ယေန႔ နတ္သဘင္အစည္းအေဝးတြင္ မၾကာမီက ျဖစ္ပ်က္ခဲ့ေသာ စင္ကာပူႏုိင္ငံမွ ျမန္မာအိမ္အကူလုပ္သား မဇင္မာဦး၏ ေၾကကဲြဖြယ္ျဖစ္ရပ္ကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး ျပည္ပေရာက္ အိမ္အကူလုပ္ သားမ်ားအတြက္ ေဘးကင္းလံုၿခံဳေရးကို ေဆြးေႏြးေနၾကသည္။
” ေသဆံုးသူဟာ တရားမဝင္သြား ေရာက္လုပ္ကုိင္သူျဖစ္တဲ့အတြက္ ႀကံဳလာသမွ် ျဖစ္ရပ္ေတြရဲ႕ ေကာင္းေမြဆုိးေမြေတြကုိ သူကုိယ္တုိင္ပဲ တာဝန္ယူမွာ ျဖစ္ပါ တယ္” ဟု နတ္ႀကီးတစ္ပါးက ဆုိသည္။ ထိုအခါ အျခားနတ္ႀကီးတစ္ပါးက စားပဲြခံုကိုလက္သီးျဖင့္ ထုကာ ..” ေသေနတဲ့ အေလာင္းႀကီးက ဘာတာဝန္ယူႏုိင္မွာတုံး။ Dead man tells no tales ဆုိတာ မၾကားဖူးဘူးလား။ တကယ္ တာဝန္ယူရမွာက တရားမဝင္ေစလႊတ္တဲ့ အဖဲြ႕အစည္းနဲ႔ တရားမဝင္လက္ခံတဲ့ အဖဲြ႕အစည္းေတြပဲ။ ဒင္း (သင္း) တုိ႔ ဟာ ေခတ္သစ္ေျမ ဝယ္ကြၽန္စနစ္ႀကီးကို ရွင္သန္ဖြံ႕ၿဖိဳး ေအာင္လုပ္ရင္း ၾကားပဲြစားနည္းနဲ႔ ကိုယ္က်ဳိးရွာေနၾကတဲ့ ဝိသမေလာဘ ၿပိတၱာေကာင္ေတြပဲ” ဟု ေဒါသတႀကီး ေအာ္ဟစ္လိုက္သည္။
” စင္ကာပူနဲ႔ ေဟာင္ေကာင္မွာ တရားမဝင္ အိမ္အကူလုပ္သား ေလးေသာင္းေလာက္ရိွတယ္လို႔ သိရပါတယ္။ စြန္႔လႊတ္စြန္႔စားတဲ့ ျမန္မာအိမ္အကူ အမ်ဳိးသမီးေတြကုိ ခ်ီးက်ဴးရမလိုေတာင္ ျဖစ္ေနၿပီ။ သူတုိ႔က ႏုိင္ငံျခားေငြ ရွာေပးႏုိင္ၾကသကိုး” ဟု အျခား နတ္တစ္ပါးက ထေျပာရာ ေဝဖန္ျပစ္တင္သံမ်ား ပြက္ပြက္ညံသြားေလေတာ့သည္။ နတ္ေျခနင္း အခ်ဳိ႕ပင္ တဝီဝီပ်ံဝဲလာၾကသည္။
“ေဟ့…ေငြဝယ္ကြၽန္လုပ္ငန္းကို အားမေပးနဲ ႔လကြ”
” ကုိယ့္ျမန္မာအမ်ဳိးသမီးေတြ တစ္ပါးႏုိင္ငံမွာ တစ္ပါးႏုိင္ငံသားေတြ ရဲ႕ လက္ခုပ္ထဲက ေရျဖစ္ေနတာကို ေထာက္ခံရသလားကြ။ မ်ဳိးခ်စ္စိတ္ဓာတ္ ရွင္သန္ထက္ ျမက္မႈမရိွတဲ့ ငတံုး”
