စာေရးတဲ့ အခ်ိန္နဲ႔ ေျပာ ရရင္တစ္ေန႔ ကလို႔ပဲ ေျပာပါရေစ။ ၂၃.၆.၂ဝ၁၇ ေန႔ကေလ။ အဲဒီေန႔က မံုရြာကမၻာသစ္က ကြၽန္ေတာ့္တူ နဂါးေလး ေမာင္ဝင္းခိုင္ ကိုဝင္းေဖ အိမ္ ကို ေရာက္ေနတယ္။ ရန္ ကုန္မွာေပါ့။ နဂါးေလးဝင္းခိုင္ အစ္ကိုက ကိုဝင္းေဖဆီမွာ ပညာသင္ေနလို႔၊ တပည့္ရင္း အနီးကပ္လူ ျဖစ္ေနလို႔။
ေမာင္ဝင္းခိုင္က ကြၽန္ေတာ္ နဲ႔ ကိုဝင္းေဖ စကားေျပာႏိုင္ ေအာင္ စီစဥ္ေပးလိုက္ေတာ့ မေတြ႕တာၾကာၿပီျဖစ္တဲ့ ကိုဝင္း ေဖနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္၊ ဘယ္ေလာက္ ဝမ္းသာမလဲ စဥ္းစားသာၾကည့္ ေတာ့။ “႐ုပ္ျမင္မွာ စာမ်က္ႏွာ ျပင္မွာ ခင္ဗ်ားကို ေတြ႕ရတဲ့ အခါ အဲဒါတို႔နဲ႔ ငယ္ကတည္းက အလုပ္အတူ လုပ္ဖက္ပဲလို႔ ေျပာ ျပရတယ္ဗ်ာ” တဲ့။ ကိုဝင္းေဖက စကားစခဲ့တယ္။ ေနာက္အသက္ ေတြ ေမးၾကျမန္းၾကေတာ့ သူက ၈၂ ႏွစ္ ကြၽန္ေတာ္က ၈၃ ႏွစ္။ ေျပာ ၾကေျဖၾကသိရ။
ေျပာၿပီးေတာ့ သတိရစရာေလး ေတြနဲ႔လြမ္း။ ကိုယ္ေလွ်ာက္တဲ့လမ္း ျပန္စူးစမ္းၾကည့္။ ခမ္းနားတာေတာ့မ ဟုတ္။ စဥ္းစားမိတာကေတာ့ အေတြး မွ်င္တန္းမိတာကေတာ့ကြၽန္ေတာ္တို႔ တစ္ေတြဟာ အေျပာင္းအလဲေတြ လမ္းေပၚမွာ ေလွ်ာက္လွမ္းေနၾက တာပါကလားေပါ့။
ဝင္းေဖ
ဝက္႐ူးျပန္ေနသည္
ကင္းဗက္ေပၚမွာ
သတင္းစာ စာမ်က္ႏွာေပၚမွာ
႐ုပ္ရွင္ပိတ္ကားေပၚမွာ
ဖန္သားျပင္ေပၚကေန
အခုမဂၢဇင္းစာမ်က္ႏွာေပၚထိ နယ္ခ်ဲ႕လာခဲ့တဲ့ ဆရာဝင္းေဖနဲ႔ ေရႊဝတ္ရည္တို႔ရဲ႕ ဆံုစည္းဖို႔ လြဲ ေခ်ာ္မႈေလးတစ္ရပ္ပါ။ ေရႊဝတ္ရည္အကၡရာစားလံုးက လည္း စကၠဴျဖဴ ေပၚမွာ စာလံုးမည္းတို႔ တင္ေနတဲ့ အခ်ိန္အခိုက္မို႔ ဆရာဝင္း ေဖနဲ႔ ေတြ႔ဆံုဖို႔ အစီအစဥ္ေတြ လုပ္ခဲ့ ေပမယ္. လြဲေခ်ာ္ခဲ့ပါတယ္
ေမၿမိဳ႕မွာကား႐ုိက္၊ မႏၲေလးမွာ ေခတၱတည္းခိုေနစဥ္ကာလ မေတြ႔ခဲ့ ရေပမယ့္ ေရႊဝတ္ရည္မဂၢဇင္းက ဆက္သြယ္ေရးလႊတ္ခဲ့သူနဲ႔ ဆရာဝင္း ေဖနဲ႔ ရန္ကုန္မွာ ေတြ႔ဆံုျဖစ္ပါတယ္။ ေရႊဝတ္ရည္အတြက္ စာမူေပးမယ္၊ ေခတၱေစာင့္ပါဦးလို႔ ေျပာပါတယ္။ ေလာေလာဆယ္မွာ သူဝက္႐ူးျပန္ ေနပါတယ္လို႔ ရယ္သြမ္းေသြးၿပီး ေျပာပါတယ္။
