အႏုပညာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အခု ေခတ္မွာေတာ့ သင္တန္းေက်ာင္း ေတြရွိခဲ့ေပမယ့္ အရင္ေခတ္ ကာလ ေတြမွာေတာ့ သင္တန္းေက်ာင္း ေတြမရွိခဲ့ဘဲ ဆရာသမားမ်ားရဲ႕ေန အိမ္ေတြမွာ သားသမီးနဲ႕တူေအာင္၊ တပည့္နဲ႕တူေအာင္ ေနၿပီး ကုိယ့္ လုပ္စရာ ရွိတာေတြကုိ ေက်ပြန္ ေအာင္ လုပ္ရၿပီး ဆရာသမားက လည္း မိဘမ်ားသဖြယ္ စည္းကမ္း ႀကီးမားစြာျဖင့္ ေစာင့္ေရွာက္ျပီး ေမတၱာတရား ကိုလည္း အျပည့္ေပး ကာ သင္ၾကား ျပသေပးၾကေၾကာင္း၊ ဒါဟာသဘင္၊ ဂီတ ေခတ္အဆက္ ဆက္ရဲ႕ ထုံးတမ္း အစဥ္အလာပဲ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ မႏၱေလး သိန္းေဇာ္က ေရွးယခင္ ကာလမ်ားဆီက ဆရာ သမားေတြ ဆီက ေလ့လာ သင္ယူခဲ့ရ တဲ့ ပုံစံေတြ နဲ႕ပတ္သက္လုိ႔ ျပန္လည္ ေျပာျပပါတယ္။ အဲဒါအျပင္သူ႕ရဲ႕ အေတြ႕အႀကဳံနဲ႕ယွဥ္ၿပီး အခုေခတ္ လူငယ္ေတြ အေနနဲ႔ ေဆာင္ရန္ ေရွာင္ရန္မ်ားကုိလည္း အခုလုိေျပာ ျပခဲ့တာက
“ကြၽန္ေတာ္ တုိ့ကလည္း ဒီလုိထုံးတမ္း အစဥ္အလာေတြကို လူငယ္ဘဝက ေကာင္းေကာင္း မသိ ဘူး။ ကြၽန္ေတာ္ ဆရာႀကီးတစ္ ေယာက္ဆီကုိ ေရာက္တယ္။ အဲဒီ အခါမွာ ဆရာႀကီးကလည္း သဘင္ အေၾကာင္းအရာ ေတြကုိ ေျပာျပေပး ေနတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ ကလည္း စိတ္ဝင္တစားနဲ႔ နားေထာင္ေနတယ္။ သုိ႔ေသာ္လည္း ဆရာေျပာေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ ကြၽန္ေတာ္ ကတစ္ခ်က္ သမ္းမိ လုိက္တာ ဆရာက စိတ္ဆုိး သြားတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ ေနာက္ရက္ ေတြသြားတဲ့ အခါ ဆရာကကြၽန္ေတာ့္ ကုိပညာသင္ မေပးေတာ့ဘူး။ အိမ္မွာ ၃ရက္၄ရက္ ေနရတယ္။ ေနာက္ေတာ့ မွ မင္းႀကဳိးစား ဦးကြာ၊ မႀကဳိက္ေသး ဘူးဆုိလုိ႔ တပ္ျပန္ဆုတ္ လာရတယ္။ ေနာက္ပုိင္း နာမည္ႀကီး လာေတာ့ ဆရာနဲ႔ ျပန္ေတြ႕တဲ့အခါက်ေတာ့ မင္းက တုိက္ေပၚက ဆင္းလာတဲ့ သူဆုိေတာ့ သိပ္ေထာင့္ မက်ဳိးလုိ႕ ၾကဳိး စားခ်င္စိတ္ ရွိလာေအာင္ လုပ္ေပး လုိက္တာလုိ႕ ေျပာတယ္။ ဒါဟာ ဆရာ ကြၽန္ေတာ့္ကုိ ဘဝမွာ ေပးတ့ဲ လက္ေဆာင္ေပါ့။ ဒါအာစရိ ယဝါ ဒပဲ။ နာခံမႈေပါ့” လုိ႕ ေျပာျပပါ တယ္။
အဲဒါအျပင္ မႏၲေလး သိန္းေဇာ္ က သူ႕ရဲ႕ဆရာ တစ္ဦးျဖစ္သူ ဂီတ လုလင္ေမာင္ကုိက ုိနဲ႕ ပတ္သက္လုိ႔ လည္းအခုလုိ ျပန္ေျပာင္း ေျပာျပ ျဖစ္ခဲ့တာက
