ေကာင္ႀကီးဂ်က္ဟာ “စာအုပ္ႀကီးသမား ..” ပါ။ ပိုၿပီး တိက်ေအာင္ ေျပာမယ္ဆိုရင္ ေကာင္ႀကီးဂ်က္ဟာ “စာအုပ္ႀကီး ႐ိုေသသူ” သို႔မဟုတ္ “စာအုပ္ႀကီးကို လြယ္သူ” လို႔ ေျပာရမွာပါ။
သူဆည္းကပ္တ့ဲ စာအုပ္ႀကီးဆိုတာကလည္း ေခါင္းအံုးၿပီး အိပ္လို႔ ရေလာက္ေအာင္ “ထူ” ပါတယ္။ သူ႔ စာအုပ္ႀကီး သူစိတ္ခ်ပံုကလည္း မဂိုဘုရင္ေတြက သင္းကြပ္ထားတဲ့ “မိန္းမစိုး” ေတြကို မင္းမိဖုရားေတြနဲ႔ စိတ္ခ်သလိုမ်ိဳး၊ သူ႔စာအုပ္ႀကီးကို စိတ္ခ်တယ္။ စိတ္ခ်တာလည္း မေျပာနဲဲ႔၊ သူက ဘဝရဲ႕ အေျခအေန ဆိုးေတြကို အေကာင္းစားေတြျဖစ္ ေအာင္ စာအုပ္ႀကီးနဲ႔ ထုပ္ထည့္ လိုက္တာမ်ား ေျခအိတ္ကိုအတြင္း အျပင္လွန္လိုက္တာေလာက္ေတာင္ မခက္ဘူး။ အိုေကတာခ်ည္း။ ဒါနဲ႔ပဲ ေကာင္ႀကီးဂ်က္ဟာ နာရီအိမ္ထဲက တြဲလြဲယမ္းခ်ိန္သီးလို သူ႔ဘဝကိုလည္း သူ႔စာအုပ္ႀကီးထဲမွာပဲ အၿမဲတမ္း တြဲလြဲယမ္းေနေတာ့တာပဲ။ သူ႔စာအုပ္ ႀကီးကလည္း ကမၻာ့ျပႆနာေပါင္းစံု ေျဖရွင္းနည္းေတြ တစ္ခုမက်န္ပါတဲ့ စာအုပ္ႀကီးေလ။ ေကာင္ႀကီးဂ်က္ဟာ သူ႔စာအုပ္ႀကီးကို အားကိုးသလို စာအုပ္ပါနည္းေတြအတုိင္းပဲ ေနထိုင္ပါတယ္။ ဥပမာေျပာရမယ္ ဆိုရင္ သူမနက္စာစားမယ္ဆိုပါ ေတာ့။ သူဒီအတိုင္းမစားဘူး။ စာအုပ္ထဲက “မနက္စာစားနည္းလမ္း ညႊန္” ကို ဖတ္ၿပီးမွ စာအုပ္ထဲကအတိုင္း စားတယ္။ သူ႔စာအုပ္ကုိ သူဘယ္ေလာက္လိုက္နာသလဲဆိုရင္ ဥပမာ မနက္စာစားေသာက္ၿပီး သန္႔စင္ခန္း ဝင္ခ်င္ၿပီဆိုပါေတာ့၊ သူကဘယ္ေတာ့မွ အလြယ္တကူ မဝင္။ ႀကိဳက္သေလာက္ ဗိုက္နာ၊ ေသေအာင္ဗိုက္နာ သူေအာင့္ထားၿပီး စာအုပ္ႀကီးထဲက ” မနက္စာစားၿပီး သန္႔စင္ခန္း ဝင္နည္းလမ္းညႊန္” ဆိုတာ မရမက ရွာဖတ္ၿပီးမွ စာအုပ္အညႊန္းအတိုင္း ေဆာင္ရြက္ပါတယ္။ စာအုပ္ထဲမွာလည္း ေရအိမ္ဝင္နည္းခ်ည္းကို ၂၄နာရီစာ အကုန္ပါတယ္။ တကယ့္ စံုေပ့ေစ့ေပ့ စာအုပ္ႀကီး။
ဒါနဲ႔ ေကာင္ႀကီးဂ်က္ဟာ သူ႔ စာအုပ္ႀကီးကို က်ယ္က်ယ္ ျပန္႔ျပန္႔ အသံုးခ်ႏိုင္ဖို႔ အေျခ အေနတစ္ခုကို ရရွိလိုက္တယ္။ အဲဒါ ကေတာ့ သူေနတဲ့ႏိုင္ငံရဲ႕ ဥပေဒအရ သူစစ္မႈထမ္းဖို႔ျဖစ္လာတယ္။ သူ စစ္မႈထမ္းရမယ့္ တပ္က “ေလတပ္” မွာ ပါ။ တကယ္စစ္မႈထမ္းရၿပီး စစ္ ဆင္ေရးထြက္ရၿပီဆိုေတာ့လည္း သူက