ရုံေပၚေရာက္လို႔ ႐ုပ္ရွင္ေခၚတာလို႔ ကြၽန္ေတာ္ေျပာခဲ့၊ ေရးခဲ့ဖူးတယ္။ ႐ံုေပၚမေရာက္ ရင္ဘာလဲ၊ မေမးပါနဲ႔ အားလံုးသိပါတယ္။ ႐ုပ္ရွင္ကို ႐ံုေပၚတင္ရင္ ႐ုပ္ရွင္ပဲ ျဖစ္ေစခ်င္တယ္။ အဓိကကေတာ့ ျမန္မာ့႐ုပ္ရွင္ ဗ်ဴဟာမေျမာက္ေသးဘူး။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ၿပိဳင္အားမရွိေသးလို႔ပါ။ အားၿပိဳင္မႈက အရည္အေသြးကို တြန္းအားေပးပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ၿပိဳင္တာရွိပါတယ္။ ဘာလဲဆိုရင္ ႐ိုက္ရက္ပါ။ ႐ိုက္ရက္ၿပိဳင္ၾကတယ္။ တစ္ဦးက ၁၅ရက္နဲ႔ အၿပီး႐ိုက္တယ္။ ေနာက္ တစ္ဦးက ၁ဝရက္နဲ႔၊ ေနာက္ဆံုး တစ္ဦးက ၇ရက္နဲ႔ အၿပီး႐ိုက္တယ္။ အႏုပညာရွင္ေတြလည္း ေပ်ာ္တာ ေပါ့။ ႐ိုက္ရက္တိုတိုနဲ႔ အလုပ္ၿပီး တာ၊ အခ်ိန္တိုတိုနဲ႔ လုပ္အားခေတြ ရတာ။ ေန႔စားေတြက မကိုက္ေတာ့ ေမတၱာပို႔တာေပါ့။ ႐ုပ္ရွင္အမည္တပ္ ၿပီး ႐ုပ္ရွင္မ႐ိုက္ၾကဘူး။ အဲဒီျမန္ႏႈန္းေတြေၾကာင့္ သ႐ုပ္ေဆာင္ေတြ က ႐ိုက္ရက္နည္းနည္းပဲ ေပးၾကတယ္။
ဒါ႐ိုက္တာဆိုတာကလည္း ဘယ္သူ႐ိုက္႐ိုက္ ဒါ႐ိုက္တာျဖစ္တာပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ကိုမိုးဦးက တရားဝင္ ေျပာသြားတာ။ ခလုတ္တိုက္တိုင္း ဒါ႐ိုက္တာျဖစ္ေနလို႔၊ သူ႔အေနနဲ႔ ဒါ႐ိုက္တာ အမည္မတပ္ေတာ့ပါဘူး တဲ့။ ေက်ာ္ေဇာလင္း(အေတြးပံုရိပ္)လို႔ပဲ စာတန္းထိုးေတာ့မယ္တဲ့။ ဟိုအရင္က ဒါ႐ိုက္တာေနရာ တစ္ေနရာရဖို႔ ၁၅ႏွစ္ေလာက္ ေပးဆပ္ရတယ္။ ခုေတာ့မလိုေတာ့ ဘူး။ ရက္ပိုင္းနဲ႔ ဒါ႐ိုက္တာျဖစ္ကုန္ ၾကၿပီ။ ဒီေတာ့လည္း ဇာတ္ကားေတြ ေဖာင္းပြကုန္တာေပါ့။ အဲဒါေတြ အား လုံးသိမ္းႀကံဳး႐ံုေပၚေရာက္သြား တဲ့အခါက်မွ ပရိသတ္အဆံုးအျဖတ္ ေပးလိုက္ေတာ့တာပဲ။ တစ္ပတ္ ၇ရက္နဲ႔ ႐ံုေပၚကဆင္းသြားရတယ္။ တခ်ိဳ႕သံုးရက္နဲ႔ကို ႐ံုထဲပရိသတ္မရွိ ေတာ့ဘူး။ က်န္တဲ့၄ရက္ကို လူၾကား မေကာင္းတဲ့ အေရအတြက္နဲ႔ ျပေန ရတယ္။ ဒါမ်ိဳးေတြ ၇ကားေလာက္ ဆက္တိုက္ျဖစ္သြားေတာ့ ႐ံုရွင္ဘက္ က အားနာရခက္သြားၿပီ။ ေနာက္ဆံုး ေတာ့ ဘယ္သူမျပဳ မိမိမႈပါ။
