အေမကေျပာတယ္
‘ေခတ္ႀကီးက ဆန္းၾကယ္လိုက္တာ’တဲ့။
သူ႔(အေမ)မွာ အံ့ၾသႀကီးစြာနဲ႔ ဘုရားတလုိ႔
လူဟာ လူသားစားရင္လူစိတ္ေပ်ာက္ၿပီး
လူအသိေတြ မရွိႏိုင္ေတာ့ဘူးတဲ့
ေရွးလူႀကီးေတြရဲ႕ စကားေပါ့။
ေခတ္ကာလဟာ လိမ္ တူ လိမ္ ကြဲ
ျပႆနာေတြနဲ႔
ျပႆနာမရွိ ျပႆနာရွာေနတာေတြနဲ႔
အသစ္အဆန္းနဲ႔ အညစ္အႏြမ္းနဲ႔။
လမ္းေဘးေနတဲ့လူကို
လမ္းေဘးေနတဲ့လူက
လမ္းေဘးတြန္းခ်ၿပီး
တခစ္ခစ္ရီ (ရယ္)တယ္။
ငါတုိ႔က လူရႊင္ေတာ္ေတြလား။
လမ္းေဘးလႊင့္ပစ္ထားတဲ့
ေဆးလိပ္တိုေလာက္ေတာင္
နားလည္မႈ မရွိဘူးလား။
လမ္းေဘးေသေနတဲ့
အုတ္ခုံေလာက္ေတာင္
ကတိမတည္ဘူးလား။
လမ္းေဘးေခြအိပ္ေနတဲ့
ဆိုင္းဘုတ္ေလာက္ေတာင္
သစၥာမရွိဘူးလား။
လမ္းေဘး ေဆြမရွိ မ်ိဳးမရွိတဲ့
ေရအိုးစင္ေလာက္ေတာင္
ခ်စ္ျခင္းေမတၱာမရွိဘူးလား။
မတရားဥပေဒက
တရားဥပေဒကို မုဒိမ္းက်င့္တယ္
ေလ်ာ္ေၾကးေပးရတယ္
ဆက္ေၾကးေပးရတယ္
အခြန္ေဆာင္ရတယ္
အမႈျဖစ္တယ္၊ ရဲဖမ္းတယ္
ရဲဖမ္းေတာ့ ႐ံုးေရာက္တယ္။
သတင္းစာထဲေတြထဲမွာ ေဖြးလို႔
အင္ဂ်င္ပါဝါက်ေနတဲ့
အိပ္ေဇာေငြ႕ေတြလို
လူမႈကြန္ယက္ေပၚမွာ
ျခေကာင္ေတြလို ျမင္လုိ႔မွမေကာင္း၊
တခ်ိဳ႕က ဖုန္းေဘမရွိလို႔ မသိဘူး။
အမႈကိစၥက အပုပ္နံ႔ ထြက္လာတယ္
မေပၚဘူး။
အမႈကိစၥက အမႈန္႔ျဖစ္သြားတယ္
ဖမ္းဆုပ္လို႔မရေအာင္
ေလလဲလြင့္သြားတယ္။
အေမေရ ေခတ္ႀကီးက
ေရဆာလို႔ ေရေသာက္တာ
ေရသီး/မြန္းၿပီး ေသရတယ္တဲ့။
ထန္လမ္းေထြး
