“ကိုယ့္ထမင္းကိုယ္စားၿပီး ႀကီး ေတာ္ႏြားေက်ာင္းရသည္” ႏွင့္ တူလွ စြာေသာ Citizen Journalist ေခၚ လြတ္လပ္ေသာ အရပ္သား သတင္း သမားဘဝတြင္ “စီေဂ်” သည္ ေရာင့္ရဲတင္းတိမ္စြာ ေက်နပ္ၾကည္ႏူး လ်က္ရွိ၏။ FB မွာ သူတင္လိုက္ေသာ သတင္းထူး သတင္း ဆန္းကေလးမ်ား က ျပည္သူကို အသိအျမင္တိုး ေစ. ..၊ ဘဝအေမာေျပေစ….သည္ ဟုဆိုလ်င္ေတာ့ စီေဂ်အတြက္ အတိုင္းထက္အလြန္၊ တံခြန္ႏွင့္ ကုကၠားဆိုဘိ သကဲ့သို႔ ဖရဏာပီတိ ဂြမ္းဆီထိ ေလေတာ့၏။”ကိုယ့္ထမင္းကိုယ္စားၿပီး ႀကီး ေတာ္ႏြားေက်ာင္းရသည္” ႏွင့္ တူလွ စြာေသာ Citizen Journalist ေခၚ လြတ္လပ္ေသာ အရပ္သား သတင္း သမားဘဝတြင္ “စီေဂ်” သည္ ေရာင့္ရဲတင္းတိမ္စြာ ေက်နပ္ၾကည္ႏူး လ်က္ရွိ၏။ FB မွာ သူတင္လိုက္ေသာ သတင္းထူး သတင္း ဆန္းကေလးမ်ား က ျပည္သူကို အသိအျမင္တိုး ေစ. ..၊ ဘဝအေမာေျပေစ….သည္ ဟုဆိုလ်င္ေတာ့ စီေဂ်အတြက္ အတိုင္းထက္အလြန္၊ တံခြန္ႏွင့္ ကုကၠားဆိုဘိ သကဲ့သို႔ ဖရဏာပီတိ ဂြမ္းဆီထိ ေလေတာ့၏။ “ဗမာဂ်က္စီဂ်ိမ္းေတြ ေပၚလာ ၿပီေနာ္…။ထူးလည္းထူးတဲ့ ျမဴး လည္းျမဴးတဲ့ သတင္းထူး သတင္းျမဴး ဂ်ာနယ္ေတြရမယ္ဗ်ဳိ႕”
လမ္းေပၚမွ လက္ေပြ႔ ဂ်ာနယ္ ေရာင္းသမား၏ ေအာ္ဟစ္ ေၾကာ္ျငာ သံေၾကာင့္ ကြန္ပ်ဴတာ အင္တာနက္ မွာ အာ႐ုံစိုက္ေနေသာ စီေဂ်သည္ ဆတ္ခနဲ ေခါင္းေမာ့လိုက္သည္။ “ဗမာဂ်က္စီဂ်ိမ္းေတြ ဆိုပါ ကလား။ က်က္သေရမရွိလိုက္တဲ့ သ တင္း။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ဘဏ္လုပ္ငန္း ေတြ ဖြံ႔ၿဖိဳးဖို႔အားယူ႐ုံရွိေသး မ ေကာင္းဆိုးဝါးက ပမာမခန္႔နဲ႔ ေႏွာင့္ ယွက္လာၿပီ” ဟု စီေဂ်က ေရရြတ္ ညည္းညဴလိုက္သည္။ Jesse James ဆိုသဟာက ၁၉ ရာစုတုန္းက အေမရိကန္မွာ မေကာင္းသတင္း နဲ႔ နာမည္ေက်ာ္ခဲ့ တဲ့ ဘဏ္ဓားျပ၊ မီးရထားဓားျပ။ ရဲ ေတြဖမ္းမမိခဲ့တဲ့ ဝရမ္းေျပး။ ေနာက္ ဆံုးေတာ့ ဆုေငြလိုခ်င္တဲ့ တပည့္ လက္သားက ပစ္သတ္လို႔ “ဂိမ္း” သြားေရာ။
