မႏၲေလးတကၠ။သိုလ္ ျမန္မာစာ ဌာနသို႔ တင္သြင္းေသာ ပါရဂူ က်မ္းမ်ားကို စစ္ေဆးရန္ ျပင္ပစာစစ္ အျဖစ္ ႏွစ္စဥ္ဖိတ္ေခၚသည့္အတြက္ ကြၽန္ေတာ္သြားရသည္။ အျခားဆရာ ႀကီး၊ ဆရာမႀကီးမ်ားကိုလည္း ဖိတ္ သည္။ ကြၽန္ေတာ္မႏၲေလးတကၠသိုလ္ ကို စာစစ္သြားရင္း ဘာသာေဗဒႏွင့္ အတၳေဗဒေဆြးေႏြးပို႔ခ်ေပးရသည္။ ေဒါက္တာေအာင္ျမင့္ဦးလည္း စာ စစ္သြားရင္း လူမႈဘာသာေဗဒ ေဆြး ေႏြးပို႔ခ်ေပးရသည္။ လူငယ္ ဆရာ၊ ဆရာမမ်ား စိတ္ဝင္စားၾကပါသည္။ အရွိန္ရလာေသာအခါ စာအုပ္ျပဳစုဖို႔ အခ်ိန္တန္ၿပီဟု သေဘာရသည့္ အတြက္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ၂ ေယာက္ တိုင္ပင္ၿပီး ကြၽန္ေတာ္က အတÄေဗဒ နိဒါန္း အမည္ျဖင့္လည္းေကာင္း၊ ေဒါက္တာေအာင္ျမင့္ဦးက လူမႈ ဘာသာေဗဒမိတ္ဆက္ အမည္ျဖင့္ လည္းေကာင္း စာအုပ္ေရးၾကသည္။ စာအုပ္ျမန္ျမန္ၿပီးေအာင္ တစ္ေယာက္ ႏွင့္တစ္ေယာက္ အားေပးရင္း ႏိႈး ေဆာ္ရင္း စာအုပ္မ်ား ေရးၿပီးသြား သည္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဆရာတပည့္ ၂ ေယာက္ တိုင္ပင္ၿပီး စာအုပ္မ်ား အတြက္ ျမန္မာစာဌာနကေပးမည့္ စာမူခမ်ားကို မယူဘဲ ျမန္မာစာဌာန သုိ႔ ျပန္လွဴလိုက္ၾကပါသည္။ ေက်ာင္း သားမ်ားႏွင့္ ေလ့လာသူမ်ား ျမန္မာ လိုဖတ္ႏိုင္မည့္ စာအုပ္ ၂ အုပ္ကို တတ္စြမ္းသေလာက္ ျပဳစုေပးႏိုင္ သည့္အတြက္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ၂ ေယာက္စလံုး ဝမ္းသာၾကည္ႏူးရပါ သည္။ မႏၲေလးတကၠသိုလ္မွ ပါရဂူ တန္းမ်ားအတြက္လည္း အဆင္ေျပ သြားပါသည္။ အျခားတကၠသိုလ္မ်ား မွ မဟာဝိဇၨာတန္းမ်ားအတြက္လည္း ကိုင္သင္စရာစာအုပ္မ်ား ရသြားပါ သည္
