ေျပာ ရရင္ ခုႏွစ္နဲ႔ ရက္လေတြ ေတာ့ မမွတ္မိေတာ့ပါဘူး။ ဆိုၾကပါစို႔ ရဲ႕။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ၅၄ဝ နတ္ဝင္းရပ္ ထဲမွာ မင္းသားေအာင္ဝင္းတင္ မႏၲေလးဇာတ္အဖြဲ႕ဆိုၿပီး ဖြဲ႕စည္း တည္ေထာင္လိုက္တဲ့ ဇာတ္တစ္ဖြဲ႕ရွိခဲ့ တယ္။ အဲဒီမင္းသား ေအာင္ဝင္းတင္ ဆိုတဲ့ လူရဲ႕အရပ္အေခၚ နာမည္ရွိ တယ္။ နာမည္က ဖိုးတင့္ဆန္းလို႔ ေခၚတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္အစ္ကိုအရြယ္ ဆိုေပမယ့္ ငယ္စဥ္ကတည္းက သူမ်ား တစ္ေတြေခၚသလို ဖိုးတင့္ဆန္းလို႔ ေခၚေနၾကေတာ့ ႏႈတ္က်ိဳးေနလို႔ ျပင္မရလို႔လည္း ပါပါတယ္။ ခြင့္လႊတ္ ပါ။ ရရင္ ခုႏွစ္နဲ႔ ရက္လေတြ ေတာ့ မမွတ္မိေတာ့ပါဘူး။ ဆိုၾကပါစို႔ ရဲ႕။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ၅၄ဝ နတ္ဝင္းရပ္ ထဲမွာ မင္းသားေအာင္ဝင္းတင္ မႏၲေလးဇာတ္အဖြဲ႕ဆိုၿပီး ဖြဲ႕စည္း တည္ေထာင္လိုက္တဲ့ ဇာတ္တစ္ဖြဲ႕ရွိခဲ့ တယ္။ အဲဒီမင္းသား ေအာင္ဝင္းတင္ ဆိုတဲ့ လူရဲ႕အရပ္အေခၚ နာမည္ရွိ တယ္။
နာမည္က ဖိုးတင့္ဆန္းလို႔ ေခၚတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္အစ္ကိုအရြယ္ ဆိုေပမယ့္ ငယ္စဥ္ကတည္းက သူမ်ား တစ္ေတြေခၚသလို ဖိုးတင့္ဆန္းလို႔ ေခၚေနၾကေတာ့ ႏႈတ္က်ိဳးေနလို႔ ျပင္မရလို႔လည္း ပါပါတယ္။ ခြင့္လႊတ္ ပါ။ အဲဒီမင္းသား ေအာင္ဝင္းတင္ က ခင္မင္ဖို႔ေကာင္းသလို စတတ္၊ ေနာက္တတ္တယ္။ ေပ်ာ္တတ္သူျဖစ္ လို႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔ နတ္ဝင္းရပ္ လူႀကီး လူငယ္ေတြရဲ႕ အခ်စ္ေတာ္တစ္ဦးပါ။ မင္းသားေအာင္ဝင္းတင္ရဲ႕အေဖ ဘႀကီးဦးေသာင္းထြန္းကလည္း ရပ္မိ ရပ္ဖတစ္ဦးျဖစ္သလို ၅၄ဝ နတ္ဝင္း တစ္ရပ္လံုးကလည္း မံုရြာခ႐ိုင္၊ အရာေတာ္ၿမိဳ႕နယ္ထဲက ေညာင္ေျခ ေထာက္ရြာ အႏြယ္ေတာ္ေတြမို႔ ခ်စ္ ခ်စ္ခင္ခင္နဲ႔ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ေနထုိင္ ၾကတာ တစ္အိမ္နဲ႔တစ္အိမ္ ရန္ျဖစ္ တယ္လို႔လည္း မၾကားခဲ့ပါဘူး။ အဲ အဲ အဲဒီမင္းသားေအာင္ဝင္း တင္ မႏၲေလးဇာတ္အဖြဲ႕ဆိုၿပီး ဇာတ္ ေထာင္တဲ့အခ်ိန္တုန္းက မႏၲေလး သိန္းေဇာ္ဇာတ္အဖြဲ႕ေတာင္မွ မရွိ ေသးဘူး။
ေတာ္ေတာ္ေစာတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ကလည္း ငယ္ေသးေတာ့ ခုႏွစ္ေတာင္မွ မမွတ္မိခဲ့ဘူးဗ်။ တစ္ရက္မွာေတာ့ မင္းသား ေအာင္ဝင္းတင္ မႏၲေလးဇာတ္ပြဲ ေသတၱာဖြင့္ပြဲဆိုၿပီး ၂ ည ကျပပါ တယ္။ ဇာတ္ကမယ့္ေနရာက ၈၁၊ ၈၂ လမ္းၾကား၊ ၃၆ လမ္း၊ ဆန္တန္း အေနာက္ထိပ္ ၈၂ လမ္းေထာင့္မွာလို႔ ေျပာရမွာေပါ့။ ကြၽန္ေတာ္တို႔အရပ္ အေခၚ ဆီစက္ေပါက္လုိ႔လည္း ေခၚ ရမယ္။ မင္းသားေအာင္ဝင္းတင္က ကိုယ့္ အရပ္သားမို႔၊ သူ႔အေဖဘႀကီး ဦးေသာင္းထြန္းရဲ႕ မ်က္ႏွာလည္း ပါေသးတယ္။ ေျပာရရင္ ေတာ္ေတာ့္ ကို စည္ပါတယ္။ ည ၉နာရီ ပြဲစထြက္ ေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း ပရိသတ္က မၿငိမ္ေသးဘူး။ ဆူပြက္ေနၾကတယ္။
ပရိသတ္ကလည္း ပြဲငတ္ေနၾကတာ ဆိုေတာ့အပ်ိဳေတာ္ထြက္ၿပီးေတာင္မွ ဆူညံေနေသးတာ။ ပြဲေကာ္မတီက ၿငိမ္ေပးၾကပါလို႔ မိုက္နဲ႔ေအာ္ၿပီး သတိေပးေနရတယ္။ အပ်ိဳေတာ္ထြက္အၿပီး မင္းသား ယိမ္းမကခင္ ဇာတ္လမိုင္းတင္တဲ့ အေနနဲ႔ နတ္ကနားေပးတယ္။ ေနာက္မွ မင္းသားယိမ္း၊ ၿပီးေတာ့မွ အမ်ားေမွ်ာ္လင့္ေနတဲ့ မင္းသားႀကီး ေအာင္ျမစိန္နဲ႔ မင္းသမီးႀကီး မမၫႊန္႔ ရီတို႔နဲ႔ ‘ေဇာ္ဂ်ီနဲ႔ သူေယာင္မယ္’၊ ေအာ္ပရတင္ဆက္ကျပပါတယ္။ မင္းသမီးႀကီး မမၫႊန္႔ရီက ကြၽန္ေတာ္ တုိ႔အရပ္ကပါပဲ။ အဲဒီ ‘ေဖေဇာ္ဂ်ီနဲ႔ သူေယာင္ မယ္+ ေအာ္ပရာမထြက္ခင္ကတည္း က ေဖေဇာ္ဂ်ီ ပ်ံဝဲဖို႔အတြက္ လိုက္ ကာၾကားမွာ စက္သီးႀကိဳးဆင္ရင္း၊ မင္းသားႀကီးနဲ႔ သူ႔အဖြဲ႕က ပါးစပ္ တီးလံုး တိုက္ေနၾကတာေပါ့။ “တုတ္ႀကီးနဲ႔ ေက်ာက္ဒိုးတို႔ အဖြဲ႕က ငါ့ကိုၾကည့္ထား၊ ငါသီခ်င္း ဆိုၿပီးေတာ့ လက္ေျမႇာက္ျပလိုက္ မယ္။ အဲဒါျမင္ရင္ စက္သီးႀကိဳးကို ဆြဲတင္ၾက၊ ေဆာင့္ၿပီးမဆြဲနဲ႔။ သတိနဲ႔ တစ္ၿပိဳင္နက္ဆြဲ ၾကားရဲ႕လား ေဟ့ ေကာင္ေတြ”မင္းသားႀကီးက တပည့္ေတြကို ပါးစပ္အျမဳပ္ထြက္ေအာင္ မွာေနတာ။ “ဟုတ္ကဲ့ဆရာ ဟုတ္ကဲ့၊ ဟုတ္ကဲ့ပါ။ စိတ္ခ်ဆရာ စိတ္ခ်ပါ သိပါတယ္ ဆရာ”ဆိုၿပီး ပုတ္သင္ညိဳ အေဖေခၚ ေလာက္ေအာင္ ေခါင္းတညိတ္ညိတ္ နဲ႔ အာမဘေႏၲခံေနလိုက္ၾကတာမ်ား ျမင္ေစ့ခ်င္တယ္ဗ်ာ။ မင္းသားႀကီး ေအာင္ျမစိန္ စိတ္မခ်တာလည္း မေျပာနဲ႔ေလ။ ေဇာ္ကႀကိဳးဆဲြမယ့္ တပည့္ေတြက အရက္နံ႔ တသင္းသင္း နဲ႔။
“လြမ္းေလစရာ့ေႏွာ္ဗ်ာ xxx ဟိုင္ၿမိဳင္လယ္မွာxxx စပၸါယ္ကို xxx တဝယ္ခပါလုိ႔ ထထထ (ေဒါေလ ေလ ထထထ နာက)၂ ေဒါနက xxx သင္းတယ္ ထထထ ေလး xxx ၃” အခ်ိန္က်လို႔ ဆိုင္းခ်က္စလိုက္ တယ္ဆိုရင္ပဲ မင္းသားႀကီး ေအာင္ျမ စိန္က ေဇာ္သီခ်င္းတစ္ပုိဒ္ကို အသံ ေနအသံထားနဲ႔ ေအာ္ဆိုလိုက္တယ္။ သီခ်င္းသံဆံုးေတာ့ ကတၱီပါ ကား လိပ္ကို ဆြဲမလိုက္ေတာ့ အနီေရာင္ ဆလိုက္မီးနဲ႔ ရဲရဲေတာက္ေနတဲ့ ေဇာ္ အဝတ္အစားနဲ႔ လူတစ္ေယာက္ေျပး ထြက္လာတယ္။ ပြဲၾကည့္ပရိသတ္က မင္းသားႀကီး ေအာင္ျမစိန္လား၊ ငါ့တူေလးလား၊ ငါ့သူငယ္ခ်င္းလား ရယ္လို႔ အကဲခတ္ၾကည့္ေနတာ။
မင္းသားႀကီးနဲ႔ မင္းသားေလးက အရပ္အေမာင္းအတူတူဆိုေတာ့ ပရိသတ္က ညပိုင္းမို႔ ခြဲရခက္ေနၾက တယ္။ ေဇာ္ဂ်ီက တပည့္ေတြကို ႀကိဳ တင္ပါးစပ္တီးလံုးတိုက္ထားတဲ့ အတိုင္း အတိအက်။ အခ်က္ျပလိုက္ ေတာ့ ဝီးခနဲ ဝီးခနဲ ဆြဲတင္လိုက္၊ ေကာင္းကင္ေပၚပ်ံလိုက္၊ ေဝါခနဲ စက္သီးႀကိဳးကို ေလွ်ာ့ၿပီးေအာက္ခ် လိုက္နဲ႔။ ဆိုင္းခ်က္ညီညီ၊ ေတးသြား ညီညီသီဆိုေတာ့ ပရိသတ္နဲ႔ေဇာ္ဂ်ီအက အလြန္ပနံရေနလိုက္တာ လက္ခုပ္ သံတေျဖာင္းေျဖာင္း၊ ေညာင္ေျခ ေထာက္ရြာသားအႏြယ္ေတာ္ေတြဆို ေတာ့ လက္ေခါက္မႈတ္သံ တရႊီရႊီနဲ႔ ဗ်ိဳ႕။ အားေပးသံေတြမ်ား ၾကားေစခ်င္ တယ္။ သူေယာင္မယ္မင္းသမီးႀကီး မမ ၫႊန္႔ရီကလည္း တိုင္ဖံုးအကြယ္ကေန အရံသင့္ေစာင့္ေနတာ။ ေဇာ္ဂ်ီက အထက္ေအာက္ ဝဲပ်ံၿပီး သူေယာင္ သီးပင္နား ေရာက္လာေတာ့ သူ ေယာင္မယ္နဲ႔ ေပ်ာ္ပါးခ်င္တယ္လုိ႔ ေျပာၿပီး အပင္ကိုလက္ထဲက ေတာင္ ေဝွးနဲ႔ လွမ္းထိုးလိုက္တယ္။
ေအာ္ပဒါစလို႔ ေဇာ္ဂ်ီသီခ်င္းဆို ကတည္းက ေရနံဆီပုလင္းနဲ႔ ဓာတ္ မီးျခစ္ကိုင္ၿပီး လူၾကမ္းျမေမာင္ႀကီး က အရန္သင့္ေစာင့္ေနေတာ့ ေဇာ္ဂ်ီ ကလည္း ေျပာေျပာဆိုဆို ေတာင္ေဝွး နဲ႔ လွမ္းထိုးလိုက္၊ လူၾကမ္းျမေမာင္ ႀကီးက ပုလင္းထဲက ေရနံဆီကို ပါးစပ္ထဲငံုၿပီး၊ ဓာတ္မီးျခစ္ကို ဂ်စ္ ခနဲျခစ္လုိ႔ မီးေတာက္ကို ဖီြးခနဲ မႈတ္ထုတ္လုိက္ေတာ့ ကားတိုင္ကြယ္ ၾကားက မီးလံုးႀကီးမ်ား ဝုန္းခနဲ လြင့္သြားတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ကေလး ၅ ေယာက္လည္း လန္႔ဖ်ပ္ သြားၿပီး ရင္ကိုတုန္သြားတယ္။ မီးလံုးႀကီးလည္း ဝုန္းခနဲ မႈတ္ ထုတ္လိုက္ၿပီး သူေယာင္မယ္ မမ ၫႊန္႔ရီက အေျပးကေလး ထြက္သြား တယ္။ ေဇာ္ဂ်ီနဲ႔ေတြ႕ၿပီး ခ်စ္တင္း စကားေႏွာတယ္။
ႏွစ္ပါးသြားလို တြဲကတယ္။ တြဲကလို႔အားရေတာ့ ေဇာ္ဂ်ီက ေတာင္ေဝွးနဲ႔ သူေယာင္ မယ္ကို ထိုးဟန္ျပဳလိုက္တယ္။ ေစာ ေစာက မီးလံုးမႈတ္တဲ့ လူၾကမ္းျမ ေမာင္ႀကီးက ေနာက္တစ္ခါ မီးလံုး မႈတ္ထုတ္လိုက္ေတာ့ သူေယာင္မယ္ မင္းသမီး မမၫႊန္႔ရီအေျပးကေလး နဲ႔ ဝင္လာတယ္။ သူေယာင္မယ္ ေပ်ာက္သြားၿပီေပါ့။ ဇာတ္လမ္းအရ ကြၽန္ေတာ္တို႔ကေလး ၅ေယာက္ လည္း ေစာေစာက လူၾကမ္းဦးျမ ေမာင္ႀကီး ႀကိဳတင္ေျပာထားေတာ့ မင္းသမီးေျပးမဝင္လာခင္ကတည္း က ႀကိဳၿပီးလမ္းဖယ္ထားတယ္။ ေျပး ဝင္လာေတာ့ အိုေကေပါ့။ “ေဇာ္ဆို ေဇာ္ခ်င္း၊ ေဇာ္ခ်င္းမို႔ ေၾကာက္ဖက္ခြာ၊ ေဇာ္တကာတြင္ ေခါင္က ခ်ဳပ္တယ္။