နတ္မ်က္စိသည္ နတ္သဘင္ အစည္းအေဝးမွ ကေမာက္ကမ အယူအဆေတြကုိ နားေထာင္ရင္း သက္ျပင္းခ်လိုက္သည္။ သစ္ပင္လႈပ္လို႔ ေလတိုက္တာ လား ..၊ ေလတုိက္လို႔ သစ္ပင္လႈပ္တာလား ..။ ျပႆနာက ဘဲဥအစ ရွာမရ ျဖစ္ေနၿပီ..ဟူး…။ အိမ္ေဖာ္ပဲေခၚေခၚ၊ အေစခံပဲ ေခၚေခၚ၊ အာယားမပဲေခၚေခၚ၊ အိမ္အကူလုပ္သားပဲေခၚေခၚ Domestic worker ဆုိတဲ့ အိမ္တြင္းမႈ လုပ္သားလို႔ပဲ ေခၚေခၚ၊ ျပည္ပမွာသြားအလုပ္လုပ္သေလာက္ေတာ့ ျပည္တြင္းမွာလုပ္ရင္ မရႏုိင္ဘူး။ အေရွ႕အလယ္ပုိင္း ေရနံသူေဌးေတြဆီမွာ သြားအလုပ္လုပ္တဲ့ အိမ္ေဖာ္ ေတြဆုိရင္ ျပည္တြင္းက ပါခ်ီပါခ်ဲ႕မန္ေနဂ်ာလစာကို လွည့္ေတာင္မၾကည့္ဘူး။ (ဟင္း) ဒါေပမဲ့ တစ္ပါး ကြၽန္၊ တစ္ပါးကြၽန္..။ ႏုိင္ငံေတာ္အတြက္ ပံုရိပ္မေကာင္း ဘူး။ သခင္မ်ဳိးေဟ့ တုိ႔ဗမာလို႔ ေၾ<ြကးေၾကာ္ရမယ့္အစား အိမ္ေဖာ္မ်ဳိးေဟ့ ေရႊျမန္မာလို႔ ေၾ<ြကးေၾကာ္ရမလို ျဖစ္သြားလိမ့္မယ္…။
နတ္မ်က္စိသည္ စိတ္ႏွလံုး သာယာျခင္းကင္းစြာျဖင့္ ေရႊၿမိဳ႕ေတာ္ ရန္ကုန္တစ္ခြင္မွာ ဟိုဟုိသည္သည္ မ်က္စိကစားၾကည့္သည္။ လူမ်ဳိးျခား စားေသာက္ဆုိင္၊ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ေတြမွာ ဆုိင္အကူ အမ်ဳိးသမီးေတြ က ျမန္မာမေတြခ်ည္း။ ေၾကးရတတ္ လူမ်ဳိးျခား အိမ္ ေတြမွာ ညိႇဳးညိႇဳးငယ္ငယ္ ကုပ္ေခ်ာင္းေခ်ာင္း အိမ္ေဖာ္ အလုပ္လုပ္ေနၾကရသူမ်ားမွာလည္း ျမန္မာမမ်ား။ လူမ်ဳိးျခားပိုင္ အထည္ခ်ဳပ္စက္႐ုံေတြမွာ အလုပ္ရွင္ လူမ်ဳိးျခား၏ က်က္သေရမရိွေသာ ဝါၾကင္ၾကင္ မ်က္ ခြက္ၿပဲႀကီးေတြကုိ ေမာ္၍ပင္ မၾကည့္ဝံ့ၾကဘဲ ေခြၽးဒီးဒီး က်ေအာင္ အလုပ္လုပ္ေနၾကရသူေတြမွာလည္း မ်ဳိးသာကီႏြယ္ေရႊ ျမန္မာမကေလးမ်ား။