သူ႔စာအုပ္ႀကီး ယူသြားတာပါပဲ။ သူ႔စာအုပ္ႀကီးထဲမွာ ေလထီးခုန္ခ် နည္းေတြလည္း ပါတာပဲေလ။ ဒီ ေတာ့ သူေအးေအးေဆးေဆးေပါ့။ သူ႔စာအုပ္ႀကီးေၾကာင့္ပဲ ရန္သူ႔နယ္ ေျမထဲ ေလထီးခုန္ခ်ရမွာကိုပဲ ေဘာစတန္ဆိပ္ကမ္းကေန သိပ္ မပြန္းေသးတဲ့ တစ္လက္ကိုင္ ခပ္ ေခ်ာေခ်ာေကာင္မေလး တစ္ေပြနဲ႔ လေရာင္ဆမ္း သေဘာၤစီးထြက္ ရသလို သူသေဘာထားပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ေလထီးခုန္ခ်ဖို႔ သတ္မွတ္ထားတဲ့ေနရာ သူတို႔ေလယာဥ္ေရာက္လာ တယ္။ ေဟာတစ္ေယာက္ ေဟာ တစ္ေယာက္ ေလထီးခုန္ခ်သြားၾက တယ္။ သူက ခ်က္ခ်င္းခုန္မခ်ဘဲ စာအုပ္ထဲက “ရန္သူ႔နယ္ေျမအတြင္း ေလထီးခုန္ခ်နည္း”ဆိုတဲ့ အခန္းကို ရွာေဖြဖတ္႐ႈေနတယ္။ ၿပီးေတာ့
စာအုပ္ႀကီးအညႊန္းအတိုင္းပဲ သူ ခုန္ခ်လိုက္တယ္။ အိုေကတယ္။ ေအးေဆးပဲ။ “စိန္႔ဂြၽန္း”ဟာ အရာရာသိဖို႔ ဘုရားသခင္ဆီက ဗ်ာဒိတ္ရခဲ့ သလိုသူလည္း အရာရာ ေအးေဆး ျဖစ္ဖို႔ ဘုရားသခင္ဆီက စာအုပ္ႀကီးရခဲ့တယ္လို႔ပဲ ယူဆတယ္။
ေကာင္ႀကီးဂ်က္က ေျမျပင္ကို လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူနဲ႔အတူ ေလထီးဆင္းလာသူေတြအားလံုး ေျမ ျပင္ေရာက္ကုန္တာ ေတြ႕လိုက္ရ တယ္။ သူ႔ေလထီးကေတာ့ ေကာင္း ကင္မွာဝဲတုန္း။ ဒီအခ်ိန္ ႐ုတ္တရက္ ရာသီဥတုေဖာက္ၿပီး ေလျပင္းေတြ တိုက္ခတ္လာတယ္။ ေလထီး လမ္း ေၾကာင္းလည္း ေျပာင္းသြားတယ္။ ဂ်က္ အေရးမစိုက္ဘူး။ သူ႔စာအုပ္ ထဲမွာ “ရန္သူ႔နယ္ေျမအတြင္း ေလထီးခုန္ခ်စဥ္ ေလျပင္းေၾကာင့္ ေလထီးလမ္းေၾကာင္း ေျပာင္းသြားပါက ဤအတိုင္းပင္ ေဆာင္ရြက္ပါ” ဆိုတဲ့ အခ်က္ဖတ္ၿပီး ညႊန္းတဲ့အတိုင္းလုပ္ ေတာ့ ၿပီးသြားေရာ။
ေကာင္ႀကီးဂ်က္ ေျမျပင္ကို အကဲခတ္လိုက္တယ္။ ေအာက္မွာ သစ္ေတာပါတဲ့ ကုန္းေျမေတြ၊ ေဘး ဖယ္ေျပးေနၿပီး အျပာေရာင္ လြင္ ျပင္ႀကီး တျဖည္းျဖည္း ျမင္ကြင္းထဲ တိုးဝင္လာေနတာကို သူေတြ႕ရ တယ္။ ဟိုက္ .. ပင္လယ္ပဲ။ ဂ်က္ တန္႔သြားတယ္။ သူေရမကူးတတ္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ သူသတိေကာင္းပါတယ္။ စာအုပ္ႀကီးထဲက “ရန္သူ႔နယ္ေျမ ေလထီးခုန္ဆင္းစဥ္ ေလလမ္း ေၾကာင္း ေျပာင္း၍ ပင္လယ္တြင္ ေရာက္ေသာ္ ေအာက္ပါအတိုင္း