ဒါေတြဟာ ” ေအာင္ပင္လယ္လိဂ္” ထဲက ေစာဘရန္ေဘာတို႔ရဲ႕ “ေဘာတြင္းျပက္လံုး” ေတြပါ။
(၁)
ဥေရာပႏိုင္ငံမ်ားမွ ေဘာလံုးသမားေတြဟာ အျမတ္ခြန္ အမ်ားဆံုးေပးေဆာင္ၾကရသူမ်ားျဖစ္တယ္။ လန္ဒန္ၿမိဳ႕ရဲ႕အျမတ္ခြန္႐ံုးခန္းထဲကို အာရွလက္ေရြးစဥ္ ေဘာလံုးသမားေလး “ေစာဘရန္ေဘာ” တစ္ေယာက္ဝင္ေရာက္လာၿပီး ဟို ၾကည့္ဒီၾကည့္လုပ္ေနတယ္။ အျမတ္ခြန္အရာရွိကသူ႔ကို “ကြၽန္ေတာ္ဘာမ်ား ကူညီရမလဲခင္ဗ်”လို႔ ေမးေတာ့ ေစာဘရန္ေဘာက “ဘာမွ အကူအညီ မလိုပါဘူးဗ်ာ၊ တစ္လတစ္လ ကြၽန္ေတာ္ရွာေပးတဲ့ ပိုက္ဆံေတြ အမ်ားႀကီး၊ ဘယ္သူေတြကမ်ား ယူေနသလဲ လာၾကည့္တာပါဗ်လို႔…”
(၂)
ေဘာလံုးသမားတစ္ေယာက္ရဲ႕ မဂၤလာေဆာင္မွာ ဧည့္ႀကိဳအန္တီ မမတစ္ဦးက ေဘာလံုးပံုေပါက္ေန ေသာ ေစာဘရန္ေဘာကို ” ယူက ဒီေန႔ေဆာင္မယ့္ မဂၤလာသတို႔သာလား…”လို႔ ေမးတယ္။ အေမးခံရသူ ေစာဘရန္ ေဘာကလည္း ” မဟုတ္ရပါဘူး အန္တီမမရယ္၊ သားကအခ်စ္ေဘာပြဲမွာ ႏွစ္ ဝါတစ္နီ နဲ႔ အထုတ္ခံထားရသူပါ”
(၃)
ေအာင္ပင္လယ္မွာ ေဘာလံုးကန္စရာ ကြင္းမရွိလို႔ ေစာဘရန္ေဘာနဲ႔ သူ႔သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ဟာ ေဘာလံုးကြင္းလုပ္ဖို႔ ေနရာ အရွာထြက္ခဲ့ၾကတယ္။ သူတို႔ ၿဂိဳလ္ နကၡတ္တာရာျပခန္းတစ္ခုကို ေရာက္ သြားတယ္။ ဒါနဲ႔ အဲဒီမွာရွိတဲ့ အား အလြန္ေကာင္းတဲ့ ဧရာမ မွန္ေျပာင္းႀကီးနဲ႔ ေဘာလံုးကြင္းလုပ္ လို႔ေကာင္းမယ့္ေနရာ ကို ေစာဘရန္ ေဘာကိုယ္တိုင္ ရွာၾကည့္ပါတယ္။ မွန္ဘီလူးထဲမွာ လမ်က္ႏွာျပင္ကို အနီးကပ္ထင္ထင္ရွားရွား ျမင္ေနရတယ္။ စိတ္ဓာတ္လည္း က်သြားတယ္။ “ေသခ်ာတယ္သူငယ္ခ်င္းေရ ဒီေနရာမွာ အိမ္ကြင္းေရာ အေဝးကြင္းေရာ ကစားလို႔ ျဖစ္မယ္ မထင္ပါဘူးကြာ”
(၄)
ေဘာလံုးကြင္းကျပန္လာတဲ့ ေစာဘရန္ေဘာကို လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွာေတြ႕တဲ့ သူငယ္ခ်င္းက အခုလုိ အျပစ္ေျပာတယ္။” မင္းတို႔ေဘာလံုးသင္းက အေကာင္ေတြ တကယ္ညံ့တယ္ကြာ၊ မိနစ္၉ဝလံုးလံုးဂိုးသမားမရွိတဲ့ ဂိုးေပါက္ထဲကို တစ္ဂိုးမွ ဝင္ေအာင္ မသြင္းႏိုင္တာ အံ့ၾသတယ္။ မင္းတို႔ ဘာလုပ္ေနၾကသလဲ” ဒါကို ေစာဘရန္ေဘာက ေအးေအးေဆးေဆးပဲ ျပန္ေျပာတယ္။ “ေအာ္ မင္းကဂိုးသမားမရွိတဲ့ ဂိုးေပါက္ပဲျမင္တာကိုး …။ တို႔ ႏွစ္သင္းေပါင္းမွ ေဘာလံုးတစ္လံုးေတာင္မရွိတာကိုေတာ့ မင္းျမင္ပဲကိုး”
