ယေန႔မနက္မွာ အိမ့္ၾကည္ျဖဴ ကေလး ေက်ာင္းစတက္ရေပေတာ့မည္။ေမေမက အိမ့္ၾကည္ျဖဴေလးအတြက္ဝယ္ေပးထားေသာ စကပ္အစိမ္းေလးႏွင့္ အကႌ်အျဖဴေလးကို မီးပူျပန္တိုက္ေပးသည္။သနပ္ခါးကိုေက်ာက္ပ်ဥ္မွာသာသာေသြး၍ ညက္ညက္ျဖဴေစၿပီးမွ ဖြဖြကေလးလိမ္းေပးသည္။အိမ့္ၾကည္ျဖဴေလးကမ်က္ႏွာကေလးေမာ့တဲ့ကာ ၿငိမ္ၿငိမ္ကေလးေနသည္။ ပါးကြက္ကေလးကိုပါးပါးကေလးဝိုင္းေပးေတာ့ အိမ့္ၾကည္ျဖဴေလးက အသက္ေအာင့္ ထားမတတ္ ၿငိမ္ၿငိမ္ကေလးေနသည္။ ဝိုင္းဝိုင္းက ေလးေနာ္ေမေမဟုလည္းေျပာလိုက္ေသးသည္။ ဘြားဘြားကေဘးကေန မ်က္ေတာင္မခတ္တမ္းၾကည့္ၿပီး လမ္းၫႊန္ေနသည္။ ေက်ာင္းကို ပထမဆုံးသြားရမည့္ အိမ္ ့ၾကည္ျဖဴကေလးမွာ ေပ်ာ္သလိုလိုရွိေနပုံပင္ျဖစ္သည္။
” ေမေမလည္းေက်ာင္းသြားမွာ မဟုတ္လားဟင္ ”
” ေမေမကုိယ္တိုင္ၾကည္ၾကည့္ ကို ေက်ာင္းလိုက္ပို႔မွာေပါ့သမီးရဲ႕”
” ေမေမလည္း ၾကည္ၾကည္နဲ႔အတူေက်ာင္းတက္မွာမဟုတ္လားလို႔ ”
” ေက်ာင္းတက္တာက ၾကည္ၾကည္ေလ၊ ကေလးေတြပဲေက်ာင္း တက္ရတာေလသမီးရဲ႕”
” ဘာျဖစ္လို႔ကေလးေတြပဲေက်ာင္းတက္ရတာလဲေမေမ” အိမ့္ ၾကည္ျဖဴေလးရဲ႕အေမးကိုေမေမက ႐ုတ္တရက္ေျဖရခက္သြားသည္။ ျပန္ေျဖလိုက္တာက သမီး ေလးနားလည္လက္ခံႏိုင္မည့္အေျဖျဖစ္ရမည္။ မဟုတ္လွ်င္ကေလးဧ။္ စိတ္ထဲတြင္အသိအမွတ္လြဲသြားႏိုင္သည္။
” ကေလးကစာမဖတ္တတ္ေသးဘူးေလ။ ေမေမကစာဖတ္တတ္ေနၿပီ။ ၾကည္ၾကည္ကမဖတ္တတ္ေသးဘူး။ ဒါေၾကာင့္ေက်ာင္း သြားၿပီး စာသင္ရတာေလ။ ေမေမက ၾကည္ၾကည္တို႔လိုငယ္ငယ္တုန္းက ၾကည္ၾကည္လိုပဲ ေက်ာင္းသြားတက္ၿပီး စာသင္ခဲ့ရတာေလ သမီး”
” ၾကည္ၾကည္ေက်ာင္းတက္ရင္ေမေမ့လို စာဖတ္တတ္မွာေပါ့ေနာ္”
” ဒါေပါ့သမီးရဲ႕။ သမီးစာေတြ တတ္ရင္ေမေမ့ကိုလည္း စာေတြဖတ္ျပလို႔ရတာေပါ့ သမီးရဲ႕”
