နတ္တို႔၏ ေလးစားအပ္ ေသာ နတ္မ်က္စိ သည္ စြမ္းအားရွင္ ( ျမန္မာျပည္မွာ ေပၚထြက္ခဲ့ဖူးေသာ စြမ္းအားရွင္ အမ်ိဳးအစားမဟုတ္ပါ) ပီသစြာ လူ႔ျပည္မွ သတင္းစာဂ်ာနယ္မ်ား၊ အင္တာနက္ သတင္းမ်ား၊ FB ဗလရႊတ္တ သတင္းဆန္းမ်ားကို နတ္ျပည္ကေန တတ္အားသမွ်ေတာ့ ဖတ္႐ႈေလ့လာတတ္သည္။ တစ္ခါ တစ္ရံမွာေတာ့ နတ္ျပည္အ ေရးကိစၥ ေတြ ႐ႈပ္ေထြးလြန္းသျဖင့္ လူ႔ျပည္ သတင္းေတြကို ေမ့ထားရသည္။ နတ္ျပည္အေရးကိစၥေတြမွ အားလပ္ ခြင့္ရသည္ႏွင့္ သူသည္လူ႔ျပည္ကို သတိတရ တမ္းတမ္းတတ ျဖစ္လာ တတ္သည္။ အထူးအားျဖင့္ နတ္မ်က္စိသည္ ဆင္းရဲသည့္ၾကားက ၁၂ ရာသီပြဲေတာ္ေတြသာမက စင္ တင္ဂီတ လိုေနာက္တိုးလ်က္ ေပ်ာ္ ပြဲရႊင္ပြဲေတြ တၿခိမ့္ၿခိမ့္လုပ္တတ္ သည့္ ျမန္မာျပည္ႀကီးကို အထူးတမ္း တ လြမ္းဆြတ္သည္။
” အင္း… ေတာင္ျပဳန္းနတ္ ပြဲမွာ ကိုကိုေက်ာ္တို႔ ညီေလးေက်ာ္ တို႔နဲ႔ မကဲရတာ ၾကာၿပီ။ ဒီႏွစ္ ေတာ့ ေတာင္ျပဳန္းမွာ မိန္းမလ်ာ အသြင္ ယူၿပီး သြားကဲလိုက္ဦးမွ…”ဟု စိတ္ထဲက သာမက အသံထြက္၍ပါ ႀကံဳးဝါးလိုက္မိသည္။
“ေဟး… ေဘာ္ဒါ။ ေလ့လာ ပါ၊ ေလ့လာပါဆို Play boy မဂၢဇင္း ေတြပဲ မ်က္ႏွာအပ္ထား ရသလား ကြ၊ ျမန္မာျပည္မွာ H1N1 ကူး စက္အဖ်ားေရာဂါကာကြယ္ တား ဆီးတဲ့ အေနနဲ႔ ေတာင္ျပဳန္း နတ္ပြဲကို ဒီႏွစ္တားျမစ္လိုက္ၿပီ။ အလွဖန္တီး ရွင္ေတြ မဒန္႔(စ္)ရလို႔ ဝမ္းနည္း ပက္လက္ ျဖစ္ကုန္ၿပီ”
အနီးရွိ နတ္ေဘာ္ဒါ တစ္ပါးက တံေတာင္ျဖင့္တြတ္ၿပီး သတိေပး လိုက္မွ နတ္မ်က္စိ ျပဴးျပဴးပ်ာပ်ာ ျဖစ္သြားသည္။