ဂ်က္စီဂ်ိမ္း ဆိုသဟာကလည္း ျမန္မာရာဇဝင္ထဲက အင္းဝေခတ္မွာ ေပၚခဲ့ေက်ာ္ခဲ့ေသာ သူခိုးႀကီး ငတက္ ပ်ားနည္းတူ နလၿပိန္းတုံးမ်ားက ဝိုင္း ၿပီး “ဘန္းတင္၊ ဇန္းတင္” ၾကရာက လူထုသူရဲေကာင္း Folk- hero လိုလို ဘာလိုလိုႏွင့္ မွတ္တမ္းဝင္သြားရျခင္း ျဖစ္သည္။ အာရပ္လူမ်ဳိးေတြက သူခိုး အာမက္ဆိုသူကို ပံုျပင္ထဲမွာ ဂုဏ္ တင္ေပးသလိုပ”
ခုတေလာ ျဖစ္ပြားခဲ့ေသာ ဘဏ္ အေသးစားႏွင့္ “မန္းနီး ခ်ိန္ဂ်ာ” အခ်ဳိ႕မွ လုယက္ခိုးယူမႈမ်ား ကို စီေဂ်သည္ ျပန္လွန္ေလ့လာ ၾကည့္သည္။ အေျဖက “ေငြကို ငမ္းငမ္းတက္ ေနၾကေသာ ဝိသမ ေလာဘ ငမိုက္သားတို႔၏ ဒုစ႐ုိက္ မႈ…။ “ဘဏ္ကိုဓားျပတိုက္။ ေဖာက္ထြင္း ခိုးယူၾကပံုကို ေျပာင္ ေျမာက္စြာ ႐ုိက္ကူးပံုေဖာ္ေပးၾက သည့္ ႏိုင္ငံျခား႐ုပ္ရွင္၊ ဗီဒီယိုေတြ ကလည္း တစ္ပံုႀကီး။ ၿပီးေတာ့.. သည္ေခတ္မွာ လိုင္စင္မဲ့ေသနတ္ ေတြ ေပါလာလိုက္ပံုကလည္း… ေၾကာက္ခမန္းလိလိ။ ဘဏ္လံုၿခံဳေရး ဝန္ထမ္းေတြကို ဘာေၾကာင့္ေျပာင္း တိုေသနတ္ေတြ ေပးမကိုင္ေသးတာ ပါလိမ့္…။ နံပါတ္တုတ္ေလး ခါးခ်ိတ္ထား႐ုံနဲ႔ေတာ့ ဓားျပက ဘယ္ၿဖံဳမွာလဲ။ CCTV ဆို သဟာက လည္း မွတ္တမ္းတင္႐ုံပဲ။ ရဲကိုေခၚတဲ့ အေရးေပၚ အခ်က္ေပး ခလုတ္ကို လည္း ဓားျပက မေၾကာက္ေပါင္။ ေလာဘ နတ္ဆိုးပူးေနတဲ့ သတၱဝါဆို ေတာ့ … ေထာင္မေၾကာက္၊ ႀကိဳးစင္မေၾကာက္ မဟုတ္လား။ မ်က္ကန္းတေစၧမေၾကာက္ဆို သလိုပ…။ “ဘဏ္ေတြမွာ လံုၿခံဳေရး အဆင့္ျမႇင့္ဖို႔ လိုၿပီ။ အေရးတႀကီး လိုအပ္ေနၿပီ” ဟု စီေဂ်က အိမ္ထဲ မွာ ဆႏၵထုတ္ေဖာ္ လိုက္သည္။ “ေဟ့ေကာင္။ မင္းဘာေၾကာင္ ေနတာလဲ။ ဘဏ္ေတြမွာ လံုၿခံဳေရး တိုးျမႇင့္ေပးပါလို႔ မင္းက ေအာ္စရာ လား။ ဘဏ္မ်ာ မင္းကဘယ္ႏွစ္ျပား အပ္ထားႏိုင္လိုတုန္း။ မနက္ထမင္း ညထမင္းေတာင္ မိဘက ေကြၽးထား လို႔ စားေနရတဲ့ေကာင္ကမ်ား” ဟု စီေဂ်၏ဖခင္ႀကီးက သေဟာက္ သဟာႏွင့္ ဆံုးမသတိေပးသည္။ စီေဂ်က ဗုဒၶဘာသာဝင္ သားလိမၼာပီပီ ေက်းဇူးရွင္ ဖခင္ႀကီးကို ဆင္ ေျခမတက္ပါ။ သူက ဘဏ္ေတြမွာ လံုၿခံဳေရး တိုးျမႇင့္ဖို႔ FB ကေန ဆရာႀကီးလုပ္၊ ၾသဝါဒေပး အႀကံျပဳ လိုက္သည္။ “ကိုယ့္ထက္လည္း ကိုယ္ထက္ သိလို႔ ဘဏ္လုပ္ငန္းလုပ္စား ေနတာ ကြ။ ေသြးရွိရင္ ငါ့ဘဏ္ကို ဓားျပလာ တိုက္ၾကည့္စမ္းပါ” ဟု Comment တစ္ခုက ဆိုေပရာ။ စီေဂ်သည္ စုတ္ တသပ္သပ္ႏွင့္ “ေစတနာက ေဝဒနာ ျဖစ္ပါေရာ့လား” ဟု ညည္းမိေလ သည္။
သို႔တိုင္ေအာင္ စီေဂ်သည္ ဇြဲ ႀကီးသူပီပီ ဘဏ္မ်ား၊ မန္းနီးခ်ိန္ဂ်ာ မ်ားအတြက္ လံုၿခံဳေရးကို ျမင့္တင္ရန္ ဘယ္သူမွ် မေတြးသည့္ လံုၿခံဳေရး နည္းပညာမ်ားကို ေလွ်ာက္ေတြး ၾကည့္ေနမိသည္။ လံုၿခံဳေရးဆိုတာ ပိုတယ္လို႔ မရွိဘူး။ လိုတာပဲ ရွိတယ္။ ကမၻာမွာ အလံုၿခံဳဆံုးဆိုတဲ့ Fort Knox ေရႊေခ်ာင္း ဘဏ္တိုက္ႀကီး ကိုေတာင္ မ်က္ႏွာႀကီး လူဆိုး Goldfinger က ဝင္ေဖာက္ခဲ့ေသးတာ မဟုတ္လား။ (အို…ဒုကၡပါပဲ) အဲဒါက ဝတၳဳထဲမွာျဖစ္တာ။ ဝတၳဳကို ႐ုပ္ရွင္႐ုိက္တဲ့ ဂ်ိမ္းဘြန္း ႐ုပ္ရွင္ထဲမွာ ျဖစ္တာ။ အျပင္မွာေတာ့ ဓားျပ တိုက္ဖို႔ မေျပာနဲ႔…။ Fox Knox အနားကို ယင္ေကာင္ေတာင္ ျဖတ္ပ်ံ လို႔မွ မရတာ။
စီေဂ်သည္ စာနယ္ဇင္းမ်ားမွာ တရားဝင္ သတင္းေရးခြင့္ရသူ မဟုတ္ေသာ္လည္း လက္ရွိေခတ္တြင္ Investigative Reportage (ေခၚ) တိက်မွန္ကန္ေအာင္ စံုစမ္းေလ့ လာ၍ သတင္း ေရးသားနည္းကို ေလးစားျမတ္ႏိုးသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဘဏ္မ်ားက လံုၿခံဳေရး တိုးျမႇင့္ရန္ လိုအပ္ခ်က္မ်ားကို သူစူးစမ္းသည္။ တစ္ေန႔ေသာ္… ပုဂၢလိကဘဏ္ တစ္ခု၏ တံခါးဝမွာ စႀကႍေလွ်ာက္ ေနသည့္ လံုၿခံဳေရး ဝန္ထမ္း တစ္ဦး အနီးသို႔ သူခ်ဥ္းကပ္သြားသည္။ လံုၿခံဳေရး ဝန္ထမ္းမွာ အသက္ ၅ဝ ခန္႔ ေခြးဘီလူး မ်က္ႏွာႏွင့္ ျဖစ္သည္။ မီးခိုးေရာင္ ဝတ္စံု၊ ဘြတ္ဖိနပ္၊ ခန္႔ညားေသာ ကက္ဦးထုပ္၊ ခ်ပ္ ဝတ္တန္ဆာ၊ ဒြါဒရာေတြႏွင့္ ျဖစ္ၿပီး ခါးပတ္မွာ နံပါတ္တုတ္ကေလးခ်ိတ္ ထားသည္။ “ဆရာႀကီးတို႔ လံုၿခံဳေရးေတြ ဘာေၾကာင့္ ေသနတ္မကိုင္ၾကပါသလဲ ခင္ဗ်ာ”ဟု စီေဂ်က ခါးကေလး႐ုိ႕၍ ေမးသည္။ “ဘာကြ” “ေအာ္။ ဆရာႀကီးတို႔ Security ေအာ္ဖစ္ဆာေတြဘာေၾကာင့္ ေသ နတ္မေဆာင္ၾကသလဲဆိုတာ သိခ်င္ လို႔ပါ”ဟု စီေဂ်က ပိုမိုသိမ္ေမြ႔ ႏွိမ့္ခ် ေသာေလသံျဖင့္ ေျဖသည္။ ” ေအာ၊ မင္းက ငါ့မွာ ေသနတ္ မရွိလို႔ အထင္ေသးတာလား။ ငါက ကရာေတးပညာမွာ ခါးပတ္နက္ ရထားခဲ့တဲ့ ကရာေတးဆရာကြ။ မယံုရင္ မင္းစမ္းၾကည့္လိုက္ ေလ.. .” ေခြးဘီလူးမ်က္ႏွာႏွင့္ လံုၿခံဳေရး ဝန္ထမ္းႀကီးက ေရွ႕သို႔ တိုးလာရာ၊ စီေဂ်သည္ ေၾကာက္အားလန္႔အား ေနာက္ဆုတ္သည္။
“အဟီး…အဟီး ေဆာရီးပါ ဆရာႀကီး။ ေဆာရီးပါ”
စီေဂ်သည္ ေနာက္ဆုတ္ ေနာက္ဆုတ္ႏွင့္ လစ္ေျပးရန္ ေျခ လွမ္းျပင္ေနသည္။ “ေသနတ္က ေသြးထြက္ေသး တယ္။ ေသြးမထြက္ဘဲ ေသတဲ့နည္း မင္းကိုငါျပမယ္… လာခဲ့ေကာင္ ကေလး” “ယံုပါတယ္ခင္ဗ်ာ။ ယံုပါ တယ္။… ကြၽန္ေတာ့္ကို သြားခြင့္ျပဳ ေပးပါဆရာႀကီးခင္ဗ်ာ” ဟု လက္ အုပ္ကေလးခ်ီ၍ ေတာင္းပန္ရင္း စီေဂ်သည္ ေအာင္ျမင္စြာ ဆုတ္ခြာခဲ့ ရေလသည္။
ဘဏ္မ်ားလံုၿခံဳေရးႏွင့္ ပတ္ သက္၍ သူ၏ အျမင္မ်ားကို ထုတ္ ေဖာ္ရန္ စီေဂ်သည္ လံု႔လဝီရိယ စိုက္ ထုတ္ဆဲေပတည္း။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ေတာ္ရွိ ေျမာက္မ်ားစြာေသာ ဘဏ္တို႔မွ CCTV ကင္မရာမ်ားတြင္ သူ၏ မေရမတြက္ႏိုင္ေသာ ပံုရိပ္မ်ားပါ ရွိ ေနၾကသည္ကို သူ အမွတ္တမဲ႔ ျဖစ္ ေနသည္။
သို႔ျဖင့္… တစ္ေန႔တြင္ ပုဂၢလိ က ဘဏ္တစ္ခုအနီးသို႔ အေရာက္မွာ၊ ဗလေကာင္းေကာင္း အရပ္ဝတ္ ရဲႏွစ္ဦးက သူ႔ကိုညႇပ္၍ ခ်ဳပ္ကိုင္ ဖမ္းဆီးလိုက္ ေလသည္။ ” ေဟ့ ။ ခင္ဗ်ားတို႔ ဘာလုပ္ တာလဲ။ က်ဳပ္က ျပည္သူ႔အက်ဳိးျပဳ စီေဂ်ဗ်။ စီေဂ်…” ဟု သူကေအာ္ သည္။ “စီေဂ်ေတြ…ပီေအေတြ နား မလည္ဘူး။ မင္းကို ဘဏ္ဓားျပ တိုက္ရန္ ႀကံစည္မႈနဲ႔ မသကၤာလို႔ ဖမ္းလိုက္ၿပီ…”
စီေဂ်သည္ သံလက္ေကာက္၏ အထိအေတြ႔ အရသာကို ျမည္းစမ္းဖူး သြားေလၿပီတကား။ ။
ၾကဴးႏွစ္
