႐ုပ္ရွင္ေလာကထဲကို အသက္ ၂၃ ႏွစ္အရြယ္ ၁၉၅၈ ခုႏွစ္ကတည္းက ဝင္ေရာက္ခဲ့တဲ့ ဝါရင့္အႏု ပညာရွင္ႀကီး ဘႀကီးေအာင္ (ေခၚ) ဦးေအာင္လြင္ ရဲ႕ ျဖတ္သန္းမႈ အႏုပညာ လမ္းေၾကာင္းက စိတ္ဝင္ စားဖို႔ေကာင္းပါတယ္။ ဖလင္ဇာတ္ကား တည္း ျဖတ္သူ တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ အႏုပညာ ဘဝစတင္ ခဲ့တဲ့ ဦးေအာင္လြင္က..
“အဓိကကေတာ့ ဦးဝင္းဦး ရဲ႕ဇာတ္ကားေတြ၊ ဒါ႐ုိက္တာ ေမာင္တင္ယုရဲ႕ဇာတ္ကားေတြ၊ ဆရာ ေရႊဒံုးဘီေအာင္ရဲ႕ ဇာတ္ကား ေတြကို ဖလင္တည္း ျဖတ္သူ လုပ္ခဲ့ပါတယ္။ ဆရာဦးတင္ယုနဲ႔ ဆိုလို႔ရွိ ရင္ “ေမာင္တို႔ခ်ယ္ရီေျမ” လို ဇာတ္ကားေတြေပါ့။ ဦးဝင္းဦးနဲ႔ ဆိုလို႔ရွိရင္ “မႈန္ေရႊရည္”ေပါ့။ အဲဒီလိုနဲ႔ ဦးဝင္းဦးက ကြၽန္ေတာ့္ကို ၁၉၆၈ ခုႏွစ္မွာ ဒါ႐ိုက္ တာလုပ္ပါေတာ့လို႔ ေျပာတဲ့အတြက္ “တိမ္လႊာ မို႔မို႔လြင္” ကို သူက ဇာတ္ၫႊန္း ေရးၿပီး ကြၽန္ေတာ္က ႐ုိက္ရပါတယ္။ အဲဒီလို ႐ိုက္လာရင္း ကေန ကြၽန္ ေတာ့္ဘာသာ ကြၽန္ေတာ္႐ိုက္တဲ့ အခါ က်ေတာ့ “မာယာေထာင္ေခ်ာက္” ဆိုတဲ့ဇာတ္ကားကို ဖလင္ အယ္ဒီတာ စံေရႊေမာင္ ဆိုတဲ့ နာမည္နဲ႔ပဲ ဒါ႐ိုက္ တာ စံေရႊေမာင္အျဖစ္နဲ႔ ကြၽန္ေတာ္႐ိုက္ကူးခဲ့ပါ တယ္။ ကြၽန္ေတာ္ ႐ိုက္ကူးတဲ့ ဇာတ္ကားတိုင္းကို ရန္ကုန္မွာ ႐ိုက္တာ ရွားပါတယ္။ နယ္ေတြကိုပဲ ကြၽန္ေတာ္က အထူးသျဖင့္ ပရိသတ္ကို ျပခ်င္တဲ့ ဝါသနာ ရွိပါတယ္။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ပထမဦးဆံုး ကြၽန္ေတာ္ ဒါ႐ုိက္တာ အျဖစ္နဲ႔ ရိုက္ခြင့္ရတဲ့ “တိမ္လႊာမို႔မို႔လြင္”က ရခုိင္၊ စစ္ေတြကို အေျချပဳ ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ေနာက္ဆံုး ဇာတ္ၫႊန္းနဲ႔ ဒါ႐ိုက္တာအျဖစ္ ႐ိုက္ကူးတဲ့ ဇာတ္ကား “မိုးကုပ္ စက္ဝိုင္းကိုေက်ာ္၍” ကလည္း ၂ဝဝ၅ ခုႏွစ္မွာပဲ ႐ိုက္ခဲ့တာ ရခိုင္ျပည္နယ္မွာပါပဲ။ ဖလင္နဲ႔ ႐ိုက္ရတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ ရဲ႕ ဒါ႐ိုက္တာ စံေရႊေမာင္ဘဝ အဲဒီမွာတင္ ကုန္ဆံုးသြားခဲ့ပါတယ္” လို႔ သူကေျပာ ျပပါတယ္။ ဘႀကီးေအာင္တို႔ ဖလင္ေခတ္နဲ႔ အခု ေခတ္ ဒစ္ဂ်စ္တယ္ ေခတ္ရဲ႕ ကြာျခားမႈ အေၾကာင္း ေတြကိုလည္း ေမးျမန္းျဖစ္ျပန္ရာ..
“ဖလင္ေခတ္မွာ ဆိုလို႔ရွိရင္ ကားဆက္တဲ့ အခန္းကို သီးသန္႔လာရတယ္။ ဖလင္ေတြေဆးၿပီးမွ ဆက္လို႔ရတယ္။ ဒစ္ဂ်စ္တယ္ေခတ္မွာ ဆိုလို႔ရွိ ရင္ေတာ့ ႐ိုက္ကြင္းေဘးမွာတင္ ဖလင္ေတြဆက္ လို႔ရေနၿပီ။ အဲဒီအခါက်ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔က ကားဆက္တဲ့ ပညာရွင္ကို ႐ိုက္ကြင္းကို တစ္ခါ တည္း ေခၚသြားၿပီးေတာ့ ေန႔ခင္း႐ိုက္၊ ညဆက္ လို႔ရတဲ့ ေခတ္ျဖစ္သြားၿပီေပါ့ေနာ္” လို႔ ေျပာျပခဲ႔ပါတယ္။
မ်ိဳးေမာင္