ငိုရမလို၊ ရယ္ရမလို ျဖစ္ရပ္ ကေလးတစ္ခုကိုလည္း သတိရလာမိ သည္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ၂ ေယာက္၏ စာအုပ္ ၂ အုပ္ထြက္ၿပီး ၂ ပတ္ ေလာက္အၾကာတြင္ ဌာနကဆရာမ တစ္ေယာက္က စကားအထူးအဆန္း တစ္ခုေျပာသည္။ “ဆရာတို႔ေရးတဲ့ စာအုပ္၂အုပ္ကို ကြၽန္မအလြတ္က်က္ ၿပီးသြားၿပီ” တဲ့။ ထိုစာအုပ္ေတြ အလြတ္ရၿပီဆိုေတာ့ သူသင္ၾကားပို႔ ခ်ႏိုင္ၿပီဟု ဆိုလိုဟန္တူပါသည္။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ၂ ေယာက္မွာ ဘာမွျပန္မေျပာႏိုင္ဘဲ တစ္ေယာက္ မ်က္ႏွာ တစ္ေယာက္ၾကည့္ၿပီး ငိုရမ လို၊ ရယ္ရမလိုျဖစ္ရသည္။ ထိုဆရာမ မွာ ဘာသာစကားေလ့လာမႈ၊ အထူး သျဖင့္ ဘာသာေဗဒႏွင့္ မယဥ္ပါး ေၾကာင္း သူ႔စကားကပင္ သက္ေသျပ ေနပါသည္။ ေဘးကဆရာငယ္တစ္ ေယာက္က ‘အင္း ဒုကၡပါပဲ။ အလြတ္ ရတိုင္းသာ သေဘာေပါက္မယ္ဆို ရင္ေတာ့ ပိဋကတ္သံုးပံု အာဂံုေဆာင္ တဲ့ ပုဂၢိဳလ္အားလံုး ဘုရားျဖစ္ကုန္ ၾကၿပီေပါ့”ဟု မွတ္ခ်က္ခ်သည္ကို သတိရေနပါသည္။
ပါရဂူက်မ္းမ်ား ျပဳစုရာတြင္ မတတ္မျဖစ္တတ္ကြၽမ္းရမည့္ ပညာ ရပ္တစ္ခုမွာ သုေတသနနည္းပညာ (မန်နေမခ့ ာနအ့သိသူသါပ) ျဖစ္ သည္။ ဘာသာစကားျဖင့္ က်မ္းျပဳ သည္ျဖစ္ေစ၊ စာေပျဖင့္ က်မ္းျပဳသည္ ျဖစ္ေစ သုေတသနနည္းပညာကို အသံုးျပဳရမည္ျဖစ္သည္။ ထိုကာလ အထိ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ဌာနတြင္ အသံုး ျပဳေနေသာ စာအုပ္ကေလးတစ္အုပ္ ရွိပါသည္။ ၁၉၈ဝ ျပည့္ႏွစ္ ေက်ာ္ ကာလက ကြၽန္ေတာ္လက္ေထာက္ ကထိကဘဝတြင္ ျပဳစုခဲ့ေသာ မဟာ ဝိဇၨာက်မ္းျပဳလက္စြဲအမည္ရွိ စာအုပ္ ကေလးျဖစ္သည္။ မဟာဝိဇၨာက်မ္း မ်ား ျပဳစုရာတြင္ ထိုစာအုပ္ပါနည္း နာမ်ားႏွင့္အညီ ျပဳစုရန္ ဌာနက လမ္းၫႊန္ထားသည့္အတြက္ အစဥ္ အဆက္ လက္စြဲျပဳခဲ့ၾကသည္။ ယခု ပါရဂူက်မ္းမ်ား ေပၚေပါက္လာခ်ိန္ တြင္ ထိုစာအုပ္ကေလးမ်ားကို မြမ္းမံ ရန္ လိုအပ္လာသျဖင့္ ကြၽန္ေတာ္ မြမ္းမံၿပီး ၂ဝဝ၁ ခုႏွစ္တြင္ သုေတ သနလက္စြဲ အမည္ျဖင့္ ပံုႏွိပ္ထုတ္ေဝ လိုက္ပါသည္။