အိမ့္ၾကည္ျဖဴကေလးက ေမေမ့ ကိုစူးစမ္းေသာမ်က္လုံးကေလးမ်ား ျဖင့္ၾကည့္ေနသည္။ ေမေမက ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္သည္။ အိမ့္ၾကည္ျဖဴေလးက စဥ္းစားသလိုလုပ္ ေနၿပီး ေမေမ့ကိုျပန္ေမးလိုက္သည္။
” ဒါဆိုေက်ာင္းကျပန္လာရင္ၾကည္ၾကည္က ေမေမ့ကိုစာဖတ္ျပရမွာလားဟင္ ေမေမ”
“ဒါေပါ့သမီးရဲ႕ ”
” ၾကည္ၾကည္က စာမွမဖတ္တတ္တာေမေမရဲ႕”
” ဒါေၾကာင့္ေက်ာင္းမွာ ဆရာမ ဆီကေန သြားသင္ရတာေပါ့သမီးရဲ႕”
” ဆရာမဆိုတာဘယ္သူလဲေမေမ ”
” ေက်ာင္းေရာက္ရင္ေတြ႕မွာေပါ့သမီးရဲ႕”
အိမ့္ၾကည္ျဖဴေလးကေတြးေတြး ဆဆျဖင့္ၿငိမ္သြားသည္။ ေမေမေျပာတာေတြကို စဥ္းစားေနတာလား၊ ဘာဆက္ေမးရမွန္းမသိလား။
“ကဲ ေမေမတို႔ေက်ာင္းသြားၾကစို႔”
” ဟုတ္ ေမေမ”
ေက်ာင္းဝင္းထဲဝင္လိုက္သည္ႏွင့္ကေလးေတြအမ်ားႀကီးကိုေတြ႕လိုက္ရေတာ့ အိမ့္ၾကည္ျဖဴေလးေပ်ာ္သြားပုံရသည္။ သူတို႔ေမေမေတြကိုလက္ ဆြဲ၍လာၾကေသာ က ေလးေတြ ကိုေတြ႕ေတာ့ အိမ့္ၾကည္ျဖဴေလးက သူ႔ေမေမကိုလက္ဆြဲလိုက္သည္။ မူလတန္းေက်ာင္းကေလးက ကေလးေတြ သေဘာက်နိုင္သည့္ေဆာ့စရာေျမ ကြက္ လပ္မ်ားစြာရွိေသာအက်ယ္အဝန္းရွိေလသည္။
” ေမေမကအိမ္ျပန္သြားမွာလား ဟင္”
” ျပန္ရမွာေပါ့ၾကည္ၾကည္ရဲ႕”
” အိမ္ျပန္ၿပီးရင္ဘာလုပ္မွာလဲေမေမ”
” အိမ္အလုပ္ေတြလုပ္ရမွာေပါ့သမီးရဲ႕”
” ထမင္းခ်က္မွာလားဟင္ ”
” အင္းေပါ့သမီးရဲ႕။ ေဖေဖတို႔၊ ဘြားဘြားတို႔၊ဘိုးဘိုးတို႔အတြက္ ထမင္းခ်က္ရမွာေပါ့”
” ၾကည္ၾကည့္ကို ဘယ္သူက ထမင္းေကြၽးမွာလဲ ေမေမ”
” ေမေမေကြၽးမွာေပါ့သမီးရဲ႕။ ေမေမကထမင္း၊ ဟင္းေတြခ်က္ၿပီးရင္ၾကည္ၾကည့္ဆီလာမွာေလ။ၾကည္ၾကည့္ကို ထမင္းလာေကြၽးမွာေပါ့သမီးရဲ႕။ သမီးကဆရာမသင္ တာေတြကိုညေနေက်ာင္းျပန္ရင္ ေမေမ့ ကိုျပန္ေျပာရမွာေနာ္”
“ဟုတ္ကဲ့ေမေမ၊ေမေမ့ကိုျပန္ေျပာျပမယ္”
” ေမေမ့သမီးေတာ္တယ္ေနာ္၊ေကာင္းေကာင္းသင္ခဲ့ရမယ္ေနာ္။ သူမ်ားေတြလို ဆရာမသင္တာေတြကိုအကုန္လိုက္လုပ္ခဲ့ရမယ္ေနာ္သမီး”
