မတ္လ၃ရက္၊ မြန္းတည့္ ၁၂နာ ရီက မႏၲေလး ကေန အမွတ္ ၅၅ အဆန္ ရထားစီးခဲ့တာ။ ေနာက္ တစ္ေန႔ မနက္ေစာ ၅နာရီေလာက္မွာ ဟိုပင္ဘူတာကို ေရာက္တယ္။ ဘူ တာကို လာႀကိဳတဲ့ ေခြးဘီလူးကား ေလးနဲ႔ ခရီးဆက္ရင္း လြန္ခဲ့တဲ့ ၃ ႏွစ္ေလာက္ကအထိ ဖိုးရွီးကားေတြနဲ႔ ရႊံ႕ထဲဗြက္ထဲ သြားခဲ့ရတာကို သတိရ မိပါေသး။ အခုေတာ့ လမ္းေတြ ေကာင္းလာတဲ့ အျပင္ ေရႊေမွာ္၊ ေက်ာက္ စိမ္း ေမွာ္ေတြ ကို ပါဂ်ဲ႐ိုး ကားေတြနဲ႔ ေျပးဆြဲေတာ့ ဖိုးဝွီးေတြ ေပ်ာက္လုနီးနီး ျဖစ္ရတာေပါ့။
ေက်ာက္စိမ္းေခတ္
ေရႊေခတ္ ပယင္းေခတ္
ကားေပၚမွာ ရွင္ေဗြယံ (တႏိုင္း)က ဘုရားဖူး တစ္ဖြဲ႕ ပါလာ တယ္။ ေဒသမွာ ေတြ႕ဆံုရသူေတြရဲ႕ အဆင္ တန္ဆာကိုၾကည့္ရင္ အရင္ ႏွစ္ေတြက ေက်ာက္စိမ္းလက္စြပ္ ျပဴးျပဴး၊ ဆြဲသီးေျပာင္ေျပာင္ႀကီးေတြ နဲ႔ဆို ဖားကန္႔၊ တာမခံလိုမ်ိဳး ေက်ာက္ စိမ္းေမွာ္ကလာသူ၊ ဆယ္ဇင္း၊ ေဝွခါ လိုမ်ိဳး ေရႊေမွာ္နဲ႔ ဗန္းေမာက္၊ ပင္လယ္ဘူး ေရႊေတာက လာသူေတြ ဆို ဆြဲႀကိဳး တုတ္တုတ္ႀကီးေတြနဲ႔၊ လက္ေကာက္ေတြ ကလည္း တံေတာင္ဆစ္အထိပဲ။ ဘယ္ညာ ဝတ္ရတာကို အားမရခ်င္။ ေရႊေတြ သီးေနတာပဲ ဆိုတာ ကိုယ္ေတြ႔ပ။ ဒီႏွစ္ ပိုင္းမွာေတာ့ ပယင္းေခတ္ေပါ့။
ပယင္းလက္ေကာက္၊ ဆြဲသီး၊ ဆြဲႀကိဳးကိုမွ ဆြဲႀကိဳး ႏွစ္ကံုးထပ္ ဝတ္ေတာ့လည္း လွတာပါပဲ။ ပယင္း ကို ရွင္ေဗြယံ တစ္ဝိုက္က ေတာ ႀကီး ေတြထဲမွာ ရွာရတယ္။ မီးေသြးခဲလို ခပ္မဲမဲကိုမွ ျဖတ္လိုက္၊ ေသြးလိုက္၊ ေကာ္ပတ္စား အေရာင္တင္ လိုက္ ေတာ့ ေက်ာက္ေကာင္း ပြင့္သြားတာ ေပါ့။ ပိုးေကာင္႐ုပ္ၾကြင္း ပီပီျပင္ျပင္ ပါလာရင္ေတာ့ ခ်မ္းသာၿပီ။ တႏိုင္း၊ ရွင္ေဗြယံမွာ ပယင္းနဲ႔ ခ်မ္းသာသူ ေတြ မနည္း ဘူးတဲ့။ ပယင္းအစစ္ က ရွားသြား၊ ရွာရခက္သြားၿပီး အတုေတြ ကေတာ့ ေပါမွေပါ။ ၿပီးေတာ့ ပယင္း အတုက ကြဲသြားရင္လည္း ဆင္ေကာ္ နဲ႔ ကပ္၊ မသိသာဘူး။ ခႏၲီးက ထြက္ တဲ့ပယင္းက သက္တမ္းႏုပါတယ္။
ဆရာေတာ္ႀကီးမ်ား ေက်းဇူး
