ေနရာေလးသို႔ ေရာက္ရွိသြားခဲ့ေသာ္ ျပင္ပကမၻာႏွင့္ သီးျခားကြဲထြက္၍ ခ်စ္ခင္ျခင္း၊ ၾကင္နာျခင္း၊ ေပ်ာ္႐ႊင္ျခင္း၊ လတ္ဆတ္ျခင္း၊ သစ္လြင္ျခင္း စသျဖင့္ ခံစားခ်က္ မ်ိဳးစံုကို ရရွိခံစား ရေပလိမ့္မည္။ ဆယ္ေက်ာ္သက္ တို႔၏ ရယ္ေမာသံတို႔ကေလထဲ လြင့္ပ်ံေနသည္။ စိန္ပန္းပြင့္တို႔က ရဲရဲနီစြာျဖင့္ တစ္ပင္ႏွင့္တစ္ပင္ ယွက္ျဖာ၍ ေနေရာင္ျခည္ကို တတ္ စြမ္းႏိုင္သေလာက္ ကာကြယ္ေပး ထားသည္။အနက္ေရာင္ ကတၱရာ လမ္းမႀကီး ကလည္း လူငယ္တို႔၏ေျခလွမ္းမ်ား အတြက္ ဝမ္းသာအား ရႀကိဳဆိုေနသည္။ ဒီအခ်ိန္ ေဆာင္း ဦးေပါက္ ဒီဇင္ဘာလ လယ္ပိုင္း ေလာက္ဆိုလွ်င္တကၠသိုလ္ အသီး သီးတို႔ျပန္လည္ဖြင့္လွစ္ၾကၿပီ။ ႏွစ္ကာလေတြ ဘယ္လိုပဲေျပာင္းလဲ၊ ေျပာင္းလဲ၊ တကၠသိုလ္တိုင္းရွိ ပညာရွာလူငယ္တို႔၏ ပံုရိပ္မ်ားက ေတာ့ မေဟာင္းႏိုင္ဘဲသစ္လြင္ လတ္ဆတ္ေနဆဲပင္ ျဖစ္ေပသည္။
ထို႔ေၾကာင့္လည္း တကၠသိုလ္ ႏွင့္ပတ္သက္သည့္ စာေပဝတၴဳမ်ား၊ ကဗ်ာမ်ား၊ ႐ုပ္ရွင္မ်ား၊ ေတး သီခ်င္းမ်ားစြာတို႔ ေပၚထြက္ခဲ့သလို ထိုအႏုပညာတို႔ေၾကာင့္လည္း ခံစား သူတို႔ရင္ဝယ္ တကၠသိုလ္ကို လြမ္း ဆြတ္တမ္းတစိတ္မ်ား ျဖစ္ေပၚ ေစခဲ့သည္မဟုတ္ပါလား။ အထူး သျဖင့္ တကၠသိုလ္ႏွင့္ပတ္သက္ေသာ သီခ်င္းမ်ားပင္။ ေခတ္အဆက္ ဆက္က ဂီတပညာရွင္တို႔ ေရးစပ္ သီကံုးလာခဲ့သည့္ တကၠသိုလ္ သီခ်င္းမ်ားစြာတို႔ ဂႏၴဝင္ တြင္က်န္ရစ္ခဲ့ၾကသလို ပရိသတ္ ရင္ထဲသို႔လည္း မ်ားစြာထိမိ ခဲ့ၾကသည္။ ေနာက္ဆံုး ယခုေခတ္ ကာလတြင္မွ ေပၚေပါက္ လာခဲ့ေသာ ဟစ္ေဟာ့ပ္အဆိုေတာ္ လႊမ္းပိုင္ ေရးသားသီဆိုသည့္ =တစ္ခါက တကၠသိုလ္+ သီခ်င္းသည္ပင္ ပရိသတ္ ႀကိဳက္ႏွစ္သက္သည့္ သီခ်င္း တစ္ပုဒ္ျဖစ္ခဲ့သည္မဟုတ္ပါ လား။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားဘဝဟူသည္ ေက်ာ္လြန္သြားပါက ျပန္လည္၍ မရႏိုင္ေတာ့ေသာ၊ လြမ္းဆြတ္တမ္း တ၍ အေကာင္းဆံုးေသာ အတိတ္ ကာလျဖတ္သန္းရာတစ္ခု ျဖစ္ေသာ ေၾကာင့္ဟုဆိုလွ်င္မည္သူျငင္း ႏိုင္မည္နည္း။
” တစ္ခါကတကၠသိုလ္ သီခ်င္းကိုကြၽန္ေတာ္လည္း တအား ႀကိဳက္ပါတယ္။ အဲဒီလိုပံုစံမ်ိဳးကိုေရးခ်င္ေနတာလည္းၾကာပါၿပီ။ ဘယ္တကၠသိုလ္ပဲတက္တက္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ေတြ ကိုယ္တက္ခဲ့တဲ့ေက်ာင္းကို အၿမဲတမ္း သတိရ ၾကတယ္။ ဒီသီခ်င္း ေလးက တကၠသိုလ္တက္ခဲ့တဲ့သူတိုင္းကို ရည္ရြယ္ပါတယ္။ “တစ္ခါကတကၠ သိုလ္ သီခ်င္းေလးထြက္လာေတာ့ အားေပးၾကတဲ့ ပရိသတ္ႀကီးကိုလည္း ေက်းဇူးအမ်ားႀကီး တင္ပါတယ္။ အဲဒီသီခ်င္းေလးကို အမ္တီဗီ ႐ိုက္ကူးၿပီး ျပန္ၾကည့္ေတာ့ တအား ေပ်ာ္တယ္။ ႐ိုက္ကူးထားတာ ကြၽန္ ေတာ္တက္ခဲ့တဲ့ သန္လ်င္ G.T.C ေက်ာင္းမွာပါ။ အဲဒီမွာ သြား႐ိုက္ကူးတာ ပိုၿပီးလည္းအခ်ိန္ကုန္တယ္။ ပိုၿပီးလည္း ပိုက္ဆံကုန္တယ္။ အဲဒါ ေတြကိုေမ့ၿပီးေတာ့ကိုယ့္ ေက်ာင္းႀကီးမွာ ကိုယ္ျပန္႐ိုက္ကူးတယ္။ ေနာက္ ၁ဝ တန္းၿပီးလို႔ ဒီေက်ာင္းကို ေရာက္မယ့္ ကေလးေတြအေနနဲ႔ ငါတို႔ သန္လ်င္ေက်ာင္းႀကီးဟာ ေနပူ က်ဲတဲႀကီးနဲ႔ ပ်င္းစရာႀကီးပါလို႔ မထင္ေအာင္၊ သူငယ္ခ်င္းေတြ ဘယ္လိုခ်စ္ဖို႔ ေကာင္းသလဲဆိုတာကို ေပၚေအာင္ လို႔ ႐ိုက္ကူး ထားတာျဖစ္ပါတယ္” ဟု လႊမ္းပိုင္ ကဆိုသည္။
ဒဂံုတကၠသိုလ္တြင္ သခၤ်ာ ဘာသာရပ္ျဖင့္ ေက်ာင္းၿပီးဆံုးသြားခဲ့ေသာ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသူ ေဟာင္းတစ္ေယာက္ျဖစ္သည့္ မခ်ိဳလဲ့ရည္ႏွင္းကလည္း “အရင္လို သူငယ္ခ်င္းေတြျပန္ဆံုၾကၿပီး ေက်ာင္းျပန္တက္ခ်င္တယ္။ ေပ်ာ္စရာတအားေကာင္းခဲ့သလို ျပန္မရႏိုင္ေတာ့တဲ့အတြက္လည္း ဝမ္းနည္းတယ္။သတိရေနတာက ေတာ့ အေဆာင္ ၃၈ စာသင္ေဆာင္ကိုပါပဲ” ဟုသူမ၏ ခံစားခ်က္ ကိုေျပာ ျပသည္။
မည္သည့္တကၠသိုလ္ေက်ာင္း ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသူ၊ ေက်ာင္းသားတို႔သည္ မိမိတို႔ပညာ သင္ၾကားခဲ့ေသာ ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးကိုခ်စ္ျမတ္ႏိုးၾကသည္။ တကၠသိုလ္ ထဲတြင္ ခ်စ္စရာေကာင္းေသာ၊ ေပ်ာ္႐ႊင္စရာေကာင္းေသာ၊ ဝမ္းနည္း စရာေကာင္းေသာ၊ လြမ္းစရာေကာင္း ေသာ ဇာတ္လမ္းေလးေတြမ်ားစြာရွိခဲ့ၾကသည္။ ယေန႔ထက္ ထိတိုင္ရွိလည္းရွိေနဆဲပင္။ စာသင္ ရေသာအခိုက္အတန္႔၊ က်ဴတိုရီရယ ေျဖရေသာအခိုက္ အတန္႔၊ ပရက္တီ ကယ္လုပ္ရေသာ အခိုက္အတန္႔၊ ကင္န္တင္း ထိုင္ရ ေသာ အခိုက္ အတန္႔၊ သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္ လည္ပတ္ရေသာ အခိုက္ အတန္႔တို႔ သည္အခိုက္ အတန္႔ ဟုဆိုရ ေလာက္ေအာင္ပင္ အခိုက္ အတန္႔ ဆန္လြန္းလွ ေပသည္။ ဘဝ တကၠသိုလ္ဟူသည္ကား ကြၽန္ေတာ္ တို႔ ငယ္႐ြယ္စဥ္က တက္ခဲ့ရေသာ တကၠသိုလ္ႏွင့္မတူ။ အသက္ မေသဆံုးသည့္အခ်ိန္ထိ ဆက္လက္ ေလွ်ာက္လွမ္းရဦးမည္။ ခက္ခဲ ၾကမ္းတမ္းမႈမ်ားစြာကိုလည္း ရင္ဆိုင္ ရဦးမည္။ ပန္းတိုင္ေတြမ်ား စြာကို လည္း ျဖတ္သန္းရေပဦးမည္။ ဘဝ တကၠသိုလ္မွေပးေသာ သင္ခန္း စာ မ်ားကို သင္ယူရတိုင္း တစ္ခ်ိန္ တစ္ခါက တက္ေရာက္ခဲ့ဖူးေသာ တကၠသိုလ္ဆီသို႔သတိရလြမ္း ဆြတ္ တမ္းတေနမိပါေတာ့သည္။
ဖိုးဝ
