တစ္ေလာက အိမ္ေဟာင္းက ေနအိမ္သစ္အေျပာင္း၊ စာအုပ္ အေဟာင္းပံု ေမႊရင္း ထြက္လာလုိက္ တဲ့ ေရွးေဟာင္းေႏွာင္းျဖစ္ေတြ မနည္းဘူးဗ်။ စာတုိေပစေတြေပါ့။
အဲဒီ ‘အတိုပံု’ထဲက ေက်ာင္း တုန္းက ကြၽန္ေတာ္ကိုယ္တုိင္ေရး ကိုယ္တုိင္ပါဝင္ က,ျပခဲ့တဲ့ ျပဇာတ္ တိုကေလးတစ္ပုဒ္ ျပန္ေတြ႕ရတယ္။ အဲဒီတုန္းကေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ျပဇာတ္ ကို ‘ငါးမိနစ္ျပဇာတ္’အျဖစ္ တင္ျပခဲ့ တာကို မွတ္မိေနေသးတယ္။ ျပဇာတ္ ကေလးက တရားစီရင္ေရးကိုသေရာ္ တဲ့ ျပဇာတ္ကေလးပါ။
တကယ္ေတာ့ ဒီျပဇာတ္ကေလး ဟာ ကြၽန္ေတာ့္ကိုယ္ပိုင္အေတြး၊ ကိုယ္ပိုင္ဖန္တီးခ်က္ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ႏုိင္ငံျခားစာေရးဆရာတစ္ေယာက္ရဲ႕ သေရာ္စာေလးကို ကြၽန္ေတာ္က မွီခို ၿပီးေရးထားတာပါ။ အဲဒီတုန္းကေတာ့ မူရင္းစာေရးဆရာရဲ႕ နာမည္ကို ေလးေလးစားစားေဖာ္ျပၿပီးမွ ကြၽန္ ေတာ္ျပဇာတ္ကို တင္ဆက္ခဲ့တာပါ။
ဒါေပမဲ့ အခုက်ေတာ့ ကြၽန္ ေတာ့္ အသက္က ၇ဝ ေက်ာ္ၿပီဆို ေတာ့၊ အဲဒီမူရင္းစာေရးဆရာရဲ႕ နာ မည္ကို ကြၽန္ေတာ္မမွတ္မိေတာ့ဘူး။ ႐ုရွားစာေရးဆရာ ခ်က္ေကာ့ဗ္ ျဖစ္ တယ္လို႔လည္း ထင္ရဲ႕ဗ်။ ဒါကို ျပင္ ေပးမယ့္သူရွိရင္လည္းေကာင္းမွာပဲ လို႔ ကြၽန္ေတာ္ေတြးမိပါတယ္။ ျပင္ ေပးမယ့္လူကိုလည္း ကြၽန္ေတာ္ ေက်းဇူးတင္ေနမိမွာပါပဲ။
အဲ့ဒီျပဇာတ္နာမည္ကေတာ့ ခပ္မုိက္မုိက္ထဲကပါ။ ဒီလိုေပးထား တာ။ “မေဟာ္သဓာလက္သစ္ရဲ႕ ေခြး တရားစီရင္ခန္း”တဲ့ခင္ဗ်ာ။ (အခုမွ ကြၽန္ေတာ္အားနာလိုက္တာ၊ ဒါေပမဲ့ ဘယ္သူ႔အားနာမိမွန္းလည္း ကြၽန္ ေတာ္မသိေတာ့ပါဘူးေလ)။ ကိုင္း ..ကိုင္း ..ေခြးတရား’နာလုိက္ၾက ရေအာင္ …
မေဟာ္သဓာလက္သစ္ရဲ႕
ေခြးတရား စီရင္ခန္း
ေနာက္ခံ ။ ။ အတန္အသင့္ ခမ္းနားေသာ၊ ေရွးပုံစံႏွင့္ သူႀကီးတစ္ ဦး၏ အိမ္ပံုပန္းခ်ီကားႀကီးရွိရမည္။ စားပြဲတစ္လံုးႏွင့္ ကုလားထုိင္တစ္လံုး ရွိၿပီး၊ ထုိထုိင္ခံုေပၚတြင္ သူႀကီးမင္း ခပ္တည္တည္ထုိင္ေနေစ ..။ ရြာ သူရြာသားမ်ားက ခင္းထားေသာ ဖ်ာ ေပၚတြင္ ေနရာယူ။
မွတ္ခ်က္ ။ ။ အမႈတစ္ခုစစ္ ေဆးရန္ စီစဥ္ေနေၾကာင္းကို ေပၚ လြင္ေအာင္ လိုအပ္သည္မ်ားကို ၾကည့္၍ျပင္ဆင္ထားရန္။
ကားလိပ္ဖြင့္ ။ ။ ရြာသားမ်ား၊ ကုိယ္ထင္ရာ ကိုယ္ေျပာေနၾကေစ ..။ သူႀကီးမင္းက စားပဲြကို လက္ ျဖင့္ ဘုန္းခနဲ ပုတ္လုိက္မွ မီးကို ေရ နဲ႔ သတ္သလုိၿငိမ္သြားေစ …။
သူႀကီးမင္း ။ ။ “ေခြးကိုက္ခံရမႈ အတြက္ ေခြးကိုက္ခံရသူ ေရွ႕ကိုလာ ပါ။ ဘာေျပာခ်င္တုံး သိရေအာင္…၊
ရြာသားတစ္ဦး ။ ။ ေျခေထာက္ ေထာ့နင္းေထာ့နင္း ထ, လာ ..