နန္႔ပတဲ ရြာကိုေရာက္ေတာ့ မုခ္ဦးအတိုင္း ဘုရားဘက္ကို ခ်ိဳးခဲ့ တယ္။ ပြဲေတာ္ကြင္းထဲ မဝင္ခင္ေလး မွာပဲ အဆင့္ျမင့္ တည္းခိုေဆာင္ႀကီး ေတြကို ေတြ႕ရတယ္။ ပြဲေတာ္ရက္မွာ ရန္ကုန္ ဘုရားဖူးကားႀကီးေတြ ရပ္ ထားလို႔ အဲဒီမွာ ညအိပ္ၾကတယ္ ထင္ပ့ါ။ ေဒသခံေတြ ကေတာ့ ဝါးကြပ္ ပ်စ္ခင္းထားတဲ့ တဲတန္းရွည္ႀကီးေတြ မွာ တည္းၾကတယ္။ မတ္လ ၅ရက္ ေန႔ မနက္မွာ ၁၄၈ႀကိမ္ေျမာက္ ေရႊမၪၨဴ ေရလယ္ဘုရား ဗုဒၶပူဇနိယ ပြဲေတာ္ဖြင့္ပြဲ က်င္းပတယ္။
ေညာင္ပင္ေက်ာင္းဆရာေတာ္ ႀကီး၊ ေခ်ာင္းဝဆရာေတာ္ႀကီးတို႔ ဦးေဆာင္ၿပီး ဘုရားေဂါပကမ်ား၊ ေဒ ဝါဝင္း၊ ရာဇာဝင္း၊ ရွမ္းနီ တိုင္းရင္း သားဓေလ့ ဆြမ္းေတာ္ႀကီးပြဲမ်ား ကိုယ္စီနဲ႔ ေရႊမၪၨဴ ဘုရားကို စီတန္း သြားၾကတာကလည္း ႐ႈမၿငီးစရာ။ ဒီႏွစ္ဘုရားပြဲမွာ ထူးျခားတာ ကေတာ့ ေရႊမၪၨဴဘုရား ဝတၱက ေျမသတ္မွတ္ခ်က္နဲ႔ ဘုရားေျမ ဂရန္ ရခဲ့တာပါပဲ။ အစိုးရအဆက္ဆက္ကို ဘုရားေျမ ဂရန္ရဖို႔ ေလွ်ာက္ ထားခဲ့ တဲ့ နာယက ဆရာေတာ္ႀကီးမ်ားရဲ႕ ဇြဲ၊ လံု႔လ၊ ဝီရိယ အသီးပြင့္မ်ားေပါ့။
ခ်က္ခ်င္းလက္ငင္း မ်က္ျမင္ဒိ႒
ေရႊမၪၨဴေစတီေတာ္ တည္ထားပံု က ရင္ျပင္ေတာ္ ပတ္လည္ရယ္၊ ေနာက္အထက္ တစ္ဆင့္ ဖိနပ္ (ပလႅင္)ေတာ္ေပၚမွာ ေစတီရံ ၁၅၂ ဆူ၊ၿပီးေတာ့ အလယ္မွာ ပစၥယံ အဆင့္ဆင့္နဲ႔ ေစတီလံုးေတာ္၊ အထြတ္ စိန္ဖူးေတာ္အထိ ျဖစ္ပါ တယ္။ ဖိနပ္ေတာ္ အထက္ ၅ေတာင္ တစ္ထြာ အျမင့္၊ ပထမပစၥယာရဲ႕ အေနာက္ မ်က္ႏွာစူးစူးမွာ အလ်ား တစ္ေတာင္၊ အနံရွစ္လက္မ၊ အနက္ သံုးေတာင္၊ အေခါင္း ခ်န္ထားတယ္။ ဘုရားရွင္ရဲ႕ သရီယဓာတ္ေတာ္၊ ေမြေတာ္ ျမတ္၅ဆူကို ေရႊေသတၱာ ထဲထည့္၊ ေက်ာက္မ်က္ရတနာမ်ားပါ ေရႊေလာင္း (ေလွ)ေပၚတင္ၿပီး ဌာ ပနာတင္ထားတာမို႔ အင္းေရအနိမ့္ အျမင့္အတိုင္း ေရႊေလာင္းက တည္ ေနတယ္။