အခုေတာ့ ႐ံုရွင္၊ ဇာတ္ကားရွင္ စနစ္ကိုေျပာင္းဖို႔ အေျခအေနက ဖန္တီးလာၿပီ။ အဲဒီအခါက် ႐ံုရွင္က ဦးစားေပးေရြးခ်ယ္တဲ့ စနစ္ကို အသံုး ျပဳၿပီ။ အရင္ဆံုး႐ံုမွာ ႐ုပ္/သံ cinema level အဆင့္မီမမီ စစ္ေတာ့မယ္။ OK မွ ေရွ႕ဆက္မယ္။ မဟုတ္ရင္ သူ႔ဘက္က ျငင္းခြင့္ရွိတယ္။ ဒါ ႏိုင္ငံတကာ ႐ုပ္ရွင္႐ံုျပသတဲ့ စနစ္ပါ။ ၿပီးရင္ဇာတ္လမ္းအရည္ အေသြး၊ ပရိသတ္လက္ခံမႈ အတိုင္းအတာေတြ ခန္႔မွန္းၿပီးမွ ႐ံုတင္ခြင့္ ေပးလာေတာ့မယ္။ ဒါဆို ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ႐ုပ္ရွင္ဇာတ္ကား အေတာ္ မ်ားမ်ား ဘယ္လမ္းကို ေရြးခ်ယ္ၾကမွာလဲ။ ဒါနဲ႔ပတ္သက္လို႔ ထိုင္းႏိုင္ငံ၊ ဘန္ေကာက္၊ မေလးနဲ႔ အိႏၵိယ Bollywood ႐ံုျပသေရး စနစ္ေလ့လာဖို႔ ကြၽန္ေတာ္ခရီးစဥ္ ျပင္ဆင္ထားၿပီးပါၿပီ။
တခ်ိဳ႕ျမန္မာ႐ုပ္ရွင္ဇာတ္ကားေတြ ႐ုပ္သံပိုင္းဆိုင္ရာ ႏိုင္ငံတကာမွာ သြားေရာက္ေဆာင္ရြက္ထားသလို၊ ဇာတ္လမ္းအရည္အေသြးေကာင္း ေတြလည္း ရွိၾကတယ္။ ဒါကအနည္း စုပါ။ ရင္းႏွီးျမႇပ္ႏွံမႈမ်ားတာကိုး။ ႐ံုေတြအၿပိဳင္အဆိုင္ျဖစ္လာရင္ ဇာတ္ကားေတြကို အၿပိဳင္႐ံုတင္ဖို႔ ျဖစ္လာမွာ။ အဲဒီအခါ ထုတ္လုပ္ေရးဘက္ ကလည္း တန္ဖိုးျမင့္လာႏိုင္သလို၊ ေစ်းကြက္လည္း အားေကာင္းလာလိမ့္မယ္။ ဥပမာ႐ံုရွင္က ၅ဝ/၅ဝ ျပမယ္ ဆိုရင္ တစ္ျခား႐ံုတြဲက ၅၅ ေပးတာ မ်ိဳးအၿပိဳင္ျဖစ္လာႏိုင္တယ္။ ကားရွင္ကလည္း ကားအရမ္းမာ ေနေတာ့ ၆ဝ ေတာင္းတာမ်ိဳးရွိလာႏိုင္တယ္။ အဲဒီလိုျဖစ္ဖုိ႔ ကားရွင္က ရင္းႏွီးျမႇပ္ႏွံမႈ အား ႀကီးမားထားရမယ္။ အရည္အေသြးေကာင္းေတြရွိလာရမယ္။ ပရိသတ္ တစ္ခဲနက္ေတာင္းဆိုတာမ်ိဳးေတြ ရွိလာမယ္။ ဒါမွ ေစ်းကြက္ စီးပြားေရး ဖြံ႕ၿဖိဳးလာမွာ။
