လူဆုိတာဟာ တစ္ဦးတစ္ေယာက္တည္း ေနတာထက္အေပါင္းအေဖာ္မ်ားနဲ႔ ေနတတ္၊ ထိုင္တတ္တဲ့ သက္ရွိတစ္မ်ဳိးျဖစ္ပါတယ္။ လူရယ္လို႔ ျဖစ္လာတဲ့အခါ မိသားစု၊ ေဆြမ်ဳိး အသိုင္းအဝိုင္း စတဲ့ ေသြးသားရင္းေတြအျပင္ မိတ္ေဆြ၊ သူငယ္ခ်င္း အေပါင္းအသင္း စသျဖင့္ ေသြးမေတာ္ သားမစပ္ဘဲ ခ်စ္ခင္ ရင္းႏွီးၾကသူေတြနဲ႔ အတူ ဘဝကို ျဖတ္သန္းရပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းဆုိတာဟာ လူသားတစ္ဦးစီရဲ႕ ဘဝမွာ တီးတုိးေဖာ္၊ တုိင္ပင္ေဖာ္၊ ရင္ဖြင့္ေဖာ္၊ ေဆြးေႏြးေဖာ္၊ အႀကံေပးေဖာ္ စတဲ့ ဂုဏ္ပုဒ္ေတြနဲ႔အတူ ရွိေနပါတယ္။ အခက္အခဲတစ္ခုႀကံဳလာတုိင္း မိဘေဆြမ်ဳိး စသူတုိ႔ကို အသိမခံဝံ့တဲ့ ကိစၥမ်ဳိး ႀကံဳတုိင္းမွာ သူငယ္ခ်င္းဟာ အေကာင္းဆံုးအေဖာ္ အျဖစ္ ေဘးမွာ ရွိေနတတ္ပါတယ္။ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး ခင္မင္ရင္းႏွီးၾကမႈေတြအေပၚသီက်ဴးဖြဲ႕ သီထားတဲ့ ႐ုပ္႐ွင္မ်ား၊ သီခ်င္းမ်ားလည္းရွိၿပီး ဒါဟာ ဘဝတစ္ခုမွာ သူငယ္ခ်င္းဆုိတဲ့ အခန္း က႑က ဘယ္ေလာက္ထိ အေရးပါေနသလဲဆ ုိ တာကို အႏုပညာမ်ားနဲ႔ပါ ပံုေဖာ္ရတဲ့ အထိ ျဖစ္ပါတယ္။ ယခု အပတ္ ေပၚျပဴလာရဲ႕ အခ်ပ္ပို က႑ကို စဥ္းစား တဲ့အခါ အႏုပညာရွင္တို႔ရဲ႕ လူမႈဘဝအတြင္းမွာ သူငယ္ခ်င္းမ်ားနဲ႔အတူ ႀကံဳေတြ႕ ဆက္ဆံဖူးခဲ့ၾကတဲ့ အမွတ္တရမ်ားကို ျပန္လည္ ေဖာ္ထုတ္တင္ဆက္ရင္း ႐ုပ္႐ွင္သ႐ုပ္ေဆာင္ ဟိန္းေဝယံနဲ႔ အဆုိေတာမေလး ရတနာမုိင္တို႔ ရဲ႕ ပံုရိပ္မ်ားနဲ႔ ေဖာ္ျပေပးလိုက္ရပါတယ္။
သူငယ္ခ်င္းဆိုတာ ကိုယ့္ရဲ႕ရင္ဖြင့္ေဖာ္လို႔လည္း ေျပာလို႔ရတယ္ ဟိန္းေဝယံ
ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ TTC ေက်ာင္းမွာ တက္ခဲ့တုန္းက သူငယ္ခ်င္းေတြ အမ်ားႀကီးပဲ။ သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး အမွတ္တရေတြလည္း အမ်ားႀကီးပဲ။ ၈ တန္းေလာက္က ကြၽန္ေတာ္ရယ္၊ ကြၽန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ရယ္ စာသင္ခန္းထဲမွာ ရယ္လုိ႔ဆိုၿပီး ဆရာမက ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ကို ဆူတယ္။ ဆူေန တာေတာင္ မ်က္ႏွာပိုးက မေသႏိုင္ဘူး။ ဆက္ရယ္တာ၊ ဆရာမက သူ႔ကို ေလွာင္ေနတယ္လုိ႔ ထင္သြားတာ။ ၿပီးလည္းၿပီးေရာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ကို အတန္း အျပင္ ထုတ္လုိက္တယ္။ ဆရာမကလည္း ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ကို တအားခ်စ္တဲ့ ဆရာမပါ။ အဲဒါက စဥ္းစားလုိက္တုိင္း တကယ္ကို အမွတ္တရျဖစ္ေနတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ ေက်ာင္းတက္တုန္းကဆိုရင္ ခဏခဏ မိဘေခၚခံရတယ္။ ေခၚတဲ့ အခါက်ေတာ့ အိမ္ကိုလည္း မေျပာရဲေတာ့ဘူး။ မိဘမေခၚလာေတာ့ ေနာက္ ေန႔ေက်ာင္းတက္တဲ့ေန႔မွာ အခန္းထဲမဝင္ခဲ့ရဘူး။ တစ္ေနကုန္ အျပင္မွာ ထြက္ေနရတယ္။ ေနာက္ဆံုး ဆရာမကိုယ္တုိင္က အိမ္ကိုဖုန္းဆက္ၿပီး မိဘေခၚရတယ္။ အဲဒါေတြက အမွတ္ တရေတြပါ။ သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ပတ္ သက္ၿပီးေတာ့ ေက်ာင္းမွာႀကံဳေတြ႕ခဲ့ရတဲ့ အမွတ္တရ ေလးတစ္ခုပါ။ သူငယ္ခ်င္းဆိုတာ ကိုယ့္ရဲ႕ ရင္ဖြင့္ေဖာ္လို႔လည္း ေျပာလို႔ရတယ္။ တိုင္ပင္ေဖာ္တုိင္ပင္ဖက္လုိ႔လည္း ေျပာရင္ရတယ္။ ေကာင္းတာပဲျဖစ္ ျဖစ္၊ ဆိုးတာပဲျဖစ္ျဖစ္ သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း တိုင္ပင္လုိ႔ရ တယ္၊ ေဆြးေႏြးလို႔ရတယ္။ ကြၽန္ေတာ္က အေပါင္းအသင္းမက္တဲ့အထဲမွာလည္းမပါဘူး။ မမက္တဲ့အထဲမွာလည္း မပါဘူး။ ပံုမွန္ပါပဲ။ အရင္ တုန္းကဆိုရင္ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ေလွ်ာက္သြားၾကတယ္၊ ေလွ်ာက္လည္ ၾကတယ္။
သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ အတူတူရွိေနျခင္းက ဘဝမွာ ပိုၿပီးေပ်ာ္စရာေကာင္းတယ္ ရတနာမုိင္
သူငယ္တန္းကေန ၈ တန္းအထိကေတာ့ အခ်စ္ဆံုးသူငယ္ခ်င္း ရယ္လို႔ေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ ဒီလိုပဲ သူငယ္ခ်င္းေတြရွိတယ္။ ၈ တန္းကေနၿပီးေတာ့ အခ်စ္ဆံုးသူငယ္ခ်င္း ေတြရခဲ့တယ္။ အခ်စ္ဆံုးသူငယ္ခ်င္း ၄ ေယာက္ရွိတယ္။ အခုေတာ့ သူတို႔ ေတြလည္း တစ္ေယာက္တစ္ေနရာစီ ျဖစ္ေနၾကၿပီ။ ႏွစ္ေယာက္က အိမ္ေထာင္က်သြားၿပီ။ ညီမနဲ႔ ေနာက္သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ပဲ အပ်ဳိႀကီးျဖစ္က်န္ခဲ့တာ။ အခု အႏုပညာေလာကထဲမွာလည္း ဒီလိုပဲ အား လံုးကညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမ သူငယ္ခ်င္းေတြလိုပါပဲ။ ဘယ္ေနရာ မဆို တစ္ဦးတစ္ေယာက္တည္း ေနတာထက္ သူငယ္ခ်င္း မိတ္ေဆြအေပါင္းအသင္းေကာင္းေတြနဲ႔ အတူတူရွိေန ျခင္းက ဘဝမွာ ပိုၿပီးေပ်ာ္စရာေကာင္းပါတယ္။ ငယ္ငယ္တုန္းက သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ေတာ့ တခ်ိဳ႕လည္း ျပန္ေတြ႕ျဖစ္တယ္။ တခ်ိဳ႕ လည္း ျပန္မေတြ႕ျဖစ္ေတာ့ဘူး။ ငယ္ ငယ္တုန္းက သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ အေၾကာင္းေလးေတြ ျပန္စဥ္းစားရင္ ေပ်ာ္စရာေကာင္းသလို လြမ္းဖို႔လည္း ေကာင္းပါတယ္။ အခုဆိုလည္း အႏု ပညာေလာကထဲက ေမာင္ႏွမေတြနဲ႔ မိတ္ေဆြလို၊ သူငယ္ခ်င္းလို ရင္းရင္းႏွီးႏွီး ေပါင္းၾကသင္းၾကပါတယ္။လုပ္ငန္းသေဘာထက္ အခုလို သူငယ္ခ်င္းေတြလို ရင္းႏွီးၾကတဲ့အခါ လုပ္ရကိုင္ရ၊ ေျပာရဆိုရတာလည္း ပိုအဆင္ေျပပါတယ္။သူငယ္ခ်င္း ဆိုတာက လူတိုင္းမွာရွိသင့္ပါတယ္။ ကိုယ္နဲ႔တိုင္ပင္ေဖာ္ တိင္ပင္ဖက္အျဖစ္ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ ေဆြးေႏြးအႀကံဥာဏ္ ရယူဖို႔ပဲျဖစ္ျဖစ္ လူတိုင္းမွာ သူငယ္ခ်င္းရွိသင့္ပါတယ္။
ကိုယ္စီ၊ ကုိယ္စီ ကိုယ့္အလုပ္နဲ႔ကိုယ္ ဘဝမွာ လုပ္ကိုင္ၾကရင္း တခ်ဳိ႕အားလပ္ခ်ိန္ေတြမွာ သူငယ္ခ်င္း ေတြနဲ႔အတူ အခ်ိန္ေပးၿပီး စိတ္အပန္းေျဖသင့္တယ္။ ညီမက ငယ္ငယ္တုန္းကဆုိရင္ သူငယ္ခ်င္း သိပ္မရွိဘူး။ ဒါေပမဲ့ တျဖည္းျဖည္း အရြယ္ေရာက္လာတဲ့အခါမွာ သူငယ္ခ်င္းေတြလည္း ပိုတုိးလာေတာ့ ပိုေပ်ာ္စရာေကာင္းလာတယ္။
ေပၚျပဴလာ
