” ႏွင္းႏွင္းႀကီးလာရင္ ဘာလုပ္မွာလဲ ”
“ေမေမလုပ္မယ္ ”
ႏွင္းျဖဴျဖဴသန္႔က ယခုလိုေျဖ လိုက္တိုင္း လူႀကီးေတြက သေဘာက်စြာရယ္ၾကသည္။ သူကေလး၏ အေျဖကို သေဘာက်သျဖင့္ ခဏခဏေမးၾကသည္။ ခဏခဏေမး၍ ခဏခဏေျဖရလွ်င္ ႏွင္းျဖဴျဖဴ သန္႔ေလးကစိတ္မရွည္ျဖစ္လာၿပီး ခဏခဏေမးေနၾကတာပဲဟု ျပန္ေျပာတတ္သည္။
” ၾကည့္စမ္းပါဦး၊ ညည္း သမီး က အခုကတည္းက လင္ယူဖို႔စိတ္ကူးေနၿပီ”
“ႏွင္းႏွင္း လင္မယူပါဘူးဆို” ႏွင္းျဖဴျဖဴသန္႔ကလည္း မ်က္စိမွိတ္ ျပန္ေအာ္တတ္သည္။ ေမေမလုပ္မယ္ဆို ေတာ့ လင္ယူရမွာေပါ့ေအဟု ထပ္ၿပီးစၾကျပန္သည္။
“ေမေမက လင္မယူပါဘူး၊ေဖေဖယူတာ”
ႏွင္းျဖဴျဖဴသန္႔ေလးက ထပ္ေအာ္ျပန္သည္။ သူကေလးကေအာ္ေလ၊လူႀကီးေတြက စေလႏွင့္ဆူညံေနေတာ့သည္။ဖြားဖြားကဝင္တဲ့ၿပီး ညည္းတို႔ကေလးကို ဘာအတတ္ေတြ သင္ေပးေနၾကတာလဲ၊ ဂန္းမေတြ ဟုဟန႔္မွၿငိမ္သြားၾကသည္။ဖြားဖြား မရွိရင္ေတာ့ ႏွင္းျဖဴျဖဴသန္႔ကို စၿပီး ရင္းစေနေတာ့သည္။ ယခုေနာက္ ပိုင္းမွာေတာ့ ဖြားဖြားကေျပာထား သျဖင့္ ဒီလိုေတြေမးရင္မေျဖနဲ႔ ဆို သည့္အတိုင္း ႏွင္းျဖဴျဖဴသန္႔ေလးက မေျဖေတာ့ဘဲေနသည္။ မေျဖဘဲေနျပန္ေတာ့လည္း ႏွင္းႏွင္းက စကားမေျပာတတ္ေသးဘူးေတာ့ဟု စၾကျပန္သည္။
“ေျပာတတ္တယ္၊ေျပာတတ္တယ္။ ဖြားဖြားကမေျပာနဲ႔ဆိုလို႔ မေျပာတာ”
“စကားမေျပာတတ္ေသးဘူးေဟ့၊ေဟာဒီမွာ ႏွင္းႏွင္းေလးက သုံးတန္းေရာက္တာေတာင္ စကားမေျပာတတ္ရွာေသးဘူးေဟ့”
“ေျပာတတ္တယ္၊အမ်ားႀကီးေျပာတတ္တယ္၊ ႏွင္းႏွင္းႀကီးရင္ ေမေမ့လိုထမင္းခ်က္မယ္၊အဝတ္ေလွ်ာ္မယ္၊မီးပူတိုက္မယ္၊တံျမက္စည္းလွဲမယ္”
“ဟယ္ ဒါဆိုလင္မယူေတာ့ဘူးေပါ့”
“မယူဘူး၊ေမေမနဲ႔ေနမယ္၊ ေဖေဖနဲ႔ေနမယ္၊ ဖြားဖြားနဲ႔ေနမယ္၊ ဖိုးဖိုး နဲ႔ေနမယ္၊ ေမာင္ေလးနဲ႔ေနမယ္”
ႏွင္းႏွင္းေလးကဝင္္ေျပာ၍မရေအာင္ ဆက္တိုက္ေျပာခ်လိုက္သည္။ ေမေမကေတာ့သေဘာက်ေနေလသည္။ ေမေမ့သမီးက ေတာ္လာၿပီေဟ့ဟူ၍လည္း ေက်နပ္စြာေျပာေလသည္။ေလးတန္းတက္လာၿပီးေနာက္ ႏွင္းျဖဴျဖဴသန္႔ကေလးရဲ႕အေျဖေတြက ေျပာင္းလာသည္။