‘ကြၽန္ …ကြၽန္ …ကြၽန္ ေတာ္မ်ဳိးႀကီး၊ ေခြးကိုက္ခံရလို႔ ေခြး ပိုင္ရွင္ထံက ေလ်ာ္ေၾကးရလိုပါတယ္ သူႀကီးမင္း ခင္ဗ်ာ’
သူႀကီးမင္း ။ ။ (စိတ္မေကာင္း ဟန္ျဖင့္၊ ေခြးကိုက္သည့္ ဒဏ္ရာ လွမ္းၾကည့္ ကြၽတ္ ..ကြၽတ္ .. ကြၽတ္ဟု ပါးစပ္က စုတ္္သပ္)
“အို ..ဟုတ္သားပါလား။
ဒဏ္ရာက မနည္းဘူး။ အေတာ္ ႀကီးပါလား၊
ေခြးေမြးထားတဲ့လူေတြမွာ .. တာဝန္ရွိတာေပါ့။ အဲဒီေခြး ဘယ္ သူ႔ေခြးလဲဆိုတာ သိၾကလား ..”
ရြာသားမ်ား ။ ။ (သိေတာ့ သိတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေျပာဖို႔ခက္တယ္ဆိုတဲ့ အိုင္ တင္မ်ဳိး လုပ္ထားၾကေစ၊ ၿပီးေတာ့ တစ္ဦးကို တစ္ဦး ‘မင္း ေျပာလိုက္’၊ ‘ငါ ေျပာလိုက္’ဆိုတဲ့ အမူအရာေတြနဲ႔ တစ္ဦးကိုတစ္ဦး ေမးထိုးေနၾကေစ.)
သူႀကီးမင္း ။ ။ “ကဲပါ .. ကဲပါ။ ေျပာသာ ေျပာၾကပါ။ မွန္ရာကို ေဖာ္ ထုတ္ၾကပါ။ က်ဳပ္ကလည္း တရား သျဖင့္ ျဖစ္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ေပး ရမွာေပါ့ ..”
ရြာသားတစ္ဦး (ထ,ေျပာ) ။ ။ “သူႀကီးမင္းခင္ဗ်ား။ အဲဒီေခြးက သာမန္ေခြးဝဲစားမဟုတ္ပါဘူး။ တစ္ ရြာလံုးက အေရးေပးထားရတဲ့ ၿမိဳ႕ ဝန္မင္းရဲ႕ ေခြးျဖစ္ေၾကာင္းပါ ခင္ဗ်။
သူႀကီးမင္း ။ ။ (ခ်က္ခ်င္း မ်က္ႏွာ အမူအရာျပင္၊ ေခြးကိုက္ခံရသူအား သူ႕ေရွ႕ေခၚ၊ ေခြးကိုက္ခံရသူ ရြာသား ကလည္း သူႀကီးမင္းေရွ႕ ေျခေထာက္ ေထာ့နင္းေထာ့နင္း ေလွ်ာက္လာ …)
“အင္း …မင္းကလည္း မင္း၊ ၿမိဳ႕ဝန္မင္းေခြး မ်က္စိေနာက္တာ လည္း မေျပာနဲ႔၊ ေျခေထာက္ကိုက ေထာ့နင္း ေထာ့နင္းနဲ႔ …”
(ကား လိပ္ ခ်)
ကိုၿငိမ္း (မႏၲေလး)