ေနာက္ေၾကာင္းျပန္ရလွ်င္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ မဟာဝိဇၨာက်မ္း ျပဳစဥ္ က ဌာနတြင္က်မ္းျပဳလက္စြဲ သတ္ သတ္မွတ္မွတ္ မရွိေသးပါ။ လက္ လွမ္းမီရာ သုေတသနလမ္းၫႊန္မ်ား ကို ဖတ္႐ႈေလ့လာၿပီး ထိုနည္းနာမ်ား ႏွင့္အညီ ျပဳစုခဲ့ရသည္။ ဆရာႀကီး ဦးစဝ္ထြန္းမွတ္ဝင္း ၏ သုေတသ နျပဳစုနည္းအမ်ိဳးမ်ိဳး စာအုပ္ကို ေလ့လာရသည္။ သုေတသနျပဳနည္း မ်ားကို သိခြင့္ရပါသည္။ သမိုင္း ပါေမာကၡဆရာႀကီး ေဒါက္တာသန္း ထြန္း၊ မႏၲေလး တကၠသိုလ္ပါေမာကၡ အျဖစ္ ေဆာင္ရြက္စဥ္ ျပဳစုထားေသာ သုေတသနထံုး စာတမ္းလည္းရွိ သည္။ ထိုစာတမ္းမွာ မူလက လက္ ႏွိပ္စက္႐ိုက္ၿပီး စာကူးစက္ျဖင့္ ႐ိုက္ ႏွိပ္ျဖန္႔ေဝထားေသာ စာတမ္းျဖစ္ သည္။ (ေနာင္အခါတြင္ ပံုႏွိပ္စာအုပ္ အျဖစ္ ထုတ္ေဝပါသည္။) အထူး သျဖင့္ ကြၽန္ေတာ္ ေလ့လာခြင့္ရေသာ လမ္းၫႊန္စာတမ္းမွာ ျမန္မာႏိုင္ငံ ပညာေရး သုေတသနဗ်ဴ႐ိုမွ ဒုတိယ ၫႊန္ၾကားေရးမွဴး ဦးစိုးမင္း (ယခု ျမန္မာစာအဖြဲ႕ဝင္ ဆရာႀကီး ဦးသန္း ဦး)က ဘီအီးဒီ ေက်ာင္းသားမ်ားကို ပို႔ခ်ေပးေသာ က်မ္းျပဳနည္းလမ္း ၫႊန္ျဖစ္သည္။ စာကူးစက္မူအျဖစ္ ေလ့လာရျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ထို စာတမ္းတြင္ က်မ္းမ်ားကို စာရင္းျပဳစု ရာ၌ စာေရးသူနာမည္၊ က်မ္း နာမည္၊ ခုႏွစ္၊ ထုတ္ေဝသူ၊ စ -ဆံုး စာမ်က္ႏွာ စသည္တို႔ကို မည္သို႔ စနစ္တက် ေရးမည္၊ နာမည္မ်ားမွ ဦး၊ ေဒၚ၊ ေဒါက္တာ၊ ဆရာစသည့္ ဝိေသသ စကားမ်ားကို နာမည္ ေနာက္သို႔ပို၍ နာမည္ကို အကၡရာစဥ္ ရမည္ စသည့္ နည္းနာမ်ားကို အေသးစိတ္ ျပထားသည့္အတြက္ မ်ားစြာဗဟုသုတ ရပါသည္။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔၏ က်မ္းမ်ားအပါအဝင္ ထိုစဥ္က မဟာဝိဇၨာက်မ္းမ်ားမွာ က်မ္းပံုစံ တညီတၫႊတ္တည္းမရွိ ေသးဘဲ စာရြက္မ်ားမွာ ဗ၄ အရြယ္၊ ကြာတိုအရြယ္ စသည္ျဖင့္ ကြဲျပားေန သည္။ က်မ္းမ်က္ႏွာဖံုးအေရာင္ ကလည္း အမ်ိဳးမ်ိဳးျဖစ္ေနသည္။ မ်က္ႏွာဖံုးမွာေရးသည့္ စာပံုစံကအစ စာမ်က္ႏွာတပ္ပံု၊ အခန္းစပံု၊ ေအာက္ေျခမွတ္စုတပ္ပံု၊ က်မ္းကိုး စာရင္းေပးပံုတုိ႔ အမ်ိဳးမ်ိဳးအဖံုဖံု ကြဲ ျပားေနသည့္အတြက္ မဟာဝိဇၨာက်မ္း မ်ား တစ္ပံုစံတည္း ျဖစ္ေစရန္ မဟာ ဝိဇၨာက်မ္းျပဳလက္စြဲ အမည္ျဖင့္ စာ တမ္းတစ္ေစာင္ ျပဳစုရန္ ပါေမာကၡ ဆရာမႀကီး ေဒၚစီစီဝင္း၏ တိုက္ တြန္းခ်က္အရ ကြၽန္ေတာ္က ျပဳစုၿပီး သင္ၾကားေရးအဖြဲ႕သို႔ တင္ျပသည္။ အဖြဲ႕က လက္ခံအတည္ျပဳၿပီး ထိုႏွစ္ ကစ၍ မဟာဝိဇၨာက်မ္းမ်ားကို က်မ္း ျပဳလက္စြဲႏွင့္အညီ တစ္ပံုစံတည္းျပဳစု ရန္ ဌာနကစီစဥ္ခဲ့သည္။ သို႔ျဖင့္ မဟာဝိဇၨာက်မ္းမ်ား အဖံုးအေရာင္ တူ၊ အရြယ္တူ၊ ပံုစံတူျဖစ္လာပါသည္။ ၂ဝဝ၁ ခုႏွစ္တြင္ မဟာဝိဇၨာ က်မ္းျပဳ လက္စြဲကို သုေတသနလက္စြဲအမည္ ျဖင့္ မြမ္းမံၿပီး ပံုႏွိပ္ျခင္းျဖစ္သည္။
ပါရဂူက်မ္းမ်ား တင္သြင္းသည့္ ကာလတြင္ လက္ႏွိပ္စက္ေခတ္ မဟုတ္ေတာ့ဘဲ ကြန္ပ်ဴတာစာစီသည့္ ေခတ္ေရာက္ေနၿပီျဖစ္သည္။ အင္တာ နက္မွ အေထာက္အထားမ်ား ကိုး ကားရသည္လည္း ရွိသည္။ ကိုးကား စရာ ေခတ္မီသုေတသနပံုစံမ်ား၊ စနစ္မ်ားလည္းေပၚထြက္ၿပီးျဖစ္ သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေဒါက္တာ ေအာင္ ျမင့္ဦးႏွင့္ တိုင္ပင္ၿပီး ‘သုေတသန အေျခခံ သုေတသနပံုစံ’ အမည္ျဖင့္ လမ္းၫႊန္စာတမ္းတစ္ခုကို ၂ ေယာက္ပူးတြဲျပဳစုၾကသည္။ ကြၽန္ေတာ္ က သုေတသနအေျခခံ အပိုင္း၊ ေဒါက္တာေအာင္ျမင့္ဦးက သုေတ သနပံုစံပိုင္းကို က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ ျပန္႔ ျပဳစုၿပီး ပါရဂူက်မ္းျပဳ သင္တန္း သားမ်ားကို ထိုလမ္းၫႊန္စာတမ္းႏွင့္ အညီ က်မ္းျပဳရန္ ျပ႒ာန္းေပးသည္။ ဌာနတြင္း သုေတသနစာတမ္းမ်ားမွ ဝိဇၨာ၊ သိပံၸပညာရွင္အဖြဲ႕တြင္ တင္ သြင္းသည့္ သုေတသနစာတမ္းမ်ား စသည္တုိ႔ကိုလည္း ထိုလမ္းၫႊန္ စာ တမ္းႏွင့္အညီ ျပဳစုၾကရန္ သတ္မွတ္ ထားပါသည္။
