‘ဘီ ယာဆိုတာ အရက္ မဟုတ္ပါ’ဆိုၿပီးေတာ့ ကိုယ့္ဘက္ကိုယ္ယက္တဲ့ သီခ်င္းမ်ိဳး ေလးေတြ ဟာသအေနနဲ႔ဆိုတာ ၾကားခဲ့ဖူးပါတယ္စာဖတ္သူ။ ဘီယာ ေသာက္သံုးသူမ်ားက သူတို႔ ေသာက္ တာဟာအရက္မဟုတ္ပါဘူး၊ ဘီယာ ေလးပဲေသာက္တာပါဆိုၿပီး ဆင္ေျခ ေပးတဲ့သေဘာ သီခ်င္းေလးလုပ္သီဆို တာကို ၾကားဖူးခဲ့တာပါ။ အမေလး၊ တကယ္က်ေတာ့ အရက္ပါပဲဆိုၿပီး ကြၽန္မတို႔က ရယ္သြမ္းေသြးခဲ့မိဖူးပါ ေသးတယ္။
ဒါေပမဲ့အခုခ်ိန္မွာ ေတြးၾကည့္ မိေတာ့ ဘီယာက အရက္ေလာက္ မဆိုးရြားဘူးလို႔ ထင္ျမင္လာမိပါ တယ္။ ဘယ္ဟာကို မဆိုးရြားလဲ ဆိုေတာ့ ဘီယာေသာက္သံုးသူေတြ အတြက္ အရက္ေလာက္ေသႏႈန္း မျမင့္ဘူးထင္မိလို႔ပါရွင္။ ဘီယာကို ခ်က္တာ ကြၽန္မၾကားဖူးသေလာက္ ဗ်စ္ပြင့္ေတြကေန ဘီယာအျဖစ္ ခ်က္လုပ္ရတာပါတဲ့ စာဖတ္သူ။ ႏိုင္ငံျခားတိုင္းျပည္ေတြမွာ ဗ်စ္ပင္ ေတြကို ဘီယာခ်က္လုပ္ဖုိ႔အတြက္ တေမွ်ာ္တေခၚ စိုက္ထားၾကတယ္ လို႔ ၾကားဖူးခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီစိုက္ခင္းေတြ က ဗ်စ္ပင္ေတြကပြင့္တဲ့ ဗ်စ္ပြင့္ေတြ ကိုမွ အမ်ိဳးမ်ိဳး စီမံေဖာ္စပ္ၿပီး ဘီယာ အျဖစ္ထုတ္လုပ္ပါသတဲ့။ စာထဲကရ တဲ့ အသိေပါ့ရွင္။ အခုခ်ိန္ထိေတာ့ ဗ်စ္ပင္တုိ႔၊ ဗ်စ္ပြင့္တို႔မျမင္ဘူးေသးပါ ဘူး။ ကြၽန္မခမ်ာစာေတြသာ ေရးေန ရတယ္။ ေဒသႏၲရ ခရီးသြားတဲ့အား ေတာ့ အေတာ္ေလးနည္းပါးပါတယ္။ ကြၽန္မက ကားတစ္စီးနဲ႔ ျပည္တြင္း ေဒသေတြအႏွံ႕ခရီးထြက္ခ်င္သလို ျပည္ပကိုလည္း အလည္ခရီးေလး ရံဖန္ရံခါ ထြက္ခ်င္လွပါတယ္။ ဒါမွ သာ ကိုယ္ျမင္တဲ့အျမင္ေတြ၊ ဗဟုသု တေတြကိုခ်စ္တဲ့ စာဖတ္ပရိသတ္ ႀကီးအတြက္ မွ်ေဝေပးခ်င္ခဲ့တာပါ ရွင္။ ဒါေပမဲ့ အေျခအေနက ဘယ္ကို မွ မသြားရသေလာက္ ျဖစ္လာတဲ့ အခါမွာ ေဘာင္နည္းနည္းက်ဥ္းလာ တာ အမွန္ပါ စာဖတ္သူ။ ဒါကလည္း ကြၽန္မအိမ္သားေတြအားလံုးရဲ႕ ကြၽန္မကို သူတုိ႔ထက္ငယ္တယ္လို႔ သတ္မွတ္ထားတဲ့ ေတြးေခၚခ်က္ေတြ လည္း ပါမွာေပါ့ရွင္။ ကြၽန္မကိုယ္ တိုင္ကလည္း ခုခ်ိန္ထိ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ထဲ ေတာင္ တစ္ေယာက္တည္းမသြား တတ္၊လမ္းေတြမသိ၊ေယာင္လည္ လည္သမား ခပ္ညံ့ညံ့ဆိုတာလည္း ဝန္ခံပါတယ္။ သြားမယ့္ေနရာကို အႀကိမ္ေရဘယ္ေလာက္ေရာက္ ေရာက္ မမွတ္မိတတ္ပါဘူး။ လမ္းႀကိဳ လမ္းၾကားသြားရရင္ ပိုဆိုးပါတယ္။ ရန္ကုန္ေတာင္ မက်င္လည္ေတာ့ နယ္ေတြမွာ ပိုဆိုးပါတယ္။ ဒီေတာ့ ျပည္ပခရီးကို တစ္ေယာက္တည္း သြားဖို႔ကေတာ့ ဘယ္နည္းနဲ႔မွ မျဖစ္ ႏိုင္ဘူးဆိုတာ သူတုိ႔အပိုင္တြက္ၾက သလို၊ ကြၽန္မလည္း ညံ့လွပါတယ္။ ကြၽန္မသာ ခရီးသြားဝတÄဳေတြ၊ ေဆာင္းပါးေတြ ေရးတဲ့စာေရးဆရာ၊ ဆရာမေတြလို ခရီးသြားခြင့္ရရင္ စာေတြအဆက္မျပတ္ ေရးမိမလား မသိပါဘူးရွင္။ အခုေတာ့ သြားရသမွ် ႏိုင္ငံနည္းနည္းနဲ႔ ျပည္တြင္းေဒသ နည္းနည္းဆီကပဲ ရသမွ် အေတြ႕ အႀကံဳေတြ ၫႇစ္ထုတ္ယူရပါတယ္။ အားမရေပမယ့္ က်န္းမာေရးေကာင္း ေနေသးရင္၊ ေျမးေတြစိတ္ခ်ရတဲ့ တစ္ေန႔ ဦးစီးမွဴးနဲ႔ ႏွစ္ေယာက္ခရီး သြားၾကမယ္လို႔ ေတးထားပါေသး တယ္စာဖတ္သူ။ တစ္ေယာက္တည္း ေတာ့ မျဖစ္ေသးဘူး။
ဘီယာစကား ျပန္ဆက္ရရင္ ဗ်စ္ပြင့္ကိုအဓိကထား ေဖာ္စပ္တဲ့ ဘီယာကို တစ္ခါမွမေသာက္ဖူးေပ မယ့္ ေတာ္ေတာ္ကို လွတဲ့အေရာင္ပါ ရွင္။ အိမ္မွာမိတ္ေဆြေတြ (ဟိုတုန္း ကေပါ့ရွင္) လာရင္ဘီယာႀကိဳက္သူ ေတြက ဘီယာပုလင္းေတြ ဝယ္လာ ၿပီး ဖန္ခြက္ေတြထဲထည့္တယ္။ ကြၽန္မတို႔က ေရခဲနဲ႔ျမည္းစရာေတြ လုပ္ေပးရပါတယ္။ ထားဝယ္မွာဆို ေတာ့ ေကာ့ေသာင္းက အေကာင္း စား ဒိန္ခဲဘူးေတြလည္း သူတို႔က ယူ လာေသးတယ္။ အဲဒီဒိန္ခဲဘူးေတြကို ေဖာက္ၿပီး အတံုးေသးေသးေလး ေတြ တံုးၿပီး ပန္းကန္ျပားေလးထဲမွာ စီထည့္ပါတယ္။ ေဘးတစ္ဝက္ ေလာက္မွာ ၾကက္သြန္ျဖဴေသးေသး ေလးေတြ အခြံႏႊာၿပီး ပံုေပးထားရပါ တယ္။ ၿပီးမွဒိန္ခဲတံုးေလးေတြေပၚ သြားၾကားထိုးတံသံုးေလးေခ်ာင္း ထိုး စိုက္ေပးၿပီး ဧည့္ခံရပါတယ္။ က်န္တာက အိမ္ကၾကက္ဥေၾကာ္၊ ဝက္အူေခ်ာင္း၊ ဒီလိုမ်ိဳးေပါ့ရွင္ ဧည့္ခံရတာပါ။
ဘီယာခြက္ေတြထဲမွာ ေရခဲ တုံးေတြ မ်ားမ်ားထည့္ၿပီး ပုလင္းထဲ က ဘီယာေတြေလာင္းထည့္ပါ တယ္။ ကြၽန္မနဲ႔ကေလးေတြက ေဘးကလွမ္းၾကည့္တာေပါ့ေနာ္။ ဘီယာထည့္ထားတဲ့ ဖန္ခြက္ဟာ အျမႇဳပ္ေတြတစီစီနဲ႔ ေရခဲေငြ႕ေတြ ဖန္ခြက္မွာသီးၿပီး အရမ္းလွတာပဲရွင့္။ အရည္ေလးေတြကလည္း ဝါဝင္းၿပီး ကြၽန္မက စပ္စပ္စုစု နမ္းၾကည့္ေတာ့ လည္း သင္းသင္းေလး ေမႊးေနတာပါ ပဲ။ ဒါနဲ႔ပဲကြၽန္မဇြန္းနဲ႔တစ္ဇြန္း ခပ္ၿပီး ျမည္းၾကည့္တယ္။ ထီြ… အျမင္နဲ႔ အထင္ မွားပံုမ်ား၊ ခါးဆိုမွ ခါး၊ အရသာမရွိတာမ်ား၊ ဒါေတာင္ ႏိုင္ငံ ျခားဘီယာေတြေနာ္။
ဘီယာေတြမေကာင္းေတာ့ ကြၽန္မတို႔သားအမိေတြက ဒိန္ခဲနဲ႔ ၾကက္သြန္ျဖဴေတြေရာေရာၿပီး ထုိင္ စားၾကပါတယ္။ ဧည့္သည္ေတြခမ်ာ သူတုိ႔ယူလာတဲ့ ဒိန္ခဲေတာင္ျမင္လိုက္ ရရဲ႕လားမသိပါဘူး။ ၾကက္သြန္ျဖဴ ဥေလးေတြနဲ႔ ေရာစားရတာလည္း သူတုိ႔လုပ္ခိုင္းလုိ႔ သိတာပါ။ ဒါက ရံဖန္ရံခါေပါ့ရွင္။ ဧည့္သည္ကလည္း တစ္ခါတေလမွ လာတာပါ။ ဦးစီး မွဴးကလည္း မေသာက္တတ္ေတာ့ ပိုဆိုးတယ္။ ဧည့္သည္ေတြက အတင္းေသာက္ခိုင္းရင္ ကြၽန္မက လည္း ဒီခါးခါးႀကီးေတြကို ေသာက္ ၾကည့္ဖို႔ေရာ တိုက္တြန္းတာပဲ။ တစ္ ခြက္ေလာက္ဝင္သြားရင္ ဦးစီးမွဴး မ်က္ႏွာမွာ နီရဲေနေရာပဲ။ အရမ္း ရယ္ရတယ္။ အရက္သမားႀကီး က်ေနတာပဲ။ ဟိုႏွစ္ပုလင္း၊သံုး ပုလင္းသမားေတြက ေအးေဆးပဲ။
