၁၉၆၂ ခုႏွစ္၊ မတ္လ ၂ ရက္ ေန႔ကစ၍ “ေတာ္လွန္ေရး ေကာင္စီေခတ္” စတင္သည္ဟု ဆိုရပါလိမ့္မည္။ ေတာ္လွန္ေရး ေကာင္စီက ေတာ္လွန္ေရးအစိုးရ အဖြဲ႕ကို ဖြဲ႕စည္းသည္။ ျမန္မာ့ ဆို ရွယ္လစ္လမ္းစဥ္ပါတီ တည္ေထာင္ သည္။ ၁၉၇၄ ခုႏွစ္တြင္ လမ္းစဥ္ပါတီကို အျမဳေတပါတီမွ ျပည္သူ႔ ပါတီအျဖစ္ ေျပာင္းလဲၿပီး ျပည္သူ႔ လႊတ္ေတာ္ႏွင့္ ျပည္သူ႔ေကာင္စီ အဆင့္ဆင့္ ေရြးခ်ယ္တင္ေျမႇာက္ပြဲ မ်ား ေပၚလာသည္။ ေတာ္လွန္ေရး ေကာင္စီဖ်က္သိမ္းၿပီး ႏိုင္ငံေတာ္ေကာင္စီဖြဲ႕စည္းသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္မွ ၁၉၇၄ ခုႏွစ္ကာလကို “ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီေခတ္” ဟု ေခၚႏိုင္ပါသည္။
ကြၽန္ေတာ္ထိုအေၾကာင္းမ်ားကို ေရးရာတြင္ စာအုပ္စာတမ္းမ်ား ကို ကိုးကားရန္ မရည္ရြယ္ပါ။ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားဘဝမွ ဝန္ထမ္းဘဝသုိ႔ ေရာက္ၿပီး ျဖတ္သန္း ရေသာ ထိုကာလတြင္ကိုယ္တိုင္ ႀကံဳရေတြ႕ရေသာ အေၾကာင္းမ်ားကို သိသေလာက္ ႀကံဳသေလာက္ ျပန္ ေရးျပရန္သာ ရည္ရြယ္ပါသည္။ ျပန္ စဥ္းစားၿပီး သတိရသည့္ အေၾကာင္းမ်ားကို ေရးပါမည္။
ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီဖြဲ႕စည္း ပံုႏွင့္ ပတ္သက္၍ သတိျပဳမိေသာ အခ်က္တစ္ခ်က္ရွိပါသည္။ ေတာ္လွန္ ေရးေကာင္စီကို ထိပ္တန္းတပ္မေတာ္ အရာရွိႀကီးမ်ားျဖင့္ ဖြဲ႕စည္းထားျခင္း ျဖစ္သည့္အတိုင္း ကာကြယ္ေရးဦးစီး ခ်ဳပ္ကစ၍ ဒုတိယ ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္ (ၾကည္း၊ ေရ၊ ေလ)တို႔ အစဥ္ အတိုင္းပါဝင္ပါသည္။ ထို႔ေနာက္ စစ္ေရးခ်ဳပ္ႏွင့္ စစ္ေထာက္ခ်ဳပ္ဟူေသာ အရာရွိႀကီး ၂ ဦး၏ အစဥ္တြင္ ေတာ္လွန္ေရး ေကာင္စီမွာ စစ္ ေထာက္ခ်ဳပ္ ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္ တင္ေဖ ပါဝင္ေသာ္လည္း စစ္ေရးခ်ဳပ္ မပါ ဝင္သည္ကို သတိျပဳမိျခင္းျဖစ္သည္။ ေနာက္ပိုင္းတြင္လည္း တပ္မေတာ္ အရာရွိႀကီးမ်ားကို အစီအစဥ္အတိုင္း ေဖာ္ျပရာတြင္ စစ္ေရးခ်ဳပ္ႏွင့္ စစ္ ေထာက္ခ်ဳပ္ကို အၿမဲတြဲ၍ ေဖာ္ျပ ေလ့ရွိေၾကာင္း သတင္း စာမ်ားအရ သိရသည့္အတြက္ ေတာ္လွန္ေရး ေကာင္စီမွာ စစ္ေထာက္ခ်ဳပ္မပါ ျခင္းကို ပို၍မွတ္မိေနပါသည္။ သတိ ရစရာ ျဖစ္ရပ္တစ္ခုရွိပါသည္။ ထို စဥ္က ရန္ကုန္မွာ ထင္ရွားေသာ ဓာတ္ပံုဆိုင္ႀကီးတစ္ဆိုင္သို႔ ဓာတ္ပံု ႐ိုက္ဖို႔သြားရာ ဧည့္ခန္းတြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ႀကီးေနဝင္းကစ၍ ေတာ္လွန္ေရး ေကာင္စီဝင္မ်ား၏ ကိုယ္တစ္ပိုင္း ပံုႀကီးမ်ားကို ခန္႔ခန္႔ညားညား ခ်ိတ္ဆြဲထားသည္ကိုေတြ႕ရပါသည္။ အျခားတစ္ဖက္မွာ တပ္မေတာ္အရာ ရွိ တစ္ဦး၏ ပံုခပ္ေသးေသးကို ခ်ိတ္ဆြဲထားပါသည္။ ေအာက္မွာ “စစ္ေရးခ်ဳပ္ ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္ ေမာင္ေမာင္ ေက်ာ္ဝင္း” ဟု ေရးထားသည္။ “သူက ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီမွာ မပါဘူး ေလ”ဟု ဓာတ္ပံုဆိုင္မွ ပုဂၢိဳလ္တစ္ ေယာက္က ေျပာျပသည္ကိုလည္း ၾကားခဲ့ရပါသည္။ ဘာေၾကာင့္ မပါသည္ကိုေတာ့ မသိပါ။ ထင္ျမင္ခ်က္လည္း ေပးစရာ မရွိပါ။ မပါ ၾကာင္း သတိျပဳမိသည့္အခ်က္ကိုသာ ေဖာ္ ျပျခင္းျဖစ္ပါသည္။
ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီတြင္ ေဖာ္ျပပါ အရာရွိႀကီးမ်ားအျပင္ စစ္ဌာနခ်ဳပ္တိုင္းမွဴးမ်ားႏွင့္ တျခား စစ္အရာရွိႀကီးမ်ား ပါဝင္ေၾကာင္း ေတြ႕ရသည္။ ေတာ္လွန္ေရးအစိုးရ အဖြဲ႕မွာေတာ့ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္ စီဝင္ အမ်ားစုပါဝင္ၿပီး ေတာ္လွန္ ေရး ေကာင္စီဝင္မဟုတ္သူအခ်ိဳ႕ လည္း ပါသည္။ ဦးသီဟန္ႏွင့္ ဒုတိယ ဗိုလ္မွဴးဘနီတို႔ျဖစ္ေၾကာင္း ထိုစဥ္က မွတ္သားဖူးသည္။ စကားရပ္မ်ား ေျပာင္းလဲရာတြင္ “ႏိုင္ငံေတာ္ သမၼတ” အစား “ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီ ဥကၠ႒”၊ “ႏိုင္ငံေတာ္ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္” အစား “ေတာ္လွန္ေရးအစိုးရအဖြဲ႕ ဥကၠ႒”ဟု ေျပာင္းလဲႏိုင္ဖို႔ ေၾကညာခ်က္ထုတ္သည္ကိုလည္း ေတြ႕ရ သည္။ ျပည္နယ္ေကာင္စီမ်ားကို ဖ်က္သိမ္းၿပီး ျပည္နယ္ဦးစီး အဖြဲ႕မ်ားဖြဲ႕စည္းသည္။
ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီတက္ ၿပီး ရက္ပိုင္းအတြင္း မတ္လ ၂၇ ရက္ေန႔တြင္ က်င္းပေသာ တပ္မေတာ္ ေန႔အခမ္းအနားတြင္ ကာကြယ္ေရး ဦးစီးခ်ဳပ္ကိုယ္စား အလယ္ပိုင္းတိုင္း စစ္ဌာနခ်ဳပ္ တိုင္းမွဴး ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္ စိန္ဝင္းတက္ေရာက္ မိန္႔ခြန္းေျပာ သည္။ ထိုေန႔က ေတာ္ လွန္ေရးပန္းၿခံ သို႔ သြားၾကည့္ရင္း မိန္႔ခြန္းကို အနီး ကပ္ နားေထာင္ခဲ့ရသည္။ ေနာက္ေန႔သတင္းစာမ်ားတြင္ ရန္ကုန္မွာ ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္ စိန္ဝင္းေျပာ ေသာ မိန္႔ခြန္းကို ေထာက္ခံေၾကာင္း၊ မႏၲေလးမွာ အေနာက္ေျမာက္ တိုင္း စစ္ဌာနခ်ဳပ္ တိုင္းမွဴးဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္ စန္းယုေျပာေသာ မိန္႔ခြန္းကို ကန္႔ ကြက္ေၾကာင္း သတင္းစာဆရာမ်ား၏ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို သတင္းစာမ်ားမွာ ေတြ႕ရသည္။
၁၉၆၂ ခုႏွစ္၊ ဇူလိုင္လမွာ ျမန္မာဆိုရွယ္လစ္ လမ္းစဥ္ပါတီ စတင္တည္ေထာင္သည့္ ေၾကညာ ခ်က္ကို ဗိုလ္မွဴးႀကီးေစာျမင့္က အသံ လႊင့္ေၾကညာသည္ကို ၾကားရသည္။ “လူႏွင့္ပတ္ဝန္းက်င္တို႔၏ အညမည သေဘာတရား” ဟူေသာ အသံုးအႏႈန္း တြင္က်ယ္လာသည့္စာအုပ္လည္း ထြက္လာသည္။
ကြၽန္ေတာ္ထိုႏွစ္က ပထမႏွစ္ ဂုဏ္ထူးတန္းတက္ေနသည္။ ဇူလိုင္ လ ၇ ရက္ေန႔ ေက်ာင္းမ်ားတြင္ တကသ အေဆာက္အအံုမွာ သီခ်င္း သံမ်ား၊ အလံမ်ားျဖင့္ စည္စည္ ကား ကား ျဖစ္ေနသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ “တို႔ေက်ာင္းသားေတြ၊ တုိ႔ေက်ာင္း သားေတြ၊ ကြၽန္ပညာေရး စနစ္ကို မလိုလားသည္။ သခင္ပညာေရး စနစ္ကိုသာ တို႔လိုလားသည္” ဆိုေသာ သီခ်င္းသံကို ေဝေဝစည္စည္ ၾကားရ သည္။ ေန႔တစ္ဝက္ အတန္းၿပီး ေတာ့ ျပန္အထြက္တြင္ တကသမွာ ေတာ္ ေတာ္လူစည္ေနပါၿပီ။ အစည္း အေဝးရွိသည့္အတြက္ ေက်ာင္းသား ပရိသတ္စည္ကားေနသည္။ ခါတိုင္း ဆိုလွ်င္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ သူငယ္ခ်င္း တစ္စုလည္း တက္ေရာက္နားေထာင္ ေနက်ျဖစ္သည္။ ထိုေန႔မွာေတာ့ ဆရာႀကီးေဇယ်ကို စာေမးရန္ ႀကိဳ တင္ခ်ိန္းထားသျဖင့္ အစည္းအေဝး မတက္ျဖစ္ေတာ့ပါ။ ညေနက်ေတာ့ အိမ္ျပန္ခဲ့သည္။ ေနာက္ေန႔ မနက္ ေစာေစာမွာ ျပင္းထန္ေသာ ေပါက္ ကြဲသံႀကီးႏွင့္အတူ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေနထိုင္ရာ ေတာင္ဥကၠလာပရွိ အိမ္ သြပ္မိုးမ်ား တဂ်မ္းဂ်မ္း ျမည္သြား သည္။ ခဏအၾကာမွာ ေရဒီယိုရွိ ေသာ အိမ္ကသူငယ္ခ်င္း လာေျပာ သည့္အတြက္ အက်ိဳးအေၾကာင္းကို