တနဂၤေႏြေန႔မွာ ေမာင္းမကန္သြားၾကမယ္ဆိုေတာ့ မမႏွင္းကေပ်ာ္ေနသည္။ ညီညီထူးက ယခုႏွစ္မွာမွ ပထမတန္းကေန ဒုတိယတန္းကိုေက်ာင္းတက္ေနရၿပီျဖစ္ေသာ္ လည္း ေက်ာင္းသြားရတာကို ေပ်ာ္ေနၿပီျဖစ္သည္။ မမႏွင္းကေက်ာင္းပိတ္လွ်င္ေပ်ာ္ေသာ္လည္း ညီညီထူးကေတာ့ေက်ာင္းတက္ရမွာကိုေပ်ာ္သည္။ ေက်ာင္းမွာ သူငယ္ခ်င္းအသစ္ေတြႏွင့္ ေဆာ့လို႔ကိုမဝဘဲျဖစ္ေနသည္။ မမႏွင္းကေတာ့ အိမ္မွာလည္းတစ္ေယာက္တည္းပဲေဆာ့ကစားေလ့ရွိသည္။ ညီညီထူးလိုေျပးေျပးလႊားလႊား မရွိဘဲ ၿငိမ္ၿငိမ္ကေလးပဲေဆာ့ေန တတ္သည္။ အေပါင္းအသင္းသိပ္မလိုေသာ ကစားနည္းေတြျဖစ္သည္။ ညီညီထူးကေတာ့တစ္ေယာက္တည္းကစားရသည့္ ကစားနည္းေတြထက္ အေဖာ္ေတြႏွင့္စုေပါင္းကစားရသည့္ ေဘာလုံးကန္တာ၊ေဘာ္လီေဘာပုတ္တာ၊ ၾကက္ေတာင္႐ိုက္တာ၊လိုက္တမ္းေျပးတမ္းကစားတာမ်ိဳးေတြကို သေဘာက်သည္။
ညီညီထူးအတြက္အေဖာ္လိုသည္။ မမႏွင္းကေတာ့အေဖာ္ဆို၍ သူ႔ေမာင္ေလးညီညီထူးႏွင့္ကစားရ တာကိုပင္ သူမအတြက္အေႏွာင့္ အယွက္လိုျဖစ္ေနသည္။ တစ္ခါတ ေလ ေမေမကေဆာ့လည္းေဆာ့ ေမာင္ေလးကိုလည္းၾကည့္ထားဦးဆို လွ်င္ မမႏွင္းႏႈတ္ခမ္းစူေတာ့သည္။ညီညီထူးကၿငိမ္ၿငိမ္မေနဘဲ ေျပးလႊားေနေတာ့ပို၍ စိတ္ညစ္ ရသည္။ သူက စားရတာကိုပင္ လြတ္လြတ္လပ္လပ္စိတ္ဝင္တစားမကစားရဘဲ ေမာင္ေလးကိုပဲ ၾကည့္ေနရ၊ ထိန္းေနရသည္။
” ေဟး ေမာင္းမကန္သြားရေတာ့မယ္ကြ၊ ေပ်ာ္လိုက္တာ၊ သဲနန္း ေတာ္ႀကီးေဆာက္မယ္ကြ”
” ေဘာ္လုံးကန္မယ္ေလ မမႏွင္း”
” မကန္ပါဘူး၊ ေဘာလုံးကန္ရင္ခိုက္မိမွာေပါ့၊ မကန္ခ်င္ေပါင္၊မမ ႏွင္းကေတာ့ သဲနန္းေတာ္ပဲ ေဆာက္မယ္ေဟ့၊ေပ်ာ္စရာႀကီး”
” ညီညီကဘယ္သူနဲ႔ေဆာ့ရမွာ လဲ၊ေဘာလုံးကန္ခ်င္တာ”
