သၾကၤန္ခါဦး …တူးပို႔ … တူးပို႔ …ဘီယာပြဲေတာ္မွာ … သႀကၤန္ခါဦး …တူးပို႔ … တူးပို႔ …ကဲမယ္မူးမယ္ဗ်ာ …
အထက္ပါေတးကို သီဆို၍ တစ္ကုိယ္ေတာ္ “ဒန္႔”နသူမွာ၊ ကြၽႏု္ပ္တို႔၏ ဇာတ္လိုက္ကေလး မွင္ စာပင္ျဖစ္ေခ်၏။ “ဟဲ့ေကာင္ ..သႀကၤန္မက် ေသးဘူး။ နင္က ႀကိဳတင္ၿပီး နန္႔ ေၾကာဆြဲေနၿပီလား ဟင္”ဟု မွင္စာ အႀကီးအကဲက လွမ္းေဟာက္လိုက္ ေတာ့မွ မွင္စာအကရပ္၊ အဆုိရပ္ ေလ၏။ “အဖသခင္မင္းႀကီးရယ္။ သ ႀကၤန္ဆိုတာ လူေတြမွပဲ ေပ်ာ္ရႊင္ခြင့္ ရွိရမွာလား။ မွင္စာေတြလည္း အ သည္းႏွလံုးနဲ႔ပါ။ မွင္စာေတြလည္း ေပ်ာ္တတ္ပါတယ္။ ေပ်ာ္ခြင့္ျပဳပါ အဖသခင္မင္းႀကီးရဲ႕” မွင္စာက လက္အုပ္ခ်ီ၊ ကိုယ္ကို ႐ုိ႕၍ ေလွ်ာက္တင္သည္။
“ျမန္မာ့႐ုိးရာ မဟာသႀကၤန္ဆို တာ ျမန္မာမႈအႏုပညာဆန္ဆန္ က်င္းပရမွာကို သူေကာင္းသားေတြ က ဖ်က္ဆီးပစ္ၾကလို႔ ဘီယာသႀကၤန္ ျဖစ္ေနတာ ၾကာလွေပါ့။ ကုိယ့္ကိုယ္ ကိုယ္ဖ်က္ သံေၾကးတက္တဲ့။ ျမန္မာ ေတြက ျမန္မာသႀကၤန္ကို ျပန္ဖ်က္ ေနတာေတာ့ ရင္နာေၾကကြဲစရာပဲ ကြယ္ ..၊ ေငြဖလားနဲ႔ ေရကစား တာတို႔ ..၊ သေျပခက္နဲ႔ ေရပက္ တာတို႔ ဘယ္ဆီေရာက္ကုန္ၾကပါ လိမ့္++ဟု အႀကီးအကဲက ခ်ဴသံပါ ေအာင္ ညဥ္းေတာ္မူေသာအခါ မွင္စာ က ..
“မင္းႀကီးေျပာတာေတြက ဂႏၱဝင္ေခတ္မွာ က်န္ရစ္ခဲ့ၾကၿပီ ခင္ဗ်။ ခုေခတ္က …ေခတ္သစ္လြန္ ပို႔စ္ ေမာ္ဒန္ေခတ္ႀကီးခင္ဗ် ..” မွင္စာ၏ ကန္႔ကြက္စကားကို ၾကားရသည့္အခါ အႀကီးအကဲသည္ ေရွး႐ုိးစြဲသမားပီပီ၊ မခံမရပ္ႏုိင္ ေဒါ ကန္သြားသည္။ “ဘာ ..ဖြတ္ေမာ္ဒန္လဲ ..၊ ဘာကို ဖြတ္တာလဲ၊ ဘယ္သူ႔ကို ဖြတ္ မွာတုံး။ (သယ္ ..) ငါဆဲလိုက္ရ၊ ျမန္မာလိုေျပာ ျမန္မာဆန္ဆန္ ပီပီ သသေျပာ …”
“ပို႔ ..ဇ ..ထ ..ေမာ.. ဒါ ..န ေခတ္လို႔ေခၚတဲ့ ေခတ္သစ္ အလြန္ကာလႀကီးကို ေရာက္ေနၿပီလို႔ ေျပာတာပါ အႀကီးအကဲ ..
