျမန္မာလယ္သမားပဲ။ လယ္သမားသတၱိကို ဂဠဳန္ဆရာစံက ကမၻာေက်ာ္ေအာင္ သက္ေသျပၿပီးၿပီ ကြ..”
အဘိုးႀကီးက အံႀကိတ္၊ လက္ သီးဆုပ္ၿပီး ေျပာေနရာ နတ္မ်က္စိ သည္ (အကယ္၍) အဘိုးႀကီးက သူ႔ကိုပါ ရန္လုပ္လာလွ်င္ ခ်က္ခ်င္း ကိုယ္ေရာင္ေဖ်ာက္ထြက္ေျပးဖို႔ စဥ္းစားထားသည္။
” တိုင္းျပည္အတြက္ မိုက္တာ ဂုဏ္ယူစရာႀကီးပါ ခင္ဗ်။ ဦးႀကီးတို႔ လယ္သမားေတြကို ကြၽန္ေတာ္ ခ်ီးက်ဴးပါတယ္ ခင္ဗ်”နတ္မ်က္စိက မ်က္ႏွာခ်ိဳေသြး၍ ေလေျပထိုးေနေသာ္လည္း အဘိုးႀကီး မွာ စိတ္မာန္တက္ၾကြရင္း လက္သီး လက္ေမာင္း တန္းေနဆဲ။
“မင္းတို႔ခ်ီးက်ဴး႐ုံနဲ႔ င႐ုိ႕ထမင္း မဝဘူးကြ။ င႐ုိ႕က ရာသီဥတု မိုးေလ ဝသ ေဖာက္ျပန္တာ ကိုလည္း စိန္ ေခၚတယ္။ စပါးေစ်း၊ ဆန္ေစ်းကိုင္ ကစားေနၾကတဲ့ လူလည္ဓနရွင္ေတြ ကိုလည္း စိန္ေခၚတယ္။ င႐ုိ႕ဘိုးဘြား ပိုင္လယ္ေျမေတြကို ေငြနဲ႔လာေပါက္ မယ့္ ခလိုနီ၊ခလိုဝါေတြကိုလည္း စိန္ေခၚတယ္။ ေအး မွတ္ထားလိုက္။ အားလံုးကို စိန္ေခၚတယ္။ ေသမင္း ကိုလည္း စိန္ေခၚတယ္…”
“ျဖည္းျဖည္းခ်င္း မ်က္ႏွာႀကီး နီလာ၊ တစ္ကိုယ္လံုး နတ္ပူးသလို ဆတ္ဆတ္တုန္လာေနေသာ လယ္ သမား အဘိုးႀကီးကို ၾကည့္ကာ။ နတ္ မ်က္စိအတြင္းက်ိတ္ လန္႕ျဖန္႔ တုန္ လႈပ္လာမိ၏။ အံမေလး.. ေသ မင္းကိုေတာင္ စိန္ေခၚတယ္ဆို ပါလား…”
နတ္မ်က္စိက ေနာက္ဆုတ္ရန္ ဟန္ျပင္စဥ္ အဘိုးႀကီးက ဖုထစ္ ရြတ္တြ လက္ၾကမ္းႀကီးျဖင့္ လွမ္းဆြဲ သည္။
“ေဟ့သူငယ္… ေန႔တိုင္းမင္း ဘာစားသလဲ။ ေျပာစမ္း…”
“ကြၽန္ေတာ္က နတ္သဒၶါ.. အယ္…ဟုတ္ေပါင္၊ ကြၽန္ေတာ္က ေန႔တိုင္းထမင္းစားပါတယ္ ဦးႀကီး”
အဘိုးႀကီးက မ်က္ႏွာကို ေရွ႕သို႔ တိုးလာကာ…
“မင္းမွတ္ထား။ မင္းရဲ႕ ထမင္းရွင္အစစ္ဟာ ငါပဲ။ မင္းတို႔က ေငြရွင္ေၾကးရွင္ကိုမွ ကိုးကြယ္ခ်င္ တယ္။ အာဏာရွင္ေရွ႕မွာ ဒူးေထာက္ ခ်င္တယ္။ တကယ့္ထမင္း ရွင္အစစ္ ကို က်ေတာ့ လူရာမသြင္းခ်င္ဘူး။ ရႊ႕ံေစာ္နံတယ္လို႔ ထင္ၾကတယ္။ လယ္သမားမရွိရင္ မင္းတို႔ ဘာျဖစ္ ကုန္မလဲ.. စဥ္းစားစမ္း.. စဥ္းစားစမ္း…”
နတ္မ်က္စိသည္”စဥ္းစား ေပးပါ့မယ္ခင္ဗ်ာ”ဟု ေညႇာင္နာနာ ျဖင့္ ေျပာရင္းရွိန္းဆာယာဖို ေမာက္ ၍ ကိုယ္ေဖ်ာက္လိုက္ေလသတတ္။
ၾကဴးႏွစ္