ညီညီတို႔ေမာင္းမကန္မေရာက္ျဖစ္တာေတာ္ေတာ္ၾကာေလၿပီ။ ေမာင္းမကန္ဆိုတာကလည္း ဧည့္သည္လာမွ လိုက္ပို႔ရေသာေနရာျဖစ္ေလရာ ဧည့္သည္မပါဘဲ ကိုယ္ ့ခ်ည္း သတ္သတ္မသြားျဖစ္ၾကေပ။ေမာင္း မကန္သြားခ်င္လွ်င္ ဧည့္သည္ေတြ လာဖို႔ ေမွ်ာ္ရသည္။ေမာင္းမကန္ေရာက္ေတာ့လည္း ညီညီထူးေလးက ေတာ့အထူးတလည္ ေဆာ့စရာရယ္လုိ႔မရွိေပ။ေျပးလႊားေနရတာကိုပဲ သတိရသည္။ မမႏွင္းကေတာ့ေလး တန္းေရာက္ေနၿပီျဖစ္၍ ကေလးႀကီးေလးျဖစ္ေနကာ အခ်ဳပ္အလုပ္ကိုလည္းစိတ္ဝင္စားၿပီး အကႌ်ခ်ဳပ္တမ္းကစားေနတာကမ်ားသည္။ မမ ႏွင္းေဆာ့ေနတာက အိမ္မွာလူတစ္ေယာက္မွမရွိသလိုၿငိမ္လွသည္။မမႏွင္းက သူတစ္ေယာက္တည္း ၾကားရ႐ုံေလာက္သာ စကားကို တိုးတိုးေျပာသည္။ တစ္ေယာက္တည္း ပတြတ္ပတြတ္ႏွင့္ေျပာေနသည္။ ညီညီထူးကေတာ့သူဘယ္ေရာက္ ေနတာလဲဆိုတာကို အေဝးကပင္ ၾကားရေလာက္ေအာင္ ဆူညံပြက္ေလာ႐ိုက္ေနသည္။ တစ္ခါတေလ ညီညီထူးကသူ႔မမႏွင္းေဆာ့ေနေသာေနရာကို ေဘာလုံး ဆြဲလာၿပီး ကန္တတ္ေလရာ မမႏွင္းက သူ႔ေမာင္ေလးကိုမႏိုင္ေတာ့ ေမေမ့ကို လွမ္းေအာ္တိုင္တတ္သည္။ ညီညီထူးလည္း ေဘာလုံးေကာက္ၿပီးျမန္ျမန္ေျပးရသည္။
” မမႏွင္းေဘာလုံးမကန္ရင္ညီညီကဖ်က္ဆီးမွာ ”
” ဖ်က္ရဲဖ်က္ၾကည့္၊ေမေမနဲ႔ လည္းတိုင္မွာ၊ ေဖေဖနဲ႔လည္းတိုင္မွာ။ ေမေမေျပာထားတယ္ မဟုတ္လား၊ဖ်က္ဆီးတယ္ဆိုတာလူမိုက္အလုပ္တဲ့၊လူလိမၼာကမဖ်က္ ဆီးရဘူးတဲ့’
” ေမာင္းမကန္က ပ်င္းစရာႀကီး၊ေဘာလုံးလည္းမကန္ရဘူး၊ မမႏွင္း၊ ဒါဆိုညီညီတို႔ ေဘာ္လီေဘာပုတ္ၾကမယ္ေလ၊ ၾကက္ေတာင္လည္း႐ိုက္လို႔ရတယ္”
” ေမာတယ္၊သဲနန္းေတာ္ေဆာ့တာက မေမာဘူး”
” ေဖေဖကေျပာထားတယ္ေလ၊ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးခ်ည္းပဲမေနနဲ႔၊ လႈပ္လႈပ္ရွားရွားေနရတယ္တဲ့၊ဒါမွက်န္းမာတယ္တဲ့ ”
” နင္ကေမ်ာက္မူးလဲေဆာ့ေနတာ။ ငါေမာတယ္၊ သဲနန္းေတာ္ေဆာက္တာလည္း လႈပ္တာပဲ”
” သဲနန္းေတာ္ကဘယ္လိုေဆာက္တာလဲ” ညီညီထူးေျပာေတာ့ မမႏွင္းကေပ်ာ္သြားသည္။