“က်န္းမာေရး အရာရွိေတြေတာ္ ေတာ္ အေတြးတိမ္တာပဲကြာ။ ေတာင္ျပဳန္းဆိုတာ အတြင္း ၃၇ မင္းအျပင္ ၃၇ မင္း နတ္ေပါင္းစံု ညီတဲ့ အထင္ကရ စံုညီပြဲေတာ္ႀကီး မဟုတ္လား။ H1N1 ဗိုင္းရပ္စ္မ ေျပာနဲ႔။ ဗိုင္းရပ္စ္မွန္သမွ်ရဲ႕ ေခါင္း ေဆာင္ H1N1 ေတာင္နတ္မင္း အေပါင္းက ဖေနာင့္စာ ဝိုင္းေကြၽးမွာ စိုးလို႔ ေတာင္ျပဳန္းေျမကို မနင္းရဲဘူး။ ေတာင္ျပဳန္းဟာ ေဘးဘယာအေပါင္း ေဝးကြာေညာင္းေစတဲ့ ဘုန္းတန္ခိုး အာႏုေဘာ္ ရွိတယ္ဆိုတာ က်န္းမာ ေရးအရာရွိေတြ မသိၾကေလေရာ့သ လားဟယ္…”
နတ္မ်က္စိမွာ ခဲေလသမွ် သဲေရက် ခံစားရဟန္ျဖင့္ တဗ်စ္ ေတာက္ေတာက္ ျမည္တြန္ေနေလ သည္။
“ေတာင္ျပဳန္းပြဲကို လက္လႊတ္ရ လည္းေပ်ာ္စရာ အဖံုဖံု ၿမိဳ႕ေတာ္ ရန္ကုန္က ႏိုက္ကလပ္ေတြ မွာ သြား ကဲေပါ့ကြာ” ဟု နတ္ေဘာ္ဒါက အႀကံျပဳေသာ္၊ နတ္မ်က္စိသည္ မ်က္ႏွာ ေငြလင္းပပျဖစ္သြားေတာ့ ၏။
” ဟုတ္တယ္။ အဲသည္အႀကံ Good သဟ ၊ မိုက္သဟ။ ေတာင္ျပဳန္း မွာ ဒန္႔မယ့္အစား ရန္ကုန္မွာသြား ဒန္႔မယ္..”
သို႔တၿပီးကား… ကြၽႏု္ပ္တို႔ နတ္မ်က္စိသည္ ကမၻာလွည့္ လူေပ်ာ္ Playboy တစ္ေယာက္ကဲ့သို႔ အသြင္ ယူကာ ေရႊၿမိဳ႕ေတာ္ ရန္ကုန္သို႔ လွစ္ ခနဲ ခုန္ဆင္းသြားသည္။ ဒန္႔လို႔ အေကာင္း ဆံုး ႏိုက္ကလပ္တစ္ခုထဲ ID အတုျပကာ ဝင္လာခဲ့သည္။
နတ္မ်က္စိသည္ ကပြဲခန္းမထဲ သို႔ မသြားေသးဘဲ ကရဲခုန္ရဲေအာင္ ရဲေဆးတင္ဖို႔ ဘားခန္းထဲသို႔ ဝင္လာ သည္။
” အိုင္ေဆး… မစၥတာ ေဂါ့ဒ္ အိုင္း၊ ေဟာင္းဒူးယူဒူး”
အမွတ္မထင္ တစ္စံုတစ္ ေယာက္က ဝမ္းသာအားရ ႏႈတ္ဆက္ လာရာ နတ္မ်က္စိ အံ့အားသင့္သြား ၏။ ႏႈတ္ဆက္သူမွာ ဆံပင္ကိုလိေမၼာ္ ေရာင္ ေဆးဆိုးထားၿပီး အနက္ေရာင္ လယ္သာဝတ္စံုမွာ ေဘာ္ၾကယ္ေတြ ဗရပြ။ စတီးဆြဲႀကိဳးမ်ိဳးစံု တိုးလိုးတြဲ ေလာင္းႏွင့္ မ်က္ခြံေဆးေတြ ဆိုး၊ ႏႈတ္ခမ္းနီေတြ ဆိုး၍ မိတ္ကပ္ ေတြ ေဖြးေနေအာင္ လိမ္းထားသူ ကိုႀကီး ေက်ာ္နတ္ ျဖစ္ေနေၾကာင္း နတ္မ်က္ စိက သိလိုက္သည္။