“ႏွင္းႏွင္းအကႌ်ခ်ဳပ္မယ္”
“ႏွင္းႏွင္း အိမ္ေဆာက္မယ္”
“ႏွင္းႏွင္းအရုပ္ဆြဲမယ္”
“ႏွင္းႏွင္းဆရာမလုပ္မယ္”
“ႏွင္းႏွင္းဆရာဝန္လုပ္မယ္”
ႏွင္းျဖဴျဖဴသန္႔ကေလးမွာ ပတ္ဝန္းက်င္မွာသူကေလးျမင္တာေတြအားလုံးကို သူလုပ္ခ်င္တာေတြ အျဖစ္ေျဖတတ္လာသည္။ေဆာ့ ကစားေတာ့လည္း သူစိတ္ဝင္စား တာကိုပဲ ေဆာ့တတ္သည္။ အကႌ်ခ်ဳပ္တမ္းေဆာ့သည္။ပန္းခ်ီေရးတမ္းေဆာ့သည္။ဆရာမလုပ္တမ္းကစား သည္။ ဆရာဝန္လုပ္တမ္းကစား သည္။ သူကေလးရဲ႕အ႐ုပ္ကေလးေတြကလည္း သူကေလးကစားပုံေျပာင္းတိုင္း လိုက္ေျပာင္းေနၾကရသည္။
“ႏွင္းႏွင္းေရ႕၊သမီးေဆာ့ၿပီးရင္ ေသခ်ာျပန္သိမ္းေနာ္၊ေမေမလည္း ထမင္းခ်က္ၿပီးရင္ အားလုံးေဆးေၾကာၿပီးသိမ္းတယ္ေနာ္၊ အဝတ္ေလွ်ာ္ၿပီးရင္ သိမ္းတယ္ေနာ္၊ဖြမ ထားရဘူး၊ကိုယ္ေဆာ့တဲ့အ႐ုပ္ေတြလည္း ေသခ်ာသိမ္းရတယ္ေနာ္၊ဒါမွလိမၼာတဲ့ကေလးျဖစ္မွာေနာ္ ႏွင္းႏွင္း”
“ဟုတ္ကဲ့ေမေမ၊ ႏွင္းႏွင္း အား လုံးသိမ္းထားတယ္။ စကၠဴပုံးထဲမွာ ထည့္သိမ္းထားတယ္ေမေမ”
“ေမေမ့သမီးကလိမၼာၿပီးသား ပဲ။ ဒါေၾကာင့္ေမေမကခ်စ္တာ”
ေမေမကခ်စ္တယ္ဟုေျပာလွ်င္ ႏွင္းျဖဴျဖဴသန္႔ေလးက အေတာ္သေဘာက်ေလသည္။ ေမေမက ခ်ီးက်ဴးလွ်င္ႏွင္းျဖဴျဖဴသန္႔ကေလးေက်နပ္ေနတတ္သည္။ေမေမသ ေဘာက်ေအာင္လည္း လိုက္လုပ္တတ္သည္။ ေမေမ့ကိုလည္းလိုက္တုၿပီးလုပ္တတ္သည္။ ေမေမသေဘာက်ေအာင္၊ေဖေဖသေဘာက်ေအာင္၊ဖိုးဖိုးဖြားဖြားတို႔သေဘာက်ေအာင္လိုက္လုပ္သည္။ ႏွင္းျဖဴျဖဴ သန္႔ကေလးက ေမေမ့သမီးျဖစ္သည္။ ေမေမေျပာတာကိုပဲအတည္ယူသည္။ တစ္ရက္ကေတာ့ ႏွင္းျဖဴျဖဴသန္႔ ကေလးကထူးထူးျခားျခားေျပာလာ သည္မွာ ႏွင္းႏွင္းႀကီးလာရင္ မုန္႔ပ်ားသလက္ေရာင္းမယ္ေမေမဟူ၍ျဖစ္သည္။ ခါတိုင္းသူမ်ားေမးမွေျဖတတ္သည့္ ႏွင္းျဖဴျဖဴသန္႔ေလးက သူကိုယ္တိုင္မေမးဘဲေျပာလာေတာ့ေမေမေရာ၊ဖြားဖြားေရာမ်က္လုံးျပဴးသြားရသည္။
“ၾကည္ၾကည္ ညည္းသမီးကေတာ့ အတတ္ေကာင္းေတြတုေနၿပီ”
“ႏွင္းႏွင္းကဘာလို႔မုန္႔ပ်ား သလက္ ေရာင္းခ်င္တာလဲသမီးရဲ႕”
