ပန္းခ်ီဆရာေတြ အမ်ားႀကီး၊ အမ်ားႀကီးရွိေပမယ့္ ျမန္မာ့ ႐ိုးရာ ဒီဇိုင္းပညာကို တစ္သက္လုံး ေလ့လာ ဆည္းပူးသူ ဆုိလို႔ရွိရင္ျဖင့္ မႏၲေလး ဦးေအးျမင့္ တစ္ဦးပဲ ရွိ တယ္လုိ႔ ကြၽန္ေတာ္ရဲရဲေျပာႏိုင္ပါ တယ္။ သူက ျမန္မာ့႐ိုးရာ ကႏုတ္ပန္း ပန္းခ်ီေတြကို ျမန္မာႏိုင္ငံ အႏွံ႔အ ျပား၊ ဘုရားႀကိဳဘုရားၾကား၊ ေက်ာင္း ႀကိဳေက်ာင္းၾကားေတြကို တစ္သက္ လုံး လွည့္လည္သြားလာၿပီး ရွာေဖြ၊ တူးယူ၊ ေလ့လာ ဆည္းပူးေနသူျဖစ္ ပါတယ္။ သူကမႏၲေလးၿမိဳ႕ေပၚမွာ မေနေတာ့ဘဲ မႏၲေလးနဲ႔ အနီးအနား အစြန္အဖ်ားက အမရပူရၿမိဳ႕၊ မဟာ ဂႏၶာ႐ုံေက်ာင္းအနီး ဘုရားရိပ္တရားရိပ္ မွာပဲ အေျခခ်ေနထိုင္ပါတယ္။ အသက္ အရြယ္ကေတာ့ ၈၇ႏွစ္။ ကိုးဆယ္ တြင္း ေရာက္ရွိေနပါၿပီ။ ကြၽန္ေတာ္ ၂ဝ၁၅ ခုႏွစ္မွာ ဗမာ ျပည္ကို အလည္ ျပန္ေတာ့ ဆရာဦး ေအးျမင့္ အိမ္ကို မေရာက္မေန ရွာေဖြ သြားေရာက္ၿပီး ဦးေအးျမင့္ကို ေတြ႕ဆုံႏႈတ္ဆက္ခဲ့ ပါေသးတယ္။ ဦး ေအးျမင့္ကို အရင္လိုပဲ က်န္းက်န္းမာမာ ၿပံဳးၿပံဳး ရႊင္ရႊင္နဲ႔ ေတြ႕ဆံုခဲ့ရပါတယ္။ပန္းခ်ီဆရာေတြ အမ်ားႀကီး၊ အမ်ားႀကီးရွိေပမယ့္ ျမန္မာ့ ႐ိုးရာ ဒီဇိုင္းပညာကို တစ္သက္လုံး ေလ့လာဆည္းပူးသူ ဆုိလို႔ရွိရင္ျဖင့္ မႏၲေလး ဦးေအးျမင့္ တစ္ဦးပဲ ရွိ တယ္လုိ႔ ကြၽန္ေတာ္ရဲရဲေျပာႏိုင္ပါ တယ္။ သူက ျမန္မာ့႐ိုးရာ ကႏုတ္ပန္း ပန္းခ်ီေတြကို ျမန္မာႏိုင္ငံ အႏွံ႔အ ျပား၊ ဘုရားႀကိဳဘုရားၾကား၊ ေက်ာင္း ႀကိဳေက်ာင္းၾကားေတြကို တစ္သက္ လုံးလွည့္လည္သြားလာၿပီး ရွာေဖြ၊ တူးယူ၊ ေလ့လာ ဆည္းပူးေနသူျဖစ္ ပါတယ္။ သူကမႏၲေလးၿမိဳ႕ေပၚမွာ မေနေတာ့ဘဲ မႏၲေလးနဲ႔ အနီးအနား အစြန္အဖ်ားက အမရပူရၿမိဳ႕၊ မဟာ ဂႏၶာ႐ုံေက်ာင္းအနီး ဘုရားရိပ္တရားရိပ္ မွာပဲ အေျခခ်ေနထိုင္ပါတယ္။ အသက္ အရြယ္ကေတာ့ ၈၇ႏွစ္။ ကိုးဆယ္ တြင္း ေရာက္ရွိေနပါၿပီ။ ကြၽန္ေတာ္ ၂ဝ၁၅ ခုႏွစ္မွာ ဗမာ ျပည္ကို အလည္ ျပန္ေတာ့ ဆရာဦး ေအးျမင့္ အိမ္ကို မေရာက္မေန ရွာေဖြ သြားေရာက္ၿပီး ဦးေအးျမင့္ကို ေတြ႕ဆုံႏႈတ္ဆက္ခဲ့ ပါေသးတယ္။ ဦး ေအးျမင့္ကို အရင္လိုပဲ က်န္းက်န္းမာမာ ၿပံဳးၿပံဳး ရႊင္ရႊင္နဲ႔ ေတြ႕ဆံုခဲ့ရပါတယ္။