” ေၾသာ… ေဘာ္ဒါလည္း ဒီေရာက္ေနသကိုး”
“ေပ်ာ္ခ်င္ပါးခ်င္၊ ကခ်င္ဒန္႔ခ်င္ ေတာ့ ဒီေနရာကိုပဲ အသြင္ယူၿပီးလာရ သေပါ့။ ဒီႏွစ္ေတာင္ျပဳန္းက မၿပံဳးႏိုင္ ေတာ့ဘူးေလ။ ေတာင္မဲ့ ျဖစ္သြားၿပီ ဟဲဟဲဟဲ..” ဟုဆိုကာ ကိုႀကီး ေက်ာ္ နတ္သည္ ငါးသံုးလံုး စီးကရက္ကို စတိုင္က်က်ႏွင့္ ဖြာ႐ႈိက္ရင္း သံေသးသံေၾကာင္ (အသံတု)ျဖင့္ ေျပာေနသည္။
နတ္မ်က္စိကား ” ခိုးစားတုန္း လူမိခံရသလို” မ်က္ႏွာမထားတတ္ ေအာင္ ႐ႈိးတိုးရွန္႔တန္႔ ျဖစ္ေနသည္။ ေတာင္ျပဳန္း နတ္ပြဲမွာဆိုလွ်င္ အ ေၾကာင္းမဟုတ္။ လူေပ်ာ္ပြဲ နတ္ေပ်ာ္ပြဲျဖစ္ရာ အျပစ္တင္ခံရ ႏိုင္စရာမရွိ။ အခုေနရာက လူေတြ ခ်ည္း သက္သက္ေပ်ာ္ပြဲရႊင္ပြဲ ႏႊဲၾကရာ၊ကဲၾကရာ ႏိုက္က လပ္ ျဖစ္ေန၏။ မိမိကဲ့သို႔ အထက္တန္းစားနတ္ႏွင့္ မသင့္ေတာ္ မေလွ်ာက္ပတ္ေခ်။
ကိုႀကီးေက်ာ္နတ္က မူးမူးႏွင့္ “ဒိဗၺစကၡဳႀကီး ႏိုက္ကလပ္ထဲမွာ မူးၿပီး တြစ္ဆြဲ ေနသေဟ့” ဟုေလွ်ာက္ၿပီး ပါးစပ္သရမ္းလွ်င္ မိမိသိကၡာက်မည္။ ထို႔ေၾကာင့္ လစ္ေျပးဖို႔ အေၾကာင္းျပ ခ်က္ရွာေနစဥ္ ကိုႀကီးေက်ာ္က နတ္မ်က္စိကို ဖမ္းဆြဲထားသည္။
” ေနပါဦး မစၥတာ ေဂါဒ္အိုင္း။ ဟိုမွာ… မင္းသမီး ဂ်င္နီဖာလိုပက္ လို ဝတ္စားျပင္ဆင္ထားတဲ့ အေမ ဂ်မ္းနတ္လာေနၿပီ။ သူနဲ႔တြဲက လိုက္ ပါလား”
နတ္မ်က္စိသည္ လိေမၼာ္ေရာင္ ဝတ္စံု ႏွင့္ ဆက္ေကာ့လက္ေကာ့ ေလွ်ာက္လာေနေသာ အေမဂ်မ္းနတ္ ကို လွမ္းၾကည့္ရင္း ၾကက္သီးထလာ မိသည္။ ပါးစပ္ၾကမ္းတဲ့ အဘြားႀကီး နဲ႔ေတာ့ မျဖစ္ပါဘူးဟု ေတြးကာ ကို ႀကီးေက်ာ္ လက္ထဲကေန ႐ုန္းထြက္ သည္။