“မုန္႔ပ်ားသလက္ဆိုင္မွာလူေတြ အမ်ားႀကီးပဲေမေမရဲ႕၊အၾကာႀကီးေစာင့္ရတယ္။ ဖြားဖြားကေျပာတယ္။ ႏွင္းႏွင္းမုန္႔ေရာင္းတမ္းကစားေတာ့ ဝယ္စားတဲ့လူလည္းမရွိဘူးတဲ့။ ေစ်းေရာင္းတယ္ဆိုတာ ဝယ္တဲ့လူမ်ားရတယ္တဲ့”
“ဗုေဒၶါ၊ မွားပါတယ္ ေဒၚႏွင္း ႏွင္းရယ္”
“ဖြားဖြားက မွားတာေျပာတာေပါ့”
ႏွင္းျဖဴျဖဴသန္႔ေလး ေထာက္လိုက္သည့္စကားေၾကာင့္ဖြားဖြား မ်က္လုံျပဴးသြားသည္။ ေမေမကေတာ့ ႏွင္းျဖဴျဖဴသန္႔ေလးကိုေျပာ မည့္စကားကိုစဥ္းစားေနသည္။ “ဖြားဖြားေျပာတာမမွားဘူး ႏွင္းႏွင္းရဲ႕၊ဖြားဖြားေျပာတာကေစ်းေရာင္းရင္ဝယ္တဲ့လူမ်ားမွဆိုတာ မွန္တယ္။ ႏွင္းႏွင္းမုန္႔ပ်ားသလက္လုပ္တာေတြ႕တယ္မဟုတ္လား”
“ေတြ႕တယ္ေမေမ”
“မီးနဲ႔လုပ္ရတာေလ။ မီးနဲ႔လုပ္ရေတာ ့မီးပူတယ္ေလသမီး။ ႏွင္းႏွင္း စတိုးဆိုင္ႀကီးေတြ ေရာက္ဖူးတယ္မဟုတ္လား”
“ေရာက္ဖူးတယ္ေလ၊ေမေမနဲ႔ သြားတာ။ လူေတြမွအမ်ားႀကီးပဲ”
“ဖြားဖြားေျပာတာကအဲဒါမ်ဳိးေျပာတာ။ ႏွင္းႏွင္းကစတိုးဆိုင္ေရာင္းတာႀကိဳက္လား၊မုန္႔ပ်ား သလက္ေရာင္းတာ ႀကိဳက္သလား။ မုန္႔ပ်ားသလက္ေရာင္းတာက မီးပူ တယ္။ စတိုးဆိုင္ေရာင္းတာက မီး မပူဘူး။ ႏွင္းႏွင္းဘာကိုႀကိဳက္လဲ”
” ႏွင္းႏွင္းစတိုးဆိုင္ပဲ ေရာင္းမယ္ေမေမ။ ႏွင္းႏွင္းႀကီးလာရင္စတိုးဆိုင္ေရာင္းမယ္ေမေမ ”
“ႏွင္းႏွင္းကလုပ္ခ်င္တာေတြ အမ်ားႀကီးပဲ။ ႏွင္းႏွင္းဘာပဲလုပ္လုပ္စာတတ္ဖို႔လိုတယ္သမီးရဲ႕။ ႏွင္းႏွင္း က စာတတ္ေအာင္အရင္သင္ရမယ္။ စာတတ္ရင္ ႏွင္းႏွင္းလုပ္ခ်င္တာေတြ အကုန္လုုပ္လို႔ရတယ္သမီး”
“ဟုတ္ကဲ့ေမေမ”
ႏွင္းျဖဴျဖဴသန္႔ေလးမွာ ေမေမ က စာတတ္ေအာင္အရင္သင္ဟုေျပာလိုက္ေတာ့ ႏွင္းႏွင္းစာက်က္ေတာ့မယ္ေမေမဟု ဆိုကာလြယ္အိတ္ကို ယူလိုက္သည္။ စာအုပ္ေတြကိုထုတ္ၿပီး စာက်က္ေတာ့သည္။ႏွင္းျဖဴျဖဴသန္႔ေလးရဲ႕ စိတ္ဝင္စားစြာေအာ္က်က္ေနေသာ အသံကိုၾကားရေတာ့ ဖြားဖြားက ေခါင္းတညိတ္ညိတ္လုပ္ေနသည္။ “ေခတ္ကာလသားသမီးမ်ား တတ္လိုက္ၾကတာကြယ္။ သူတို႔ကို စကားေျပာရတာေတာင္ မလြယ္ဘူး”