” ေမာင္ေလးကုိမမႏွင္း သင္ေပးမယ္ေလ၊ ေပ်ာ္စရာေကာင္းတယ္၊ လူႀကီးေတြက အိမ္အႀကီးေတြေဆာက္ၾကတယ္၊မမႏွင္းတို႔က သဲအိမ္ကေလးေတြေဆာက္မယ္၊ ေမာင္ေလးက အင္ဂ်င္နီယာမလုပ္ခ်င္ဘူးလား”
” အင္ဂ်င္နီယာဆိုတာ ဘာလဲ မမႏွင္းရဲ႕”
” မမႏွင္းကအိမ္ကေလးေတြေဆာက္ရင္ ေဖေဖကေျပာတယ္၊ သမီးႏွင္းက အင္ဂ်င္နီယာႀကီးျဖစ္မယ္တဲ့”
” ေမေမကေျပာေတာ့မမႏွင္း က အပ္ခ်ဳပ္ဆိုင္ဖြင့္မယ္ဆို”
” အဲဒါက မမႏွင္းအပ္ခ်ဳပ္တမ္း ကစားေနလို႔ေျပာတာေလ၊ေမာင္ေလးကေယာက်္ားေလးဆိုေတာ့ အင္ဂ်င္နီယာလုပ္ပါလား”
“အင္ဂ်င္နီယာဆိုတာက ဘာလဲလို႔ဆို”
“အိမ္ေဆာက္တာလို႔ေဖေဖေျပာတယ္ေလ”
” ဖိုးဖိုးေျပာတာက် အိမ္ေဆာက္တာ လက္သမားတဲ့”
” မမႏွင္းလည္းမသိဘူး၊ ႀကီးလာ ရင္သိမွာေပါ့”
“ႀကီးလာရင္အကုန္သိလား မမႏွင္း”
” သိလာမွာေပါ့၊ သိေအာင္လုပ္ရမွာေပါ့၊ ေမေမကေျပာတယ္၊စာ ဖတ္တတ္ရင္ စာထဲမွာအကုန္ရွိတယ္တဲ့၊ စာတတ္ေအာင္သင္တဲ့”
” စာဖတ္တတ္ရင္ အကုန္သိတာေပါ့ေနာ္၊မမႏွင္းက စာဖတ္တတ္ေနၿပီေလ၊ညီညီ့ကို အင္ဂ်င္နီယာဆိုတာ ဘာလဲလို႔ဖတ္ျပေလ”
” စာအုပ္မွမရွိတာေမာင္ေလးကလည္း၊ ေမာင္းမကန္ေရာက္ရင္ သဲနန္းေတာ္ ေဆာက္ၾကမယ္ေနာ္”
” သဲနန္းေတာ္၊ ဘယ္သူေနဖို႔လဲ မမႏွင္းရဲ႕”
” အ႐ုပ္ကေလးေတြေနဖို႔ေပါ့ေမာင္ေလး၊ အ႐ုပ္ကေလးေတြ လည္း ယူသြားၾကမယ္ေလ”
ညီညီထူးေလးၿငိမ္သြားသည္။ ေဘာလုံးလည္း ကန္စရာလူမရွိ၊ေဘာ္လီေဘာလည္း ပုတ္စရာလူမရွိ၊ ၾကက္ေတာင္႐ုိက္မယ့္လူလည္းမရွိ၊ သဲနန္းေတာ္ေဆာက္ရမွာ ေမာင္းမကန္က ပ်င္းစရာႀကီးဟုေတြးေနပုံရသည္။ မမႏွင္းကေတာ့ေပ်ာ္စရာႀကီး၊ ေပ်ာ္လိုက္တာဟုေအာ္ေနေလသည္။