အိမ့္ၾကည္ျဖဴေလးတို႔သား အမိႏွစ္ေယာက္ေက်ာင္းအပ္လက္ခံေနသည့္ေနရာသို႔ သြားၾကသည္။ ေက်ာင္းအပ္လက္ခံသည့္ေကာင္တာတြင္ေမေမကလိုအပ္တာေတြကို ျဖည့္စြက္ေနစဥ္ အိမ့္ၾကည္ျဖဴကေလး ကေတာ့ဟိုဟိုဒီဒီ ေလွ်ာက္ၾကည့္ေနသည္။ ေက်ာင္းစတက္သည့္ရက္တြင္ေပ်ာ္႐ႊင္ေနေသာကေလးေတြ၊ ငိုမဲ့မဲ့ျဖစ္ေနေသာက ေလးေတြ၊ငိုယိုေနေသာကေလးေတြကိုသူေတြ႕လိုက္ရသည္။ ေက်ာင္းအပ္တာၿပီးသြားေသာ ကေလးေတြကိုျပန္မလႊတ္ေသးဘဲ ေက်ာင္ႏွင့္ကေလးထိေတြ႕မႈျဖစ္သြား ေအာင္ေက်ာင္းဝင္းအတြင္းေဆာ့ ကစားခိုင္းထားၿပီး ေက်ာင္းတက္ေခါင္းေလာင္းထိုးလိုက္သည္။ကေလးေတြစာသင္ခန္းထဲဝင္ၾကရၿပီး လူႀကီးေတြကသစ္ပင္ရင္ းကထိုင္ေစာင့္ေနၾကရသည္။ တခ်ိဳ႕ကေလးေတြက သူတို႔ ေမေမေတြကို ေအာ္ေခၚေနၾက ၿပီး တခ်ိဳ႕ကေလးေတြက်ေတာ့ ငိုမဲ့မဲ့ႏွင့္ စာသင္ခန္းထဲပါသြားၾက သည္။ တခ်ိဳ႕ကေလးေတြဆို လွ်င္ သူတို႔ေမေမဧ။္ လက္ကိုအေသကိုင္ထားၿပီးငိုေနၾကသည္။ အိမ့္ၾကည္ျဖဴေလးကေတာ့ေမေမ့ကုိလွမ္းၾကည့္ ရင္း စာသင္ခန္းထဲဝင္သြားသည္။ ေမေမ့ကိုလက္ကေလးျပသြားသည္။ ေမေမကလည္းလက္ျပန္ျပလိုက္သည္။ ခဏၾကာေတာ့ေက်ာင္းဆင္းေခါင္းေလာင္းထိုးေပးလိုက္ၿပီး ကေလးေတြ အိမ္ျပန္ လာၾကရသည္။အိမ့္ၾကည္ျဖဴေလးမွာ ေမေမ့လက္ကိုဆြဲ၍ အိမ္ျပန္လာရင္း ခုန္ေပါက္လမ္းေလွ်ာက္လိုက္လာသည္။
” စာလည္းမသင္ဘူးေနာ္ေမေမ ”
” မနက္ဖန္က်ေတာ့မွသင္မွာေလၾကည္ၾကည္ရဲ႕”
” မနက္ဖန္က်ရင္လည္း ေမေမလိုက္ပို႔မွာေပါ့ေနာ္”
” ဒါေပါ့သမီးရဲ႕။ မနက္ဖန္လည္းေမေမလိုက္ပို႔မယ္၊ေနာက္ရက္ေတြလည္းေမေမလိုက္ပို႔မယ္၊ ေန႔တိုင္း ေန႔တိုင္းေမေမလိုက္ပို႔မယ္။ေက်ာင္းလႊတ္ရင္ေမေမလာ ေခၚမယ္၊ေန႔လယ္ေက်ာင္းဆင္းရင္လည္းေမေမပဲလာေခၚမွာ၊ အိမ္ျပန္ထမင္း စားၿပီးရင္ေက်ာင္းျပန္သြားၿပီးေက်ာင္းျပန္တက္ရမယ္၊ညေနက်ေတာ့ေက်ာင္းလႊတ္ၿပီ၊ေမ ေမက ၾကည္ၾကည့္ကိုလာေခၚမွာေပါ့”