” အိတ္က်ဴး(စ္)မီ၊ ဗိုက္နာၿပီး အိမ္သာတက္ခ်င္လာလို႔ ခြင့္ျပဳပါ ဦး…”
နတ္မ်က္စိ ထြက္သြားေသာ အခါ ကိုႀကီးေက်ာ္နတ္သည္ ေထြ ေတေတ ရီတီတီႏွင့္…
“အထက္ဘံုက နတ္ထဲမွာ ဒီနတ္ကေတာ့ အေၾကာင္ဆံုးထင္ ပါရဲ႕။ သူတို႔နတ္ေတြဟာ ခ်ိဳင္းၾကား က ေခြၽးထြက္႐ုံနဲ႔ နတ္သက္ေၾကြတာပဲ မဟုတ္လား။ ႐ွဴး႐ွဴးေပါက္တယ္ အီအီးပါတယ္ဆိုတာ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ ဒမ္း ဘလယ္ဒီ” ဟု ေရရြတ္က်ိန္ဆဲ ေနေလေတာ့သည္။
“ဟဲလို..ကိုေက်ာ္၊ ဘယ္သူကို မေက်နပ္လို႔လဲဟင္”
အေမဂ်မ္းက ေမးလာသည္ကို မေျဖဘဲ ကိုႀကီးေက်ာ္က အေမဂ်မ္း ၏ လက္တစ္ဖက္ကို ဖမ္းဆြဲလိုက္၏။
“ကဲ… ဂ်မ္းေရ။ အခ်စ္ ကေလးေရ… ေတာင္ျပန္းမွာ မကဲရေတာ့ ႏိုက္ကလပ္မွာပဲ ကြဲၾက ၿပဲၾက ဟဲၾကရေအာင္”
ကိုႀကီးေက်ာ္ႏွင့္ အေမဂ်မ္းတို႔ ေတာင္ျပဳန္းအစားထိုး ေပ်ာ္ရႊင္မႈျဖင့္ ကခုန္ျမဴးထူးေနၾကစဥ္ နတ္မ်က္စိ ကေတာ့ ေျခဦးတည့္ရာ ထြက္ေျပး ရင္း လႈိင္သာယာကူးတို႔ဆိပ္ တစ္ေန ရာသို႔ ေရာက္သြား၏။ ထိုေနရာတြင္ သဲတင္ထားေသာ စီဘီတြဲေပၚမွ သဲ မ်ားကို အလုပ္သမားေတြက ေတာင္း ေတြျဖင့္ထမ္းရင္း ကုန္းေပၚသို႔ တင္ ေနၾကသည္။ သူတို႔ခမ်ာ ေမာရမွန္း ပန္းရမွန္း မသိၾက။
” ေၾသာ္…ႏိုက္ကလပ္ထဲက ဘဝေတြနဲ႔ ဒီေနရာက ဘဝေတြ ကြာျခားလိုက္တာ” ဟု နတ္မ်က္စိက ေတြးေနဆဲ၊ သဲကန္ထ႐ုိက္က သူ႔အ နားကပ္လာကာ…
“ေဟ့လူ။ ရပ္ၾကည့္လို႔ အျမတ္မ ရွိဘူး။ သဲဝင္ထမ္းပါလား။ သဲတစ္ ေတာင္း ငါးဆယ္။ ဆယ္ေတာင္း ငါး ရာ။ ေတာင္းတစ္ရာကို ငါးေထာင္ ရမယ္။ ဘယ္လိုလဲ” ဟု လာဆြယ္ သည္။
နတ္မ်က္စိသည္ သဲကန္ထ႐ုိက္ စကားကို မၾကားေရာင္ျပဳကာ ေမွာင္ရိပ္ထဲ တိုးဝင္ကိုယ္ေရာင္ ေဖ်ာက္လိုက္ပါသတည္း။
ၾကဴးႏွစ္
