ခုလက္ရွိအခ်ိန္ ပစၥဳပၸန္တည့္တည့္ကို ၾကည့္မိတယ္။ ကမၻာႀကီးကို ၿခံဳၿပီးၾကည့္မိတာပါရွင္။ တစ္ကမၻာ လံုးက ဆူပြက္ေနတာပါပဲ။ ဘယ္သူမွ ၿငိမ္းခ်မ္းတာကို မေတြ႕ဘူး။ ကမၻာႀကီး မွာ ေအးခ်မ္းတဲ့၊ အက်ဥ္းေထာင္ ေတာင္ မရွိတဲ့ႏိုင္ငံေသးေလး တခ်ိဳ႕ တေလပဲရွိတယ္ဆိုရပါမယ္။ ဘယ္ႏိုင္ ငံမွာ လူအုပ္ႀကီးကို ကားနဲ႔အသား လြတ္ဝင္တိုက္သြားတယ္ဆို တာကတစ္မ်ိဳး၊ လူေတြတၿပံဳ ႀကီးကို အေၾကာင္းမဲ့ သတ္ျဖတ္ သြားတာ၊ ဖမ္းေခၚသြားတာ၊ အို..စံုေနတာပါပဲေလ။ အခု ျမန္မာႏိုင္ငံထဲမွာလည္း ျမင္ေန၊ ၾကားေနရတာ စိတ္လံုၿခံဳမႈ မရွိတာ အမွန္ပဲလို႔ ဝန္ခံပါတယ္။ တစ္ေန႔ တစ္ေန႔ေပါင္းစံုၾကားေန၊ ျမင္ ေနရလုိ႔ပါရွင္။ ဘယ္မွာလဲ လူသား ေတြအခ်င္းခ်င္းေႏြး ေထြးမႈေတြ၊ စာနာမႈ ေတြ၊ ေလးစားမႈေတြ။ ဒါေပမဲ့အခုခ်ိန္မွာ ေရး ခ်င္တာက လူေတြက သတၱဝါေတြကို စားေနက် အမ်ိဳးအစားကေန အမ်ိဳးအစား ခ်ဲ႕ထြင္အဆန္းတၾကယ္ စား ေသာက္ေနတာေတြျမင္လုိ႔ေရး သားခ်င္လာပါတယ္။ ႏွလံုးသားထဲက မသတီေအာင္ျဖစ္မိသလို၊ စက္ဆုပ္ရြံရွာျခင္းလည္း ျဖစ္မိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ စားတဲ့သူေတြကလည္း ႏွစ္ ၿခိဳက္စြာ စားသံုးၾကသလို ရက္စက္သူ ေတြကလည္း ရက္စက္ၾကတာပါပဲ စာဖတ္သူ။ ဒါေပမဲ့ ဒါေတြဟာ သံသရာလည္ေနသလို ေၾကာင္းက်ိဳးမ်ား ဆက္ႏႊယ္ေနၾကေလေရာ့သလား ေတြးမိတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ လူေတြက အခုယဥ္ေက်းပါတယ္ဆိုတဲ့ ေခတ္ႀကီးမွာကို ေက်ာက္ေခတ္က လူေတြထက္ ၾကမ္းတမ္း႐ိုင္းစိုင္းကုန္ ၾကၿပီလားလို႔ေလ စာဖတ္သူ။ အထူး သျဖင့္ စားတဲ့ကိစၥေပါ့ေနာ္။ အစား အေသာက္မွာ အစြမ္းကုန္ၾကမ္းတမ္း ကုန္ၿပီထင္တာပါပဲရွင္။ လူေတြဟာ စိတ္ဓာတ္ေတြပိုၿပီး ခက္ထန္ၾကမ္း တမ္းလာသလို အစားအေသာက္မွာ လည္း ၾကမ္းတမ္းလာၾကတာကို ေတြ႕ျမင္ရလို႔ပါရွင္။ အစားမက္တာနဲ႔ အစားၾကမ္းတာနဲ႔လည္း မတူပါဘူး ရွင္။ ကြၽန္မတုိ႔လည္း သမား႐ိုးက် အစားအေသာက္ေတြကို မက္ေမာတာပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ အစားမၾကမ္းရဲပါဘူး။ ျမတ္စြာဘုရားရွင္က ျမင္သား ၾကားသားမစားသင့္ဘူး ပညတ္ခဲ့ေပမယ့္ FB မွာ ကြၽန္မေတြ႕သမွ် အစား သမားေတြကေတာ့ စားသမွ်ေၾကာက္စရာေတြပါပဲရွင္။ ပံ့သကူသားဆိုရင္ မလတ္ဆတ္တာလို႔ ေတြးတဲ့လူမ်ိဳးေတြ အမ်ားႀကီးရွိမယ္ထင္တာပါပဲေလ။ ငရဲဆိုတာမသိတဲ့သူေတြက ပိုဆိုးပါတယ္။
သူတစ္ပါးအသက္ကို သတ္ဖုိ႔ ဝန္မေလးသူေတြလည္း မ်ားလာ သလို ခုေခတ္ႀကီးမွာ အစားဆန္း ၾကယ္ေတြကိုလည္း ျမင္ေတြ႕ေန ရပါ ၿပီရွင္။ ကြၽန္မတုိ႔လည္း သူေတာ္ ေကာင္း မႀကီးေတြလို႔ မေျပာလိုပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မတို႔ေတြမွာ ကိုယ္ခ်င္း စာတရားလက္ကိုင္ ထားဖို႔လိုပါမယ္။ ဘုရားစကားကို ေျမဝယ္မက် နား ေထာင္သူမ်ား ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားရ ပါမယ္။ ေျပာသာေျပာရပါတယ္။ ကြၽန္မတို႔ေတြအားလံုး၊ ျမတ္စြာဘုရား ရဲ႕ အဆံုးအမေအာက္မွာ တည္သူ အားလံုး အကုသိုလ္ကို ေၾကာက္ၾက တာမ်ားပါတယ္။ ေသရင္ အပယ္ငရဲေရာက္မွာ လည္း ေၾကာက္ၾကပါတယ္။ မ်ားေသာ အားျဖင့္ သတၱဝါေတြအေပၚ အၾကင္ နာတရားေတာ့ ထားရွိၾကပါတယ္ စာဖတ္သူ။ကြၽန္မအခုတေလာ တခ်ိဳ႕ေသာ သူမ်ား (ႏိုင္ငံတကာမွာ ေျပာပါ တယ္)စားေသာက္ေနၾကတာေတြကို FB ကေန တစ္ဆင့္ေလ့လာခြင့္ရခဲ့ပါတယ္။ ရင္ေတြပန္းေတြ တုန္သလို၊ စိတ္ေတြလည္းမေကာင္းပါဘူး။ အသတ္ခံသတၱဝါေတြ၊ အစားခံ သတၱဝါေတြရဲ႕ ဝဋ္ေၾ<ြကးေတြကလည္း ႀကီးလွပါတယ္။ အခုဒီစာေရးျဖစ္ တာကလည္း ႏြားတစ္ေကာင္ ကို သတ္ေနပံု FB မွာ ၾကည့္မိၿပီး စိတ္ဆင္းရဲလြန္းလုိ႔ပါ။ ႏြားကဘို႔ႀကီးေတြ နဲ႔ ႏြားထီးႀကီးပါ။ ႏြားကႏြားအိုမဟုတ္ဘဲ ခိုင္း ေကာင္းေသးတဲ့အရြယ္ပါရွင္။ အဲဒီ ႏြားႀကီးကို သစ္ပင္မွာ ဆယ္ေပ ေလာက္ရွည္တဲ့ႀကိဳးနဲ႔ မလြတ္ႏိုင္ ေအာင္ ခ်ည္ထားၿပီး ႏြားကလည္း ေၾကာက္ေတာ့ သစ္ပင္ကို ပတ္ေျပး ေနပါတယ္။ သတ္တဲ့သူေတြက ေလး ငါးေယာက္ေလာက္ရွိပါတယ္။ ႏြားက ပတ္ေျပးေနေတာ့ သူတုိ႔ေရွ႕ေရာက္တာနဲ႔ လည္ပင္းကို ဓားေတြနဲ႔ခုတ္တာပါပဲ။
ႏြားခမ်ာ နာလည္းနာ၊ ေၾကာက္ လည္းေၾကာက္ဆိုေတာ့ ဟိုဘက္ဒီ ဘက္ေျပးေနတာပါ။ တစ္ေခါက္ မွာေတာ့ လူတစ္ေယာက္က ဆတ္ခနဲ ႏြားေခါင္းကို အမိအရ ခုတ္ခ်လိုက္ပါ တယ္။ ႏြားခမ်ာ လည္ပင္းထက္ ဝက္ေလာက္ ျပတ္တာကို ဖင္ထိုင္ မခ်ဘဲ ပတ္ေျပးပါတယ္။ ေနာက္ ဘိတ္ဆံုး ဝိုင္းခုတ္ေတာ့မွ ျဖည္းျဖည္း ခ်င္း ေျမေပၚလဲက်ေသသြားရွာပါ တယ္။ သတ္သူေတြကေတာ့ ေပ်ာ္ ေပ်ာ္ပါးပါးပါပဲ။ ဘယ္ႏိုင္ငံလဲေတာ့ မမွတ္မိေတာ့ပါဘူးရွင္။
ဒါေလာက္ကေလးအခ်ိန္အတြင္း ႏြားသတ္ပြဲကို တင္တဲ့သူက လည္းတင္၊ ၾကည့္တဲ့သူ ေတြလည္း ၾကည့္မိၾကပါတယ္။ ၾကည့္မိသူ ေတြမ်ားေသာအားျဖင့္ ရင္တုန္ မွာပါပဲ။ ႏြားသတ္သူေတြကေတာ့ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး ႏြားကိုသတ္ၿပီး ဖ်က္ ၾကမယ္။ စားၾကေသာက္ၾကမယ္။ ျမင္သားၾကားသားတင္မကဘူး။ ကိုယ္တိုင္သတ္တာဆိုေတာ့ ဘယ္လို မ်ား စားဝင္သလဲမသိပါဘူးရွင္။ သူတုိ႔အဖို႔ေတာ့လည္း ဒီတစ္ေကာင္ တည္း မဟုတ္ေလာက္ပါဘူး။ ဝဋ္ ေၾ<ြကးကို ယူသူနဲ႔ေပးဆပ္ သူေတြပါ ပဲလား။
တစ္ေလာက FB မွာ ျမင္တာက ေတာ့ အသည္းယားၿပီး ကြၽန္မထခုန္မိ တယ္။ စားပြဲေပၚမွာေပါ့ရွင္။ ပန္း ကန္တစ္ခုတည္းမွာ ေရစိမ္ထားတဲ့ ေရဘဝဲ အရွင္ေလးေတြကို ထည့္ထား တယ္။ ထိုင္ေနတဲ့ တစ္ေယာက္က ေရဘဝဲကို ဒီအတိုင္း အရွင္ ပါးစပ္ထဲ လက္နဲ႔ ကိုင္ၿပီးထည့္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ဝါးစားတယ္။ စာဖတ္သူ စဥ္းစား ၾကည့္ပါရွင္။ ေရဘဝဲဆိုတာ လက္ ေတြအမ်ားႀကီး ရွိတယ္ေလ။ သူ႔လက္ေတြက အကုန္လန္းလန္း၊ လန္းလန္း နဲ႔ လႈပ္ရွားရစ္ပတ္ေနတာ။ အဲဒါကို ပါးစပ္ထဲသြင္းေတာ့ ပါးစပ္ထဲ က ေရဘဝဲလက္ေတြက အကုန္ တြန္႔လိမ္လႈပ္ရွား ၿပီးပါးစပ္ ဝန္းက်င္မွာ အမယ္ေလး ေလ တြန္႔လိမ္ေနၾကတာမ်ားဆိုတာ။ စားတဲ့သူက အၿပံဳး မပ်က္ဘဲ အဲဒီလက္တံ ေတြကို ဆြဲၿပီးပါးစပ္ထဲ သြင္းဝါးတယ္။ သူက ဒီဘက္က သြင္းရင္ ဟိုဘက္လက္တံက ထြက္လာျပန္ေရာ။ အားလံုးကို အဲဒီပုဂၢိဳလ္က မရရေအာင္ ပါးစပ္ထဲ သြင္းဝါးစားပစ္တာပါပဲ။ တစ္ေယာက္ကေတာ့ ေရဘဝဲကို င႐ုတ္သီးေဆာ့စ္ထဲ ႏွစ္ၿပီးမွပါးစပ္ထဲ ထည့္ပါတယ္။ ေရဘဝဲရဲ႕ ဝဋ္ေၾ<ြကးကလည္း မေသးလွပါဘူးစာဖတ္ သူရွင္။ တစ္ခါမ်ား ကိုရီးယားေတြ စုစားပြဲမွာ အလယ္ကအိုးႀကီးထဲကို ေရဘဝဲအရွင္ႀကီး တစ္ခါတည္းပစ္ထည့္လိုက္တာပဲ။ ေရဘဝဲခမ်ာ ပူလြန္းလို႔ တြန္႔လိမ္လႈပ္ရွား၊ ဝဋ္ေၾ<ြကး ေတြမ်ားလိုက္တာ။ ၿငိမ္သြားေတာ့မွ မိန္းမတစ္ေယာက္က ေျခလက္ေတြကို ကတ္ေၾကးနဲ႔ျဖတ္ၿပီးေပးတယ္။ တျခားသူေတြက ခ်ဥ္စပ္ေဆာ့စ္ေတြနဲ႔ အားပါးတရစား၊ ၿမိန္ေရယွက္ေရပဲ ေလ။ ကြၽန္မေတာ့ ဘယ္နည္းနဲ႔မွ ဒီလိုျမင္ကြင္းေတြကို ပါးစပ္ထဲမေရႊ႕ ႏိုင္ပါဘူး စာဖတ္သူရွင္။
တစ္ခါလည္း တ႐ုတ္ျပည္ဘက္ ကဆိုင္မွာ ေရာင္းတာေတြ႕ရတယ္။ စားသံုးသူေတြကလည္း မနည္းမေနာ ဆိုေတာ့ သူ႔အရပ္နဲ႔ သူ႔ဇာတ္ပါပဲေလ။ မိန္းမတစ္ေယာက္က ျခင္းထဲက ေျ>ြမ ေတြကို လက္အိတ္ရွည္နဲ႔ ႏိႈက္ယူၿပီး ေရေႏြးအိုးႀကီးထဲ ထည့္ၿပီးအဖံုးအုပ္ လိုက္တယ္။ ေျ>ြမေတြလည္း တြန္႔လိမ္ ၿပီး ေသၾကရွာတယ္။ အဲဒီေျ>ြမေတြ ေသေတာ့ ဆြဲထုတ္ၿပီး အသားေတြကို အရသာရွိေအာင္ျပဳျပင္ၿပီး စြတ္ျပဳတ္ လုပ္ေပးတာေတြ႕ရသလို စားသံုးသူ ေတြကလည္း တ႐ွဴး႐ွဴးတရွဲရွဲစားေန ၾကတာပါပဲေလ။