ဒါဆို ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ျမန္မာ့ ႐ုပ္ရွင္ရင္းႏွီးျမႇပ္ႏွံမႈက အေရးႀကီးလာၿပီ။ ကမၻာ့ႏိုင္ငံ႐ုပ္ရွင္ေတြမွာ ေတာ့ သူတုိ႔အစိုးရေတြက ေဖးမကူညီမႈေတြရွိေနတယ္ဆိုတာ ျငင္းဖြယ္ မရွိပါဘူး။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ဒီမိုျပည္ သူ႔အစိုးရအေနနဲ႔လည္း ကူညီလာႏိုင္မွာပါ။ ဥပမာ .. ႐ုပ္ရွင္႐ံု တည္ ေဆာက္ႏိုင္ေရးအတြက္ ေျမေနရာ အခက္အခဲမ်ား ရွိျခင္း၊ ၿမိဳ႕ျပ ဖြံ႕ၿဖိဳး စည္ကားဖို႔ရာတြင္ ႐ုပ္ရွင္႐ံုသည္ မပါမျဖစ္၊ မရွိမျဖစ္ေသာ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈပါ။ မဖြံ႕ၿဖိဳးေသးခင္ အခြန္စည္းၾကပ္မႈ၊ ဖြံ႕ၿဖိဳးဆဲအခြန္စည္းၾကပ္ မႈ အစရွိတာေတြကို ကူညီလာႏိုင္ဖို႔ အလြန္အေရးႀကီးပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ေလ့လာထားသေလာက္ အိႏၵိယ႐ုပ္ရွင္တြင္ ႏိုင္ငံႏွင့္ လူမ်ိဳးအက်ိဳးျပဳအေၾကာင္းအရာ ဇာတ္ကားေတြ အံဝင္ခြင္က်ပါလာပါက အျမတ္ခြန္ေလ်ာ့ေပးျခင္းျဖင့္ အစိုးရမွ ကူညီေပးထားပါတယ္။
တစ္ေလာက ကြၽန္ေတာ္ London ဆိုေသာ အိႏၵိယ႐ုပ္ရွင္ ဇာတ္ကားတစ္ကားၾကည့္ျဖစ္တယ္။ မင္းသားက ၿဗိတိသွ်သားကို ေျပာေနပံုမွာ ” က်ဳပ္တို႔အိႏၵိယႏိုင္ငံမွာ သတင္းစာေပါင္း ၅၆ဝဝ ရွိတယ္။ ဘာသာစကား ၂၁ခုန႔ဲ မဂၢဇင္း ၃၅ဝဝဝ ရွိတယ္။ စာဖတ္သူေပါင္း ၂၁ သန္းရွိတယ္။ က်ဳပ္တို႔ႏိုင္ငံသား ေတြ လေပၚေရာက္ၿပီးၿပီ။ ဆရာဝန္၊ အင္ဂ်င္နီယာ၊ သိပၸံပညာရွင္၊ it ပညာရွင္ေတြ အမ်ားဆံုးရွိလာၿပီ။ ခု တတိယအႀကီးဆံုးႏိုင္ငံျဖစ္လာၿပီ။ ဒါဟာဘယ္သူ႔ကိုမွ မထင္မေသးတတ္လို႔ပဲ” တဲ့။
သူေျပာသြားတာေတြဟာ သူ႔ႏိုင္ငံအတြက္ ဂုဏ္ယူစရာေတြခ်ည္းပါပဲ။ အဲဒီလို ဇာတ္နဲ႔ အံဝင္လာတာမ်ိဳး ပါဝင္လာရင္၊ ႏိုင္ငံအစိုးရကိုက အျမတ္ခြန္ကို သိသိသာသာ ေလ်ာ့ေပးတယ္။ တခ်ိဳ႕ဆို ကင္းလြတ္ခြင့္ ေတာင္ေပးတာ။ ဒါအစိုးရအေနနဲ႔ ႐ုပ္ရွင္ကို ကူညီရာေရာက္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ျမန္မာ့႐ုပ္ရွင္ကို