(၅)
ေစာဘရန္ေဘာဟာ သူ႔အိမ္ေရွ႕မွာ ေနလွမ္းထားတဲ့ ေဘာကန္ ဖိနပ္ေပ်ာက္ ဆံုးသြားတာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေခြးေမြးထားတဲ့ အိမ္နီးခ်င္းအိမ္ကိုသြားစုံ စမ္းပါတယ္။” လူႀကီးမင္းအိမ္မွာ ေမြးထားတဲ့ ေခြးေလးက ကြၽန္ေတာ့္ ေဘာလံုးကန္ ဖိနပ္ကိုဆြဲသြားတယ္ခင္ဗ် …” ဒီေတာ့အိမ္ရွင္က “မင္းအေတာ္အဓိပၸာယ္မဲ့တဲ့ အေတြးေတြ ေတြးတတ္သားပဲ။ ငါ့ေခြးက ေဘာလံုးကန္ရင္ ဖိနပ္စီး ေလ့မရွိဘူးကြ” ေစာဘရန္ေဘာ “ဂိန္” သြား၏။
(၆)
ေစာဘရန္ေဘာတို႔ မူလတန္း ေက်ာင္းတုန္းက ေဘာပဲြေလး ျပန္သတိရမိတယ္။ ေဒၚသက္ရွည္ မူလတန္းေက်ာင္းနဲ႔ ဆရာပုမူလ တန္းေက်ာင္း ေဘာလံုးအသင္း ႏွစ္ပတ္လည္ကန္တဲ့ပြဲပါ။ ေစာဘရန္ ေဘာက ဆရာမႀကီး ေဒၚသက္ရွည္ မူတန္းေက်ာင္း ေဘာလံုးအသင္းရဲ႕ ေရွ႕တန္းတိုက္စစ္မွဴးေပါ့။ မႏၲေလး က ဘုရားႀကီး ၄၅တာ ကြင္းမွာ ကစားၾကတာ။ အဲဒီေန႔က ေဘာလံုး ပြဲၿပီးလို႔ အိမ္ျပန္လာတဲ့အခါ အေမက ေဘာလံုးပြဲအေျခအေနကို သူ႔သား ေစာဘရန္ေဘာကို ေမးပါ တယ္။ အိမ္နီးခ်င္းလည္းျဖစ္၊ သူငယ္ခ်င္း လည္းျဖစ္တဲ့ ဖုိးေကာက္က ဆရာ့ ေက်ာင္းက ေက်ာင္းသားေလ။ အဲဒီေတာ့ ဖိုးေကာက္အေမနဲ႔ ေစာဘရန္ေဘာအေမတို႔လည္း အၿပိဳင္။ ေစာဘရန္ေဘာကလည္း သူ႔အေမရဲ႕အေမးကို ဒီလိုစေျဖတယ္။ ေစာဘရန္ေဘာ – “သားတို႔အသင္းက ေကာင္ေတြ ကစားတာ အရင္ပြဲေတြထက္ ပိုေကာင္းလာတယ္ အေမ” အေမ။ ။ ဒါဆို ဘာေၾကာင့္ ႐ံႈးရတာလဲ။
ေစာဘရန္ေဘာ – ” ႐ံႈးရတာက ဂိုးသြင္းခြင့္ ႏွစ္ႀကိမ္ပဲရၿပီး ကံဆိုးလို႔ တစ္ဂိုးမွ မဝင္ခဲ့တာပါအေမ”အေမ – “အဲဒီႏွစ္ဂိုးသာ ကံေကာင္း ၿပီး ဂိုးဝင္ခဲ့ရင္ ႏိုင္မွာလား …”ေစာဘရန္ေဘာ – “မႏိုင္ဘူးဗ်၊ ၃-၂ နဲ႔ ႐ံႈးမွာ…”
(၇)
ဟုတ္ကဲ့ခင္ဗ် ဒါေတြဟာ ေဘာလူျပက္ ေစာဘရန္ေဘာတို႔နဲ႔ ေအာင္ ပင္လယ္လိဂ္ထဲက ေဘာျပက္လံုး သို႔မဟုတ္ ေဘာျပႆနာေတြပါ ခင္ဗ်။
ေစာဘရန္ၿငိမ္း