တစ္ခါလည္း ပယ္လယ္ထဲမွာ ေရေျ>ြမေတြကို ေျ>ြမဖမ္းသမားက လိုက္ဖမ္းေနတာ ေတြ႕တယ္။ ၿပီး ေတာ့ျခင္းထဲထည့္ၿပီး ဆိုင္ကိုယူ သြားတယ္။ ဆိုင္ကိုလည္း ေရာက္ေရာ တစ္ေကာင္ၿပီးတစ္ေကာင္ ေခါင္းကို သံခ်ိတ္နဲ႔ခ်ိတ္ၿပီး အရွင္လတ္လတ္ ေျ>ြမေရခြံေတြကို အၿမီးထိ ဆြဲခြၽတ္ ပစ္လိုက္တာ ကြၽန္မ ဆက္မၾကည့္ ေတာ့ပါဘူး။ ေၾသာ္..မသတ္ခင္ ေျ>ြမ ေသြးကို အရက္နဲ႔ေရာၿပီး ေရာင္းေသး တာရွင့္။ အားရွိခ်င္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္မ်ား ကလည္း အားရပါးရ ေသာက္သံုးၾက ပါတယ္ စာဖတ္သူ။
အခုမၾကာခင္ရက္ပိုင္းကမွ ၤႀမွာ ေတြ႕လိုက္တာကလည္း ဆိုးပါ တယ္ရွင္။ ျခင္းထဲမွာ ၾ<ြကက္ေတြ အျပည့္။ ၾ<ြကက္ဆိုတာက လယ္ၾ<ြကက္ ေတြမဟုတ္ပါဘူး။ အိမ္ၾ<ြကက္ေသး ေသးေလးေတြပါရွင္။ ေယာက္်ား သံုးေလးေယာက္မွာ တစ္ေယာက္က ၾ<ြကက္ျခင္းထဲက ၾ<ြကက္ကိုတစ္ေကာင္ ခ်င္း ဆြဲထုတ္ပါတယ္။ ၿပီးရင္ေဘးက ေရေႏြးအိုးပြက္ပြက္ဆူထဲကို ၾ<ြကက္ အၿမီးကကိုင္ၿပီး ႏွစ္တယ္။ အိုးပူ ထဲမွာ ထြန္႔ထြန္႔လူးပူေနတဲ့ၾ<ြကက္ကို မေသမရွင္အခ်ိန္မွာ ပစ္ခ်ေပးပါ တယ္။ က်န္တဲ့သူေတြက တစ္ေယာက္ တစ္ေကာင္ဆြဲယူၿပီး အေမြးေျပာင္ ေအာင္ ဆြဲႏုတ္ၾကပါတယ္။ ေဘး တစ္ဖက္မွာက အေမြးႏုတ္ၿပီးသား ၾ<ြကက္ေသေတြ မနည္းမေနာ ပံုထား ပါတယ္။
ေနာက္ပိုင္းဘယ္ပံုဘယ္နည္း စားၾကလဲေတာ့မသိခ်င္ေတာ့ပါဘူး ရွင္။ ေၾကာ္စား၊ ခ်က္စား တစ္နည္း နည္းေတာ့ လုပ္ၾကမွာပါပဲ။ သားစား ၾကဴးၾကတာကိုးရွင္။ ကြၽန္မတို႔ႏိုင္ငံ ထဲမွာ ႐ိုက္တာမဟုတ္ဘူးဆိုတာ ေတာ့ သူတုိ႔ေျပာတဲ့ စကားနားမလည္ တဲ့အတြက္ ေသခ်ာပါတယ္။ ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တုိင္း ေခြးေတြ ေသာင္းနဲ႔သိန္းနဲ႔ခ်ီၿပီး စုေဆာင္း သတ္ျဖတ္စားေသာက္ၾကတဲ့ ေခြး သားစားပြဲေတာ္ကို အိမ္နီးခ်င္းတိုင္း ျပည္ရဲ႕နယ္တစ္ခုမွာ အၿမဲက်င္းပသတဲ့ေလ။ ေခြးေတြကိုအဲဒီ အခ်ိန္ မေရာက္ခင္ကတည္းက ပြဲေတာ္ က်င္းပမယ့္ေနရာကိုႀကိဳတင္စု ေဆာင္းပို႔ေပးၾကရတာတဲ့။ ပြဲေတာ္ ခ်ိန္ေတြမွာေတာ့ ေစ်းတန္းတခြင္ ခ်ိတ္ဆြဲထားတဲ့ ေခြးေသေကာင္ အေရခြံခြၽတ္ၿပီး သားေတြကို ေရာင္း ၾကဝယ္ၾက စားၾကျဖစ္မွာေပါ့ေနာ္။ ကြၽန္မတို႔တိုင္းျပည္ မွာသာ ေခြးသား ကိုအဆန္းတၾကယ္ ျဖစ္ေနၾကတယ္ ထင္ပါရဲ႕ရွင္။ တကယ္ေတာ့ေခြး အသားက ပူတယ္ဆိုသကိုး။