ဦးေအးျမင့္ကို ကြၽန္ေတာ္ ေတြ႔ဆုံရင္းႏွီးခဲ့တာ ကျဖင့္ ႏွစ္ေပါင္း ၆ဝ မွ်ရွိခဲ့ပါၿပီ။ ကြၽန္ေတာ္ မႏၲေလး တကၠသုိလ္ကို ေရာက္တဲ့ ၁၉၅၆- ၅၇ ခုႏွစ္ကုန္ ေလာက္ကစၿပီး သိကြၽမ္း ရင္းႏွီးခဲ့ေနခဲ့တာပါ။ မႏၲေလး တကၠသုိလ္က ေလာင္ရွင္အသင္းမွာ ကြၽန္ေတာ္အတြင္းေရးမွဴး လုပ္တဲ့ႏွစ္ က ထုံးစံအတုိင္းပါပဲ၊ စာဆုိေတာ္က ေတာ့ပြဲလုပ္ဖုိ႔ စာေစာင္ေတြထုတ္ဖုိ႔ ရန္ပုံေငြ ရွာရပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္က အဆန္းထြင္ၿပီး အဝတ္ျပကၡဒိန္ေလး ေတြ လုပ္ေရာင္းမယ္လို႔ ႀကံစည္ၿပီး ကိုေအးျမင့္ကိုပဲ အကူအညီေတာင္း လိုက္ပါတယ္။ လူငယ္ပန္းခ်ီေက်ာ္ မ်ားျဖစ္ၾကတဲ့ ဝင္းေဖ၊ ေပၚဦးသက္နဲ႔ စိန္ထင္တုိ႔ဆီက တင္မုိး၊ ၾကည္ ေအာင္၊ ေမာင္စြမ္းရည္တုိ႔ရဲ႕ ကဗ်ာ စာအုပ္မ်က္ႏွာဖုံးေတြ ေရးဆြဲေပးဖုိ႔ အကူအညီေတာင္းခဲ့ၿပီးၿပီေလ။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ဆုရတဲ့ကဗ်ာစာအုပ္ ေတြ ဝင္းေဖခ်ည္းပဲ ဒိုင္ခံေရးဆြဲ ေပးခဲ့တာဆုိေတာ့ ဝင္းေဖက ေတာင္ ၾကြားေသး၊ သူမ်က္ႏွာဖုံး သံုးစြဲတဲ့စာအုပ္တိုင္း အမ်ဳိးသားစာေပ ဆုရ သတဲ့ေလ။ အဟုတ္ေျပာတာ မဟုတ္ ေတာ့လည္း ဒီလိုပဲ ၾကည့္ေနလိုက္ရ ပါတယ္။
အဲဒါက ႀကံဳတုန္းၾကားေဖာက္ၿပီး ၾကြားလိုက္တာလို႔ပဲ သေဘာထား လိုက္ပါေတာ့။ ကိုေအးျမင့္ႀကီးကို ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္က ေစ်းဦးေဖာက္ လိုက္ပါတယ္။ သူက ေဆာင္းဒါးရက္ ကန္းေက်ာင္းမွာ ဒီဇိုင္းဆရာလုပ္ခဲ့ သူဆုိေတာ့ ပိတ္စေပၚျပကၡဒိန္႐ိုက္ တာနားလည္ၿပီးသား ျဖစ္မွာေပါ့။ ကြၽန္ေတာ္ကပဲ အႀကံေပးတယ္။ စာဆုိေတာ္ အမ်ဳိးသမီးလႈိင္ထိပ္ ေခါင္တင္ရဲ႕ စိန္ျခဴးၾကာညာင္ေဘာ လယ္ကို သ႐ုပ္ေဖာ္တဲ့အေနနဲ႔ “မွန္ ေရႊျပဴတင္းက မယ္ခုေမွ်ာ္”ဆုိတဲ့ ေတး သ႐ုပ္ေဖာ္ပုံေလး ေရးဆြဲေပးပါေပါ့။ သူကလည္း ေရးဆြဲေပးတယ္။ လွပါေပ ရဲ႕။ သ႐ုပ္ေပၚပါေပရဲ႕။ ျပကၡဒိန္ အထက္နဲ႔ေအာက္မွာ ပြတ္လုံး ေဘာင္ ကပ္လိုက္လို႔၊ ဒါေပမဲ့ မေရာင္းရပါ ဘူးခင္ဗ်ာ “လင္ေမွ်ာ္တဲ့”အပူသည္ ႐ုပ္မုိ႔တဲ့။ ေယာက္်ားမ်ားကေတာင္ လက္ေဆာင္ေပးတာ မယူဝံ့ၾကဘူး တဲ့။ ဒါကေတာ့ ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ ကုိ ေအးျမင့္ႀကီးတုိ႔ရဲ႕ ေစ်းဦးေပါက္ အလုပ္ေလ။ အတိတ္နိမိတ္က မွန္ သလားမသိဘူး။ ကြၽန္ေတာ္ေရာ၊ သူေရာ မႏၲေလး ေစ်းခ်ဳိလက္ဖက္ရည္ ဆုိင္မွာပဲ ေနကုန္ေနခန္း ထုိင္ေလ့ရွိ ၾကတာဆုိေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ တုိ႔ရဲ႕ဇနီး သည္ေတြက ေရႊလည္တိုင္ေဖာ့႐ိုး က်ဳိးမတတ္ ဆုိပါေတာ့။
ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ မႏၲေလးတကၠသုိလ္ ဟာအရင္က ရန္ကုန္ တကၠသုိလ္ရဲ႕ လက္ေအာက္မွာပဲ ရွိခဲ့တာပါ။ တကၠသုိလ္ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီး ဦးကုိ ေလး လက္ထက္၊ ေမာင္သာႏိုး၊ ေမာင္မုိးသူ၊ မုံရြာတင္ေရႊ၊ တကၠသုိလ္ ေမာင္ေစာလြင္၊ ေမာင္စြမ္းရည္တို႔ ေက်ာင္းသား သမဂၢအမႈေဆာင္ အေရြး ခံရတဲ့ႏွစ္မွာပဲ ရန္ကုန္ တကၠသုိလ္ရဲ႕ လက္ေအာက္က လြတ္ၿပီး သီးျခား တကၠသုိလ္ ျဖစ္လာပါတယ္။ မန္း တကၠသုိလ္သမုိင္းဌာနအတြက္ ဘိလပ္ ျပန္ ေဒါက္တာ သန္းထြန္းကိုလည္း သမုိင္းပါေမာကၡအျဖစ္ ခန္႔လိုက္ပါ တယ္။ အထူးအားျဖင့္ေတာ့ ေမာင္ ေစာလြင္နဲ႔ ေမာင္စြမ္းရည္တုိ႔က ေဒါက္တာ သန္းထြန္းရဲ႕ သုေတသန ကိစၥအတြက္ ေပ၊ ပုရပိုက္ေတြ ရွာေဖြ စုေဆာင္းေရးမွာ ကူညီၾကတယ္။ ျပင္ပကေတာ့ ပန္းခ်ီ ဆရာဦးေအး ျမင့္က အကူအညီ အေပးႏိုင္ဆုံး ျဖစ္ ေနပါတယ္။ သူကသူ႔ဝါသနာ အေလ်ာက္ သမုိင္းဝင္ ကႏုတ္ပန္းေတြကို လိုက္ ၿပီးေရးကူး မွတ္တမ္းတင္ေနသူေပကိုး။
ဆရာသန္းထြန္းက ဗမာႏိုင္ငံ လုံးဆုိင္ရာ ေက်ာင္းသားသမဂၢ ဥကၠ႒ (၁၉၄၇ ဗကသဥကၠ႒) လုပ္လာသူ ျဖစ္လို႔ မႏၲေလးတကၠသုိလ္ ေက်ာင္း သားေခါင္းေဆာင္မ်ားက သံေယာ ဇဥ္ျဖစ္ၿပီး ဝိုင္းဝန္းႀကိဳး ပမ္းကူညီၾက တာျဖစ္ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္လည္း ဘူမိေဗဒ သိပံၸေက်ာင္းသား အျဖစ္ တတိယႏွစ္မွာ စာေမးပြဲက်ၿပီး ေသာင္ တင္ေနရာက ဆရာသင္ၾကားပုိ႔ခ်တဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံ သမုိင္းဘာသာရပ္ကို ေလ့လာသင္ယူခ်င္လို႔ ဝိဇၨာဘာသာ ေျပာင္းယူၿပီး ညေနသင္တန္းကို တက္လိုက္တဲ့အခါ ဆရာရဲ႕တရားဝင္ တပည့္ေက်ာင္း သားျဖစ္သြားခဲ့ပါ တယ္။ လူထုဦးလွ၊ ေဒၚအမာတုိ႔နဲ႔ ကလည္း ဆရာနဲ႔ ခင္မင္ရင္း ႏွီးၾက တယ္။ ဦးေလးလွနဲ႔ဆရာနဲ႔ဆုိရင္ ညီ အစ္ကို အရင္းလို ခင္ၾကတယ္။ ဦး ေလးရယ္၊ ဆရာရယ္၊ ကြၽန္ေတာ္ရယ္ သုံးေယာက္ တန္းစီထိုင္ေနေတာ့ ေဒၚေဒၚ(ေဒၚအမာ)က “ဟယ္..ညီအစ္ကိုသုံးေယာက္လိုပဲ” လို႔ ေျပာ ဖူးပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔လည္း ဆရာနဲ႔ ရင္းႏွီးလာတဲ့အခါ နယ္က စာေပေဟာ ေျပာပြဲေတြကို လုိက္ခဲ့ဖုိ႔ ဖိတ္ေခၚပါတယ္။ ဆရာက “ငါစာ ေရးဆရာ မဟုတ္ဘူး”တဲ့။
ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္။
ေမာင္စြမ္းရည္
