ယခင္အပတ္မွ အဆက္
ကိုယ္ေတြ႕သင္ယူ မကုန္ခန္းရာ ေခတ္အေရြ႕႐ုပ္ရွင္ပညာ
႐ုပ္ရွင္သည္ အဓိက ပညာရပ္ႀကီးတစ္ခုျဖစ္ေနတယ္။ ဘယ္လိုပညာရပ္မ်ဳိးလဲ။ Performance Art ဆိုတာ လူတုိင္းနဲ႔ သက္ဆုိင္တယ္။ လူတုိင္း ခံစားတတ္တယ္။ ေကာင္းတယ္၊ မေကာင္းဘူး ေဝဖန္ပိုင္ခြင့္ ရွိတယ္။ လြတ္လပ္တယ္။ ေနာက္သမာအာဇီ ဝေကာင္းေသာပညာရပ္ျဖစ္တယ္။ အဲဒီေတာ့ ဒီပညာနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔က အသိ တရားေတြ၊ ပညာရပ္ေတြအမ်ားႀကီးကို ေပးႏုိင္တယ္။ စာအုပ္ေတြထက္လည္း ပိုၿပီး ေတာ့ေပးႏုိင္တယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ လက္ေတြ႕က တြဲၿပီးေတာ့ပါေနတယ္။ တျခားေကာ ဘာထူးျခားေသးလဲဆုိရင္ ႐ုပ္ရွင္အႏုပညာသည္တ့ဲ၊ ေနာက္ဆံုး မွေပၚလာတဲ့ အႏုပညာတစ္ရပ္ျဖစ္ေပမယ့္ လို႔ သူက ေမာင္ဦးျဖစ္ေနတယ္တဲ့။ ဘာေၾကာင့္ျဖစ္ရတာလဲဆိုလုိ႔ရွိရင္ Time & Space ကိုျပႏုိင္တာ ႐ုပ္ရွင္ပဲရွိတယ္တဲ့။ တျခားေသာ အႏုပညာေတြမွာ ဘယ္အႏုပညာမွာမွ တစ္ႀကိမ္တည္းမွာ Time & Space ကို တစ္ႀကိမ္တည္းမျပႏုိင္ပါဘူးတဲ့။ ကာလ၊ ေဒသကို တစ္ႀကိမ္တည္းျပႏုိင္ဖို႔ ဆိုတာတအားခက္ခဲပါတယ္။ Performance Art ေတြထဲမွာ ဝင္သမွ် Art ေတြအကုန္လံုးနဲ႔ျပပါ။ ႐ုပ္ရွင္တစ္ခုတည္းသာလွ်င္ Time & Space ကို တစ္ႀကိမ္တည္းမွာ ျပလုိ႔ရတယ္။
ဒီေတာ့ ျမန္မာ့သမိုင္းနဲ႔ယွဥ္ ၾကည့္ရင္ ပ်ဴေခတ္ကေနစၿပီး ယေန႔အခ်ိန္အထိ ႏွစ္ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာကို ၂နာရီ အေတာအတြင္းမွာ ၿခံဳငံုမိသြားေအာင္၊ သေဘာ ေပါက္ေအာင္၊ ျမင္ျမင္ထင္ထင္ အားလံုးရွိေအာင္၊ အသံေတြလည္း ၾကားရေအာင္ အားလံုးကို ျပည့္စံုေအာင္လုပ္ေပးႏုိင္တာ ႐ုပ္ရွင္ပဲရွိတယ္။ တကယ့္အဖိုးတန္တဲ့ ပညာရပ္ႀကီးျဖစ္ေနတယ္။ ဒါေၾကာင့္မုိ႔ ကြၽန္ ေတာ္တုိ႔လို ေႏွာင္းလူေတြအတြက္ ေစတနာ ထားတဲ့လူေတြအတြက္က်ေတာ့ ဒါဟာ အစဥ္ အဆက္ထိန္းသိမ္းရမယ့္ ပညာရပ္ႀကီးေတာ့ ျဖစ္လာၿပီ။ ဒါေၾကာင့္မုိ႔ အစစအရာရာျပည့္စံုေအာင္ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ဘက္က