ရန္ကုန္ပြဲစားသည္ မိမိကုိယ္ မိမိမရွိမျဖစ္ ပုဂၢဳိလ္ထူးတစ္ဦး အျဖစ္ခံယူထား၏။ ထုိ႔ျပင္ မိမိကိုယ္ မိမိကမၻာဦးအေမြ အႏွစ္သက္ရွိရတနာ တစ္ပါးအျဖစ္လည္း ဂုဏ္ ေျမႇာက္ကာ ကိုယ့္ငါးခ်ဥ္ကိုယ္ခ်ဥ္တတ္၏။ လူရည္လည္မႈ၊ ပါးနပ္လိမၼာမႈ၊ ျဖတ္ထိုးဥာဏ္သံုးတတ္မႈ၊ အႏုပညာေျမာက္စြာ လူၫြန္႔ခူးတတ္မႈ အရာတုိ႔တြင္ ၿပဳိင္စံ ရွား၊ အႏႈိင္းမဲ့၊ ႏိုးတူး (No Two) ႏွစ္ေယာက္မရွိသူ အျဖစ္လည္း မိမိကုိယ္မိမိ ေသြးနားထင္ေရာက္ေန႐ံု သာမကေသြးက ငယ္ထိပ္တက္သည္ အထိ မာန္ဟုန္ႀကီး၏။ အဆိုးဆံုးမွာ ရန္ကုန္ပြဲစားသည္ ” ေလာက၌ ဘာသာတရား အသီးသီးတို႔၏ အထြတ္အျမတ္ ဥေသွ်ာင္တု႔ိၿပီးလွ်င္ မိမိသာ အႀကီးက်ယ္ဆံုး” ဟု ခံယူထားျခင္း ျဖစ္ေပသည္။ လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ ၄ဝ ေလာက္ က ကမၻာေက်ာ္ ဟဲဗီးဝိတ္လက္ေဝ႔ွ သမား “ကတ္စီးယပ္ကေလး” (ေခၚ) မိုဟာမက္အလီသည္ သူ၏ ကုိယ္ေရးအတၳဳပၸတိၱစာအုပ္ကို The Greatest ဓအႀကီးက်ယ္ဆံုးဓ ဟု အမည္ေပးခဲ့သည္။ ထိုအခါ ရန္ကုန္ ပြဲစားက ဓ ဒီကပၸလီ ဘဝင္ျမင့္ေနတာ။ တကယ့္အႀကီးက်ယ္ဆံုးက ငါဆိုတာ ဒီငနဲမသိရွာဘူး။ ဒီငနဲကို စိန္ေခၚၿပီး ႀကဳိးဝုိင္းထဲမွာ ဒီငနဲရဲ႕ေမး႐ိုးကို ခပ္ ျပင္းျပင္းေလး ထိုးပစ္ၿပီးဆံုးမမွျဖစ္မယ္ဓ ဟု ႀကံဳးဝါးခဲ့ဖူးသည္။ အခ်ဳပ္အားျဖင့္ ရန္ကုန္ပြဲစားက “ငါတုိ႔လို ပြဲစားေတြရွိေနၾကလို႔ ကမၻာႀကီး တည္ၿမဲေနတာ။ တတိယကမၻာစစ္ႀကီး မျဖစ္ပြားႏုိင္ဘဲ ကမၻာသက္ရွည္ေနတာ။ ကမၻာ့ေက်းဇူးရွင္အစစ္ဟာ ငါပဲ” ဟု အသားလြတ္ ေလလုံးထြားေနသည္ဟုသာ ဆိုရေပေတာ့မည္။ “ဆရာႀကီးကို တခ်ဳိ႕က သမိုင္းဝင္ ပုဂၢဳိလ္စာရင္းသြင္းဖို႔ စီစဥ္ေနၾကတယ္ခင္ဗ်။ ဘာေၾကာင့္ပါလဲ” ဟု ရန္ကုန္ပြဲစား၏ ေနာက္ၿမီးဆြဲ ပြဲစား ကေလးတစ္ေယာက္က ေမးဖူးသည္။ ” နယ္ခ်ဲ႕ကုလားျဖဴေတြနဲ႔ ငါတို႔ ျမန္မာ့ေရႊနန္းရွင္ ဘုရင္မင္းျမတ္ရဲ႕ တုိက္တုိင္းေအာင္ တပ္မဟာတုိ႔ စစ္ျဖစ္ၾကေတာ့ ကုလားျဖဴ၊ ကုလား နက္ေတြက ဥာဏ္နီဥာဏ္နက္ အသံုးျပဳၿပီး အႏုိင္ရသြားတာကိုး။ အဲသည္မွာ ရႏၲပိုစာ ခ်ဳပ္ဆိုတာ ခ်ဳပ္ဆိုၾကရတယ္။ စစ္ေျပၿငိမ္းေရး စာခ်ဳပ္ေပါ့။ အဲသည္ အခမ္းအနားမွာ ငါက အရက္ဝယ္၊ ၾကက္ဖမ္း၊ ပန္းကန္ေဆး၊ ေခြး႐ိုက္ ေပါ့ (အဲ..