တကယ္က်ေတာ့ ဗ်စ္ပြင့္ကေန ထုတ္တဲ့ဘီယာေတြက ေယာက္်ား ေတြအတြက္ ဆီးေကာင္းသတဲ့။ က်န္းမာသတဲ့။ ဘီယာေသာက္ၿပီး ေသတယ္လို႔ေတာ့ မၾကားမိေသးပါ ဘူး။ တစ္ခုပဲဘီယာဗိုက္ဆိုတာႀကီး ေတြကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ပံုပန္းဆိုးပါ တယ္။ အရပ္သားေတြထားပါ ေတာ့။ ႏိုင္ငံဝန္ထမ္းတခ်ိဳ႕ေဘာင္းဘီေတြ ဝတ္ၿပီး ဗိုက္ပူပူႀကီးေတြေရွ႕ကို စူထြက္ေနတာျမင္ရင္ အင္မတန္ အျမင္ကပ္မိတယ္။ ဘီယာ ဗိုက္လား၊ စူပါဗိုက္လား ေတာ့ မသိဘူးေပါ့ရွင္။ အေမရိကန္ေတြလည္း ႐ုပ္ရွင္ထဲမွာ ဗိုက္ပူႀကီးေတြပဲ။ ပံုဆိုးပန္းဆိုးေပါ့။ အၿမဲခ်ပ္ရပ္ ၿပီး ဗိုက္လံုးဝမပူဘဲ ယူနီေဖာင္းေတြနဲ႔ ၾကည့္ေကာင္းတတ္တာက အိမ္နီး ခ်င္း ထိုင္းႏိုင္ငံက ဝန္ထမ္းေတြပါ။ တစ္ခါမွ ဗိုက္ပူပူႀကီးေတြနဲ႔ မေတြ႕ မိဘူးစာဖတ္သူ။ (ဤကား စကား ခ်ပ္။)
ဒါကဘီယာပါ။ ေနာက္တစ္ခါ ထန္းရည္နဲ႔ေခါင္ရည္ေပါ့ရွင္။ ကြၽန္မအရမ္းေသာက္ခ်င္ ေအာင္လွပၿပီး ေသာက္မရတာ ေတြပါ။ ထန္းရည္ဆိုရင္ အပင္ေပၚ ကခ်ကာစ အခ်ိဳရည္စစ္စစ္ေတြ ေတာ့ ေသာက္လုိ႔ရပါတယ္။ ခ်ိဳေန တာပဲေလ။ အေသာက္ သမားေတြ တန္ဖိုးထားတဲ့’ငွက္ခါး ေတာင္ထန္း ရည္’ေတာ့ နည္းနည္း ျမည္းၾကည့္တာ ေတာင္ ခါးလြန္းလို႔ပါ။ ဒါေပမဲ့ ထန္းရည္လည္းလူနဲ႔တည့္ၿပီး ဆီး ေကာင္းတယ္ဆိုေတာ့ မဆိုးပါဘူူး။ ကခ်င္ျပည္နယ္ဘက္ေရာက္ေတာ့ ကြၽႏ္မတို႔ကိုတိုက္တဲ့ ေခါင္ရည္ကို လည္း အရမ္းေသာက္ခ်င္လွပါ တယ္။ ဖန္ခြက္ထဲထည့္လာေပးတဲ့ ခရမ္းေရာင္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ အရည္ေနာက္ ေနာက္ ေခါင္ရည္ေတြကို ၾကည့္လွလို႔ အစားမက္တဲ့ ကြၽန္မ ေသာက္ခ်င္လွ ေပတဲ့ ျပင္းလြန္းလို႔ ေသာက္လုိ႔မရ ပါဘူး။ ဒီေခါင္ရည္လည္းပဲ ေဒသခံ ေတြမက္မက္ေမာေမာ ေသာက္ၾက တာပါပဲ။ ထူးၿပီးေသတယ္လို႔ မၾကား မိပါဘူး။ အခုကြၽန္မေရးခဲ့တဲ့ အဝါေရာင္ဝင္းတဲ့ အျမႇဳပ္ေတြနဲ႔ ေမႊးပ်ံ႕တဲ့ ဘီယာရယ္၊ ကိုယ့္တိုင္းျပည္ ထဲမွာ ေတာသူေတာင္သားေတြပါ ေသာက္သံုးႏိုင္တဲ့ ငွက္ခါးေတာင္ ထန္းရည္ရွတတရယ္၊ ကခ်င္ျပည္ နယ္က ေကာက္ၫႇင္းနံ႔ေမႊးတဲ့ ခရမ္း ေရာင္ႏုႏုနဲ႔ ၫိႈ႕ယူႏိုင္စြမ္းတဲ့ ျပည္ တြင္းက တိုင္းရင္းသားမ်ား အလွ်ံပယ္ေသာက္သံုးႏိုင္တဲ့ ေခါင္ ရည္ေအးေအးရယ္၊ အားလံုးဟာ ကြၽန္မတုိ႔ ျပည္တြင္းျဖစ္ေတြ၊ ျမန္မာ တစ္ျပည္လံုး ေသာက္သံုးႏိုင္တဲ့ အရက္မဟုတ္တဲ့ အမ်ိဳးအစားေတြ ေပါ့ေနာ္။ ဒီအမ်ိဳးအစားေတြ ေသာက္လို႔ ေသာက္ေသာက္လဲ ေသၾကတယ္လုိ႔ မၾကားမိပါဘူး။ မွားရင္ ခြင့္လႊတ္ပါ။
အခုကြၽန္မၾကားေနရတာက ‘အရက္’လို႔တည့္တည့္ေခၚတြင္တဲ့ ယမကာ ပါပဲရွင္။ ဒီအရက္ဆိုတာကို ေကာက္ ၫႇင္း၊ ဆန္၊ ေျပာင္းဖူး၊ စပါး၊ အသီးအႏွံစံုနဲ႔ေတာင္ ခ်က္ၾက တာပါ။ တခ်ိဳ႕မ်ား ေစာင္းလ်ားသီး နဲ႔ေတာင္ခ်က္သတဲ့။ တစ္လခြဲ ေလာက္ စိမ္ထားရင္ေကာင္းမွ ေကာင္းဆိုပဲ။ ကြၽန္မသမီးႀကီးကို ေမြးေတာ့ ကြၽန္မအေမက ကြၽန္မကို မီးတြင္းထဲမွာ အာမီရမ္တိုက္ပါ တယ္။ ဒါပထမဆံုးအရက္ဆိုတာကို ေသာက္ဖူးျခင္းပါပဲ။ ထမင္းမစားခင္ အေမက စတီးဇြန္းတစ္ဇြန္း ပုလင္းထဲ က ထည့္တိုက္ပါတယ္။
ဦးစီးမွဴးဆိုရင္ သူ႔ကိုဂ်ီက်ၿပီးမွ ကြၽန္မက ေသာက္ပါတယ္။ ကိုယ္ဝန္ အတြက္ ဝမ္းႏုတ္ေဆး ‘ဗါမသူ’ ဆိုတဲ့ ဝမ္းႏႈတ္ေဆး ပ်စ္ပ်စ္ႀကီး တစ္ဇြန္းကို ႀကိတ္မွိတ္ေသာက္ရမယ္ဆိုရင္ ဦးစီး မွဴးက အရင္တစ္ဇြန္းေသာက္ျပၿပီးမွ ကြၽန္မေသာက္တာပါ။ ဦးစီးမွဴးက ေဆးမေၾကာက္ဘူး။ အခုေတာ့ မီးတြင္းမွာ အေမတိုက္ရတဲ့ အရက္ တစ္ဇြန္းဟာ ဖီလင္ကို ေျပာျပပါမယ္ စာဖတ္သူ။ အာမီရမ္တစ္ဇြန္းကို မ်ိဳခ်လိုက္တယ္။ ခဏအတြင္း ဒီအရက္ခါးခါးေတြဟာ လည္ေခ်ာင္း ကိုပူကနဲ ျဖတ္သြားၿပီး အူလမ္း ေၾကာင္းတစ္ေလွ်ာက္ ပူေလာင္သြား လိုက္တာဟာ ဟိုးေအာက္ဆံုးဆင္း လို႔ရတဲ့အထိ ပူသြားလိုက္တာမ်ား ေလ။ ဘယ္လိုႀကီးမွန္းကို မသိေတာ့ ပါဘူး။ ၿပီးရင္ေခါင္းထဲမွာ လည္လာ တယ္။