လက္ၫႇဳိးနဲ႔ လက္ခလယ္ကို ဝိုင္းျပၿပီး ” ဗီဒီယိုကားေတြ လက္ခံ ႐ုိက္ကူးေနတာနဲ႔ မအားမလပ္ ျဖစ္ ေနတယ္။ ဝက္ေနာက္ကို လိုက္ေနရ တယ္” လို႔ေျပာပါတယ္။’မ်က္မွန္’ ကေန ‘ဥတုပ်က္တဲ့ေန႔’ အထိ တ႐ႈိက္ မက္မက္ ဖတ္ခ့ဲတဲ့ စာခ်စ္သူတို႔လည္း ခဏေစာင့္ၾကည့္ရပါလိမ့္ဦးမယ္။
ဒါက ၁၃.၅.၁၉၉ဝ မွာ ေရႊဝတ္ရည္ မဂၢဇင္းအမွတ္ ၃ ထုတ္ ေတာ့ အဲဒီမဂၢဇင္းမွာ ကိုဝင္းေဖနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ေဖာ္ျပလို႔ရေသးတယ္။ ကိုဝင္းေဖ ခရီးထြက္ေတာ့ ခရီးရွည္ ခရီးရွည္။ အဲခရီးရွည္ထြက္ေတာ့ ေသေသခ်ာခ်ာ ေျပာရရင္ ကိုဝင္းေဖ လြယ္အိတ္ႀကီး တလြယ္လြယ္နဲ႔ လမ္းသလား လမ္းမ်ား မပန္းမနား တခမ္းတနား သြားေနတဲ့ အခ်ိန္က် ေတာ့လာၿပီး အပိတ္အဆို႔ အဟန္႔ အတား ဝရမ္းတားသလို အတား ၾကမ္းလိုက္ပံုမ်ားေတာ့ ဝင္းေဖ မေရး ရ၊ မေဖာ္ျပရ ျဖစ္ပါေလေရာ။ သ တင္းသမား သစ္လြင္တို႔ နားရင္းပါး ရင္းမ်ားကို ထူလို႔ပိန္းလို႔ ခံစားရသလို ပါပဲ။
ဒါေပမဲ့ သတင္းသမားတို႔နည္း နဲ႔ ကိုယ္ေပးခ်င္တဲ့ သတင္းေပး ႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးပမ္းအားထုတ္ၾကစၿမဲ မဟုတ္လား။ ဟုတ္ေပသေပါ့။ ၂ဝဝ၁ ခုႏွစ္ဇြန္လထုတ္ ႐ုပ္ရွင္ ေတးကဗ်ာ မဂၢဇင္းမွာေတာ့ ပန္းခ်ီ ဆရာေပၚဦးသက္ အေၾကာင္းေရး ရင္း ကိုဝင္းေဖအေၾကာင္းကို ဒီလို ေရးျဖစ္တယ္။
ဦးေလးနဲ႔ အေဒၚတို႔ … အ လိုက္ပံုက ကိုေပၚဦးတို႔ တစ္ေန႔လံုး ေလွ်ာက္သြားေန၊ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ ထိုင္၊ ဟိုသြား ဒီသြားနဲ႔။ ၿပီးေတာ့ အဲဒီအခ်ိန္က ကိုေပၚဦးသက္က အ ျမင္ကတ္စရာ ေကာင္းတယ္။ ဆင္ ယင္ထံုးဖြဲ႔မႈက လံုခ်ည္က ခ်က္ျပဳတ္၊ အက်ႌကလည္း အပြႀကီး။ ဦးထုပ္ ကလည္း အဝိုင္းအႀကီးႀကီး၊ ေဘာင္း ဘီဝတ္ရင္လည္း အက်ပ္ကေလး၊ အေရာင္ကလည္း ေၾကာင္ေပ့ဆိုတဲ့ အေရာင္ဝတ္တာ။ သူ႔အခ်ိဳးၾကည့္၊ ရယ္စရာႀကီး။