ေအးလြန္းတဲ့တိုင္းျပည္နဲ႔ေတာ့ အဆင္ေျပ သလို ႀကိဳက္လည္း ႀကိဳက္ၾကတယ္ထင္ပါရဲ႕ရွင္။ ဒါေပမဲ့ အခု ေနာက္ဆံုး ကြၽန္မၾကားတဲ့သတင္းကေတာ့ ေခြးေတြ အတြက္ မဂၤလာသတင္းပါပဲရွင္။ အဲဒီတိုင္းျပည္ႀကီးမွာ ေခြးသားစားပြဲေတာ္ မလုပ္ဖို႔ပိတ္ပင္ပစ္လိုက္ၿပီတဲ့ရွင္။ ဒီအသားစားတာကိုေၾကာက္တဲ့ ကြၽန္မကေတာ့ ေခြးေလး ေတြအတြက္ ဝမ္းသာမိတာတစ္ခုပါပဲေလ။
လူေတြဟာ (တခ်ိဳ႕ေပါ့ေလ)သားစားၾကဴး တယ္ေခၚရ မလားပဲ။ သာမန္မိ႐ိုးဖလာစားေသာက္တဲ့ အစားအစာ ကေန အဆန္းတၾကယ္ကို ရွာေဖြစားခ်င္လာၾကတာပါပဲ စာဖတ္သူရယ္။ ဆိုင္တစ္ဆိုင္မွာ ကြၽန္မျမင္ဖူးတယ္။ မီး အရွိန္ျပင္းျပင္းနဲ႔ ဆီပူအိုးႀကီးေဘးမွာ ပန္းကန္ေလးေတြနဲ႔ ျဖဴျဖဴအေကာင္ႀကီးေတြ ထည့္ထားတယ္။ သူတို႔ေခၚတာ ကေတာ့ သင္ေပါင္းပိုးတဲ့။ အဲဒီတြန္႔ လိမ္တြန္႔လိမ္ အေကာင္ေတြကို စားမယ့္သူလာလို႔ လက္ၫိႈးထိုးလိုက္တာ နဲ႔ ဆီပူထဲထည့္ေၾကာ္ၿပီးအေပၚက အဖံုးအုပ္ထား လိုက္ တယ္။ ၿပီးရင္ေတာ့ စားသံုးသူေတြက အားရပါးရအရသာ ရွိလြန္းလို႔ဆိုၿပီး စားၾကေတာ့တာကိုး။
ပိုမေျပာပါဘူးရွင္။ ဒီအေကာင္ေတြကို ထိရမွာ ေတာင္ ေၾကာက္တာပါရွင္။ စားဖို႔ဆိုတာက ေဝးေရာပဲ။ ဆီပူထဲ ထည့္ေၾကာ္တာ ျမင္ေတာ့လည္း သနားမိပါတယ္။ နည္းတဲ့ဝဋ္ေၾ<ြကးေပပဲလားရွင္။ ဒါေတာင္ အစား အေသာက္ရဲတင္းသူေတြက ႏြားႏို႔ထဲထည့္ၿပီး အဝေသာက္ ခိုင္းၿပီးမွ ေၾကာ္စားတာ ပိုေကာင္းတယ္ဆိုပဲေလ။ ဒုကၡ၊ ဒုကၡ။ ကြၽန္မတို႔ထားဝယ္မွာေနခ်ိန္ ေမာင္းမကန္မွာ ညအိပ္သြားေနၾကပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ပါလာတဲ့ ဦးေလး တစ္ေယာက္က ေသာင္ျပင္မွာ စားစရာရွား ရွားပါးပါးေတြ႕ လို႔ ဝယ္လာတယ္ဆိုၿပီးေျပာေတာ့ ကြၽန္မတို႔လည္း စပ္စုၿပီးၾကည့္ၾကတာေပါ့ရွင္။ ဦးေလးလက္ထဲက ႏွီးႀကိဳးနဲ႔ ခ်ည္လာတဲ့ အေကာင္ေတြေတြ႕ေတာ့ ကြၽန္မလည္း ထေျပးတာပါပဲ။