“ဒါဆို ေမေမက ထမင္းဘယ္ခ်ိန္ခ်က္မွာလဲ”
” ၾကည္ၾကည္တို႔ေက်ာင္းတက္ေခါင္းေလာင္းထိုးလို႔စာသင္ခန္းထဲေရာက္ရင္ ေမေမကအိမ္ျပန္မယ္၊ၾကည္ၾကည္ကဆရာမဆီမွာစာသင္မယ္။ေမေမကအိမ္ျပန္ၿပီး ထမင္း ခ်က္မယ္၊အဝတ္ေလွ်ာ္မယ္၊ မီးပူ တိုက္မယ္၊ အမႈိက္လွဲမယ္၊ ၾကမ္းတိုက္မယ္”
“ေမေမတစ္ေယာက္တည္းပ်င္းေနမွာေပါ့”
” မပ်င္းပါဘူးသမီးရဲ႕၊ ဖြားဖြား လည္းရွိတယ္၊ ဖိုးဖိုးလည္းရွိတယ္၊ေဖေဖလည္း ရွိတယ္ေလ”
“ၾကည္ၾကည္တစ္ေယာက္တည္း ပ်င္းေနမွာေပါ့”
” ၾကည္ၾကည္လည္း ပ်င္းစရာ မလိုဘူးေလသမီး။ စာသင္ဖက္သူငယ္ခ်င္းေတြရွိတယ္၊သူတို႔နဲ႔စာ အတူတူသင္မယ္၊ အတူတူေဆာ့မယ္၊ ေဆာ့မယ့္အေဖာ္ ေတြအမ်ားႀကီးပဲ”
“ၾကည္ၾကည္က သူတို႔နဲ႔မွ မသိတာေမေမရဲ႕”
” အတန္းထဲေရာက္သြားရင္သိ သြားမွာေပါ့၊သူငယ္ခ်င္းေတြ အမ်ားႀကီးရေတာ့ ေပ်ာ္စရာေကာင္းတယ္ေလ”
“ဆရာမက ဘာေတြသင္မွာလဲေမေမ”
” ဝလုံးကေလးေတြဝိုင္းဝိုင္းကေလးလွေအာင္ဘယ္လိုေရးရမယ္ဆိုတာသင္မယ္.။ၿပီးရင္ကႀကီးေလးေတြေရးတာသင္မယ္၊ၿပီးရင္ခေကြးေလးေတြေရးတာသင္မယ္။ ၿပီးရင္ေတာ့ဂငယ္ဃႀကီးအဲဒီလိုသင္သြားမွာေပါ့သမီးရဲ႕”
” ၾကည္ၾကည္ကအဲဒါေတြေရးတတ္လာမွာေပါ့ေနာ္”
” ဒါေပါ့သမီးရဲ႕၊သမီးကစာေတြ အမ်ားႀကီးေရးတတ္လာမယ္၊စာေတြ အမ်ားႀကီးဖတ္တတ္လာမယ္၊ ေဖ ေဖ့ကိုလည္းဖတ္ျပရမယ္၊ ေမေမ့ကို လည္းဖတ္ျပရမယ္၊ ဘိုးဘိုးကိုလည္း ဖတ္ျပရမယ္၊ဘြားဘြားကိုလည္း ဖတ္ျပရမယ္”
“ဟင္ အမ်ားႀကီပဲဖတ္ျပရမွာ လားေမေမရဲ႕။ အၾကာႀကီးေနမွာေပါ့”
ေမေမကသေဘာက်စြာရယ္ေလသည္။ အိမ့္ၾကည္ျဖဴေလးရဲ႕ ေခါင္းကိုအသာအရာ ပြတ္လိုက္ၿပီးေျပာသည္။
” ဟုတ္တယ္ေနာ္၊ေမေမ့သမီးေလးေမာေတာ့မွာပဲ၊ေမေမတစ္ေယာက္ကိုပဲ ဖတ္ျပေတာ့ေနာ္”
“ေဖေဖက ဖတ္ျပပါဆိုရင္ေရာ၊ဖတ္ျပရမွာမဟုတ္ဘူးလား”