ဟုတ္ ေပါင္ ေယာင္လို႔) ငါက အခမ္းအနားျဖစ္ေျမာက္ေအာင္ ၾကားဝင္ညႇိႏႈိင္း ေဆာင္ရြက္ ေပးရတဲ့ ၾကားလူ “နီဂိုေရွးတား” Negotiator အျဖစ္ တာဝန္ယူရတယ္။ တကယ္ေတာ့ ေစ့စပ္ညႇိႏႈိင္း သူဆိုတာ ပြဲစားတစ္မ်ဳိးပါကြာ” ဟု ရန္ကုန္ပြဲစားက ခံ့ညားႀကီးက်ယ္စြာ ၿဖီးလံုး ထုတ္လုိက္သည္။ တစ္ဖန္ ဆက္လက္၍ ” ခုခ်ိန္အထိ ႏိုင္ငံတကာ အေရးကိစၥေတြမွာ နီဂိုေရွးတားပြဲစားေတြဟာ အေရးပါတုန္းပဲ။ ရွားေစာင္းေစးနဲ႔ မ်က္ေခ်းလို မတည့္ၾကတဲ့ တ႐ုတ္ နဲ႔ အေမရိကန္ ကို ၾကားဝင္ေစ့စပ္ေပးတဲ့ ကမၻာ ေက်ာ္နီဂိုေရွးတား ပြဲစားႀကီး ဟင္နရီ ကစ္ဆင္းဂ်ားဆိုတာ မင္း ၾကားဖူးမွာေပါ့။ ကစ္ဆင္း ဂ်ားဟာ ငါ့တပည့္ နံပါတ္ (၆၁) လူေတာ္ ကေလးတစ္ေယာက္ပါကြာ။ အခုေတာ့ ငနဲေလးေသရွာၿပီ” ဟု ၾ<ြကားလံုး ထုတ္ျပန္သည္။ “ဟိုတေလာက ျမန္မာျပည္ကို လာတဲ့ ကုလသမဂၢသံတမန္ ကိုဖီအာ နန္ဆိုတာကေကာ နီဂိုေရွးတား ပြဲစားပဲလား” “အမွန္ကေတာ့ ကုလသမဂၢဟာ အစီ အစဥ္ညံ့တယ္။ ကိုဖီအာနန္ကို မလႊတ္ဘဲ တျခားလူကိုလႊတ္ ရမွာ။ ကိုဖီအာ နန္ လာေတာ့ သူ႔ကို ကုလားႀကီး ထင္ၿပီး ဆႏၵျပလႊတ္တာေပါ့။ အံမယ္ ..တခ်ဳိ႕က သူ႔ကုိ ကမၻာေက်ာ္ ႐ုပ္ရွင္ သ႐ုပ္ေဆာင္ႀကီး ေတာင္ထင္ၾကေသး သတဲ့။ ကုလသမဂၢ ဟာ ငါနဲ႔တိုင္ပင္ရင္အခုလို ျဖစ္မွာမဟုတ္ဘူး” ဟု ရန္ ကုန္ပြဲစားက ေလတစ္လံုး၊ မိုး တစ္လံုးေျပာ ျပန္ေလသည္။ သူသည္ သူ႔ကိုယ္သူ အထင္ ႀကီးေလာက္ပါသည္။ တစ္ေခတ္ တစ္ခါတုန္းက ျမန္မာ ႏုိင္ငံ တံခါး ပိတ္ဝါဒ ဆန္ဆန္က်င့္ သံုးရပ္တည္ စဥ္ ႏုိင္ငံေတာ္ကာကြယ္ေရးအတြက္ လက္နက္ကိရိယာ ဝယ္ယူရန္ အခက္အခဲႀကံဳေနခဲ့သည္။ ” မပူပါနဲ႔ခင္ဗ်ာ။ ကြၽန္ေတာ္တစ္ ေယာက္လံုးရွိပါတယ္” ဟု ရန္ကုန္ပြဲစားက တာဝန္ရွိသူတစ္ဦးကို အာမခံသည္။ ” ေမာင္ရင္က လက္နက္ပြဲစားလား။ ေဆာ္ဒီႏိုင္ငံက ထိပ္သီး