သိလိုက္ရသည္။ မေန႔ညေနပိုင္းမွာ ေက်ာင္းသားမ်ားကို လက္နက္ကိုင္ စစ္သားမ်ားက ပစ္ခတ္သည့္အတြက္ အမ်ားအျပား ထိခိုက္ေသဆံုး ေၾကာင္း သိရသည္။ ေၾကာက္စရာ အသံႀကီးမွာ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသား မ်ားသမဂၢ (တကသ) အေဆာက္အ အံုႀကီးကို ၿဖိဳခြဲဖ်က္ဆီးလိုက္သည့္ အသံႀကီးျဖစ္သည္။ ကြၽန္ေတာ္ ေက်ာင္းသို႔ ခ်က္ခ်င္းသြားသည္။ ကုကၠိဳင္းမွာ ကားမ်ား ပိတ္ထား၍ ေျခက်င္ေလွ်ာက္ရသည္။ အင္းယား လမ္းက်ေတာ့ ေရွ႕ဆက္သြား၍ မရ ေတာ့ပါ။ သံဆူးႀကိဳးမ်ားျဖင့္ ပိတ္ ထားသည္။ ႀကံဳရာကားစီးၿပီး ေျမနီ ကုန္းဘက္က ျပန္ပတ္ၿပီး လာၾကည့္ ေတာ့ တကသ အေဆာက္အအံုႀကီး ထက္ပိုင္းက်ိဳးက်ေနသည္ကို ခပ္ လွမ္းလွမ္းမွ ျမင္ရသည္။ သတင္းစာ ေတြထဲမွာ ထိုဓာတ္ပံုႀကီးႏွင့္အတူ သတင္းပါလာသည္။ ေၾကကြဲဖြယ္ ဇူလိုင္ ၇ ရက္ အေရးအခင္းကို ႀကံဳေတြ႕ရ သေလာက္ေဖာ္ျပျခင္း ျဖစ္သည္။
ေနာက္ေန႔မွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ေနဝင္းက အသံလႊင့္မိန္႔ခြန္းေျပာ သည္။ တကသ အေဆာက္အအံုကို “က်ဴငုတ္မက်န္” ၿဖိဳဖ်က္လိုက္သည္ဟု သံုးႏႈန္းသည့္အတြက္ စိတ္မေကာင္း ျဖစ္ရသည္။ “ဓားဓားခ်င္း၊ လွံလွံခ်င္း ရင္ဆိုင္မည္”ဟု မိန္႔ခြန္းမွာ ေျပာသြား သည္။ ထို႔ေနာက္ အဂၤလန္သို႔ ထြက္ သြားသည္။
မွတ္မိေနသည္မွာ ရက္ပုိင္း အၾကာ ဇူလိုင္ ၁၉ ရက္ေန႔မွာ က်င္းပေသာ အာဇာနည္ေန႔တြင္ “ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီ ဥကၠ႒ ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္ေအာင္ႀကီး” တက္ေရာက္ ၍ ပန္းေခြခ် အေလးျပဳသည့္ သတင္း ျဖစ္သည္။ အာဇာနည္ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ား၏ မိသားစုမ်ား ကို ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္ေအာင္ႀကီး ေတြ႕ဆံု ႏႈတ္ဆက္ေနသည့္ ဓာတ္ပံုမ်ားကို သတင္း စာမွာေတြ႕ရသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ႀကီးေနဝင္းက ဗုိလ္မွဴးခ်ဳပ္ေအာင္ႀကီး ကို ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီဥကၠ႒အျဖစ္ တရားဝင္ တာဝန္လႊဲခဲ့သည့္ အတြက္ ဤသို႔သံုးႏႈန္းျခင္းျဖစ္သည္။
