ဗင္းဆင့္က ေျပာတယ္
ဗင္းဆင့္ကို ေျပာတယ္ …
(၁)ေကာ္နီလီးယပ္စ္သည္ ေခါင္း ယမ္းလ်က္ …
“လူတစ္ေယာက္အေနနဲ႔၊ ထြန္ တံုးကိုကိုင္မယ့္အစား၊ စုတ္တံကိုကိုင္ ႐ုံနဲ႔ သူ ထင္ရာျမင္ရာေတြ၊ ေလွ်ာက္ လုပ္ခြင့္မေပးႏုိင္ဘူး …ဗင္းဆင့္”
ဗင္းဆင့္က ေျပာတယ္
ဗင္းဆင့္ကို ေျပာတယ္ …
(၂)ဗင္းဆင့္မိတ္ေဆြ ပန္းခ်ီဆရာ ေဝဆင္ဘ႐ုခ်္က ခပ္တည္တည္ျဖင့္-
“ဆင္းရဲျခင္းက မင္းကို ဖ်က္ဆီး ႏုိင္တယ္ဆုိရင္ မင္းလူညံ့ပဲ ဗင္းဆင့္၊ တကယ္လို႔ ငတ္ျပတ္မႈနဲ႔ ဆင္းရဲဒုကၡ ေရာက္မႈက၊ သတ္လို႔ေသမယ္ဆိုရင္ အဲဒီလိုလူစားကို မကယ္တင္ထိုက္ဘူး ဗင္းဆင့္၊ ဒီကမၻာႀကီးထဲမွာ ဘုရား သခင္ျဖစ္ျဖစ္၊ မာရ္နတ္ပဲျဖစ္ျဖစ္ မသတ္ႏုိင္တဲ့လူဟာ သူေျပာခ်င္ သူ ျပခ်င္တဲ့ အရာရာတုိင္းကို ေရးဆဲြျပ ႏုိင္တဲ့ ပန္းခ်ီဆရာပဲ ဗင္းဆင့္ …”
ဗင္းဆင့္က ေျပာတယ္
ဗင္းဆင့္ကို ေျပာတယ္ …
(၃)ကိုယ္ေရးကိုယ္တာနဲ႔ အႏုပညာ ေရာ မၾကည့္သင့္ေၾကာင္း …ဗင္း ဆင့္က သူ႔ဦးေလး ေကာ္နီလီယပ္စ္ ကို ဒီလိုေျပာတယ္ …
“မဟုတ္ေသးဘူး ဦးေလးေကာ္ … ပန္းခ်ီဆရာတစ္ေယာက္ရဲ႕ လက္ရာနဲ႔ သူ႔ကိုယ္ေရးကိုယ္တာဘဝ ဟာ ကေလးမီးဖြားထားတဲ့ မိန္းမတစ္ ေယာက္နဲ႔ တူတယ္ …။ ဦးေလ ေကာ္အေနနဲ႔ သူ႔ရဲ႕ ေမြးကင္းစက ေလး (အႏုပညာ)ကို ၾကည့္ခ်င္ၾကည့္ ေပါ့။ ဒီလိုမဟုတ္ဘဲ …မိန္းမမွာ ေသြးဆင္းေနတုန္းပဲလားလို႔ သိခ်င္ တဲ့စိတ္နဲ႔၊ ဂါဝန္ကို လွန္ၾကည့္ဖို႔အထိ ေတာ့ မသင့္ဘူးဦးေလးေကာ္ …”
ဗင္းဆင့္က ေျပာတယ္
ဗင္းဆင့္ကို ေျပာတယ္ …
(၄)ဗင္းဆင့္ကို လက္တင္ဘာသာ သင္ေပးတဲ့ သူ႔ဆရာ မင္းဒတ္ခ္ဒါ ေကာ္တာက ဒီလိုလက္ခ်ာေပးတယ္ …
“မင္းအေနနဲ႔ ဘယ္အရာမွ ပံု ေသတြက္လို႔ မျဖစ္ဘူး ဗင္းဆင့္၊ မင္း စိတ္ထဲမွာ မွန္တယ္လို႔ ထင္တဲ့အရာ ကို၊ လုပ္ႏုိင္တဲ့သတိၱစိတ္ဓာတ္ခြန္ အားရွိဖို႔လိုတယ္။ မင္းလုပ္လိုက္တာ ဟာ မွားခ်င္လည္း မွားသြားပါလိမ့္ မယ္။ ကိစၥမရွိဘူး။
မင္းဟာ အနည္းဆံုးအလုပ္တစ္ ခုခုကိုေတာ့ လုပ္ၿပီးသြားၿပီ ဗင္းဆင့္ ..”