ေစတီေတာ္ရဲ႕ ဖိနပ္ေတာ္ကို အႀကိမ္ႀကိမ္ ျမႇင့္တင္ မြမ္းမံခဲ့ေတာ့ ေရႊေလာင္းက ေအာက္ဘက္မွာ က်န္ခဲ့လို႔ ဖိနပ္ေတာ္ ပလႅင္ေပၚကို အမ်ိဳး သမီးမ်ားတက္ေရာက္ခြင့္ မျပဳပါဘူး။ မတ္လ၅ရက္ေန႔မွာ ရာသီဥတုက ေနပြင့္ၿပီး သာသာယာ ယာရွိ တယ္။ မြန္းလဲြ၂ နာရီေလာက္မွာ အမ်ိဳးသမီးႀကီး တစ္ေယာက္နဲ႔ ကေလးႏွစ္ေယာက္က လူအမ်ား သြားလာေနၾကတဲ့ ရင္ျပင္ေတာ္က ေန ဖိနပ္ေတာ္ေပၚ ကို တက္သြားလို႔ ျမင္တဲ့သူေတြက ဝိုင္းေအာ္ၿပီး ဆင္း ခိုင္းလိုက္ရတယ္။ မၾကာပါဘူး။ ေနပြင့္ေနရာက ခ်က္ခ်င္း မိုးအံု႔သြား ၿပီး ၅မိနစ္ၾကာေလာက္ မိုးသည္း တယ္။ မိုးက ဆက္အံု႔ေနၿပီး ေနာက္ ေန႔မနက္မွ ေနပြင့္တာပါ။
ပြဲေတာ္ ေရွာ့ပင္းေမာလ္
ပရိသတ္ေတြ ႀကိတ္ႀကိတ္တိုးေန တဲ့ ပြဲေစ်းတန္းကို ဘုရားလမ္း အျမင့္ ပိုင္းကေန အေပၚစီးျမင္ရတယ္။ တစ္ညီတည္း ဆိုင္ခန္းအမိုး တျပန္႔ တေျပာထဲကေန ဝါးပိုးဝါးအျမင့္နဲ႔ ေလာ္ စပီကာတခ်ိဳ႕က ထိုးထိုးေထာင္ ေထာင္။ ကိုယ့္ေရာင္းကုန္ကို ေလာ္ ႀကီးကေန ေစ်းေခၚ ၾကတာေပါ့။ ဝါးတစ္လံုး ကေတာ့ ဖ်ာတစ္ခ်ပ္မွာ စာေရးၿပီး ခ်ိတ္ထားတာ ေရခဲရၿပီတဲ့။ ရတနာနယ္ေျမက ဘုရားပြဲဆိုေတာ့ ၾကက္ေပါင္း ေခါက္ဆြဲကအစရတဲ့ အဆင့္ျမင့္ စားေသာက္ဆိုင္ေတြ၊ေရႊနဲ႔ လက္ဝတ္ ရတနာဆိုင္ေတြ အျပင္ အလွျပင္ဆိုင္ ေတြလည္း မနည္းပါ ဘူး။ ေရႊေမွာ္က လာသူဆိုလည္း ဘုရားပြဲမွာ လွဴဖို႔၊ သံုးစြဲဖို႔ ေရႊတို၊ ေရႊစေရာင္းႏိုင္ သလို၊ ေက်ာက္ၾကည့္ ဓာတ္မီးကိုယ္စီ၊ ပလတ္စတစ္ ထုိင္ခံုနဲ႔ အက်အနထိုင္ ေနသူေတြ ဆီမွာလည္း ေက်ာက္(စိမ္း)ေရာင္းႏိုင္တယ္။ တရားမဝင္ ဆိုင္ကယ္ေတြကို လိုင္စင္ စလုပ္ေပးတဲ့ ႏွစ္ကဆို ဆိုင္ကယ္ အေရာင္းျပခန္းေတာင္ လာဖြင့္ ခဲ့ၾက တယ္။ ေမွာ္ကေန ဖုန္လမ္းကို ျဖတ္ ၿပီးဘုရားပြဲကို ေရာက္ေရာက္ ခ်င္း ဆိုင္ကယ္ဦးထုပ္ ကိုယ္စီနဲ႔ ဘုရား ကန္ေတာ့ လွဴဒါန္းၿပီးမွ တည္းမယ့္ ေနရာမွာ အထုပ္အပိုးေတြထား၊ ကိုယ္ လက္သန္႔စင္၊ ဆိုင္မွာအလွျပင္၊ ဆိုင္မွာရွယ္စား၊ ညပိုင္းမွာဧည့္ အႏုပညာရွင္ အကယ္ဒမီ ထြန္းထြန္း (Examplez)နဲ႔အဂၢမိုးတုိ႔ ေဖ်ာ္ေျဖ မယ့္ဇာတ္ပြဲ ၾကည့္ၾကပါ့။