” အင္း ေဖေဖ့ကိုလည္း သနား ပါတယ္သမီးရယ္၊ ဖတ္ျပပါဆိုဖတ္ျပလိုက္ေနာ္၊ ေဖေဖ့ကိုဖတ္ျပၿပီးရင္ေမေမ့ကိုဖတ္ျပ၊ၿပီးရင္ဘယ္သူ႔မွဖတ္ျပမေနနဲ႔ေတာ့”
” ဘိုးဘိုးနဲ႔ဘြားဘြားကိုလည္း သနားပါတယ္ေမေမရယ္၊သူတို႔က ဖတ္ျပပါဆိုၾကည္ၾကည္ဖတ္ျပရမွာေပါ့”
” အင္း ဒါလည္းဟုတ္တာပဲ၊ဖတ္ျပလိုက္ပါသမီးရယ္၊သမီးကဘယ္ေလာက္ဖတ္ဖတ္မေမာဘူး၊အပ်င္း မထူဘူးဆိုတာ ျပလိုက္ေပါ့”
“ၾကည္ၾကည္ကအပ်င္းမထူပါဘူး ေမေမရဲ႕”
” ဟုတ္တယ္၊ေမေမ့သမီးၾကည္ၾကည္က အပ်င္းမေလးမဟုတ္ဘူး၊ သိပ္ေတာ္တဲ့သမီးေလးပါေနာ္။ သိပ္ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့သမီးေလး၊ဒါေၾကာင့္ခ်စ္ေနရတာေပါ့။ လာ ေမေမခ်ီမယ္”
” ၾကည္ၾကည္ လမ္းေလွ်ာက္ႏိုင္ပါတယ္ ေမေမရဲ႕”
” ဒါေပါ့၊ၾကည္ၾကည္က လိမၼာတဲ့ကေလးပဲဟာ၊ ေမေမက ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတဲ့သမီးေလးကို အာဘြားေပးခ်င္လို႔ခ်ီမွာ”
” ေမေမက ထိုင္ခ်လိုက္ေလ ”
” ဟယ္ေတာ့ ဟုတ္သားပဲ၊ၾကည့္ စမ္း၊ေမေမ့သမီးေလးက Óဏ္ေကာင္းလိုက္တာေနာ္”
အိမ့္ၾကည္ျဖဴေလးက သူကေလး ကိုခ်ီးက်ဴးလိုက္သျဖင့္ေပ်ာ္သြားသည္။ သူကေလး၏ ေမေမထိုင္ခ် လိုက္သည္ႏွင့္သူကဦးေအာင္နမ္း လိုက္သည္။ ေမေမက ျပန္နမ္ းလိုက္ၿပီး ၾကည္ၾကည္က ဦးသြားၿပီေပါ့ေလ ဟုေျပာလိုက္သည္။ အိမ့္ၾကည္ျဖဴေလးကတခစ္ခစ္ႏွင့္ရယ္၍ မဆုံးနိုင္ေတာ့ေပ။ ကုိင္ထားသည့္ေမေမ့လက္ကိုလည္း အားပါးတရလႊဲကာခုန္ေပါက္၍ေလွ်ာက္လာေလသည္။ အိမ့္ၾကည္ျဖဴကေလးမွာ ေမေမ့လက္ကိုက်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆြဲ ကိုင္ရင္း ေပ်ာ္႐ႊင္စြာလမ္းေလွ်ာက္လိုက္လာသည္။ ေက်ာင္းအပ္ခဲ့တာကိုလည္း ေမ့သြားပုံရေလသည္။ အိမ္ႏွင့္ေက်ာင္းကသိပ္မေဝးေတာ့ ဆယ္မိနစ္ေလာက္လမ္းေလွ်ာက္လိုက္သည္ႏွင့္ အိမ္ကိုေရာက္သြားသည္။ ေမ ေမကအိမ့္ၾကည္ျဖဴေလးရဲ႕ ေက်ာင္းဝတ္စုံကို လဲေပးလိုက္သည္။