ထိုႏွစ္ထဲမွာပင္ ကမၻာေအး ကုန္း ေျမမွာအမ်ိဳးသားစာေပ ညီလာခံ ႀကီး ၿခိမ့္ၿခိမ့္သဲသဲ က်င္းပသည္။ စာေရးဆရာမ်ား တက္ေရာက္၍ စာ တမ္းေတြဖတ္ၾက၊ ေဟာၾက ေျပာၾက သည္ကို ေရဒီယိုမွ ၾကားရသည္။ ကြၽန္ေတာ့္မွာ စာကေလး ေပကေလး မေတာက္တ ေခါက္ေရးေနခ်ိန္ ျဖစ္ သည့္အတြက္ စာေပညီလာခံႏွင့္ အလွမ္းေဝးပါသည္။ ျမန္မာစာဌာန မွာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ဆရာ ဦးဖိုးေက်ာ္ ျမင့္ (ျမန္စာဂုဏ္ေက်ာ္ျမင့္) ညီလာ ခံတက္ၿပီး ျပန္ေျပာျပသည့္အေၾကာင္း မ်ားေလာက္သာ ၾကားရပါသည္။ ေနာက္ေတာ့ ညီလာခံမွာ တင္သြြင္း သည့္ စာတမ္းေတြကို တစ္စုတည္း ဖတ္ရပါသည္။
“အုန္းေတာ”၊ “ဒူးယား” ၊ “ပုပၸါး”၊ “ခေပါင္း”တို႔မွာ လယ္သမားညီလာခံမ်ား က်င္းပသည္။ ေတာ္လွန္ေရး ေကာင္စီဥကၠ႒ႀကီး တက္ေရာက္၍ မိန္႔ခြန္းေျပာသည္။ လယ္သမား၊ အလုပ္သမား၏ သေကၤတအျဖစ္ စပါး ႏွံႏွင့္ပင္နယမ္တို႔ ေနာင္အခါ ႏိုင္ငံ ေတာ္အလံမွာ ပါဝင္လာသည္ အထိ အေရးပါလာသည္။
၁၉၆၃ ခုႏွစ္ အစပိုင္းေလာက္ မွာ ေၾကညာခ်က္တစ္ခု ထြက္လာသည္။ “ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္ ေအာင္ႀကီးႏုတ္ထြက္ျခင္း” ျဖစ္သည္။ ႏုတ္ထြက္ၿပီး မခ်မ္းေဘာသို႔ ထြက္ခြာသြား သည့္သတင္းကို သတင္းစာမ်ားမွာ ေတြ႕ရသည္။ ထိုသတင္းေၾကာင့္ အမ်ားအံ့ၾသၾကရသည္။ ဗုိလ္မွဴးခ်ဳပ္ ေအာင္ႀကီးမွာ ကုန္သြယ္ေရးဌာနကို တာဝန္ယူ ႀကီးၾကပ္ေနေသာ ဝန္ႀကီး ျဖစ္သည္။ ရွမ္းေစာ္ဘြားမ်ား တာဝန္ စြန္႔လႊတ္ေရးကိစၥတြင္ ဦးေဆာင္ ေဆြးေႏြးသည့္ပံုမ်ားကို ေတြ႕ရသည္။ တက္ၾ<ြကသြက္လက္စြာ လႈပ္ရွားေန သူျဖစ္သည္။ ဒုတိယ ကာကြယ္ေရး ဦးစီးခ်ဳပ္ (ၾကည္း) လည္းျဖစ္သည္။ အဂၤလိပ္သတင္းစာမ်ားတြင္ VCGS Aung Gyi ဟု အတိုေကာက္ေရးသည္ ကိုပါ မွတ္မိေနသည္။ (Vice Chief of General Staff ကို အတိုေကာက္ သံုးႏႈန္းျခင္းျဖစ္သည္။) ေရဒီယိုမွလည္း မိန္႔ခြန္းမ်ား မၾကာခဏ ၾကားရသည္။ ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္ေအာင္ႀကီး ႏုတ္ ထြက္ေတာ့ အေနာက္တိုင္း စစ္ဌာန ခ်ဳပ္တိုင္းမွဴး ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္ စန္းယုက ဒုတိယကာကြယ္ေရး ဦးစီးခ်ဳပ္ (ၾကည္း)ျဖစ္လာသည္။ ဗိုလ္မွဴးႀကီး ခ်စ္ၿမိဳင္က ကုန္သြယ္ေရးဝန္ႀကီး ျဖစ္လာသည္။
ေမာင္ခင္မင္ (ဓႏုျဖဴ)