” အင္း…ေရွးဆုိ႐ိုးစကားကို ျပင္ၿပီး ျမင္းအုန္းခြံ၊ ကြၽန္ဗမာ၊ မန္ေန ဂ်ာတ႐ုတ္…လို႔ေခၚရမလို ျဖစ္ေန သဟ…’ ဟု နတ္မ်က္စိသည္ အသက္ထြက္မတတ္ ညည္း႐ိႈက္ လိုက္ျပန္ေလ၏။ မၾကာမီ…နတ္မ်က္စိသည္ ၿမိဳ႕လယ္ေကာင္ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္တစ္ဆုိင္မွာ စုေဝးထုိင္ၾကရင္း အာေပါင္အာရင္း သန္ေနၾကေသာ စာေပေယာင္ေယာင္၊ ႏုိင္ငံေရးေယာင္ေယာင္ လူရြယ္တစ္စုကုိ ေတြ႕ျမင္မိသည္။ လက္ဖက္ရည္ ပန္းကန္လံုးထဲမွာ မုန္တုိင္းဆင္ ေနၾကတဲ့ ဆန္ကုန္ ေျမေလးေတြ ဘာအတြက္ ေလကန္ ေနၾကသလဲဆုိတာ အပ်င္းေျပ နားေထာင္ဦးမွ …’ဟုေတြးကာ နတ္မ်က္စိသည္ စကားဝိုင္းအနီးသုိ႔ ေရာက္ ရိွသြားသည္။
” ခရစ္ေတာ္မေပၚမီ ဘီစီ ၅ဝဝဝ ေလာက္ကတည္းက ေက်းကြၽန္ဆိုတာက ရိွေနခဲ့ၿပီ။ ဗုဒၶဘုရားရွင္ လက္ထက္ေတာ္မွာလည္း အမ်ဳိး ၄ ပါးဆိုတာ ရိွေနခဲ့ တယ္။ အနိမ့္ဆံုး အမ်ဳိးက (ဒါသ) လို႔ေခၚတဲ့ ကြၽန္ပဲ။ ေရာမတုိ႔ရဲ႕ ေရႊေခတ္ဆုိတာႀကီးကုိ ေက်းကြၽန္ေတြရဲ႕ လုပ္အားနဲ႔ တည္ေဆာက္ခဲ့တာလို႔ေတာင္ တခ်ဳိ႕ ပညာ ရွင္ေတြက ယူဆၾကတယ္’ ဟု ပိန္ေညႇာင္ေညႇာင္ ငါး ေဖာင္႐ိုးေျခာက္က ဆုိ၏။
” အိမ္ကြၽန္ေနရာမွာ အစားထိုးလိုက္တာက အေစခံ၊ လယ္ကြၽန္ေနရာမွာ အစားထိုးလုိက္တာက သူရင္းငွား။ ကြၽန္ပိုင္ရွင္နဲ႔ ေငြဝယ္ကြၽန္ေနရာမွာ အစား ဝင္လာတာက အလုပ္ ရွင္နဲ႔ အလုပ္သမား။ အလုပ္ရွင္ က ေရွးကလို အလုပ္သမားကို ၾကာပြတ္နဲ႔ မ႐ိုက္ေတာ့ ေပမယ့္ အႀကံအဖန္၊ ေငြေၾကးနဲ႔ မေလ်ာ္ၾသဇာသံုးၿပီး ေထာင္သြင္းအက်ဥ္းခ်လိုက္တာပဲ” ဟု လူဝႀကီး တစ္ေယာက္က ဝင္ေျပာသည္။ “ဟာ…ဒါဆုိ ကမၻာဦး ေက်းပိုင္၊ ကြၽန္ပုိင္ ေခတ္ႀကီးက ခုေခတ္မွာ ဝတ္စံုသစ္ေတြဝတ္ၿပီး ကျပ အသံုး ေတာ္ခံေနတာေပါ့ေနာ္” ဟု လူဖလံကေလးတစ္ေယာက္ က ဝင္ေျပာျပန္သည္။