“ဆရာဦးကုိကုိနဲ႕ ပတ္သက္ၿပီး ေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ဘက္က ကြၽန္ေတာ္ ေတာင္းဆုိဖူးတယ္။ အဲဒါေလးက ဆရာသေဘာက် လိမ့္မယ္လုိ့ ကြၽန္ေတာ္ မထင္ဘူး။ ဆရာ့ကုိ ကြၽန္ ေတာ္က ဝဇီရာ ျပဇာတ္ေတြ ဘာေတြ လည္း ကၿပီးတဲ့ အခါမွာ ဆရာ့ကုိ ကန္ေတာ့ရင္းနဲ႕ ဆရာ့အိမ္ကုိသြား ေတာ့ “ဆရာ၊ ကြၽန္ေတာ့္ကုိေသာင္း ထုိက္ကေက်ာ္လုိ သီခ်င္းမ်ဳိးေရးေပး ပါဆရာ” ဆုိုၿပီး သြားၿပီးေတာ့ ေတာင္း တယ္။ သီခ်င္းေပါင္း ေျမာက္ျမားစြာ ကုိ ေက်ာ္ၾကားေအာင္ ေျပာင္ေျမာက္ ေအာင္ေရးႏိုင္တဲ့ ပုဂၢဳိလ္ကုိ ကြၽန္ ေတာ္ ျဖစ္ခ်င္တာေလးပဲ သိၿပီးေတာ့ ဟုိသီခ်င္းေလးလုိ ေရးေပးပါဆုိတဲ့ စကားဟာ ကြၽန္ေတာ့္ကုိ ထမ႐ိုက္ တာ ကံေကာင္းပါတယ္။ အဲဒါေတြက လူငယ္ ဘဝမွာ သတိျပဳရမယ့္ အခ်က္ ေတြပါ။ သဘင္ဘက္မွာ အာစရိဝါဒ သိပ္ၿပီးေတာ့ အေရးႀကီးပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ အတြက္ ဆုိၿပီးေတာ့ သီျခား ေရးေပးတဲ့ သီခ်င္းမ်ဳိးကုိ လုိခ်င္ လုိ႕ ေတာင္းတာ။ ဒါေပမဲ့ ေတာင္းပုံ ေတာင္းနည္းက အထာမက်ဘူး။ အမွန္ေတာ့ “ဆရာရယ္၊ ကြၽန္ေတာ့္ကုိ သီခ်င္းေလး တစ္ပုဒ္ေလာက္ ခ်ီးျမႇင့္ ပါဆုိၿပီး ဒီေလာက္ပဲ ေျပာရမွာပါ။ ကြၽန္ေတာ့္ဇနီး ဆရာဝန္ကလည္း တစ္ခါေျပာဖူးပါတယ္။ လူနာက လာၿပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ကုိ ဟုိေဆး ေလးထုိးေပး စမ္းပါ။ ဘယ္ေဆးေလး ေပးစမ္းပါလု႔ိ ေျပာရင္ မႀကဳိက္ဘူး။ ကိုယ္ျဖစ္တာ ပဲေျပာ၊ ဘာေဆးေပးရ မယ္ ဆုိတာ ဆရာဝန္က ဆုံးျဖတ္လိမ့္ မယ္။ အခုလည္း ပညာရွင္ကို သြားၿပီး ေတာ့ ဟုိသီခ်င္းေလးလုိ လုပ္ေပးပါဆုိ ေတာ့ ဒါက ထ႐ုိက္ခံရမယ့္ အေပါက္ ပါပဲ။ မသိဘူးေလ။ ကြၽန္ေတာ္ တုိ႔ရဲ႕ ဘဝမွာ ေအာက္သက္ မေက်တာ။ အလြန္ ႏူးည့ံသိမ္ေမြ႕တ့ဲ အာစရိ ဝါဒဆုိတဲ့ လမ္းေၾကာင္းေပၚမွာ အ ေနအသား မက်ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ရဲ႕ မွားယြင္းမႈေတြ ရွိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ လည္း ကြၽန္ေတာ္ဟာ တစ္ခ်ိန္မွာ ဆရာ ကုိယ္တုိင္ေရးေပးတဲ့ တုိင္းျပည္ ႏိုင္ငံက မၾကားခ်င္လုိ႔ မျဖစ္ေလာက္ ေအာင္ ၾကားတုိင္း လည္း ဝမ္းပန္း တသာျဖစ္ၿပီးေတာ့ ကုသိုလ္မဂၤလာ ေတြျဖစ္ခဲ့ရတဲ့ သီခ်င္း တစ္ပုဒ္ကုိ ရခဲ့ပါတယ္။ ဒီသီခ်င္း ကေတာ့ က်ဳိက္ ထီးေဆာင္း ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးရဲ႕ ဓမၼေတးလကၤာကုိ ဆရာ ဦးကုိကုိက သံစဥ္ျပဳၿပီးေတာ့ ပူေဇာ္ခဲ့တဲ့ ျမတ္ ဆုမြန္ လုိ႔ေခၚတဲ့ သီခ်င္းပဲျဖစ္ပါ တယ္။ အဲဒါက ဂီတလုလင္ ဦးကုိကုိက ျပဳစုေပးတာပါ။ ဒါေၾကာင့္ကြၽန္ေတာ္ ကလြဲေပမယ့္လုိ႔ ေစာင့္ေရွာက္တဲ့ ပုဂၢဳိလ္ေတြက လမ္းေၾကာင္းတည့္ ေအာင္ လုပ္ေပးၿပီးေတာ့ ဆရာ ဦးကုိကုိရဲ႕ အႏုပညာကိုကြၽန္ေတာ့္ ဘဝမွာ အရိပ္ခုိခြင့္ ရေအာင္လုိ႕ ကြၽန္ ေတာ့္ဘဝ မွာေနာက္ဆုံး လက္ ေဆာင္ အေနနဲ႕ ဆရာက ခ်ီးျမႇင့္ေပး သြားပါတယ္”လုိ႕ ေျပာျပပါတယ္။
လင္းအကၡရာ