ခဏလည္းေနရာ ကြၽန္မရီတာ၊ ရယ္တာမ်ားေလ၊ အူတက္ေအာင္ ရယ္ ခ်င္တာမ်ား၊ မရပ္မနား ရယ္ ေမာၿပီးမွ ဦးစီးမွဴးက အိပ္ရာ ဆီတြဲပို႔ ေတာ့မွ ခ်ာခ်ာလည္ၿပီး အိပ္ေပ်ာ္ သြားေတာ့တယ္။ ဒီ ‘အာမီရမ္’ဆိုတာကလည္း တပ္မေတာ္သားေတြ ေအးတဲ့ေဒသ၊ငွက္ဖ်ားေတြပါ မျဖစ္ေအာင္ က်န္းမာေရးအတြက္ ဒဏ္ခံႏိုင္ေအာင္ စီမံထားတဲ့ အရက္ ပါ။ ဒီအရက္ ေသာက္လို႔လည္း တျဖဳတ္ျဖဳတ္ေသတယ္ မၾကားမိပါ ဘူး။
ေနာက္တစ္ခါ သူေ႒းေတြ၊ ပိုက္ဆံရွိသမား ေတြေသာက္တဲ့ အရက္အေကာင္းစားေတြ ရွိပါတယ္။ ဒါေတြကလည္း သူတုိ႔ပင္ရင္း ႏိုင္ငံ ေတြက ထုတ္လုပ္တာစစ္စစ္ဆိုရင္ အႏၲရာယ္ မရွိလွလို႔ တျဖဳတ္ျဖဳတ္ မေသပါဘူးစာဖတ္သူ။
ဒါေပမဲ့ကြၽန္မတို႔ ျပည္တြင္းမွာ အခုတေလာ ဆိုေပမယ့္ နည္းနည္းေတာင္ ၾကာလာပါၿပီ။ တျဖဳတ္ျဖဳတ္ေသေနၾကတာေလ။ အရင္က ေအာက္ေျခလူတန္းစား ေသာက္ႏိုင္ ေအာင္ထုတ္ တဲ့အရက္ဆီေတြနဲ႔ ေရာေႏွာစီမံတဲ့ အရက္ျဖဴပုလင္း ေတြ ေသာက္ေပမယ့္ အေသမမ်ား ၾကေသးဘူး။ အခုက အရက္ထဲမွာ ရာဘာဖိနပ္ကအစ၊ ဓာတ္ေျမ ၾသဇာေတြ၊ အခ်ိန္ၾကာၾကာ အရက္ျဖစ္ဖို႔ မေစာင့္ရ တဲ့ဟာေတြအျပင္ အင္မတန္ျပင္းလွတဲ့ မက္သေနာ အဆီေတာင္ ပါေသးသတဲ့။ အဓိက ေရးခ်င္တာက အရက္အျမန္ျဖစ္ဖို႔၊ ဆင္းရဲသားေတြ ေစ်းေပါေပါနဲ႔ တြယ္ႏိုင္ဖို႔၊ ျဖစ္သလိုအရက္ေတြ ခ်က္လုပ္ ေနၾက ပါတယ္ စာဖတ္သူ။ ၿပီးေတာ့ အရက္ေကာင္းေတြ ပါဆိုၿပီး အရက္ေကာင္းပုလင္းေဟာင္း မ်ိဳးစံုကို ဂိုေဒါင္နဲ႔ေတာင္ ဖမ္းမိတာၾကား လိုက္ေသးတယ္။ အခုေတာ့ မသိေတာ့ဘူး။ အဲဒီပုလင္းေတြထဲမွာ သူတို႔လာတဲ့ ႏိုင္ငံေတြက အရက္ေကာင္းေတြကို မွာၿပီး ျပန္ထည့္ေရာင္းေပးမယ္ ထင္ပါသလား စာဖတ္သူ။ ေကာင္းတာေတြနဲ႔ မေကာင္းတာေတြနဲ႔ ေရာေႏွာ၊ ျပင္းေပ့ဆိုတဲ့ အရက္ဆီေတြ လည္း မသိမသာတူေအာင္ေရာမွာပဲ။ ဒါဆိုရင္ ႏိုင္ငံျခား အရက္ အေကာင္းစားေတြျဖစ္ၿပီေပါ့ရွင္။