“သူတု႔ိအ႐ြယ္ကစူးစမ္းတဲ့အ ႐ြယ္ကိုးေမေမရဲ႕။ စကားေျပာတာလည္းသူတို႔ နားဝင္ေအာင္ေျပာမွ ရတာ။ ေက်ာင္းမွာကကေလးေတြ အမ်ားႀကီးရွိတာေလ။ တခ်ိဳ႕မိဘေတြက ကေလးပဲဆိုၿပီး အေလး မထားဘဲကေလးေတြေရွ႕မွာေတြ႕ ကရာေျပာၾကတာ။ ကေလးေတြက အဲဒါကိုအဟုတ္မွတ္ၿပီး မွတ္ထားတတ္တယ္။ အတုယူတဲ့အခါကေလးဆိုေတာ့ လူႀကီးလိုမေတြးတတ္ဘူးေလ။ အတုယူမိေရာ။ ဒါေၾကာင့္ တခ်ိဳ႕ကေလးေတြ အ႐ြယ္နဲ႔မလိုက္ေအာင္ဆဲတတ္ေနၾကတာေပါ့။ သူတို႔က ဆဲတာကိုဆဲတာလို႔ေတာ့ သိ တယ္။ ဘယ္လိုအဓိပၸာယ္လဲ ဆိုတာ သိၾကတာမဟုတ္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ကေလးရဲ႕ပတ္ဝန္းက်င္က အေရးႀကီး တယ္။ သူ႔ပတ္ဝန္းက်င္ကေနသူဘာေတြရလာသလဲဆိုတာ သူတို႔ဆီက တစ္ဆင့္မျပတ္ ေလ့လာႏိုင္မွရတာေလ” အဖြားကေတာ့ ေခါင္းတညိတ္ညိတ္ပဲ လုပ္ေနေတာ့သည္။ႏွင္းျဖဴျဖဴသန္႔ေလးရဲ႕ စာက်က္သံရပ္သြားျပန္သည္။
“ေမေမ ေမေမေရ႕”
“ဘာလဲသမီး။ ဘာမရတာ ရွိလို႔လဲ” ႏွင္းျဖဴျဖဴသန္႔ေလးရွိရာကိုေလွ်ာက္လာရင္း ေမေမက ေမးသည္။
“ေမေမ ဒီေန႔ေလ၊ ဆရာမက ႏွင္းႏွင္းကိုလိမၼာတယ္၊ ေတာ္တယ္လို႔ေျပာတယ္။ ဆရာမက ႏွင္းႏွင္း ကို အၿမဲတမ္းပဲအဲဒီလိုေျပာတယ္”
“ႏွင္းႏွင္းက တကယ္လိမၼာတာ ကိုးသမီးရဲ႕”
“ၿပီးေတာ့ဆရာမကေျပာတယ္။ သမီးေမေမကသိပ္ေတာ္တာပဲတဲ့၊ ဆရာမနဲ႔ ေမေမကသူငယ္ခ်င္းလားဟင္”
“ႏွင္းႏွင္းဆရာမနဲ႔ေမေမနဲ႔မ သိပါဘူး”
“အဲဒါဆို ဆရာမက ေမေမေတာ္တယ္ဆိုတာ ဘယ္လိုသိတာလဲေမေမ” ေမေမက သေဘာက်စြာရယ္လိုက္ၿပီး ႏွင္းျဖဴျဖဴသန္႔ေလးရဲ႕ ေခါင္းကိုပြတ္သပ္ကာ ၿပဳံးၿပဳံးေလးေျပာလိုက္သည္။
“ႏွင္းႏွင္းက လိမၼာၿပီးေတာ္တယ္ဆိုေတာ့ ႏွင္းႏွင္းရဲ႕ေမေမကလည္း ေတာ္မွာပဲလို႔ ထင္လို႔ေနမွာေပါ့သမီးရဲ႕”
“ဆရာမက ေမေမ့သူငယ္ခ်င္း လည္းမဟုတ္ဘဲနဲ႔သိတယ္ေနာ္”
“သိတာေပါ့သမီးရဲ႕။ ဆရာမက စာတတ္တယ္ေလ။ ေနာက္ဆိုရင္ႏွင္းႏွင္းက ႀကီးလာမယ္။ စာေတြ လည္း တတ္လာမယ္။ အဲဒါဆိုရင္ႏွင္းႏွင္းကလည္း ဆရာမလိုပဲသိလာမွာေလ သမီး”
“ႏွင္းႏွင္း စာေတြတတ္ေအာင္သင္မယ္”