အစိုးရဝန္ႀကီးဌာနဘက္မွာ ကူညီေပး ဖို႔ လိုအပ္တဲ့အထဲမွာ ဆင္ဆာလည္း အလြန္အေရးႀကီးပါတယ္။ အိႏိၵယ႐ုပ္ရွင္မွာ ဆင္ဆာရွိပါတယ္။ အဓိက အခ်က္၃ခ်က္ကိုပဲ တားျမစ္ထား တယ္။ (က) ကေလးသူငယ္အေရး၊ (ခ) ထိတ္လန္႔ဖြယ္ျပသရာတြင္ ႐ံုတြင္း ပရိသတ္ႏွလံုးရပ္သြားႏိုင္သည္ကို ေရွာင္ၾကဥ္ရန္၊ (ဂ) အမ်ိဳးသမီး အေရးကို အလြန္အကြၽံဖိႏွိပ္ၿပီး မျပရန္တုိ႔ပဲျဖစ္တယ္။ က်န္အခ်က္အလက္အားလံုး လြတ္လပ္ခြင့္ေပးထားတယ္။ ျမန္မာ့႐ုပ္ရွင္ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ေရးတြင္ ဆင္ဆာမွမ်ားစြာ ေျဖေလ်ာ့ေပးသင့္ပါတယ္။ လြတ္လပ္စြာ ဇာတ္လမ္းတည္ေဆာက္ခြင့္ ေပးသင့္ပါတယ္။ ဆင္ဆာမွ ဇာတ္ကား ၄ ကားမွ် အျဖတ္အေတာက္ လံုးဝမရွိသျဖင့္ ဘာေၾကာင့္ျဖတ္ရသည္၊ ဘာေၾကာင့္မျဖတ္ရသည္တုိ႔ ကို ေတြ႕ဆံုၫႇိႏိႈင္းအေျဖရွာျခင္းသည္သာ သင့္ျမတ္ဆံုးျဖစ္ပါတယ္။
ဆင္ဆာအဖြဲ႕ကို ျပန္ၾကားေရး ဝန္ႀကီးဌာနမွ ၉/၉၆အရ ျမန္မာ့႐ုပ္ ရွင္ဥပေဒတြင္ ေရးဖြဲ႕တည္ေဆာက္ ထားၿပီး၊ ဗီဒီယိုကို ၈/၉၆ အရ ဆင္ဆာအဖြဲ႕ဖြဲ႕ထားျခင္းကို ကြၽန္ ေတာ္ေလ့လာသိရွိထားပါတယ္။ သို႔အတြက္ ဖြံ႕ၿဖိဳးလာေစရန္ တိုးတက္မႈ အစိတ္အပိုင္းတြင္ အေရး ပါေသာ ဆင္ဆာျဖတ္ေတာက္မႈ လြတ္လပ္ခြင့္ကို ေပးႏိုင္ျခင္းကလည္း အစိုးရဝန္ႀကီးဌာနမွ ပူးေပါင္းပါဝင္ ကူညီရာ ေရာက္ေစႏိုင္ပါတယ္။ ထို႔အတူ ျမန္မာ့႐ုပ္ရွင္အရည္ အေသြးျမင့္ ဇာတ္ကားေကာင္းမ်ား ဖန္တီးထုတ္လုပ္ရန္ အခ်ိန္က်ေရာက္ လာၿပီျဖစ္တယ္ဆိုတာကို အထူးဂ႐ုစိုက္ရေတာ့မယ္။ စည္းကမ္းနဲ႔ စနစ္ကိုေလးစားလိုက္နာျခင္းဟာ ေအာင္ျမင္ျခင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ေအာင္ျမင္တယ္၊ က်႐ံႈးတယ္ ဆိုတာ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ဘယ္ေလာက္ အားထုတ္မႈ ျပဳသလဲဆိုတဲ့ အေပၚ မူတည္ေနပါတယ္။
ဒါ႐ိုက္တာ ေမာင္ေဗဒါ