ဒီေတာ့လည္း အေျခခံလူတန္းစားပိုက္ဆံ မရွိသူေတြလည္း အရက္ဆိုး၊ အရက္ည့ံေတြ ေသာက္ၿပီး အသည္းေတြထိၿပီး ေလာင္ကြၽမ္းၿပီး တျမည့္ျမည့္ ေသသလိုပါပဲ။ ငါတုိ႔က သူတို႔လို အရက္ညံ့ေတြေသာက္တာ မဟုတ္ဘူး။ အရက္ အေကာင္းစားေတြ ေသာက္တာ။ ဘာမွမျဖစ္ႏိုင္ဘူး ဆိုသူေတြလည္း တျမည့္ျမည့္ ေသရတာပါပဲ။ တစ္ခုပဲေပါ့ေနာ္။ ပိုက္ဆံေတြေပါၿပီး ႏိုင္ငံျခားနဲ႔ အိမ္ဦးၾကမ္းျပင္လုပ္ၿပီး ကိုယ္တိုင္သယ္လာရင္ ေတာ့ တစ္မ်ိဳးေပါ့ေနာ္။ ဒါဆိုရင္ေတာ့ သက္သာရာ ရတယ္ေပါ့ စာဖတ္သူရယ္။
တကယ္ေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ လက္ထက္ ေတာ္ကတည္းက တားျမစ္ခဲ့တဲ့အရက္ကို မေသာက္ ၾကရင္ေတာ့ အသက္ရွည္ၾကမွာပါပဲ။ ဒါေတာင္ခု ေခတ္ႀကီးမွာ ပိုးမႊားေပါင္း သိန္းသန္း ကုေဋေပါမ်ား ေနၾကတာပါ။ ကြၽန္မအျပင္ထြက္တိုင္း လမ္းၾကား ေလးတစ္ဖက္က အုန္းတုံးေလးေပၚမွာ ဆံပင္စုတ္ ဖြားနီေၾကာင္ေၾကာင္ေတြနဲ႔ အက်ႌလံုခ်ည္စုတ္ ကေလးေတြနဲ႔ ရွိသင့္တာထက္ အိုမင္းေနတဲ့ မ်က္ႏွာေတြနဲ႔ လူသံုးေယာက္ေလာက္ကို အၿမဲ ေတြ႕ရတယ္။ ကားလာရင္ ယို႔ယို႔ေလးဖယ္ေပးၿပီး ပုလင္းေတြဖြက္လို႔။ တစ္ခါတေလ သနားလုိ႔ ေမြး စားသားကို ေျပာမိတယ္။ ငါေဂ်ာ္နီဝါးကား တစ္ပု လင္းေလာက္ လွဴခ်င္တယ္လို႔။ အခုဒီအျဖဴေတြ ေသာက္ၿပီး ျမန္ျမန္ေသၾကမွာလို႔ ေျပာမိတယ္။ ေမြးစားသားက ျပန္ေျပာတယ္။ ႀကီးႀကီးက ေန႔တိုင္းေပးႏိုင္လို႔လားတဲ့။ ေအးေလ ဒါလည္းဟုတ္ တာပဲ။ သနားေပမယ့္ လူမိုက္အားေပးျဖစ္ဦးမယ္။ အခုေတာင္ရွိၾကေသးရဲ႕လားမသိဘူး။ ကြၽန္မ သိသ မွ်၊ ခ်စ္ခင္သမွ် ႐ုပ္ရွင္နယ္က၊ အျပင္က သူေတြ အေတာ္မ်ားမ်ားလည္း မရွိၾကေတာ့ဘူး။ ဒီ’ ေသ ရည္’ ေတြေၾကာင့္ပဲေလ။ စြဲလမ္းၾကသကိုး။
စိုးၾကည္ျဖဴ