ဂ်ီတကာတြင္ ေခါင္ကခ်ဳပ္တယ္၊ ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ဟဲ့ လာ” xxxေဇာ္ေရာင္ထ ဂ်ီေယာင္ထထ ေဆးႀကိတ္တဲ့ေတာင္ ထထ (ေဇာ္ေရာင္ xx ဂ်ီေယာင္xx)၂ ေဆးႀကိတ္တဲ့ ေမာင္ ထထ ကိုင္ေဆာင္ေတာင္ေဝွး xx လို xလိုရာေသြးxx ႏုေဆးxx ေဆး ေလး xx ႀကိတ္မယ္ xx ႀကိတ္မယ္ လာ ထထ ဖိုလ္ေလး x ထိုးမယ္ x ထိုးမယ္လား၂ ေဇာ္ဂ်ီ ေနာက္တစ္ေက်ာ့ ေကာင္းကင္ယံကို ေျပးတက္မယ့္ ေဇာ္သီခ်င္းတစ္ပိုဒ္ သီဆိုလိုက္ျပန္ တယ္။ မင္းသားႀကီးေအာင္ျမစိန္ရဲ႕ ေဇာ္သီခ်င္းကို အသံဝါဝါႀကီးနဲ႔ ဟစ္ ဆိုဖြင့္ဆိုသံက ၾကားရသူတိုင္းရဲ႕ ေရႊဘဝင္မွာ တည့္တည့္ႀကီး မွန္သြား တယ္။ ႏွဲသံ၊ လင္းကြင္းသံ၊ စည္တို သံ၊ ဒိုးသံ၊ ဝါးလက္ခုပ္သံ၊ ပတ္မႀကီး သံေတြ၊ ေမာင္းသံႀကီး၊ ငယ္၊ လတ္၊ အသံစံုေတြက အလြန္ျမဴးၾကြေန တယ္။ စိတ္ပါလက္ပါနဲ႔ ၿမိဳင္ၿမိဳင္ ဆိုင္ဆိုင္ တီးၾကတယ္။ မင္းသားႀကီးရဲ႕ ရင္ဘတ္ထဲက ခံစားမႈတစ္ခုလံုးက ေဇာ္သီခ်င္းက တစ္ဆင့္ ေဇာ္ဂ်ီရဲ႕ ရင္ထဲကို ေဇာ္ ဝိဥာဏ္ေတြ စီးဆင္းဝင္စားလို႔ မင္း သားႀကီးတစ္ေယာက္ တုန္ယင္ေန တယ္။
အႏုပညာ စီးေမွ်ာမႈ၊ ခံစား မႈေတြ အသက္တစ္မွ်ပါပဲ။ သီခ်င္းလည္းဆံုးသြားေရာ ဆိုင္းအဖြဲ႕ကလည္း ဗိန္းေမာင္းတုိက္၊ ကတၱီပါအနီေရာင္ကားလိပ္ကလည္း အဖြင့္လိုက္၊ ကိုယ္ကိုယိမ္းလုိ႔ တိုင္ ကြယ္ၾကားက ေဇာ္ကႀကိဳးဆြဲမယ့္ တပည့္ေတြကို အခ်က္ျပတဲ့ အၾကည့္ နဲ႔ လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ တပည့္ေတြ က တစ္ၿပိဳင္နက္ အဆြဲလိုက္၊ ပြဲၾကည့္ ပရိသတ္ကလည္း လက္ခုပ္သံ တေျဖာင္းေျဖာင္းနဲ႔ လက္ေခါက္ေတြ လည္း မႈတ္ၾကနဲ႔၊ မင္းသားႀကီးရဲ႕ ေဇာ္ဂ်ီက ေကာင္းကင္ေပၚ ဝဲပ်ံတက္ သြားတာကိုလည္း အလြန္႔အလြန္ ၾကည့္ေကာင္းတာပဲ။ ေဇာ္ဂ်ီ အစစ္ လို႔ေတာင္ ထင္မိတယ္။ အႏုပညာခံစားမႈေတြကို အား လံုးက တစ္ၿပိဳင္နက္ ဖြင့္ခ်လိုက္တဲ့ အဲဒီညမ်ိဳးကိုေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္တစ္ သက္ မႀကံဳဆံုခဲ့ပါဘူး။ တကယ့္ကို အမွတ္တရ ညပါပဲ။
(xx ေဇာ္ေရာင္ဂ်ီေယာင္ ထထ ေဆးႀကိတ္တဲ့ေတာင္xx)၂ ကိုင္ ေဆာင္ေတာင္ေဝွး ထထ လို ထထ လိုရာ ေသြး xx ႏုေဆး xx ေဆးေလး xxx ႀကိတ္မယ္ထထ ႀကိတ္မယ္လာxx ဖိုလ္ ေလးထ ထိုးမယ္ ထိုးမယ္လာxx )၂ ေဇာ္ေယာင္ xx ဂ်ီေယာင္ xx ေဆး ႀကိတ္တဲ့ေတာင္ထထထ အထက္ကေန ပ်ံဝဲရင္း ေဇာ္ဂ်ီ က ေအာင္ျပန္ဆင္းတယ္။ ေဇာ္ သီခ်င္းတစ္ပိုဒ္ကို မင္းသားႀကီး ေအာ္ ဆိုလိုက္ျပန္တယ္။ သီခ်င္းသံနဲ႔ ဆိုင္း သံက ကပ္ပါေနတာ။ ပရိသတ္ ကလည္း ေဇာ္ဂ်ီရဲ႕ ေကာင္းကင္ယံ ဝဲပ်ံတဲ့ကကြက္ကို အထူးစိတ္ဝင္စား ေနတယ္။ တိုင္ၾကားက တပည့္ေက်ာ္ တုတ္ႀကီးနဲ႔ ေက်ာက္ဒိုးတို႔အဖြဲ႕က မင္းသားႀကီးရဲ႕ အခ်က္ျပကိုၾကည့္ ေနၾကတယ္။ ဒီတစ္ခါ အေကာင္းဆံုး နဲ႔ ပ်ံဝဲၿပီးရင္ အိုေကပဲ။ ကားဆြဲ ဆရာကို ပ်ံဝဲေနခ်ိန္ ကားလိပ္ခ်ဖို႔ ႀကိဳေျပာထားတယ္။ ေဟာ ေဟာ။
သူတို႔ဆရာ မင္းသားႀကီးက အခ်က္ျပတဲ့အေနနဲ႔ လွမ္းၾကည့္လိုက္ ေတာ့ တပည့္ေက်ာ္အဖြဲ႕က စက္သီး ႀကိဳးကို အလိုက္တသိနဲ႔ ေဆာင့္ဆြဲ တင္လိုက္တယ္။ ကံေကာင္းခ်င္ရင္ ေတာ့ ေစာေစာကလိုပဲ ေဆာင့္ဆြဲတင္ လိုက္တာက ေဇာ္ဂ်ီမင္းသားႀကီး ေကာင္းကင္ေပၚ ပ်ံဝဲအတက္ ဟန္ ခ်က္မညီေတာ့ ႀကိဳးကစက္သီးၾကား ထဲ ေခ်ာ္က်ၿပီး ညႇပ္သြားပါေလေရာ ဗ်ာ။ ဆိုင္းဆရာ၊ ရြာစားအဖြဲ႕က လည္း မတိမ္းမေစာင္း၊ ဗိန္းေမာင္း တိုက္လို႔။ ပြဲႀကိဳက္သူပရိသတ္က လည္း ဘာအားေပးသလဲမေမးနဲ႔။ လက္ခုပ္သံတေျဖာင္းေျဖာင္း၊ လက္ ေခါက္မႈတ္သံ တရႊီရႊီနဲ႔ မင္းသားႀကီး စက္သီးႀကိဳးၫႇပ္ေနတာကို မသိရွာ ၾကဘူးေလ။ ေဇာ္ဂ်ီမင္းသားႀကီး ကိုယ္တိုင္လည္း မသိရွာဘူး။ ဟန္ မာန္အျပည့္နဲ႔ ပရိသတ္ႀကီးကို ေဖ်ာ္ ေျဖေနတယ္။
တပည့္ေက်ာ္ တုတ္ႀကီး နဲ႔ ေက်ာက္ဒိုးအဖြဲ႕လည္း ျပာယာ ခတ္ေနၿပီ။ ေဇာေခြၽးေတြျပန္လို႔။ ေသာက္ထားတဲ့ ေတာအရက္လည္း ေတာျပန္သြားၿပီ။ အဲဒီအျဖစ္အပ်က္ ေတြကို ဇာတ္ခံုေပၚက သူေတြအပါ အဝင္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ကေလးေတြ လည္း သိတယ္။ ကားဆြဲတဲ့ကိုေက်ာ္ သိန္းလည္း ကားလိပ္ႀကိဳးကိုင္ရင္း ႐ုတ္တရက္ လွမ္းဆြဲယူၿပီး ကားလိပ္ ကို ဇြတ္ခ်ပစ္လိုက္ရတယ္။ ပြဲႀကိဳက္ သူပရိသတ္ေတြကေတာ့ လက္ခုပ္ သံတေျဖာင္းေျဖာင္းနဲ႔ လက္ေခါက္ တရႊီရႊီနဲ႔ သူ႔အရပ္နဲ႔သူ႔ဇာတ္က ဟန္ကိုက်လို႔ ကြက္တိပါပဲ။
ကားလိပ္ခ်ၿပီးေတာ့မွ တပည့္ ေက်ာ္တုတ္ႀကီးက စက္သီးတပ္ထား တဲ့ တဝဲဝဲတလည္လည္နဲ႔ အထက္မ ေရာက္၊ ေအာက္မက် ေဇာ္ကန္႔လန္႔ ႀကီးျဖစ္ေနတဲ့ ေဇာ္ဂ်ီမင္းသားႀကီး တစ္ေယာက္ေအာက္ဆင္းႏိုင္ေတာ့ တယ္။ အခုလို ျဖစ္ပ်က္သြားေတာ့ မင္းသား ႀကီးေအာင္ျမစိန္က ဒီ ေဇာ္ဂ်ီဇာတ္ လမ္းကို ေနာက္ညမွာ လက္စသတ္ ကမယ္လို႔ တပည့္ေက်ာ္ ေတြ အပါအဝင္ ဇာတ္အဖြဲ႕ကို မေၾကပြဲ ႏႊဲမယ့္အေၾကာင္း ေျပာလိုက္ ၿပီး သူ႔အခန္းထဲကို ဝင္သြားတယ္။ က်န္တဲ့ဇာတ္ အဖြဲ႕သားေတြကလည္း တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာတစ္ေယာက္ ၾကည့္ၿပီး အသံမထြက္ဘဲ ေျခဟန္ လက္ဟန္ေတြကလည္း တစ္ေယာက္ မ်က္ႏွာတစ္ေယာက္ၾကည့္ၿပီး အသံ မထြက္ဘဲ ေျခဟန္လက္ဟန္နဲ႔ စေနာက္ေနၾကေလရဲ႕။ ေၾသာ္ ေပ်ာ္ ေတာ္ဆက္ဘဝက မလြယ္ပါလား ေနာ္။
ေသာ္တာေအာင္ (ေက်ာက္ေတာင္)