” ဒီအေကာင္ေတြက “သဲပလုပ္” လို႔ေခၚတယ္။ သိပ္စားေကာင္းတယ္”
“ေၾကာက္စရာႀကီးဦးေလးရယ္”
“သဲပလုပ္ေတြက သဲထဲမွာေနတာ။ သဲပဲစားတာ။ သိပ္သန္႔ ရွင္းတယ္ေလ။ သူတို႔တစ္ကိုယ္လံုး ခြဲၾကည့္လိုက္၊ သဲေတြခ်ည္းပဲ”
တီေကာင္မွ တကယ့္တီေကာင္အရွည္ေတြကို တုတ္တစ္ေခ်ာင္းထိုးထည့္၊ အတြင္းအျပင္လွန္ၿပီး ေရေဆးရင္း ဦးေလးက ရွင္းျပေနတာ။ ေၾကာက္ ေပမယ့္ ကြၽန္မက စပ္စုတာပါပဲ။ အဲဒီအေကာင္ ေတြကို ဓားနဲ႔ျဖတ္ၿပီး ေၾကာ္ေကြၽးေပမယ့္ ဦးေလးလက္ရာကို ဘယ္သူမွမစားၾကပါဘူး။ ကြၽန္မတို႔ မိသားစုေရာ၊ ဦးေလးရဲ႕ဇနီးနဲ႔ သမီးကလည္း မစားၾကေတာ့ ဦးေလးတစ္ေယာက္တည္း စားရေတာ့တယ္။
“သဲပလုပ္ေတြကို ေရေဆးၿပီး အရွင္လိုက္ မ်ိဳခ်ရင္ဝမ္းေအးတယ္” ဦးေလးစကားနားေထာင္ ရင္း ေက်ာစိမ့္လိုက္တာမွေလ။ အခုအဲဒီလိုမ်ိဳး ဆင္ ဆင္အေကာင္ေပ်ာ့ေပ်ာ့တြဲေလာင္းျဖဴျဖဴေတြကို သစ္ေခါင္းသစ္ေဆြးေတြထဲက ရွာစားတဲ့ပံုေတြ FB ေပၚမွာ ေပၚလာျပန္ပါၿပီ။ သူတုိ႔လည္း အစိမ္းကို မ်ိဳခ်လိုက္ၾကတာပဲတဲ့။ စားရဲတဲ့သတၱိရွိ သူေတြကိုလည္း ခ်ီးမြမ္းရမလား၊ အံ့ၾသရမလားပါပဲ စာဖတ္သူရွင္။ ဒီလိုပါပဲေလ။ ကင္းမလက္မည္း ေကာင္ေလးေတြကို အရွင္ႀကီး တံစို႔ထိုးထားၿပီး ဝယ္သူလာမွမီးကင္ေရာင္းတာေတြ (ကြၽန္မတို႔ တိုင္းျပည္ေတာ့မဟုတ္ပါဘူး)။ ၿပီးေတာ့ ေမ်ာက္ဦးေႏွာက္ကိုမွ အရက္နဲ႔ျမည္းခ်င္သူတုိ႔၊ ဂ်ီတို႔၊ ေမ်ာက္တုိ႔ရဲ႕ေခ်းခါးဟင္းမွ လက္ဖက္ကေလးနဲ႔တူၿပီး ေဆးဖက္ဝင္တာတုိ႔၊ ေခြးကိုသံုးရက္ေလာက္အစာငတ္ခံၿပီးမွေကာက္ၫႇင္းေတြအဝအၿပဲေကြၽးၿပီးမွ ေခြးဗိုက္ထဲက “ေခြးေကာက္ၫႇင္းအူေတာင့္” ကို စားၾကတာေတြ …။ ဝဋ္ေၾ<ြကး ေတြ၊ ငရဲေတြ၊ ကြၽန္မမစားဖူးတဲ့ ေၾကာက္စရာအစာေတြ အမ်ားႀကီး၊ အမ်ားႀကီး ။
စိုးၾကည္ျဖဴ