လက္နက္ပြဲစား ကာေရွာ္ဂီကို သိလို႔လား” “အဲသည္အာရပ္.. လက္နက္ ပဲြစားလုပ္ႏုိင္ေအာင္ စီးပြားေရး ပါရဂူဘြဲ႕ သံုးဘြဲ႕စာေလာက္ပညာ ေတြ ကြၽန္ေတာ္ သင္ေပးလိုက္တာပါ။ ကာေရွာ္ဂီဟာ ကြၽန္ေတာ့္တပည့္ နံပါတ္ (၇၅) ပါခင္ဗ်ာ” ရန္ကုန္ပြဲစား အၿဖီးအျဖန္း ေကာင္းသျဖင့္ ထိုစဥ္က အလုပ္ျဖစ္ စီးပြားတက္ၿပီး ႐ုပ္ရွင္နယ္မွ မထင္မရွား မင္းသမီးတစ္လက္ကိုပင္ လက္ထပ္ႏုိင္ခဲ့သည္။ ေနာက္ပိုင္းတြင္ ရန္ကုန္ပြဲစား ေခတၱတိမ္ျမဳပ္ေန သည္။ တိမ္ျမဳပ္ေနျခင္းမွာ ရန္ကုန္ အေနာက္ပိုင္း တ႐ုတ္တန္းထဲက တ႐ုတ္အဘိုးႀကီးတစ္ဦးထံမွာ တိတ္တိတ္ကေလး တ႐ုတ္စာသင္ယူ ေနေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ တ႐ုတ္ အဘိုးႀကီးက တ႐ုတ္စကားမ်ဳိးစံု သင္ၾကားေပးသည္။ စိတ္တိုလာလွ်င္ အဘိုးႀကီးက ရန္ကုန္ပြဲစားကို “စည္ပုိင္းလန္ေက်ာက္” ဟု ေအာ္ ေငါက္ေလ့ရွိသည္။ ထိုေဝါဟာရ၏ အဓိပၸာယ္ကိုေတာ့ အဘိုးႀကီးက ေျပာမျပ။ ေျပာျပပါရန္ အတန္တန္ ပူဆာေသာအခါ အဘိုးႀကီးက “မင့္ အေမ့လင္” ဟု ေရရြတ္သည္။ ” ေၾသာ္..မင့္အေမ့လင္ဆိုေတာ့ က်ဳပ္အေဖေပါ့။ က်ဳပ္အေဖနာမည္ က ဦးဖိုးေခြးေလ။ က်ဳပ္ကို ေခြးေကာင္လုိ႔ ဆဲတာေပါ့။ ဟုတ္လား ဆရာႀကီး” ဟု ရန္ကုန္ပြဲစားက ထင္ရာျမင္ရာ ေမးျမန္းျပန္သည္။ တ႐ုတ္အဘိုးႀကီးက ” ေဟ့ေကာင္.. မင္းတုိ႔ဗမာေတြဆဲသလို ေခြးနဲ႔ႏႈိင္း ၿပီး ငါတုိ႔က ဘယ္ေတာ့မွမဆဲဘူး။ ေခြးဆိုတာ ဆဲစရာမဟုတ္ဘူးကြ။ ေခြးဆိုတာ စားစရာဟင္းလ်ာကြ မွတ္ထား” ဟု ပညာေပးေလသည္။ တ႐ုတ္အဘိုးႀကီးထံမွ ရန္ကုန္ပြဲစား သည္ ပညာေတြတစ္ပံုႀကီးရကာ မၾကာမီ တ႐ုတ္တို႔ႏွင့္ သစ္အေရာင္း အဝယ္လုပ္ရန္ ျမန္မာျပည္ေျမာက္ ပိုင္း တ႐ုတ္နယ္စပ္သို႔ ထြက္ခြာခဲ့ သည္။ ရန္ကုန္ပြဲစားသည္ နယ္စပ္ တြင္ ငွက္ဖ်ားမိကာ အႀကီးအက်ယ္ ဖ်ားေတာ့သည္။ ရန္ကုန္ျပန္လာၿပီး အထူးတကာ့ထူးရွယ္ အထူးကု ေဆး႐ံုႀကီးမွာ ေဆးဝါးကုသမႈခံယူရ သည္။ သက္သာေပ်ာက္ကင္းေသာ အခါ နာမည္ေက်ာ္ ေဗဒင္လကၡဏာ ဆရာတစ္ဦးထံ သြားေရာက္ၿပီး သူ၏ ကံဇာတာကို စစ္ေဆးေလသည္။ ” ခင္ဗ်ားအမွားတစ္ခုက်ဴးလြန္ ခဲ့တယ္။ အင္မတန္ႀကီးက်ယ္တဲ့ အမွားပဲ။ အဲသည္အမွားေၾကာင့္ အင္မတန္ႀကီးက်ယ္တဲ့ တက္ၾ<ြက လႈပ္ရွားသူ Activist ေတြက ခင္ဗ်ားကို က်ိန္စာတုိက္လုိ႔ ခင္ဗ်ား ငွက္ဖ်ားမိတာ” “ေအာင္ျမတ္ေလး..