ငါ က ေလတုိက္ရင္လြင့္ပါသြားတဲ့ ဖုန္မႈန္႔ေတြျဖစ္သြားမွာ။ မင္းက ေတာ့ ဆာဟာရ သဲကႏၲာရထဲက သဲ ပြင့္ေတြအျဖစ္ ေရာက္ရွိသြားႏုိင္တာ။ မင္းဆီကို လူသူအေရာက္အေပါက္ နည္းလို႔ မင္းဟာ ဆာဟာရသဲကႏၲာ ရထဲက သဲပြင့္ေတြထဲမွာ ေရာေႏွာ သြားလိမ့္မွာ။ ကႏၲာရခရီးသြားေတြ ဟာ ကုလားအုပ္ကိုစီးလို႔ ပူျပင္းတဲ့ သဲကႏၲာရကို ျဖတ္သန္းသြားၾက တယ္။ ခရီးသြားကုန္သည္တစ္ဦးဟာ ကုလားအုပ္ကုန္းႏွီးမွာ ခ်ိတ္ထားတဲ့ ေရဘူးကိုေမာ့လို႔ တစ္က်ဳိက္ေသာက္ ေလရဲ႕။ ဟိုးေဝးေဝးဆီမွာ စြန္ပလြံ ပင္၊ ပိရမစ္၊ ဗ်စ္ရည္အိုး မ်က္စိတဆံုး သဲပင္လယ္။ ဆာဟာရသဲကႏၲာရထဲ က သဲပြင့္ကေလးေတြကိုၾကည့္ၿပီး ဘယ္သူမွ မင္းကို မွတ္မိေတာ့မယ္ မဟုတ္ဘူး။ ငါကေတာ့ ေလတုိက္ရင္ လြင့္ပါသြားတဲ့ ဖုန္မႈန္႔ေတြေလ။ ေႏြ ဦးေန႔ရက္ေတြဆို ေလေပြဟာ လမ္း ေပၚမွာ ေလွ်ာက္သြားလို႔၊ ဖုန္မႈန္႔ေတြ ဟာ အရပ္မ်က္ႏွာအသီးသီးကို လြင့္ ေခ်ေပါ့။ ငါဟာ ေလထဲက ဖုန္မႈန္႔ မွ် သာ။ ေႏြဦးေန႔ရက္မ်ားရဲ႕ ေလေပြ ဟာ ဗာဒံပင္က နီက်င္က်င္သစ္ရြက္ ေတြကို ေၾကြက်ေစေပါ့။ ေၾကြက်သြား တဲ့သစ္ရြက္ေတြကို လြင့္ပါေစေပါ့။ လြင့္ပါသြားတဲ့သစ္ရြက္ေျခာက္ကို လူ ေတြ ေမ့ေလ်ာ့ေစေပါ့။ ကႏၲာရထဲက သဲမႈန္႔ေတြေပၚမွာ ျဖတ္သြားတဲ့ ကု လားအုပ္ေျခရာေအာက္မွာ မင္းရွိ ေကာင္းရွိႏုိင္တာ။ သဲပြင့္ေတြဟာ တစ္ခုနဲ႔တစ္ခု အတူတူပဲလား။ သဲပြင့္ ေတြဟာ တစ္ခုနဲ႔တစ္ခုမတူဘူးလား။ ေဟာဒီသဲပြင့္ကေလးက ဘာေၾကာင့္ ေနေရာင္ထဲမွာ တလက္လက္ျဖစ္ေန ရတာလဲ။ ငါကေတာ့ ေလတုိက္ရင္ လြင့္ပါတဲ့ဖုန္မႈန္႔ပါပဲ။ ေလၿငိမ္ေနတဲ့ အခါ ငါတို႔ဟာ ကိုယ့္အျဖစ္ကိုျပန္ သတိရမိၾက။ ႏွစ္ပရိေစၧဒေတြက ငါ တို႔ကို ဖုန္မႈန္႔ေတြအျဖစ္ ေျပာင္းလဲ ပစ္ခဲ့တာ။ ခုေတာ့ျဖင့္ ငါကေလတုိက္ ရင္ လြင့္ပါသြားတဲ့ ဖုန္မႈန္႔ေတြအျဖစ္ ေရာက္ရွိခဲ့ေပါ့။
ေလၿငိမ္တဲ့ ေႏြဦးေန႔လယ္ခင္း တစ္ခုပါပဲ။ ငါဟာ ေနရာအႏွံ႔ကို ေရာက္ရွိခဲ့တာ။ ဒီလိုနဲ႔ ပါးလ်ား ေပ်ာက္ကြယ္သြားရမွာ။ ဒီလိုနဲ႔ ေပ်ာက္ကြယ္ၿပီး ေလမႈန္တဲ့အခါ ငါ့ ကို တစ္ဖန္ျပန္ေတြ႕ရမွာ။ ကိုင္းတံ ထက္က ေၾ<ြကက်ၿပီး ေလထဲလြင့္ပါ သြားတဲ့ သစ္ရြက္ေျခာက္ရဲ႕ ကိုယ္ ထည္မွာ ငါခဏမွ်ကပ္ၿငိရွိေနခဲ့တာ။ တခ်ဳိ႕ရက္ေတြဆို ေႏြဦးေလ႐ူးက ဝုန္းခနဲေဆာင့္တုိက္လာရင္ ငါဟာ အေဝးကို လြင့္ပါသြားရသည္သာပင္။ ေျခာက္ေသြ႕တဲ့ေန႔ရက္တစ္ခုမွာ ငါ ဟာ လမ္းေပၚမွာ ရွိေနႏုိင္တာ။ ေန ေရာင္တဝင္းဝင္း၊ ျခစ္ျခစ္ေတာက္ ပူေလာင္လာတဲ့အခါ ငါဟာ ေျမသား ျပင္ထက္မွာ ရွိေနႏုိင္တာ။ တိတ္ ဆိတ္တဲ့ၿမိဳ႕ႀကီးတစ္ၿမိဳ႕ရဲ႕ ေျမသား ၾကမ္းျပင္မွာငါရွိေနႏုိင္တာ။ ခုေတာ့ ျဖင့္ ငါဟာစကၠဴေပၚက ဖုန္မႈန္႔က ေလးမွ်သာ။
ေနမ်ဳိး