ျပဳလုပ္ပါ” ဆိုတဲ့အခန္းကို ရွာဖတ္ေျဖ ရွင္းရင္ရမယ္ဆိုတာ သူသိတယ္။ သိတဲ့အတိုင္းလည္းလုပ္တယ္။ အိုေကတာပဲ။ တစ္ဆက္တည္းမွာပဲ “ရန္သူ႔နယ္ေျမေလထီးခုန္ဆင္းစဥ္ ပင္လယ္ထဲေရာက္ပါက ပင္လယ္ တြင္ အသက္ရွင္ေအာင္ေနနည္း” ဆိုတာကို သူဆက္ဖတ္လိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ပင္လယ္ေရခ်ိဳ ေအာင္လုပ္နည္း ဆက္ဖတ္လိုက္တယ္။ ပင္ လယ္ေရကို ေပါင္မုန္႔ျဖစ္ေအာင္လုပ္ နည္းလည္း လိုလိုမယ္မယ္ ဆက္ဖတ္လိုက္တယ္။ စာေက်ေနေအာင္ ဖတ္ထားမွ ေတာ္ကာၾကမယ္။ စာလည္းမေက်၊စာလည္းမသြားရင္ ေခါင္းစဥ္ရွည္တာနဲ႔တင္ အသက္ပါသြားမယ္ မဟုတ္လား။
ေလထီးက ေရျပင္နဲ႔ နီးကပ္လာၿပီမို႔ ေကာင္ႀကီးဂ်က္ဟာ သူ႔ေက်ာပိုးအိတ္ထဲက ေခါက္ထားတဲ့ ေရာ္ဘာေလွကို ဆြဲထုတ္ မႈတ္လိုက္တယ္။ ပါးစပ္နဲ႔၊ ေလွျဖစ္သြားေရာ။ အဲဒီ ေတာ့မွ သူဇိမ္က်ေတာ့တာကိုး။ ဒါေပမဲ့ ဇိမ္က်တာ ၾကာၾကာမခံဘူး။ အစြယ္ျပဴးျပဴး ငါးမန္းႀကီးတစ္ေကာင္ သူ႔ေရာ္ဘာေလွရွိရာကို အျပင္း ကူးခတ္လာတာ သူေတြ႕လိုက္ရတယ္။ သူ႔စာအုပ္ႀကီး အျမန္ေကာက္လွန္ စာအုပ္ထဲက “ရန္သူ႔နယ္ေျမအတြင္း ေလထီးခုန္ခ်စဥ္ေလလမ္းေၾကာင္း ေျပာင္း၍ ပင္လယ္ထဲသို႔ က်ၿပီး ႐ုတ္တရက္ ငါးမန္းေရာက္လာလွ်င္” ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္ေအာက္မွာ မည္သို႔ ျပဳလုပ္ရမည္ဆိုတာ အက်ယ္တဝင့္ ပါတယ္ေလ။ ငါးမန္းရဲ႕ ကူးခတ္ႏႈန္း ကလည္း ပိုျမန္လာေနတယ္။ ေကာင္ႀကီးဂ်က္လည္း ေရာ္ဘာေလွေလးေပၚ သူ႔စာအုပ္ႀကီးနဲ႔သူ လံုးေထြးေနၿပီး ငါးမန္းဆီကလာတဲ့ လိႈင္းေၾကာင့္ မၿငိမ္။ သူ႔ကို ဝါးမ်ဳိပစ္ မယ့္ ငါးမန္းႀကီးရဲ႕ပါးစပ္ႀကီးေတာ့ သူ ထင္ထင္ရွားရွား ျမင္ေနရၿပီ။ ဒီအခ်ိန္မွာ ေကာင္ႀကီးဂ်က္ဟာ သူရွာေနတဲ့ စာမ်က္ႏွာကို ေတြ႕သြား တယ္။ ဒါနဲ႔
” ရန္သူ႔နယ္ေျမအတြင္း ေလထီးခုန္ခ်စဥ္ ေလလမ္းေၾကာင္းေျပာင္း၍ ပင္လယ္ထဲကိုက်စဥ္ ငါးမန္း … ငါးမန္း … ငါးမန္း …” ဝုန္းခနဲ အသံနဲ႔အတူ ငါးမန္းက ေကာင္ႀကီး ဂ်က္ေရာ သူ႔ေရ္ာဘာ ေလွကေလးေရာ ပင္လယ္ေအာက္ ဆြဲယူၿပီးပင္လယ္ေရျပင္ကိုလည္း အနီေရာင္ေျပာင္းေပးလိုက္ေသးတယ္။ေကာင္ႀကီးဂ်က္ခမ်ာ ေခါင္းစဥ္ ပင္ ဆံုးေအာင္ မဖတ္လိုက္ရ။
ေစာဘရန္ၿငိမ္း