” မနက္ဖန္က်ရင္လည္း ေက်ာင္းသြားရမွာေပါ့ေနာ္ေမေမ”
” သြားရမွာေပါ့သမီးရဲ႕။ ေက်ာင္းကို ၅ရက္သြားရမယ္။ နွစ္ရက္ပိတ္တယ္ေလသမီး။ ေက်ာင္း ပိတ္တဲ့ႏွစ္ရက္ဆို သမီးေက်ာင္းသြားစရာမလိုဘူး။ ဆရာမသင္ထားတာ ေတြအိမ္မွာ ဖတ္ၿပီးရင္သမီးေဆာ့လို႔ရၿပီ”
” ခုေကာ ေဆာ့လို႔ရၿပီလားေမေမ”
” ေဆာ့လို႔ရၿပီေလ၊သမီးကို ဆရာမက စာမွမသင္ေပးရေသးတာ”
” ေဟး ”
” ေနာက္ေန႔ေတြလည္း သမီးေက်ာင္းကျပန္လာရင္ ေက်ာင္းဝတ္စုံလဲၿပီးတာနဲ႔ ေဆာ့လို႔ရတယ္၊ေရခ်ိဳး ၿပီးရင္ေတာ့ စာက်က္ရမွာေနာ္သမီး”
” စာက်က္တယ္ဆိုတာက ဘာလုပ္ရတာလဲေမေမ “
” သမီးကို ဆရာမသင္ေပးလိုက္တဲ့ စာေတြ မၾကည္႔ ဘဲဆိုႏုိင္ေအာင္က်က္ရတာေလသမီး ဒါမွ သမီးက စာတတ္မွာေပါ့”
” ဟုတ္ကဲ့ေမေမ၊ သမီးစာလည္း က်က္တတ္ေအာင္လုပ္မယ္”
” ဒါမွ ေမေမ့သမီးလိမၼာေလး”
” ၾကည္ၾကည္က လိမၼာပါတယ္ ေမေမရဲ႕”
” အင္းပါသမီးရယ္၊ေမေမ့ သမီးကလိမၼာၿပီးသားဆို တာေမေမအသိ ဆုံးေပါ့”
အိမ့္ၾကည္ျဖဴေလးက သေဘာက်သြားၿပီး ေဟးခနဲေအာ္လိုက္သည္။ ဘြားဘြားက ဒီသားအမိႏွစ္ေယာက္ဘာေတြသေဘာက်ေနတာလဲေဟ့ ဟုလွမ္းေမးေတာ့အိမ့္ ၾကည္ျဖဴေလးက ဘြားဘြားမပါဘူးဟုလွမ္းေအာ္သည္။ ေမ ေမကမီးဖိုေခ်ာင္ထဲဝင္သြားေတာ့ အိမ့္ၾကည္ျဖဴေလးလည္း သူ႔ကစားစရာေလးေတြယူကာ အိမ္မ်က္ႏွာစာကို ထြက္သြားသည္။
” ေမေမေရ႕၊ ေမေမ ”
အိမ့္ၾကည္ျဖဴေလးကသူ႔ေမေမကိုေခၚၿပီး မီးဖိုေခ်ာင္ထဲဝင္ေျပးလာေတာ့ သမီးကေလးဧ။္ ေမေမလန္႔သြားသည္။
” သမီးၾကည္ၾကည္ ဘာျဖစ္လို႔ လဲသမီး”
အိမ့္ၾကည္ျဖဴေလးမွာ မီးဖိုေခ်ာင္ထဲအေျပးဝင္လာသျဖင့္ေမာေနရွာၿပီး ႐ုတ္တရက္စကားမေျပာႏိုင္ေသးေပ။ ေမေမက သမီးဘာျဖစ္လို႔လဲဟု ေမးေနသည္။
” သမီးေမ့သြားလို႔၊ေမေမဘာ လုပ္ေနလဲဆိုတာၾကည့္ ရဦးမယ္ေလ၊ေမေမထမင္းခ်က္တာ သမီးၾကည့္ရဦးမွာ”