“ဘာေခတ္ႀကီးပဲေရာက္ေရာက္ ျမန္မာျပည္က သႀကၤန္ကေတာ့ ျမန္ မာဆန္မွျဖစ္မယ္။ အခုဆုိရင္ ၾကည့္ စမ္း။ သႀကၤန္ကာလမွာ လိုင္စင္ပါ မစ္ရသလို႔ မိန္းကေလးေတြေတာင္ အရက္ေသာက္ၿပီး ျဖစ္ခ်င္တုိင္း ျဖစ္ ကုန္ၿပီ။ အဲသဟာ တစ္ခ်က္တည္းနဲ႔ တင္ ျမန္မာလူမ်ဳိးရဲ႕ သိကၡာဟာ အ ဖတ္ဆယ္မရေတာ့ဘူးမွတ္ ..”
“ျမန္မာ့႐ုိးရာသႀကၤန္ပြဲမွာ ေပ်ာ္ ၾကရႊင္ၾကတာေပါ့ခင္ဗ်ာ။ ဝီစကီက ေလး၊ ဘီယာကေလးနဲ႔ဆိုေတာ့ ပိုၿပီး ျမဴးတာေပါ့” “ဟဲ့အေကာင္ လာစမ္း”ဟုဆို ကာ အႀကီးအကဲသည္ မွင္စာ၏ ၾ<ြကက္နားရြက္ႏွင့္တူေသာ နားရြက္ တစ္ဖက္ကို ဆြဲထားလိုက္ၿပီးေနာက္ …
“နင္ ..မေသမခ်င္းမွတ္။ သ ႀကၤန္ဆိုတာ ေပ်ာ္ရႊင္မူး႐ူးၿပီး ေရပက္ တ့ဲပြဲမဟုတ္ဘူး။ ႏွစ္သစ္ကူးအထိမ္း အမွတ္ယဥ္ေက်းမႈပြဲဆိုတာမွတ္ လိုက္၊ ၿပီးေတာ့ ဒီသႀကၤန္ႀကီးက ကု လားျပည္ႀကီးကေန အတုယူထားတဲ့ ပြဲ၊ ကုလားအက်င့္ကို ျမန္မာအက်င့္ ျဖစ္ေအာင္ ျမန္မာမႈျပဳထားတဲ့ ေငြ ကုန္လူပန္းပြဲပဲ လဟဲ့”
“မင္းႀကီးက ျပည္သူလူထုကို ေပ်ာ္ရႊင္မႈမေပးခ်င္တာလား။ မင္း ႀကီးမေပးလည္း အစိုးရက ခြင့္ျပဳထား ေတာ့ ျပည္သူလူထုကေတာ့ သႀကၤန္ မွာ ကဲမွာပဲ။ ကြဲမွာပဲ၊ ၿပဲမွာပဲ ခင္ဗ် ..”
“ဟဲ့ ဟဲ့ ..ဘာေတြကြဲ၊ ဘာ ေတြၿပဲတာတုံး”
“အရက္မူးတာကို ဗန္းစကား ေဝါဟာရနဲ႔ ကြဲတယ္၊ ၿပဲတယ္လို႔ သံုး စဲြပါတယ္ မင္းႀကီး။ လူေတြ ကြဲတာၿပဲ တာကို သိၾကားမင္းႀကီးကေတာင္ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ရပါတယ္ခင္ ဗ်ာ …”
“ဟဲ့ မွင္စာ။ ငါဟာ ျမန္မာလူ မ်ဳိးဘဝကေန စုတိလာရတဲ့ မွင္စာ အႀကီးအကဲပီပီ၊ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈ ကို ထိန္းသိမ္းရလိမ့္မကြဲ႕၊ သည္ေတာ့ …လာမယ့္အခါတြင္း သႀကၤန္မွာ သ႐ုပ္ပ်က္အမႈေတြ ေလ်ာ့ပါးေအာင္၊ ကဲတာေတြ၊ ကြဲတာေတြ၊ ၿပဲတာေတြ မရွိေစရေအာင္ င႐ုိ႕တတ္ႏုိင္တဲ့နည္း နဲ႔ ကာကြယ္ရမွာ” ထို႔ေနာက္ ..မွင္စာအႀကီးအ ကဲက သူ၏လွ်ဳိ႕ဝွက္စီမံကိန္းကို မွင္ စာအား လွ်ဳိ႕လွ်ဳိ႕ဝွက္ဝွက္ေျပာျပေလ ၏။ “အလြန္ေကာင္း အလြန္႔အလြန္ ေကာင္းတဲ့ စီမံကိန္းပါပဲ မင္းႀကီး။ ဂြတ္ ..ဂြတ္..ဗဲရီးဂြတ္ ..”