ယခုတစ္ေခါက္ကေတာ့ ဧည့္သည္မပါဘဲ အိမ္ကလူေတြခ်ည္း သြားရမည္ျဖစ္သည္။ အေဒၚေတြ လည္းပါမည္။ အဘိုးအဘြားတို႔ လည္းပါမည္။ ကေလးကေတာ့ ညီညီထူးတို႔ေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္ပဲပါသည္။စားစရာ၊ ေသာက္စရာေတြက အိမ္ကေနခ်က္လာခဲ့သျဖင့္ ျခင္းႀကီး၊ ျခင္းငယ္အျပည့္ျဖစ္သည္။ ေမာင္းမကန္ကို သြားၾကတာကိုက ေပ်ာ္ပြဲစားသြားၾကတာျဖစ္သည္။ ညဘက္မီးပုံပြဲလည္း လုပ္ၾကဦးမည္ဟုေျပာသည္။ သြားၾကလာၾကရမည္ဆိုေတာ့ မနက္ေစာေစာႀကီးကုိ ႏိုးေန ၾကသည္။ ကေလးေတြကို ေနာက္က်မွႏိႈးသည့္တိုင္ ညီညီထူးကိုက်ေတာ့ အေတာ့ကို ႏိႈးယူေနရသည္။ ညီညီက မလိုက္ေတာ့ဘူးတ့ဲေဟ့ဆိုေတာ့မွ အူးအဲႏွင့္ထသည္။ ဟိုင္း လတ္ကားမွာ အိမ္ကလူေတြေရာ၊ အေဒၚေတြေရာပါေတာ့ ျပည့္က်ပ္သြားသည္။ ဧည့္သည္လိုက္ပို႔တာ မ်ိဳးမဟုတ္ဘဲ ေပ်ာ္ပြဲစားထြက္လာၾက တာမ်ိဳးဆိုေသာ္ လည္း ေမာင္းမကန္ကနီးနီးေလးျဖစ္ၿပီး တကူးတက သြားမွ ေရာက္ေသာေနရာျဖစ္ေနေပၿပီ။ သြားၾကလွ်င္လည္း အေဝး တစ္ေနရာကို သြားၾကသလိုျပင္ဆင္ၿပီး သြားျဖစ္ၾကတာမ်ားသည္။ ဦးဦး ႏိုင္ကလည္း လိုက္မည္ဟုဆိုေတာ့ ညီညီထူးတို႔ေပ်ာ္သြားသည္။ ဆယ္တန္းေက်ာင္းသားႀကီး ဦးဦးႏိုင္က ညီညီထူးတို႔ေမာင္ႏွမကို ခ်စ္ ၿပီးအလိုလိုက္တတ္သည္။ လူႀကီးေတြကေတာ့ ကမ္းေျခေရာက္တာႏွင္႔ ပါလာတာေတြကို ေနရာခ်ဖို႔ကို လုပ္ေနၾကသည္။ အခင္းေတြကိုအရိပ္ရသည့္ေနရာေတြမွာ ခ်ခင္းလိုက္ၿပီး စားစရာ၊ ေသာက္စရာေတြကို ခ် လိုက္သည္။ ကေလးေတြကေတာ့ ကားေပၚကဆင္းကတည္းကေဆာ့ ခ်င္ေနၾကသည္။ မမႏွင္းကေတာ့ အကဲဆုံးျဖစ္သည္။ သူ႔အ႐ုပ္ထုပ္ကိုကားေပၚမွာကတည္းက အေသ ကိုင္လာခဲ့သည္။ ကားေပၚကဆင္း တာႏွင့္ အခင္းခင္းတာကိုရပ္ေစာင့္ေနေသာ္လည္း မမႏွင္း ေဆာ့မွာကေသာင္ျပင္ေပၚမွာျဖစ္ၿပီး သဲနန္းေတာ္ေဆာက္ဖိို႔ကို အိမ္မွာကတည္း ကတက္ၾ<ြကေနသည္။ ညီညီထူးကေလးမွာ ကားေပၚ က ဆင္းလိုက္ကတည္းက ဟိုၾကည္၊့ သည္ၾကည့္ႏွင့္ ေယာင္နနေလးျဖစ္ေနသည္။ တစ္ခ်ိန္လုံးေဆာ့ေနေသာ ညီညီထူးေလးမွာ ေဘာလုံးကေလး ပိုက္ၿပီး လူႀကီးေတြကိုလိုက္ၾကည့္ေနသည္။ မမႏွင္းက သဲေသာင္ျပင္မွာထိုင္ခ်လိုက္ၿပီး သဲေတြကိုဖြလိုက္သည္။ သဲေတြကေျခာက္ေနေတာ့ သဲအိမ္ေဆာက္ရတာ အဆင္မေျပ ျဖစ္ေနသည္။