ၿပီးေတာ့ အဲဒီအခ်ိန္က ဟိုသူငယ္ခ်င္း ပန္းခ်ီဆရာ တစ္ ေယာက္ ဟာလည္း ဘယ္လိုလဲ ဆို ဣေျႏၵကိုမရွိဘူး။ ေျခေထာက္က လည္း အၿငိမ္မေနဘူး။ ခါးကလႈပ္၊ ေျခေထာက္ကလႈပ္နဲ႔။ သူတို႔ႏွစ္ ေယာက္ ၾကည့္ရတာကိုက မ်က္စိ ေနာက္စရာႀကီး။
ဒီစကားလံုးေတြက ပန္းခ်ီဆရာ ျမန္မာမႈဆရာ ကိုေအးျမင့္ကို ကြၽန္ေတာ္ ေတြ႔ဆံုေမးျမန္းတဲ့အခါ ကိုေအးျမင့္က ျပန္လည္ေျပာၾကားတဲ့ စကားလံုးေတြပါ။
ေျပာလက္စနဲ႔ ဆက္ေျပာရဦး မယ္။ ကိုဝင္းေဖ ခရီးမထြက္ခင္ အမွတ္၃ ေရႊဝတ္ရည္ မဂၢဇင္းမွာ”ဝင္းေဖ ဝက္႐ူးျပန္ေနသည္’ အႏု ပညာသတင္း ကြၽန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ ေရးၿပီး ေဖာ္ျပၿပီးတဲ့ေနာက္ မီမီ ဝင္းေဖကို အင္တာဗ်ဴး လုပ္ထား တာကိုေတာ့ ‘သမီးဝင္းေဖ မႏၲေလး ေရာက္ခိုက္’ ဆိုၿပီး ေရႊဝတ္ရည္ အမွတ္ ၄ မွာ ေဖာ္ျပႏိုင္ခဲ့တယ္။
ဒီကေလးကို ငယ္ငယ္ကတည္း က ကိုဝင္းေဖ သမီးတစ္ေယာက္ အေနနဲ႔ ခင္မင္ရင္းစြဲ ရွိခဲ့တာမို႔ ေနာင္အခါ အဆိုေတာ္ျဖစ္လာတဲ့ အခ်ိန္မွာလည္း သူ႔သီခ်င္း သူ႔ သတင္းေလးေတြ ၾကားရေတာ့ ဝမ္းသာပီတိ ျဖစ္ခဲ့ရတယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ ၂ဝ ေက်ာ္ ၃ဝ နီးပါးက ႐ုိက္ခဲ့တဲ့ မွတ္တမ္းတင္ခဲ့တဲ့ သူ႔ပံုေလးေတြကို ေဖာ္ျပလိုက္ပါတယ္။ သူဆိုခဲ့တဲ့ သီခ်င္းကေလးေတြ ဖန္တီးရွင္ ကလည္း ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ စႏၵရားအတူ သင္ခဲ့တဲ့ အၪၨလီ ေမာင္ေမာင္ေလ။ စႏၵရား ဆရာက ကိုသိမ္းေမာင္။
ဒီအေၾကာင္းကေလးေတြ ရွိခဲ့လို႔ အခုဇြန္လ ၂၃ ရက္ေန႔က ကိုဝင္းေဖနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္ ေလလိႈင္း ထဲမွာ စကားေျပာရေတာ့ ‘မီမီ’ ကို လည္း သတိရေၾကာင္း ေျပာေပးပါ ဗ်ာလို႔ ေျပာလိုက္ရေသးတယ္။
ေမာင္သစ္လြင္ (လူထု)