အဂၤလိပ္အသံုးအႏႈန္းကို မ ႀကိဳက္သည့္ မ်ဳိးခ်စ္စိတ္ဓာတ္ရွင္သန္ ထက္ျမက္ေသာ အႀကီးအကဲသည္ ယခုတစ္ႀကိမ္မွာေတာ့ သူ႔ကို ေဖာ္လံ ဖားေနသည့္ မွင္စာအား ခြင့္လႊတ္ လိုက္ေလ၏။ သႀကၤန္ကာလနီးေလေသာ္ .. မွင္စာသည္ တာဝန္အရ၊ အသြင္ယူ ၍ အရက္ခ်က္စက္႐ုံပိုင္ရွင္တစ္ဦးထံ လာခဲ့သည္။ အိမ္ေမာက်ေနေသာ အရက္ခ်က္စက္႐ုံပိုင္ရွင္ႀကီး လန္႔ႏိုး သြား၏။
“နင္ဂ်ာ”ကဲ့သို႔ဝတ္ဆင္၍ ဂ်ိမ္း ဘြန္းကဲ့သို႔ အသံထိန္းကိရိယာတပ္ ပစၥတုိေသနတ္ကိုင္ထားသည့္ မွင္စာ က … “ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈ ပ်က္စီးေစ တဲ့ တရားခံေတြထဲမွာ မင္းတို႔ဟာ နံ ပါတ္ (၁) တရားခံေတြပဲ ..မင္းတို႔ ေၾကာင့္ ျမန္မာ့႐ုိးရာသႀကၤန္ဟာ ဝီ စကီသႀကၤန္၊ ဘီယာသႀကၤန္ ျဖစ္ေန ရၿပီကြ၊ သည္ေတာ့ …ဒီကေန႔က စၿပီး သႀကၤန္ၿပီးတဲ့အထိ မင္းတို႔ စက္ ႐ုံေတြကို လံုးဝ၊ လံုးဝပိတ္ထားရမယ္ ..။ ငါ့အမိန္႔ကို နာခံမယ္ဆိုရင္ ေခါင္းညိတ္၊ မနာခံရင္ေတာ့ ..မင္း ဦးေႏွာက္ထဲကို က်ည္တစ္ေတာင့္ ပစ္သြင္းလိုက္မယ္။ ဘယ့္ႏွယ္လဲ .. အမိန္႔ကို နာခံမလား” စက္႐ုံပိုင္ရွင္လူဝႀကီးက ေခါင္း ညိတ္သည္။ “ကတိေပးသလား …ေပးရင္ ေခါင္းညိတ္” လူဝႀကီးက ႐ႈံ႕မဲ့မဲ့ႏွင့္ ေခါင္း ညိတ္ျပျပန္သည္။ “ေကာင္းၿပီ၊ ကတိတည္ပါေစ ..၊ မတည္ရင္ေတာ့ မင္းဦးေႏွာက္ ေတြကို တစ္စစီျဖစ္သြားေအာင္ ေဖာက္ထုတ္ဖို႔ ငါလာခဲ့မယ္။ မင္းတို႔ စီးပြားၿပိဳင္ဘက္ အရက္ခ်က္ စက္႐ုံ ပိုင္ရွင္ႀကီးေတြဆီကိုလည္း ငါေပးတဲ့ အင္ေဖာ္ေမးရွင္းကို မက္ဆိတ္အျဖစ္ အျမန္ဆံုးျဖန္႔ေဝလိုက္ပါ ..၊ နား လည္တယ္ေနာ္ ..