အဆန္းတၾကယ္ရွိေနဆဲ
အင္းေတာ္ႀကီးနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ အစဥ္အလာ ေရွးစကားေတြလိုပဲ ဒီေန႔အထိလည္း ေနရာေဒသေတြ နဲ႔ တကြ ျဖစ္ရပ္ေတြက အဆန္း တၾကယ္ ရွိေနဆဲပါ။ အင္းေတာ္ႀကီးရဲ႕ အ့ံ၉ပါး ထဲမွာ တစ္ႏွစ္ကို ၃ႀကိမ္ ေရေျပာင္း ျပန္ဆန္ တက္တာ၊ ႏွစ္စဥ္ တန္ ေဆာင္မုန္းလကေန ျပာသလိုလ အတြင္း အင္းေတာ္ႀကီး ေတာင္ပိုင္း ၈မိုင္အကြာ ဘုရားႀကီး အထိ လႊဲ အိမ္ေထာင္အရွင္ႀကီးက အင္းငါး ေတြကို ေဆးခတ္လို႔ ငါးေသတာတုိ႔ ပါဝင္တယ္။ ငါးရွာသူမ်ား ပိုက္တန္း ထားၿပီး ညပိုင္းမွာ နတ္ေတြငါးေဆး ခတ္ဖို႔ ေဆးထုသံ ၾကားတဲ့ေနရာကို မနက္လင္းလို႔ သြားၾကည့္ရင္ ငါးေသ အမ်ားႀကီး မိေနတာ ရဖူးၾကတယ္။ လႊဲအိမ္အရွင္ႀကီး ေဆးခတ္တဲ့ တန္ေဆာင္မုန္း လမွာ ငါးအေသ နည္းၿပီး နတ္ေတာ္ျပာသိုလမွာ ေဆး ခတ္တဲ့ သူ႔ေခြၽးမက အမ်ိဳးသမီးမို႔ ေလာဘပိုလို႔ ငါးမ်ားမ်ားေသပါသ တဲ့။ အင္းေတာ္ႀကီး ထဲကို စီးဝင္တဲ့ ေခ်ာင္းေတြမွာလည္း ငါးေပါင္းစံုရတဲ့ နန္႔ခမ္းတာေခ်ာင္း၊ ငါးေခ်းခ်မ္း တစ္မ်ိဳး တည္းသာရတဲ့ နန္႔ခိုက်င္ ေခ်ာင္း၊ ငါးပတ္ အရင္ရၿပီးေနာက္ တစ္ပတ္မွာ ငါးျမစ္ခ်င္း ရတဲ့နန္႔ မန္လည္နဲ႔ လယ္သေျပေခ်ာင္းလိုမ်ိဳး ကြာျခားပါေသး။
ေရႊမၪၨဴ အေစာင့္အေရွာက္
ဘုရားဖူးေတြ အႀကိတ္ႀကိတ္ တိုးေနတဲ့ မတ္လ ၉ရက္ေန႔ကေပါ့။ တခ်ိဳ႕က ပြဲခင္းကေန လႊဲမြန္ရြာက ေငြမၪၨဴေစတီ နဲ႔ မုဆိုးမေျခရာ၊ နန္႔ မီးေလာင္ရြာက ႏွီးဘုရားတုိ႔ကို သြား ၿပီးမွ ေရလယ္ ဘုရားကို စက္ေလွ ကပ္ေတာ့ ဖိနပ္ေတြပါလာ ၾကတယ္။ ကမ္းစပ္မွာ ဖိနပ္မအပ္ ႏိုင္ေတာ့ဘဲ ရင္ျပင္ေပၚ အထိပါလာ ပါေလေရာ။ အသံခ်ဲ႕စက္ကေန အမ်ိဳးသမီးငယ္ တစ္ ေယာက္ရဲ႕ အသံကိုထူးထူး ျခားျခား ၾကားလို႔ ဘုရားဘက္ကို ကြၽန္ေတာ္ သြားၾကည့္ေတာ့ ဖရဲသီးသည္ေလး ကို မျမင္အပ္တဲ ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးကဝင္ ေရာက္ပူးကပ္ေနတာပါ။