” အမေလးၾကည္ၾကည္ရယ္၊ေမေမျဖင့္သမီးတစ္ခုခုျဖစ္တယ္ထင္လို႔လန္႔သြားတာပဲ။ ေမေမထမင္းခ်က္တာၾကည့္စရာမလိုပါဘူး။ သမီးဘာသာသြားေဆာ့ေနေလ။
သမီးေရခ်ိဳးရမယ့္အခ်ိန္က်ေတာ့ လွမ္းေခၚလိုက္မယ္၊ေကာင္းေကာင္းေဆာ့ေနာ္သမီး၊မခိုက္မိေစနဲ႔”
“ဟုတ္ကဲ့ေမေမ”
အိမ့္ၾကည္ျဖဴေလး ျပန္ထြက္ေျပးသြားတာကိုၾကည့္ၿပီးေမေမက ေက်ေက်နပ္နပ္ၿပဳံးလုိက္ေလသည္။
” ၾကည္ၾကည္ေရ႕၊ဘြားဘြားကုိ အပ္ေပါက္ထဲအပ္ခ်ည္ထည့္ေပးဦး”
” ဘြားဘြားကလည္း အကႌ်ပဲခ်ဳပ္ေနတာပဲ”
” စုတ္ေနတာကိုးၾကည္ၾကည္ရဲ႕၊ အစုတ္ႀကီးဝတ္ရင္လူေတြကကဲ့ရဲ႕မွာေပါ့”
“ကဲ့ရဲ႕တယ္ဆိုတာ ဘာလဲ ဘြားဘြား”
” မေကာင္းေျပာၾကတာေပါ့ ၾကည္ၾကည္ရဲ႕”
” ဘာလို႔မေကာင္းေျပာၾကတာလဲ ဘြားဘြားရဲ႕”
အိမ့္ၾကည္ျဖဴေလးရဲ႕ဘြားဘြားမွာသူ႔ေျမးမေလးနားလည္ေအာင္ ဘယ္လိုေျပာရမလဲဟု စဥ္းစားေနသည္။
” ဘာလို႔မေကာင္းေျပာၾကတာလဲလုိ႔”
” ၾကည့္စမ္း၊အကႌ်စုတ္ေနတာေတာင္မခ်ဳပ္ဘူး၊ အပ်င္းထူလိုက္တာ လို႔ေျပာၾကမွာေပါ့ ၾကည္ၾကည္ရဲ႕”
” ၾကည္ၾကည္ကေတာ့မပ်င္း ပါဘူး၊ပ်င္းတာမေကာင္းဘူးလို႔ ေဖေဖကေျပာတယ္ဘြားဘြား”
” ေအး ဟုတ္တယ္။ ပ်င္းတာမေကာင္ဘူး။ ဒါေၾကာင္ဘြားဘြားက မပ်င္းဘဲ စုတ္တာေတြကိုခ်ဳပ္ေနတာေပါ့ငါ့ေျမးရဲ႕”
” ဟုတ္ ဘြားဘြား၊ၾကည္ၾကည္အပ္ေပါက္ထည့္ေပးမယ္၊လာၿပီ ”
အိမ့္ၾကည္ျဖဴေလးက သူ႔ေဆာ့စရာေတြကိုထားခဲ့ၿပီး ဖြားဖြားဆီေျပးလာသည္။ အပ္ေပါက္ထဲအပ္ခ်ည္ထည့္ေပးၿပီးၾကည္ၾကည္ကလည္း မပ်င္းဘူးေနာ္ဘြားဘြားဟုဆို ကာ သူ႔ကစားစရာေတြဆီ ေျပးသြားသည္။
” သမီးေရ႕၊ေမေမေရခ်ိဳးေပးေတာ့မယ္ေနာ္။ သမီးက စားစရာေတြကို သိမ္းေတာ့သမီး။ ေရခ်ိဳးၿပီးရင္ ထမင္းစားရမယ္”
” ထမင္းစားၿပီးရင္ မေဆာ့ရေတာ့ဘူး၊ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးေနၿပီးရင္ခဏအိပ္ရမယ္”
” ၾကည္ၾကည္ကအလြတ္ရေနၿပီ၊ေမေမမေျပာဘဲ အား လုံးသိတယ္။”