” လူဝႀကီးက ငိုေတာ့မလို မ်က္ ႏွာထားျဖင့္ ေခါင္းညိတ္၏။ မွင္စာသည္ မိမိ၏လုပ္ေဆာင္ မႈကို ေက်နပ္အားရစြာျဖင့္ ျပန္လာ ခဲ့ၿပီး အႀကီးအကဲထံ သတင္းပို႔သည္။ “ဂြတ္သေဟ့ …ဂြတ္တယ္၊ အမ်ားႀကီးဂြတ္၊ အားႀကီးဂြတ္သကြ” ဟု အႀကီးအကဲက ေကာင္းႀကီးေပး ေတာ္မူသည္။ အခါကာလနီးေသာ္ မွင္စာ သည္ အရက္ခ်က္စက္႐ုံမ်ားကို တစ္ ႐ုံမက်န္ လုိက္စစ္သည္။ တစ္႐ုံမွ် မီး ခိုးမထြက္။ ဂိုေဒါင္ေတြထဲမွာလည္း အရက္တစ္ပုလင္းမွ်မျမင္ရ။ စက္႐ုံ အားလံုး ဂိုေဒါင္အားလံုး ေျခာက္ကပ္ တိတ္ဆိတ္ေနၾကသည္မွာ သုသာန္ တမွ်။
သို႔ေသာ္ … မဟာသႀကၤန္က် ေသာအခါတြင္မူ မ႑ပ္ႀကီးငယ္မွန္ သမွ်မွာ ယခင္ႏွစ္မ်ားကဲ့သို႔ပင္ ငမူး င႐ူးမ်ား ကဲၾက၊ ကြဲၾက၊ ၿပဲၾကျဖစ္ေန ျပန္ေလ၏။ “အိုး …ဘယ္လိုျဖစ္ရတာ တုံး” ဟု မွင္စာညည္းတြားရင္း ေသ ခ်င္ေစာ္နံသြားသည္။ မွင္စာမသိေသာအခ်က္မွာ .. ယမကာေအးဂ်င့္မ်ား၊ စားေသာက္ ဆုိင္မ်ား၊ လက္လီအေရာင္းဆုိင္မ်ား က သႀကၤန္တြင္းမွာ ေစ်းတင္ေရာင္း ရန္ သႀကၤန္မတုိင္မီ ၁ လအလိုက တည္းက အရက္မ်ားကို ႀကိဳတင္ဝယ္ ယူၿပီး အလံုအေလာက္သိုေလွာင္ထား ၾကေသာအခ်က္ပင္တည္း။ သို႔ႏွင့္ပင္ …ေပ်ာ္ရႊင္လည္း ေပ်ာ္ရႊင္ၾက …မူးလည္း မူးၾက၊ ႐ူး လည္း ႐ူးၾကေသာ မဟာသႀကၤန္အခါ ကာလသို႔ေရာက္လာေတာ့သည္။ အ ႀကီးအကဲက သူ႔ကိုဆူေတာ့မည္ကို သိ ေနေသာ မွင္စာသည္ စိတ္ညစ္ညစ္ ႏွင့္ စားေသာက္ဆိုင္မွာ ဝီစကီဝင္ ေမာ့ေလသည္။ ထို႔ေနာက္ မ႑ပ္ ႀကီးတစ္ခု၏ မ်က္ႏွာစာ မူး႐ူးကခုန္ ေနၾကသည့္ လူအုပ္ႀကီးအတြင္း ဖင္ ကေလးလိန္ဖည္၊ လိန္ဖည္ႏွင့္ ဝင္ ေရာက္ ‘ဒန္႔’ေနေလေတာ့ သတည္း။ ။
ၾကဴးႏွစ္