ဘုရား ..ဘုရား၊ ေဟာခ်က္က ေတာထြက္ ခ်င္ေလာက္ေအာင္ မွန္ေနပါလားဆရာ။ အဲသည္ အက္တီးဗစ္ေတြက ဘယ္အုပ္စုေတြမ်ားလဲဗ်ာ” ဟု ရန္ကုန္ပြဲစားသည္ အႀကီးအက်ယ္ ေခ်ာက္ခ်ားတုန္လႈပ္ဟန္ျဖင့္ ေမးလုိက္သည္။ အမွန္တကယ္ပင္ သူ ေခ်ာက္ခ်ားတုန္လႈပ္မိသည္။ “က်ိန္စာတိုက္တယ္ဆိုေတာ့ က်ိန္စာ သင့္တယ္ဆိုရင္ အႏုျမဴေရာင္ျခည္ သင့္တဲ့ေရာဂါထက္ ပိုဆိုးေတာ့မွာ” ဟုလည္း ေၾကာက္ေၾကာက္ႏွင့္ ေတြးမိသည္။ “ပတ္ဝန္းက်င္ထိန္းသိမ္းေရး ဝါဒီေတြက က်ိန္စာတုိက္တာ” ဟု ေဗဒင္ဆရာက ေဟာၾကားၿပီးေနာက္ ရန္ကုန္ပြဲစားသည္ သစ္လုပ္ငန္းမွ ေဝးေဝးေရွာင္ရန္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်သည္။ ေဗဒင္ဆရာက.. “မၿပီးေသးဘူး ကိုယ့္လူ။ ခင္ဗ်ားမွာ ေနာက္ထပ္ က်ိန္စာတစ္ခုထပ္ၿပီးက်ေရာက္ေနတယ္” ဟု ဆို လိုက္သျဖင့္ ရန္ကုန္ပြဲစားလန္႔သြား ျပန္၏။ “ေျပာပါဦးဆရာ၊ ေဟာပါဦး.. အမိန္႔ရွိပါဦး” ” ခင္ဗ်ားတို႔လုိ သစ္ပြဲစားေတြ ေၾကာင့္ သစ္ေတာေတြ ျပဳန္းၿပီး ေတာင္ၿပဳိ၊ ေျမၿပဳိတာေတြျဖစ္ရတယ္။ ၿမဳိ႕ေတြ၊ ရြာေတြ၊ လယ္ေတြ၊ ယာေတြေရလႊမ္းမိုးမႈျဖစ္ရတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ခင္ဗ်ားတုိ႔ကို ျမန္မာျပည္သူလူထု တစ္ရပ္လံုးက က်ိန္စာတိုက္ထားတယ္။ ေနာက္ဆိုရင္ ျပည္သူလူထုက သစ္ပြဲစားေတြကိုသာမက အိမ္ၿခံေျမ ပြဲစားေတြကအစ လူပြဲစားေတြထိ အႀကီးအက်ယ္ က်ိန္စာတိုက္ေတာ့ မွာ။ က်ဳပ္ေဟာကိန္းကို မယံုမရွိနဲ႔ ကိုယ့္လူ” မၾကာမီ ရန္ကုန္ပြဲစားသည္ ကားပြဲစားအလုပ္ လုပ္ကိုင္စားရန္ ကားပြဲစားတန္းသို႔အသြားမွာ ယာဥ္ ထိန္းရဲအလစ္မွာ မီးနီကိုျဖတ္ေမာင္းေသာ ကားတစ္စီးဝင္တိုက္သျဖင့္ ဘဝတစ္ပါးသို႔ ေျပာင္းသြားရွာေလ သည္။
ၾကဴးႏွစ္