“ဒါေပါ့သမီးရဲ႕။ သမီးကေတာ္ေအာင္ ႀကိဳးစားရင္၊ လိမ္လိမ္မာမာေနရင္ ေမေမ့ကိုလည္းလူေတြကေတာ္တယ္လို႔ ေျပာၾကမွာေပါ့သမီးရဲ႕၊ေမေမ့ကိုမေတာ္ေစခ်င္ဘူးလား သမီး”
“ေမေမက ေတာ္တယ္ေလ”
“သမီးပိုေတာ္ရင္ ေမေမ့ကိုလူေတြက ပိုေတာ္တယ္လို႔ေျပာၾကမွာေလ”
“ေမေမ ႏွင္းႏွင္းပိုေတာ္ေအာင္လုပ္မယ္ေနာ္”
“ေမေမ့သမီးကေတာ္ေလ၊ေမေမကလည္း ေတာ္ေလျဖစ္မွာေပါ့ သမီးရဲ႕”
ႏွင္းျဖဴျဖဴသန္႔ေလးက သေဘာက်သြားၿပီး စာအုပ္ဆီမ်က္လုံးေရာက္သြားသည္။ စာဆက္မက်က္ေသးဘဲ စဥ္းစားသလိုလုပ္ေနၿပီး ေမေမဟုေခၚလိုက္ျပန္သည္။
“ဘာေျပာခ်င္လို႔လဲသမီး”
“ဆရာမကေကာ ေတာ္လား ေမေမ”
“ေတာ္တာေပါ့သမီးရဲ႕။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ”
“ေမေမက ဆရာမနဲ႔မသိဘဲ ဆရာမေတာ္တာ ဘယ္လိုသိတာ လဲဟင္”
“ေမေမကလည္း စာတတ္တယ္ေလသမီးရဲ႕။ ေမေမ့သမီးေတာ္တာ ဆရာမေတာ္လို႔ေပါ့။ ဆရာမကေတာ္ေတာ့ ႏွင္းႏွင္းကိုေတာ္ေအာင္သင္ေပးနိုင္တယ္ေလ”ႏွင္းျဖဴျဖဴသန္႔ေလးက မ်က္လုံးကေလးမွိတ္ၿပီး စဥ္းစားေနသည္။ “ဟုတ္တယ္ေနာ္ေမေမ။ ဆရာ မကေတာ္တယ္။ စာေတြလည္း အမ်ားႀကီးပဲတတ္တယ္ေနာ္””သမီးေတာ္ေလေလ ဆရာမ လည္း ပိုေတာ္ေလေလေပါ့”
ႏွင္းျဖဴျဖဴသန္႔ေလးက စဥ္းစားေနျပန္သည္။လူႀကီးေလးတစ္ေယာက္လို စဥ္းစားေနပုံကို ေမေမက ခ်စ္မက္စြာၿပဳံးၿပီး ၾကည့္ေနသည္။
“ဟင္ ေမေမကလည္း၊ေစာေစာကေျပာေတာ့ ႏွင္းႏွင္းေတာ္ေလေလ ေမေမကပိုေတာ္ေလေလဆို။ ခုက်ေတာ့ ႏွင္းႏွင္းေတာ္ေလေလ ဆရာမကလည္း ပိုေတာ္ေလေလတဲ့။ ေမေမကလည္းဘာမွန္းလဲမသိဘူး” ေမေမက သေဘာက်စြာရယ္သည္။ “ႏွင္းႏွင္းေတာ္ေလေလ ေမေမက ပိုေတာ္ေလေလ။ အဲဒါေမေမ က ႏွင္းႏွင္းရဲ႕ ေမေမျဖစ္လို႔ေလ။ ႏွင္းႏွင္းေတာ္ေလေလ ဆရာမကပိုေတာ္ေလေလ။ အဲဒါဆရာမက ႏွင္းႏွင္းရဲ႕ဆရာမျဖစ္လု႔ိေလ” “တကယ္လားေမေမ””တကယ္ေပါ့သမီးရဲ႕” ႏွင္းျဖဴျဖဴသန္႔ေလး သေဘာ က်သြားသည္။ ေက်နပ္သြားသည္။သူကေလးရဲ႕ စာက်က္သံေတြက လည္း အားတက္သေရာရွိေနေလေတာ့သည္။
စိုးဘားဒိုင္