” ေဟး…ဘယ္ေခတ္မဆုိ အုပ္စုိးသူနဲ႔ အအုပ္ စုိးခံဆုိတာရိွတယ္။ ေရွးကဘုရင္လို႔ေခၚတယ္။ ခု ေခတ္မွာ သမၼတလို႔ေခၚတယ္။ ဘုရင္ကုိ သမုတိနတ္လို႔ ေတာင္ ေရွးကေခၚတယ္။ ဂႏÄဝင္ေတာ္လွန္ေရး စာဆုိ ႀကီး အခ်ဳပ္တန္းဆရာေဖက (သမုတိအတြက္ ငဝက္က ဒဏ္ခံ) လို႔ ေရးဖူးသမႈတ္လား၊ ဘုရင္ေကာင္းစားဖို႔ ေက်းေတာ္မ်ဳိး၊ ကြၽန္ေတာ္မ်ဳိးေတြက အနစ္နာခံ လႈပ္ ရွား႐ုန္းကန္ေပးရတယ္ သမႈတ္လား၊ သူေဌးသူၾ<ြကယ္ ႀကီးေတြ ဇိမ္က်ဖို႔ လူလူခ်င္းျဖစ္ပါလ်က္ အိမ္ေဖာ္ အေစခံေတြက ခါးက်ဳိးေအာင္ လုပ္ရသေပါ့ကြာ…၊ အခု…စင္ကာပူမွာ တုိက္ေပၚက ခုန္ခ်တဲ့ ဇင္မာဦး ကေတာ့ ခါးကုန္း႐ုံသာမက ဇက္ပါက်ဳိးရတာေပါ့ ငါ့ လူတုိ႔ရာ..” ဟု ေျပာရင္း လူဝႀကီးသည္ တစ္စံုတစ္ရာ စိတ္ထိခုိက္သလို မ်က္ရည္ဝဲလာသည္။
” ဒါျဖင့္ ဒုတိယဇင္မာဦးေတြ ေပၚမလာေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္ မတုံး” လူဖလံကေလးက ေမးလုိက္ ျခင္း ျဖစ္သည္။
” လြယ္ပါတယ္။ ျပည္ပအိမ္အကူလုပ္ငန္းေတြ ပိတ္လိုက္ေပါ့”၊ “ဟာ သူတုိ႔ေၾကာင့္ ႏုိင္ငံျခား ေငြရသကြ၊ ပိတ္လို႔မျဖစ္ဘူး”
“ခင္ဗ်ားႀကီးက ဗမာေတြ ကြၽန္ျဖစ္ေအာင္ အားေပးတဲ့ အမ်ဳိးသား သစၥာေဖာက္ႀကီးပဲ” အေျခအေန တင္းမာလာသျဖင့္ လက္ဖက္ရည္ ပန္းကန္ေတြ၊ ဓာတ္ဘူးေတြျဖင့္ ေကာက္ေပါက္ၾကလွ်င္ မိမိၾကားထဲက အေခ်ာင္ခံရမည္ကို စိုးရိမ္ကာ နတ္မ်က္စိသည္ လစ္ထြက္လာခဲ့ေတာ့၏။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕လယ္ေကာင္ အထပ္ျမင့္ တိုက္တစ္လံုး ေပၚမွာ မိန္းမႀကီးတစ္ေယာက္ ျပဴးျပဴးပ်ာပ်ာ ေအာ္ဟစ္ေနသည္ကို နတ္မ်က္စိေတြ႕လိုက္ရျပန္သည္။ “လုပ္ၾကပါဦးေတာ့…တုိက္ေပၚက ခုန္ခ်သြား ၿပီ။ အရပ္ကတုိ႔ ေရ…ကယ္ေတာ္မူၾကပါဦး…” နတ္မ်က္စိက မိန္းမႀကီး လက္ညိႇဳးထိုးျပရာသို႔ ၾကည့္လိုက္ၿပီး သူ႔နဖူးသူ လက္ဝါးျဖင့္႐ိုက္ကာ “အုိး..မိုင္ေဂါ့” ဟု ညည္းတြားလိုက္မိ၏။တုိက္ေပၚကေန အျခားတုိက္ေခါင္မုိးေပၚသုိ႔ ခုန္ခ် သြားသူကား ဝဝကစ္ကစ္ ေၾကာင္ျဖဴၾကားကေလး တစ္ေကာင္သာပါတကား။ ။
ၾကဴးႏွစ္