ကေလးမေလးက ဖရဲသီးေရာင္း ရာကေန ေခါင္းေလာင္းထိုး တံကို ကိုင္၊ မ်က္လံုးျပဴးႀကီး နဲ႔ထလာၿပီး ဘုရားရဲ႕ အေနာက္ေျမာက္ေထာင့္က ေခါင္းေလာင္းကို ထိုးလိုက္တာ အသံ ဟိန္းထြက္သြားတယ္။ ဖိနပ္ေတြ ယူမလာနဲ႔ မႀကိဳက္ဘူး ဆိုၿပီး ရင္ျပင္ ေတာ္ေပၚက ဖိနပ္ေတြကို ဘုရား ပရဝုဏ္ အျပင္ဘက္ စက္ေလွဆိပ္က ျပန္႔ေပၚကို ကန္ထုတ္ပစ္တယ္။ ၾကက္ဥျပဳတ္၊ ေနၾကာေစ့ ထုပ္ေတြကို လည္း တစ္ကိုက္စီကိုက္ၿပီး လႊင့္ ပစ္တယ္။ ေနာက္ေတာ့ အလွဴခံဌာန က “မိုက္” ေရွ႕သြားၿပီး ကြၽန္မက မိေကာင္းဖခင္ သားသမီးပါ။ ဘုရား ရင္ျပင္ေတာ္ေပၚကို ဖိနပ္ေတြ ယူမ လာၾကပါနဲ႔။ ကြၽန္မမႀကိဳက္ဘူး စသည္ျဖင့္ ေျပာၿပီးေတာ့ ျပန္ထြက္ သြားတယ္။ ျမင္အပ္၊ မျမင္အပ္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြ၊ အေစာင့္အေရွာက္ ႀကီးတဲ့
ေရႊမၪၨဴဘုရားပါပဲ။
ေရစီးတစ္ခါ ေရသာတစ္လွည့္
ေနပြင့္ေနသာၿပီး ပြဲေတာ္အရွိန္ အေကာင္းဆံုး မတ္လ ၁ဝရက္မွာ ေတာ့ တစ္ႏိုင္ငံလံုး အခ်ိန္အခါ မဟုတ္တဲ့ မိုးက အင္းေတာ္ႀကီးပြဲကို လည္း ရႊဲရႊဲစိုေစခဲ့တယ္။ ပြဲေတာ္မွာ ေဘးမ်ိဳးမခ ေအးမိုးက်တယ္လို႔ ဆိုရ မွာပညယ္။ ေရႊပြဲလာေတြက မိုးရြာ လာရင္ေရာက္တဲ့ေနရာမွာ မိုးခို၊ မိုးနည္းနည္းစဲတာနဲ႔ ေရလယ္ဘုရား ကို သြားၾကေတာ့တာပဲ။ ပြဲေစ်းတန္း မွာ ရႊံ႕ဗြက္ေတြခ်ည္းမို႔ ေျခေထာက္ ကို ၾကြပ္ၾကြပ္အိတ္ႀကီး ေတြစြပ္ၿပီး ေလွ်ာက္ၾကေတာ ့ၿပီးေရာ။ အင္းေတာ္ ႀကီးပြဲမွာ ႏွစ္တိုင္း ေစ်းေရာင္းေကာင္း လို႔ လဆန္း ၁၄ရက္ညဆို ဆိုင္ခန္း အားလံုး နီးပါး သိမ္းၿပီးၾကၿပီ။ ဒီႏွစ္ ေတာ့ မိုးရြာလို႔ လျပည့္ေန႔ အထိ ဆိုင္ ဖြင့္ထားၾကဆဲ။ ကဗ်ာ စာသားတစ္ ပိုင္းတစ္စလိုေပါ့။
“အကင္းတိုင္းပင္
အသီးတင္လွ်င္
ဘူးစင္ေတာင့္ဖို႔ လိုလိမ့္မည္”
ကိုညိဳလံုး