တတ္ႏုိင္သမွ် ျဖည့္စြမ္းၿပီး လက္လွမ္းမီသေလာက္ အျပည့္လုပ အားေပးတယ္။ သင္ေပး၊ အႀကံÓဏ္ေတြေပး တယ္။ အဲဒီလိုေတြ ကြၽန္ေတာ္လုပ္လာခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ စိန္ရတုသဘင္မွာလည္း ဝင္ခဲ့တယ္။ ယဥ္ေက်းမႈတကၠသိုလ္ မွာလည္းစာျပတယ္။ အဲဒီေတာ့ ကြၽန္ေတာ္က ဘာျပရလဲဆိုေတာ့ Directing နဲ႔ Acting ႏွစ္ခု ျပရတယ္။
ပရိသတ္က ကြၽန္ေတာ့္ကို အသိအမွတ္ျပဳထားတာက Actor တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ေတာ္ေတာ္ကို ႏွစ္ႏွစ္ၿခဳိက္ၿခဳိက္ အားေပးၾကတာ။ တကယ္ကြၽန္ေတာ့္ ဝါသနာအစစ္က Actor လုပ္ဖို႔မဟုတ္ဘူး။ ကြၽန္ေတာ္က စာေရး၊ စာဖတ္လည္း ဝါသနာပါတယ္။ စာေပနယ္က စသြားတဲ့ အစကလည္းရွိတယ္။ ၁၉၅၃ခုႏွစ္ကတည္းက ျမဝတီမဂၢဇင္းမွာ “မင္းသွ်င္ႏြယ္” ကေလာင္အမည္နဲ႔ ကဗ်ာ ရွည္ႀကီးနဲ႔ စာေတြေရးခဲ့တယ္။ အဲဒီက ဘဝ စလာတာ။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ္က ပန္းခ်ီသမား ေလ။ ပန္းခ်ီဝါသနာပါတယ္။ ေရးတယ္၊ ဆြဲတယ္။ ၿပီးေတာ့ ကဗ်ာနဲ႔ပန္းခ်ီစပ္မိ၊ ဟပ္မိေနတယ္။ ဒါျဖင့္ ဘာျဖစ္လုိ႔ ႐ုပ္ရွင္ကို ထပ္ဆက္ရလဲဆိုေတာ့ ႐ုပ္ရွင္မွာ ကြၽန္ေတာ္ေျပာခဲ့သလို Time & Space ကို ျပႏုိင္တဲ့ အႏုပညာတစ္ခုအေနနဲ႔ က်ယ္ျပန္႔တဲ့အႏုပညာႀကီး၊ အထူးသျဖင့္ တိုးတက္မႈ ႏႈန္းထားျမန္တဲ့ ပညာရပ္ႀကီးျဖစ္လာတယ္။ အဲဒီအတြက္ ဒီပညာႀကီးကေတာ့ျဖင့္ ရာသက္ပန္အားကိုးေလာက္တဲ့ ပညာ၊ လူ႔သက္တမ္းရွိသေလာက္ ရွည္လ်ားႏုိင္တဲ့ ပညာရပ္ႀကီးပဲဆိုတာကို ကြၽန္ေတာ္စဥ္း စားမိတယ္။ ကိုယ့္ဝါသနာနဲ႔လည္း ကိုက္ ေနတယ္။
တကယ္ကေတာ့ ေအဝမ္း႐ုပ္ရွင္က သူေဌးႀကီး ဦးဟံၫြန္႔ရဲ႕ သားသမီးမ်ား ျဖစ္ၾကတဲ့ ဦးတင္ႏြယ္တို႔ကစၿပီး ဦးေမာင္ေမာင္စိုးတို႔၊ ဦးျမင့္စိုးတို႔ အဆံုးထိ အားလံုးနဲ႔ ကြၽန္ေတာ့္အေဖနဲ႔က ခင္တယ္။ အဲဒီေတာ့ သူတုိ႔အေၾကာင္းပါလုိ႔ ကြၽန္ေတာ္ ကေလးဘဝကတည္းကိုက ဒီဆယ္မိုင္က ေအဝမ္းၿခံထဲမွာ ႀကီးျပင္းခဲ့ရတာ။ အပတ္တုိင္းလိုလိုသြားလည္ၾကတယ္။ ေအဝမ္းၿခံအေၾကာင္း၊ ေအဝမ္းက လူေတြအေၾကာင္း၊ ေအဝမ္း ညီအစ္ကို၊ ေမာင္ႏွမေတြအေၾကာင္း ကြၽန္ေတာ္ အမ်ားႀကီး သိတယ္၊ ခင္တယ္။ အဲဒီလို အေျခခံျဖစ္လာတယ္။ ျဖစ္လာေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ စဥ္းစားလုိက္တဲ့အခါမွာ ႐ုပ္ရွင္ကို ႐ိုက္ကူးၿပီးေတာ့ ျပသႏုိင္ဖုိ႔၊ ႐ုပ္ရွင္နဲ႔ ပညာသင္ေပးႏုိင္ဖို႔၊ ႐ုပ္ရွင္နဲ႔ျပၿပီးေတာ့ ထရိန္နင္ေပးႏုိင္ဖုိ႔ ဒီဟာေတြအထိ ကြၽန္ေတာ္က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ စဥ္းစားမိလာတယ္။ ဒါျဖင့္ရင္ ငါဘာလုပ္ရမလဲ၊ Feature Making ကို အားထားၿပီး လုပ္ရမယ္ဆိုတာ သေဘာေပါက္လာတယ္။ Feature ဆိုတာက ဇာတ္လမ္းႀကီးေတြ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ႐ိုက္ကူးရေတာ့မယ္ေလ။ တကယ့္ျဖစ္ရပ္မွန္ ဟုတ္သည္ျဖစ္ေစ၊ မဟုတ္သည္ျဖစ္ေစ၊ ဝတၳဳျဖစ္ေစ၊ ရွိတ္စပီးယားရဲ႕ ျပဇာတ္ကုိ ျပန္႐ိုက္ကူးတာ မ်ဳိးျဖစ္ေစ၊ ဒါေတြက Feature ေတြခ်ည္းပဲ။ Feature ေတြမွာ ဘာလိုအပ္သလဲဆိုေတာ့ တကယ္ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ႐ုပ္ရွင္႐ံုႀကီး ေတြေပၚမွာ တင္ျပႏုိင္ေအာင္ ဇာတ္လမ္း ဇာတ္ကြက္နဲ႔ ပရိသတ္အားေပးၾကတဲ့ ပုဂၢဳိလ္ေတြအားလံုးကို ဆြဲေဆာင္ႏုိင္တဲ့ အင္အားသည္ အျပည့္အဝရွိရမယ္။
႐ုပ္ရွင္ကို စ႐ိုက္ကူးၿပီဆိုကတည္းက ဒါငါၾကည့္ဖို႔ ႐ိုက္ကူးတာ မဟုတ္ဘူး။ ႐ုပ္ရွင္ကိုျပဳစုတဲ့၊ ႐ိုက္ကူးတဲ့သူဟာ ဒီဇာတ္လမ္းကို သူေရးတာဆိုတာ သူသိေန တယ္။ သူ႔ေခါင္းထဲမွာ သူသိတဲ့အသိ၊ ျမင္ထားတဲ့အျမင္၊ ပံုေဖာ္ထားတဲ့ ႐ုပ္လံုး ေတြကို ေနာက္တစ္ေယာက္သည္ မသိပါဘူး။ ဒါဟာ စာေပကလာတာ၊ စာနဲ႔ပဲ ေရးခ်ျပလို႔ရတယ္။ အခု ကြၽန္ေတာ္တို႔က အ႐ုပ္နဲ႔အသံနဲ႔ ျပရေတာ့မယ္ဆိုတဲ့ အခါ က်ေတာ့ ဒီဟာကို ေနာက္တစ္ေယာက္က ပံုေပၚၿပီး ျမင္ေတြ႕လာေအာင္၊ ခံစား တတ္လာေအာင္လုပ္ႏုိင္ဖို႔ အေတာ္ခဲယဥ္း တာ။ ႐ုပ္ရွင္၊အ႐ုပ္ကေလးေတြ ရွင္လာ ရင္ေတာ့ ဒါ႐ုပ္ရွင္ျဖစ္တာပဲ။ ႐ုပ္ရွင္ ကနဦးေပၚဦးစမွာ ႏုိင္ငံျခားက ပုဂၢဳိလ္ေတြ၊ ဥေရာပ၊ ႐ုရွားအပါအဝင္ေပါ့။
ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္
ေမးျမန္းသူ- ညိဳသစ္ငယ္
မွတ္တမ္း- မ်ဳိးေက်ာ္(ကေနာင္ေသြး)