ေႏြေန႔လယ္ ပူျပင္းလုိ႔။ ေနေရာင္ျခည္က လမ္းမေပၚ မွာ “ဝင္းလို႔။ ေလက ၿငိမ္လို႔၊။ သစ္ရြက္ ကေလးတစ္ရြက္ေတာင္မွ မလႈပ္ တိတ္ဆိတ္ ၿငိမ္သက္လို႔။ အဲဒီအခ်ိန္ ေခြးတစ္ေကာင္ဟာ တစုိက္စုိက္နဲ႔ လမ္းေပၚမွာ သြားေနတယ္။
လမ္းဆုိတာ ေျမသား လမ္းကေလးကို ေျပာတာ။ ေခြးကေတာ့ ေျခေထာက္နဲ႔ ကိုယ္လံုး တစ္ဝက္ ရႊံ႕ႏြံေတြေပက်ံ ေနတဲ့ ေခြး တစ္ေကာင္ ေပါ့။ ေခြးဟာ အေပၚပိုင္းက အညိဳေရာင္၊ ေအာက္ပိုင္းက ရႊံ႕ႏြံ ေတြ ေပပြလို႔ အနက္ေရာင္။ ေခြးဟာ ေျမာင္းပုပ္ထဲက တက္လာပံုရတယ္။ ေျမာင္းပုပ္ထဲက ညစ္တူး မည္းနက္တဲ့ ရႊံ႕ႏြံေတြဟာ သူ႔ကိုယ္လံုး တစ္ဝက္မွာ။ ေခြးဟာ တစိုက္စုိက္သြားေန တယ္။ ေျမာင္းထဲက တက္လာၿပီး သူဘယ္ကို သြားေနတာလဲ။ ေန က ျခစ္ျခစ္ ေတာက္ပူ လို႔။ ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္ေတာ့ ေခြး ဟာ ေခြးမႀကီး တစ္ေကာင္ျဖစ္ တယ္ဆုိ တာကို ေတြ႕ရတယ္။ သူ႔အၿမီးဖ်ား၊ ေျခေထာက္ေတြနဲ႔ သူ႔ ဝမ္းဗုိက္ႏုိ႔သီး ေတြဟာ ရႊံ႕ႏြံေတြေပ ပြလို႔။ သူဟာ အဲဒီလို စြတ္စုိေပပြေနတဲ့ ခႏၶာကိုယ္ နဲ႔ ေျမသားလမ္းေပၚမွာ တစုိက္စုိက္သြားေနတာ။
သူဟာ လမ္းေဘးေခြးတစ္ေကာင္မွ်သာပဲ။ လမ္းေဘးေခြး ဆုိေတာ့ သူ႔ဘာသာ ႀကံဳတဲ့ ေနရာမွာေန၊ ႀကံဳတဲ့ေနရာကို သြား၊ ႀကံဳတာ တစ္ခုခုကို ရွာေဖြ စားရမွာေပါ့ေလ။ ေလကၿငိမ္လို႔။ ေႏြေနက ပူျပင္းလုိ႔။ သစ္ပင္ တစ္ပင္ရဲ႕ အရိပ္ေအာက္ကိုေရာက္ေတာ့ ရႊံ႕ႏြံေတြေပ ပြေနတဲ့ ေခြးမႀကီးဟာ ခဏရပ္ လိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ လွ်ာတစ္လစ္နဲ႔ အသက္ရွဴေနတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ သူ ေမာေမာနဲ႔ နားတဲ့ေနရာ အနီးက ေက်ာက္ျပား တစ္ခုေပၚမွာ ထမင္း အသိုးနည္းနည္းနဲ႔ အ႐ိုးတစ္ေခ်ာင္းကို ေတြ႕ေတာ့ တကြၽတ္ကြၽတ္ တျပတ္ျပတ္စား ပစ္လုိက္ တယ္။ ခါတုိင္းဆုိ ရင္ ဒီေက်ာက္ျပားေပၚမွာ ေရအင္တံု တစ္ခု ရွိတယ္။ ခုေတာ့ေရအင္တံု မရွိေတာ့ဘူး။ လူတခ်ဳိ႕ဟာ ရႊံ႕ႏြံေတြ ေပ တူးေနတဲ့ ေခြးမႀကီး သူတုိ႔အနား ေရာက္လာရင္ ဟဲ့ … ဆုိၿပီး ေမာင္းထုတ္တယ္။ မွန္ပါ တယ္။ ေႏြ ေနပူပူေအာက္ တစုိက္ စိုက္ နဲ႔ ေလွ်ာက္ သြားေနတဲ့ ေခြးမႀကီး ရဲ႕ ကိုယ္ခႏၶာက ရႊံ႕ႏြံေတြဟာ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ေျခာက္ေသြ႕ လာတယ္ ။ ႏုိ႔သီးေပၚ ကရႊံ႕ခ်ပ္ေတြဟာ လႈပ္ရွားရင္းေၾကြက်ကုန္တယ္။ အေမြး အမွ်င္ေတြဟာ ရႊံ႕ႏြံေတြနဲ႔ သီး ထေျခာက္ေသြ႕လို႔။ ညစ္ေပေန တဲ့ ေခြး တစ္ေကာင္။ စြန္႔ပစ္ စားၾကြင္းစားက်န္ေတြ ရွာေဖြစား ေသာက္ ျဖတ္သန္းေနတဲ့ ေခြးတစ္ေကာင္။ လမ္းေဘးေခြးတစ္ေကာင္အေၾကာင္း ပါပဲ။ သူတုိ႔ဟာ အဲဒီလို လွည့္လည္ ရွင္သန္ေနၾကတယ္ ဆုိတာေတြ႕ရွိ ခဲ့တယ္။
ေနမ်ဳိး
