၁၉၈၄ ခုႏွစ္၊ ဒီဇင္ဘာလ ၂၂ရက္ ဆီမ်ိဳေနာ့စကီရင္ျပင္တြင္ တရားခံမ်ားကို ေသဒဏ္အမိန္႔ဖတ္ ျပၿပီး ကြပ္မ်က္ရန္စီစဥ္သည္။ ေနာက္ဆံုး “ပစ္”ဟူေသာ အမိန္႔ေပး ခါနီးတြင္မွ ေသဒဏ္မွလြတ္ၿငိမ္းခြင့္ အမိန္႔ေရာက္ရွိလာသည္။ ၁၈၅၇၊ ေဖေဖာ္ဝါရီ၊ မုဆိုးမ မာရီယာဆိုင္ ဆာဗီယာႏွင့္ ကုဇနက္ၿမိဳ႕ကေလး တြင္ လက္ထပ္သည္။ ၁၈၅၉၊ မတ္ လ “ဦးေလး၏ အိမ္မက္” ထုတ္ေဝသည္။ ၁၈၆၄ခုႏွစ္ ဇန္နဝါရီလ “ေခတ္သစ္” ထုတ္ေဝခြင့္ရသည္။ ၁၈၅၆ တြင္ ေခတ္သစ္ရပ္သြားသည္။ ဝတၳဳ အစအဆံုး “ကြၽန္ေတာ္” လို႔သာ ပထမလူေနရာက နာမ္စားထားၿပီး သူ႔အေၾကာင္းေတြကို ေျပာျပေနျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ပညာရွင္ တခ်ိဳ႕က စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ အရည္အေသြးေတြ ဒီေလာက္ခြၽတ္ၿခံဳက်ေနတဲ့ အသိ စိတ္နဲ႔ အျခားလူေတြရဲ႕ဘဝကို ရြံမုန္း စက္ဆုပ္ေနေပမယ့္ ဒီလိုစက္ဆုပ္စ ရာ၊ မုန္းစရာေတြကိုပဲ သူကသာယာ ေနျပန္ပါတယ္။ ဘဝကို ေျပာင္းလဲပစ္ လိုက္ဖို႔၊ လႈပ္ယမ္းၿဖိဳခြဲ ပစ္လိုက္ဖို႔ အႀကိမ္ႀကိမ္ ႀကိဳးစားခဲ့ေပမယ့္ သူတို႔ေတြမွာ ဘာပိုင္ဆိုင္မႈမွ မရွိပါ ဘူး။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီမပိုင္ဆိုင္မႈေပၚမွာ ပဲျဖစ္ေအာင္ ေနထိုင္ေနၾကပါတယ္။ နကၡတၱေဗဒမွာ အလယ္ေခတ္တစ္ ေလွ်ာက္လံုး လက္ခံထားၾကတဲ့ တိုက္ မီရဲ႕ ကမၻာဗဟိုျပဳ စၾကဝဠာ အယူအ ဆကေန ကတ္ပလာရဲ႕ ေနဗဟိုျပဳ စၾကဝဠာ အယူအဆဆီ ကူးေျပာင္း သြားတဲ့ အကူးအေျပာင္းပံုစံမ်ိဳးပါပဲ။ အစြန္းႏွစ္ဖက္ၾကားမွာ ေယာင္ယက္ ခတ္ေနသူပါပဲ။ သူ႔ဇာတ္လမ္းကို လည္း အဆံုးသတ္လို႔မရႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။ ေလွာင္ေျပာင္ရယ္ေမာစရာအျဖစ္ ေရးသားခဲ့ၿပီး ဒါကလည္း သူ႔ကိုယ္ သူဆံုးမလိုက္တဲ့ အျပစ္ဒဏ္တစ္ခုပါ လုိ႔ ျပည့္ျပည့္စံုစံု ေျဖဆိုခဲ့ပါတယ္။ စာအုပ္ေတြဟာ အလြန္ ေက်ာ္ၾကား ထင္ရွားခဲ့ပါတယ္။ သူ႔ကို ၁၈၂၁ ခုႏွစ္မွာ ေမာ္စကိုၿမိဳ႕မွာ ေမြးပါ တယ္။ သူ႔ကိုယ္သူ ေကာင္းေကာင္းသိ ပါတယ္။ အထီးက်န္ ေနထိုင္တတ္သူ၊ အသံုးအျဖဳန္းႀကီးသူ၊ အာ႐ံုခံစားမႈ ပါးလႊာသေလာက္ အနိ႒ာ႐ံုေတြကို အစြဲအလမ္းႀကီးသူ၊ ရည္ရြယ္ခ်က္ ျမင့္မားသူ စသည္ျဖင့္ သူ႔ရဲ႕အနာဂတ္ အေတြးအေခၚနဲ႔ စာေပပံုစံေတြကို ပံုေဖာ္ေပမယ့္ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ အျဖစ္အပ်က္တစ္ခုနဲ႔ ရင္ဆိုင္ခဲ့ရပါ တယ္။ သူ႔ကိုမွီခို အားထားေနသူေတြ ရဲ႕ ေတာင္းဆိုသံေတြ၊ အလုပ္အကိုင္ အခက္အခဲ အက်ပ္အတည္းေတြနဲ႔ ဒုကၡသမုဒၵရာထဲ ျမဳပ္လုလုအခ်ိန္မွာ ကြၽန္ေတာ္ဆိုတဲ့လူတစ္ေယာက္ပါပဲ။ ၁၉၈၄ ခုႏွစ္၊ ဒီဇင္ဘာလ ၂၂ရက္ ဆီမ်ိဳေနာ့စကီရင္ျပင္တြင္ တရားခံမ်ားကို ေသဒဏ္အမိန္႔ဖတ္ ျပၿပီး ကြပ္မ်က္ရန္စီစဥ္သည္။ ေနာက္ဆံုး =ပစ္+ဟူေသာ အမိန္႔ေပး ခါနီးတြင္မွ ေသဒဏ္မွလြတ္ၿငိမ္းခြင့္ အမိန္႔ေရာက္ရွိလာသည္။ ၁၈၅၇၊ ေဖေဖာ္ဝါရီ၊ မုဆိုးမ မာရီယာဆိုင္ ဆာဗီယာႏွင့္ ကုဇနက္ၿမိဳ႕ကေလး တြင္ လက္ထပ္သည္။ ၁၈၅၉၊ မတ္ လ “ဦးေလး၏ အိမ္မက္” ထုတ္ေဝသည္။ ၁၈၆၄ခုႏွစ္ ဇန္နဝါရီလ “ေခတ္သစ္” ထုတ္ေဝခြင့္ရသည္။ ၁၈၅၆ တြင္ ေခတ္သစ္ရပ္သြားသည္။ ဝတၳဳ အစအဆံုး “ကြၽန္ေတာ္” လို႔သာ ပထမလူေနရာက နာမ္စားထားၿပီး သူ႔အေၾကာင္းေတြကို ေျပာျပေနျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ပညာရွင္ တခ်ိဳ႕က စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ အရည္အေသြးေတြ ဒီေလာက္ခြၽတ္ၿခံဳက်ေနတဲ့ အသိ စိတ္နဲ႔ အျခားလူေတြရဲ႕ဘဝကို ရြံမုန္း စက္ဆုပ္ေနေပမယ့္ ဒီလိုစက္ဆုပ္စ ရာ၊ မုန္းစရာေတြကိုပဲ သူကသာယာ ေနျပန္ပါတယ္။ ဘဝကို ေျပာင္းလဲပစ္ လိုက္ဖို႔၊ လႈပ္ယမ္းၿဖိဳခြဲ ပစ္လိုက္ဖို႔ အႀကိမ္ႀကိမ္ ႀကိဳးစားခဲ့ေပမယ့္ သူတို႔ေတြမွာ ဘာပိုင္ဆိုင္မႈမွ မရွိပါ ဘူး။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီမပိုင္ဆိုင္မႈေပၚမွာ ပဲျဖစ္ေအာင္ ေနထိုင္ေနၾကပါတယ္။ နကၡတၱေဗဒမွာ အလယ္ေခတ္တစ္ ေလွ်ာက္လံုး လက္ခံထားၾကတဲ့ တိုက္ မီရဲ႕ ကမၻာဗဟိုျပဳ စၾကဝဠာ အယူအ ဆကေန ကတ္ပလာရဲ႕ ေနဗဟိုျပဳ စၾကဝဠာ အယူအဆဆီ ကူးေျပာင္း သြားတဲ့ အကူးအေျပာင္းပံုစံမ်ိဳးပါပဲ။ အစြန္းႏွစ္ဖက္ၾကားမွာ ေယာင္ယက္ ခတ္ေနသူပါပဲ။ သူ႔ဇာတ္လမ္းကို လည္း အဆံုးသတ္လို႔မရႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။ ေလွာင္ေျပာင္ရယ္ေမာစရာအျဖစ္ ေရးသားခဲ့ၿပီး ဒါကလည္း သူ႔ကိုယ္ သူဆံုးမလိုက္တဲ့ အျပစ္ဒဏ္တစ္ခုပါ လုိ႔ ျပည့္ျပည့္စံုစံု ေျဖဆိုခဲ့ပါတယ္။ စာအုပ္ေတြဟာ အလြန္ ေက်ာ္ၾကား ထင္ရွားခဲ့ပါတယ္။ သူ႔ကို ၁၈၂၁ ခုႏွစ္မွာ ေမာ္စကိုၿမိဳ႕မွာ ေမြးပါ တယ္။ သူ႔ကိုယ္သူ ေကာင္းေကာင္းသိ ပါတယ္။ အထီးက်န္ ေနထိုင္တတ္သူ၊ အသံုးအျဖဳန္းႀကီးသူ၊ အာ႐ံုခံစားမႈ ပါးလႊာသေလာက္ အနိ႒ာ႐ံုေတြကို အစြဲအလမ္းႀကီးသူ၊ ရည္ရြယ္ခ်က္ ျမင့္မားသူ စသည္ျဖင့္ သူ႔ရဲ႕အနာဂတ္ အေတြးအေခၚနဲ႔ စာေပပံုစံေတြကို ပံုေဖာ္ေပမယ့္ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ အျဖစ္အပ်က္တစ္ခုနဲ႔ ရင္ဆိုင္ခဲ့ရပါ တယ္။ သူ႔ကိုမွီခို အားထားေနသူေတြ ရဲ႕ ေတာင္းဆိုသံေတြ၊ အလုပ္အကိုင္ အခက္အခဲ အက်ပ္အတည္းေတြနဲ႔ ဒုကၡသမုဒၵရာထဲ ျမဳပ္လုလုအခ်ိန္မွာ ကြၽန္ေတာ္ဆိုတဲ့လူတစ္ေယာက္ပါပဲ။
တင္ဦးခက္(ျမန္မာျပည္)၊ ေျမေအာက္ မွတ္တမ္းမ်ား
NOTES FROM UNDER GROUP BY FYODOR DOSTOYEVSKY မွ စာသားမ်ားကို တပ္ဆင္အသံုးျပဳပါသည္။
စကားလံုး တပ္ဆင္သူ ေနမ်ိဳး