” ႏွင္းႏွင္း သဲနန္းေတာ္ေဆာက္မလို႔ဟာ ေဆာက္လုပ္မရဘူး၊ ဦးဦးသဲနန္းေတာ္ ေဆာက္မလို႔ကူေပးဦး”
“သဲအိမ္ေဆာက္တာ သဲေတြကေရစိုေနမွ ရတာေလ ႏွင္းႏွင္း”
“ဒါဆိုဘယ္လိုလုပ္ရမွာလဲ၊ ႏွင္းႏွင္းကို ကူဦးေလ”
“ဦးဦးက ေရကူးမလို႔ပါဆို”
“ဟင္ ဒါဆိုႏွင္းႏွင္းက မေဆာ့ ရေတာ့ဘူးေပါ့”
” ကေလးကို သင္ေပးလိုက္ပါ ႏိုင္ႏိုင္ရဲ႕”
ေမေမကေျပာလိုက္ေတာ့ ဦးေလးျဖစ္သူမွာ ဟုတ္ကဲ့မမဟု ေျပာလိုက္ရသည္။ ညီညီထူးကလည္း သူ႔မမႏွင္းႏွင့္ ဦးေလးႏိုင္တို႔ကိုေငးၾကည့္ရင္း ဦးဦးႏိုင္၊ညီညီနဲ႔ ေဘာလုံးကန္မယ္ေလဟု ေျပာလိုက္သည္။
” ဟင္ ဒါဆိုဦးဦးႏိုင္က ေရမကူး ရေတာ့ဘူးေပါ့”
” ႏွင္းႏွင္းကို အရင္လုပ္ေပး ဦးဦး”
” ညီညီနဲ႔အရင္ေဘာလုံးကန္မယ္ေနာ္ ဦးဦးႏိုင ္”
ဦးေလးႏိုင္ကသူ႔တူ၊တူမေတြကို နဂိုကတည္းက ခ်စ္သူဆိုေတာ့ေအးပါ၊ေအးပါႏွင့္ေနရသည္။
” ေရစပ္ကိုသြားမယ္၊ ညီညီကေဘာလုံးယူခဲ့၊ ႏွင္းႏွင္းက အ႐ုပ္ကေလးေတြယူခဲ့”
“ေဟး ေဟး”
ညီညီထူးတို႔ေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္ ေပ်ာ္သြားၾကသည္။ ကေလးေတြေရစပ္ေခၚသြားၿပီးရင္ ေသေသခ်ာခ်ာၾကည့္ထားေနာ္ႏိုင္ႏိုင္၊ ကေလးေတြကို မ်က္ျခည္မျပတ္ ေစနဲ႔ဟုေမေမကလွမ္းေျပာေတာ့ ဟုတ္ကဲ့ မမဟု ဦးဦးႏိုင္ကေျပာလိုက္သည္။ ေရစပ္ကို တူဝရီးသုံးေယာက္ ဆင္းလာၾကသည္။” ဦးဦးက ႏွင္းႏွင္းကို အရင္ျပေပးမယ္ေနာ္၊ ၿပီးေတာ့မွညီညီနဲ႔ေဘာလုံးကန္မယ္ေနာ္၊ ေဘာလုံးကန္ၿပီးရင္ ဦးဦးကေရထဲဆင္းမယ္၊ေရထဲဆင္းခ်င္ရင္ ဦးဦးကိုေျပာရ မယ္ေနာ္၊ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ေရထဲမ ဆင္းရဘူးေနာ္၊ ေရနစ္တတ္တယ္၊ ပင္လယ္ထဲ ပါသြားတတ္တယ္ေနာ္၊ ဦးဦးစကားနားေထာင္ရမယ္ေနာ္”
“ဟုတ္ကဲ့ဦးဦးႏိုင္”
ပင္လယ္လိႈင္းဇာေလးေတြက ပင္လယ္ျပင္ထဲကေန တလိမ့္လိမ့္တက္လာၿပီး ေသာင္ေျခေရာက္ေတာ့ ဝပ္ဆင္းသြားၾကသည္။ ေရစပ္တြင္ ရွိေသာ သဲျပင္ကသဲႏုက ေလးမ်ား ျဖင့္ အိညက္ေနသည္။ နင္းခ်လိုက္လွ်င္အိခနဲ၊ အိခနဲျဖစ္သြားၿပီး ေျခရာေလးေတြက်န္ေနရစ္ေလသည္။ညီညီ ထူးႏွင့္ ႏွင္းျဖဴျဖဴသန္႔တို႔ရဲ႕ ေျခရာေသးေသး ေလးေတြထဲကေန ေရေတြ စိမ့္ၿပီးတက္လာသည္။
“လာႏွင္းႏွင္း၊သဲအိမ္ေဆာက္တာ ဦးဦးျပမယ္၊လာၾကည့္” ဦးဦးႏိုင္က သဲေသာင္ေပၚကို အားရပါးရထိုင္ခ်လိုက္သည္။ ႏွင္း ႏွင္းကလည္း ဦးဦးလိုပင္ အားရ ပါးရထုိင္ ခ်လိုက္သည္။ “သဲေလးေတြကို ေဟာဒီလိုအပုံေလးျဖစ္ေအာင္အရင္စုရတယ္၊ ၿပီး ရင္ေျခဖဝါးေပၚကို အခုလိုက်ံဳးၿပီး တင္လိုက္၊ ၿပီးရင္ေဟာဒီလိုလက္ဝါးကေလးနဲ႔ဖိ ေပးရတယ္၊ သဲေလးေတြ ကပ္သြားေအာင္လုပ္ရတာေနာ္၊ အေပၚကေနဖိေပးလိုက္ေတာ့သဲေလးေတြက ကပ္သြားၿပီ၊ ၿပီးရင္ ေျခဖဝါးေလးကို အသာေလးဆြဲထုတ္ ရတယ္၊ၾကည့္ထားေနာ္ ႏွင္းႏွင္း” “ဟုတ္ ဦးဦးႏိုင္၊ႏွင္းႏွင္းလုပ္တတ္တယ္၊ ၾကည့္ ႏွင္းႏွင္းျပမယ္” ႏွင္းႏွင္းက သဲေတြကိုက်ဳံးလိုက္ၿပီး သူ႔ဦးဦး ႏိုင္လုပ္သလိုလုပ္ ျပလိုက္သည္။ ႏွင္းႏွင္းကေတာ္တယ္ေဟ့ဟု ဦးဦးက ခ်ီး က်ဴးလိုက္သည္။
“ကဲ ႏွင္းႏွင္းရဲ႕ အ႐ုပ္ကေလးေတြကို အိမ္ထဲထည့္လုိက္ေလ”
” ထပ္ေဆာက္ရဦးမယ္ဦီးဦးရဲ႕၊ ႏွင္းႏွင္းက နန္းေတာ္ေဆာက္မွာ၊ ဘုရင္ေတြ၊ ဘုရင္မယားေတြ၊ဘုရင္သားသမီးေတြ ေနၾကမွာေလ”
” ေအာင္မာ ဦးဦးတူမကဟုတ္လွေခ်လား၊ ဒါဆိုဆက္ေဆာက္ၿပီးေဆာ့ေတာ့ေနာ္၊ ဦးဦးနဲ႔ ညီညီ ေဘာလုံးကန္လိုက္ဦးမယ္၊ဘယ္မွမသြားနဲ႔ေနာ္”” သြားပါဘူးဦးဦးႏိုင္ရဲ႕”
” ေအးေအး၊ ႏွင္းႏွင္းက လိမ္မာတယ္”