ဗင္းဆင့္က ေျပာတယ္
ဗင္းဆင့္ကို ေျပာတယ္ …
(၅)မင္းပ်င္းရင္ ဘာလုပ္သလဲလို႔ ေမးတဲ့ သူငယ္ခ်င္း ပန္းခ်ီဆရာေမာဗီး ကို ဗင္းဆင့္က ဒီလိုေျပာတယ္-
“ပန္းခ်ီဆြဲရင္ ဆြဲ၊ ပန္းခ်ီမဆြဲြဲ ရင္ ပန္းခ်ီအေၾကာင္း ေျပာ၊ အလ ကားေနရင္းေတာ့ ေသနတ္အျမန္ ထုတ္နည္းေတြ ဘာေတြ ေလ့က်င့္မ ေနပါဘူး …”
ဗင္းဆင့္က ေျပာတယ္
ဗင္းဆင့္ကို ေျပာတယ္ …
(၆)သူငယ္ခ်င္းပန္းခ်ီဆရာေဝဆင္ ဘ႐ုခ်္က သူေရးတဲ့ပန္းခ်ီကားေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဗင္းဆင့္ကို ဒီလိုေျပာ တယ္။
“ဗင္းဆင့္ ..တကယ္လို႔ မင္း အေနနဲ႔ ငါ့ပန္းခ်ီကားေတြကိုေကာင္း တယ္လို႔ ထင္ရင္ မင္း ..ပန္းခ်ီဆက္ မဆြဲနဲ႔ေတာ့ ဗင္းဆင့္၊ ငါ့ဆီမွာလာၿပီး တံခါးေစာင့္လုပ္ေတာ့၊ ငါေရးတဲ့ကား ေတြက အလကားကားေတြ၊ အဖိုး မတန္တဲ့ကားေတြ ..”
ဗင္းဆင့္က ေျပာတယ္
ဗင္းဆင့္ကို ေျပာတယ္ …
(၇)အေဝးမွာ အေနၾကာၿပီး၊ ပန္းခ်ီ နဲ႔ အလုပ္မျဖစ္တဲ့ ဗင္းဆင့္ကို သူ႔ ဖခင္ျဖစ္သူက ဒီလိုအေၾကာင္းၾကား တယ္။
“ဗင္းဆင့္ ..မင္းအျမန္ျပန္ လာၿပီး ငါတို႔ၿမိဳ႕မွာ သခ်ႋဳင္းပန္းခ်ီ ဆရာလုပ္ေပေတာ့”
ဗင္းဆင့္က ေျပာတယ္
ဗင္းဆင့္ကို ေျပာတယ္ …
(၈)ေကာ္ဖီေရာင္ ျပည့္တန္ဆာမ ေလး ရာခ်ယ္က ဗင္းဆင့္ကို ဒီလို အီစကလီလုပ္တယ္။
“ဗင္းဆင့္၊ ရွင့္နားရြက္ကေလး ေတြက ရယ္စရာပဲေနာ္၊ တကယ့္ကို ေသးေသးေလး။ ႏူးလည္း ႏူးညံ့ တယ္။ ဝိုင္းလည္း ဝိုင္းဝိုင္းေလးရယ္။ ေခြးေပါက္စနေလးတစ္ေကာင္ရဲ႕ နား ရြက္နဲ႔လည္း တူတယ္။ ကြၽန္မအေနနဲ႔ ကြၽန္မနဲ႔ေနဖို႔ တစ္ညငါးဖရန္႔ယူတယ္။ ရွင့္မွာ ငါးဖရန္႔ေပးစရာ မရွိရင္ ရွင့္ နားရြက္ေလးျဖတ္ၿပီး ကြၽန္မကိုေပး ေလ ..ကြၽန္မလိုခ်င္တာကိုေျပာတာ၊ ရွင့္နားရြက္ေလးသာရရင္ ဗီ႐ုိေပၚတင္ ၿပီး ညတုိင္း ကစားမယ္ …”
ေကာ္ဖီေရာင္ ျပည့္တန္ဆာမ ေလး ရာခ်ယ္က၊ ဒီလိုေစ်းစကား ေျပာၿပီး ဗင္းဆင့္ရဲ႕ နားရြက္ကေလး ကို အသာအယာဆြဲလိမ္လိုက္တယ္။ နားႏွစ္ဖက္ကို အသာအယာနမ္းလိုက္ တယ္။ နားရြက္ေတြ နမ္းရင္း ရာခ်ယ္ ပါးစပ္ကလည္း တတြတ္တြတ္နဲ႔ “ၾကည့္စမ္းပါဦး နားရြက္ကေလးေတြ က အပ္ခ်ည္နဲ႔ တဲြခ်ဳပ္ထားတဲ့အတုိင္း ပဲ၊ ကြၽန္မရဲ႕ အ႐ုပ္ကေလးက နား ရြက္ကေလးနဲ႔လည္း သိပ္တူတယ္။ ဘယ္လိုလဲ နားရြက္ေလးေတြ ေပး မယ္မဟုတ္လား ဗင္းဆင့္”
ဗင္းဆင့္က ေျပာတယ္
ဗင္းဆင့္ကို ေျပာတယ္ …
(၉)ဗင္းဆင့္က သူ႔ေကာ္ဖီေရာင္ ေလးကို ဒီလိုအေၾကအလည္ညိႇႏႈိင္း တယ္ …
“ေကာင္းၿပီေလ ..၊ ငါ့မွာ ငါး ဖရန္႔ရွိတဲ့ေန႔က်၊ ငါ့နားရြက္ေတြ ျပန္ ေရြးမယ္၊ ေပးမယ္မဟုတ္လား … ရာခ်ယ္ ..”
ေစာဘရန္ၿငိမ္း