” အဲဒါအလြတ္ရေအာင္က်က္တာလို႔ေခၚတယ္သမီးရဲ႕၊ ေနာက္တစ္ခါမေျပာရေတာ့ဘူး။ မသင္ရေတာ့ ဘူး။ စာက်က္တယ္ဆိုတာလည္း အဲဒီလိုေနာက္တစ္ခါ မသင္ရ
ေအာင္လုပ္တာပဲ သမီးရဲ႕”
” ၾကည္ၾကည္လုပ္နိုင္ပါတယ္ ေမေမ”
” ဒါေပါ့၊ ၾကည္ၾကည္က ေတာ္တဲ့ကေလးပဲဟာ”
” ေဆာ့စရာေတြကို ေသေသခ်ာခ်ာသိမ္းမယ္ေမေမ ”
အိမ့္ၾကည္ျဖဴရဲ႕ေမေမကသေဘာက်စြာၿပဳံးလိုက္ေလသည္။ ေမေမမီးဖိုေခ်ာင္ထဲကထြက္လာေတာ့ အိမ့္ ၾကည္ျဖဴေလးကသူ႔ကစားစရာေတြကိုသိမ္းၿပီးသြားၿပီျဖစ္သည္ ။ေရ တြင္းရွိရာလာၾကရင္း အိမ့္ၾကည္ျဖဴေလးက ေမေမဟု ေခၚလိုက္သည္။
“သမီးၾကည္ၾကည္ ေျပာေလ”
” သမီးေက်ာင္းက ျပန္လာရင္ ေမေမ့ကိုဆရာမသင္တာေတြျပန္ေျပာမယ္။ စာလည္းက်က္မယ္၊ ေမေမကလည္း သမီးေက်ာင္းက ျပန္လာရင္ ေမေမလုပ္တာေတြေျပာ ေနာ္”
” ဘာကိုေျပာရမွာလဲၾကည္ၾကည္ရဲ႕၊ေမေမကေန႔တိုင္း ဒါေတြဒါေတြပဲလုပ္ေနတာပဲကို”
” ၾကည္ၾကည္ကေက်ာင္းသြားေနေတာ့ေမေမလုပ္တာသြားသြား မၾကည့္ရဘူးေလ။ ေမေမ့အိမ္ေဆာက္တမ္း ကစားေတာ့ ၾကည္ၾကည္ဘာလုပ္ရမွန္း မသိဘဲေနမွာေပါ့
ေမေမရဲ႕။ ၾကည္ၾကည္က ေမေမ့အိမ္ေဆာက္တမ္းေန႔တိုင္း ေဆာ့ေနတာေလ” အိမ့္ၾကည္ျဖဴေလးရဲ႕ေမေမမွ ႐ုတ္တရက္မင္သက္သြားမိၿပီး သူ႔ သမီးေလးကိုေစြ႕ခနဲ ေကာက္ခ်ီကာ အားပါး တရနမ္းလိုက္သည္။
” ေမေမ ၾကည္ၾကည္နာတယ္၊ အာဘြားေျဖးေျဖးေပးေလ”
” အင္းပါသမီးရယ္၊ေမေမ့ခ်စ္တုံးေလးနာသြားၿပီလား ”
အိမ့္ၾကည္ျဖဴေလး၏ေမေမခမ်ာ ေမေမ့အိမ္ေဆာက္တမ္းေဆာ့ကစားေနသည္ဟူေသာ သမီးေလးစကားေၾကာင့္ရင္ထဲထိသြားၿပီး သမီးေလးကို အားပါးတရနမ္း လိုက္ မိျခင္း ျဖစ္သည္။ၾကည္ႏူးမ်က္ရည္ေတြလည္း စိမ့္ထြက္လာသည္။ “ဟင္ ေမေမငိုေနတယ္၊မငိုပါနဲ႔ေမေမရယ္၊ၾကည္ၾကည္တအားမနာပါဘူး။ေသးေသးေလးပဲနာတာပါ” အိမ့္ၾကည္ျဖဴေလးရဲ႕ပါးျပင္မွာ ေမေမ့မ်က္ရည္မ်ား ျဖင့္မ်က္ႏွာသစ္ၿပီးသားျဖစ္ သြားေလသည္။
စိုးဘားဒိုင္