ဦးဦးႏိုင္က ညီညီထူးကိုေခၚၿပီးေဘာလုံးကန္သည္။ ဦးဦးႏိုင္ကေဘာလုံးကန္လွ်င္ ေရထဲက်ၿပီး ပင္လယ္ထဲပါမသြားေအာင္ ကမ္းေျခဘက္ျပန္တက္လာၿပီးမွ ေဘာလုံးကန္ၾကသည္။ တစ္ေယာက္တစ္လွည့္ကန္ၾကၿပီးေနာက္ ေဘာလုံး လိုက္လုတမ္းကစားၾကသည္။ ဦးဦးႏိုင္က သူ႔တူေလးကိုညႇာၿပီးကစားေပးသည္။ အေတာ္ ကေလး ၾကာေတာ့ ညီညီတစ္ေယာက္တည္းကန္ေတာ့ဟု ဦးဦးကေျပာသည္။ ဦးဦးေရကူးေတာ့မယ္ဟုလည္း ေျပာလိုက္သည္။ ” ေဘာလုံးကန္တယ္ဆိုတာ လူ ေတြအမ်ား ႀကီးနဲ႔ကန္ကစားရတာ၊ တစ္ဖက္ကို၁၁ ေယာက္ထားၿပီး ကစားရတယ္၊ ကိုယ့္လူအခ်င္းခ်င္းေပးၿပီးကစားရတယ္၊ တျခားလူေျခထဲ ေဘာလုံးေရာက္မသြား ေအာင္ လိမ္ေခါက္ရတယ္၊ တီဗီမွာ ညီညီေတြ႕တယ္မဟုတ္လား”
“ဟုတ္ဦးဦးႏိုင္”
” အဲဒီလို လိမ္ေခါက္တတ္ေအာင္တစ္ေယာက္တည္းလိမ္ေခါက္က်င့္ရတယ္၊ လိုခ်င္တဲ့ေနရာေဘာလုံးေရာက္ေအာင္တစ္ေယာက္တည္း အကန္က်င့္ရတယ္၊ဦးဦး ျပထားၿပီၿပီေနာ္၊ မမႏွင္းကိုလည္း ဦးဦးက ျပၿပီးၿပီ၊ ခုသူ႔ဟာသူေလ့က်င့္ ေနတာ၊ညီညီကလည္း တစ္ေယာက္တည္းေလ့က်င့္လို႔ရၿပီ၊ေဘာလုံးကို ပင္လယ္ဘက္မကန္ ရဘူး၊ ပင္လယ္ဘက္ေရာက္သြားရင္ ေရထဲသြားမေကာက္နဲ႔ ဦးဦးကိုလွမ္းေခၚလိုက္၊ ဦးဦးေကာက္ေပးမယ္၊ ဟုတ္ၿပီလား”
” ဟုတ္ဦးဦးႏိုင္၊ ၿပီးရင္ညီညီနဲ႔ေဘာလုံးထပ္ကန္မယ္ေနာ္”
” ကန္မယ္၊ညီညီကဦးဦးကိုလိမ္ေခါက္ႏိုင္ေအာင္ က်င့္ထားေနာ္၊မဟုတ္ရင္ ေစာေစာကလို ဦးဦးက ဝင္လုသြားမွာေနာ္”
“ဦးဦးမလုႏိုင္ေအာင္ ညီညီလိမ္ပစ္မွာေပါ့”
“ဟုတ္ၿပီ၊ က်င့္ထားညီညီေရ႕၊ ၿပီးရင္ဦးဦးနဲ႔ကန္မယ္၊ ေသခ်ာက်င့္ ထားေနာ္”
ဦးဦးႏိုင္ကဖိုက္တင္းဟု လက္ေမာင္းေထာင္ျပေတာ့ ညီညီထူးကလည္း ဖိုက္တင္းဟု ျပန္လုပ္လိုက္သည္။ ညီညီထူးေလးမွာ ဦးဦးႏိုင္ကို လိမ္ေခါက္ႏိုင္ရန္အတြက္ အ
ေျပး အလႊား ေလ့က်င့္ေနေလသည္။
” ညီညီ၊ေလ့က်င့္ထားၿပီးၿပီ လား၊ခုဦးဦးနဲ႔ကန္မယ္”
“ကန္မယ္၊ ဦးဦးႏိုင္ရေအာင္လိုက္လုေပေတာ့”
” ေအာင္မယ္၊ငါ့တူကစိန္ေခၚေနၿပီေပါ့ေလ”