ျပႆနာတစ္ခု ႀကံဳရပါေသး သည္။ ေအာက္ေျခမွတ္စုႏွင့္ က်မ္း ကိုးစာရင္းတြင္ စာေရးသူနာမည္ကို ေရးသားရာ၌ ‘ေဒါက္တာသန္းထြန္း’ ဆိုလွ်င္ ‘သန္းထြန္း၊ ေဒါက္တာ’၊’ ေဒၚသန္းေဆြ’ဆိုလွ်င္ ‘သန္းေဆြ၊ ေဒၚ’၊ =ဦးလွထြန္း+ဆိုလွ်င္ ‘လွထြန္း၊ ဦး’ စသည္ျဖင့္ ဝိေသသနပုဒ္မ်ား ကိုခ်ိဳး၍ နာမည္ေနာက္သို႔ ပို႔ရသည့္ စနစ္အတိုင္း ေရးသားရသည္။ သုေတသနလုပ္ငန္းႏွင့္ မယဥ္ပါး ေသာ အသက္ႀကီးပိုင္း ဆရာ၊ ဆရာမအခ်ိဳ႕က ထိုသို႔ နာမည္ခ်ိဳး သည္ကို ‘လူႀကီးကို မ႐ိုေသရာက် သည္။ အဂါရဝျဖစ္သည္’ ဟုဆိုၿပီး သေဘာမက်ေၾကာင္း ေျပာၾကသည္။ ပညာရပ္ဆိုင္ရာ သုေတသနစာတမ္း မွန္သမွ် ထိုပံုစံအတိုင္း ေရးေနသည့္ အျပင္၊ စာၾကည့္တိုက္မ်ားတြင္ စာအုပ္ ကက္တေလာက္ျပဳစုရာ၌ ထို စနစ္အတိုင္း က်င့္သံုးေနသည္မွာ ၾကာပါၿပီ။ သုေတသနစာတမ္းမ်ားကို ကိုယ္တိုင္ ဟုတ္တိပတ္တိ ေရးဖူး ဟန္မတူေသာ ဆရာ၊ ဆရာမအခ်ိဳ႕က ထိုစနစ္ကို သေဘာမေပါက္ဘဲ ေျပာ ေနၾကျခင္းျဖစ္သည္။
အစည္းအေဝးတစ္ခုတြင္ သုေတသနလုပ္ထံုးလုပ္နည္းအရ မူလနာမည္မ်ား၏ ေရွ႕စာလံုးကို အကၡရာစဥ္ႏိုင္ေအာင္ ‘ဦး၊ ေဒၚ’ စသည့္ ဝိေသသနမ်ားကို ေနာက္သုိ႔ ပို႔ရျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း၊ မေလးစား၍ မဟုတ္ေၾကာင္း၊ ႏိုင္ငံတကာက်င့္သံုး သည့္စနစ္ျဖစ္ေၾကာင္း စသည္ျဖင့္ အက်ိဳးသင့္အေၾကာင္းသင့္ ရွင္းျပ သည္ကို နားမဝင္ေသာ ဆရာမတစ္ ေယာက္က ‘ဘယ္သူေတြလုပ္တဲ့စနစ္ ျဖစ္ျဖစ္၊ ဘုရားေဟာစကားမွမဟုတ္ တာ။ ျပင္လုိ႔ရရမွာေပါ့” ဟု ထင္ရာ ျမင္ရာ ဇြတ္ေျပာေနသည့္အတြက္ မဲခြဲဆံုးျဖတ္ရသည့္ အေျခအေနသို႔ ပင္ ေရာက္သြားပါသည္။ နာမည္ခ်ိဳး သည့္စနစ္အတိုင္းက်င့္သံုးရန္ အမ်ား သေဘာတူေသာ္လည္း ထိုဆရာမ က လက္မေလွ်ာ့ေသးဘဲ အေႏွာင့္ အယွက္၊ အဟန္႔အတားအမ်ိဳးမ်ိဳးလုပ္ ပါေသးသည္။ သုေတသန အေျခခံ သုေတသနပံုစံႏွင့္အညီ က်မ္းမ်ား ျပဳစုရန္ ဆံုးျဖတ္လိုက္ေတာ့မွ ျပႆနာၿပီးသြားပါေတာ့သည္။ သင္ ခန္းစာယူစရာမ်ားအျဖစ္ တင္ျပျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
ေမာင္ခင္မင္(ဓႏုျဖဴ)