ညီညီထူးက သေဘာက်သြားသည္။ ယခုတစ္ခါမွာေတာ့ ဦးဦးႏိုင္ကမညႇာေတာ့ဘဲ အေသအခ်ာ ကစားျပလိုက္သည္။ ညီညီထူးမွာ ဦးဦးႏိုင္ေျခထဲကေန လိုက္လု ေနရတာႏွင့္ပင္ ေဘာလုံး ႏွင့္ေျခမ ထိဘဲျဖစ္ေနေလသည္။ ဦးဦးႏိုင္ေျခထဲ ကေနလိုက္လုရင္း ညီညီထူးေမာလာသည္။
” ဦးဦးႏိုင္၊မညစ္နဲ႔ေနာ္”
” ဦးဦးႏိုင္ဘယ္မွာညစ္လို႔လဲ ညီညီရဲ႕၊ ညီညီ ကဦးဦးေျခထဲကေနမွ လိုက္မလုနိုင္တာကိုး”
“ဦးဦးက လူႀကီးပဲဟာ’
” လူႀကီးမို႔လို႔မဟုတ္ဘူး ညီညီရဲ႕၊ ညီညီက ကြၽမ္းက်င္ေအာင္ ေလ့က်င့္မထားလို႔ျဖစ္ေနတာ၊ဒါေၾကာင့္ ညီညီ့ကို ဦးဦးက ေသခ်ာေလ့က်င့္ထားလို႔ေျပာတာ၊ ေဘာလုံးကစားတယ္ဆိုတာ လူ၁၁ေယာက္ကစားတာလို႔ ဦးဦးေျပာခဲ့တယ္ေလ၊ လူ၁၁ေယာက္တဲြၿပီး မကစားခင္တစ္ဦးခ်င္းကြၽမ္းက်င္ေအာင္ ေလ့က်င္႔ထားရတယ္၊ အဖြဲ႕နဲ႔ အလုပ္လုပ္ရင္ကိုယ္တိုင္အရည္အခ်င္းျပည့္ဝေအာင္ အရင္လုပ္ထားၿပီးမွ အားလုံးနဲ႔ တြဲလုပ္ႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားရတယ္။ ေဘာလုံးကစားဖို႔ အေဖာ္မရွိရင္ ညီညီတစ္ေယာက္တည္း ကြၽမ္းက်င္ေအာင္ ေလ့က်င့္ထား၊ ဘာပဲလုပ္လုပ္ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ ေတာ္ေအာင္အရင္ လုပ္ထားရမယ္ဆိုတာကို ညီညီအၿမဲမွတ္ထား၊ ဟုတ္ ၿပီလား” ညီညီထူးက မေက်မနပ္ျဖင့္ ႏႈတ္ခမ္းစူထား လိုက္သည္။
” ေတာ္ၿပီ၊ ဦးဦးနဲ႔မကစားေတာ့ ဘူး၊ ညီညီ တစ္ေယာက္တည္းပဲေလ့ က်င့္ေတာ့မယ္၊ ဦးဦးႏိုင္ေျခထဲကေန ညီညီရေအာင္လုပ္ျပမယ္၊ညီညီ့ေျခထဲကေန ဦးဦးႏိုင္ လိုက္လုလို႔မရေအာင္ လည္း လုပ္ျပမယ္၊ၾကည့္ေန” ဦးဦးႏိုင္က သေဘာက်စြာ ရယ္လိုက္သည္။ ညီညီထူးရဲ႕မခံခ်င္စိတ္ကထိုးထြက္လာသည္။ ဦးဦးႏိုင္ ေျခေထာက္ ေအာက္တြင္ရွိေသာေဘာလုံးကို အလစ္ဝင္လုၿပီး တစ္ေယာက္တည္း လိမ္ေခါက္ေလ့က်င့္ေနေလေတာ့သည္။
စုိးဘားဒိုင္
