သူ(မေန႔ကအတုိင္း)ညေန ၆ နာရီ ထိုးတာနဲ႔ အိမ္အေပၚထပ္ ထပ္ ခိုးကေလးေပၚတက္လာခဲ့တယ္။
ကာလကလည္း (မေန႔ကလို) ညေန ၆ နာရီက မနက္ ၅ နာရီအ ထိ ညမထြက္ရ (ညမထြက္ရ) အမိန္႔ ေအာက္မွာ ‘ျပား’ေနရတုန္း။ ဒီေန႔ ခ်ဲနံပါတ္အပိုင္ရတာေတာင္ ပါဝါ ခ်ိန္းသြားလို႔ စိတ္ညစ္ေနရတဲ့အထဲ ညမထြက္ရ ညက်မွလက ပါဝါခ်ိန္း ၿပီး၊ ထြက္ရမယ့္ရက္ မထြက္ဘဲ လုပ္ ေနတယ္။
ကိန္းေသ လထြက္ရက္
အနက္ပိန္း ..ဘယ္ေကာင္ခ်
ပါဝင္ခ်ိန္း ..ခံလိုက္ရတယ္။
ညမထြက္ရညေတြ ႐ုိး႐ုိးညေတြ ထက္ ပိုၿပီး ညဟာ ရွည္တတ္ေၾကာင္း အေတြ႕အႀကံဳေတြအရ သိခဲ့ၿပီမဟုတ္ လား။ အရင္ကဆို ဒီလုိညမ်ဳိးမွာ လ ထြက္ရင္ ထြက္သေလာက္ ကဗ်ာ ေရးေနၿပီ။ ေနာက္ဆံုးေျခသည္းခြံ၊ လက္သည္းခြံအရြယ္ေလာက္၊ လ က ေလးျဖစ္ေစဦး၊ ‘လ ေကြးေလးနဲ႔ အေငး ..’ေတြ ဘာေတြေရးတာပဲ။ ဒါ့အျပင္ ‘ေတာင္တန္းမည္းမည္းႀကီး ေတာင္ ေတာမီးရည္ေတြ စြန္းလို႔’ ဘာတုိ႔လည္း ပါတာေပါ့။ ဒါ့အျပင္ ႐ုိးျပတ္ေတြ မီး႐ႈိ႕တာျမင္ရင္ ‘ကန္ ေဟာင္းႀကီးထဲ မီးေတြ ဟည္းထလို႔ ေပါ့ အခ်စ္ရယ္ေတြ ဘာေတြနဲ႔အျပင္ ကန္ေဟာင္းႀကီးထဲက ႐ုိးျပတ္႐ႈိ႕မီး ေတြက ငါ့ရင္ကိုလာ တုပၾကတယ္ ..’ တို႔ ဘာတုိ႔လည္း ပါမွာေပါ့။ ေနာ့။
တကယ္ဆုိ သူဟာ ကဗ်ာဆရာ အျဖစ္နဲ႔ ညေတြမွာ ေတာက္စားခဲ့သူ ပါပဲ။ အခုေတာ့ ထပ္ခုိးေလးထဲ ၾကြက္ကုပ္ကုပ္လို႔၊ လူက ညမထြက္ရ ဆိုေတာ့ ညမထြက္ေပမယ့္၊ စိတ္က ေတာ့ ညထြက္တယ္။ ဘာျပဳလဲေပါ့။ စိတ္ဟာ ညထြက္႐ုံတင္မကဘူး …
နင္တစ္ေယာက္ကေတာ့
အေနာက္ဘက္အနားသတ္ မ်ဥ္းေပၚ …ဘာညာေတြ …
ၿမိဳ႕ႀကီးတစ္ၿမိဳ႕၊ အျခားခံရျခင္း အေပၚ …ငါေသမေလာက္ျဖစ္ …ဘာညာေတြ
နာမည္ေတြ တင္ထားတဲ့ ငါ့ ႏႈတ္ခမ္းေပၚက
နင့္ နာမည္ေတြ အႀကိမ္ႀကိမ္ ထ ပ်ံေနရဲ႕ ဘာညာေတြ ..
ဒါေပမဲ့ ၿမိဳ႕တစ္ေနရာမွာ နင့္ နာမည္ေလး ပ်က္က်သြားတာ
နင္ …သိရဲ႕လား … ဘာ ညာေတြ
‘ရင္ေတြဆိုတာကလည္း
ေျမြတစ္ေကာင္ ၾကပ္ၾကပ္ထုပ္ စည္းထားတဲ့
ပီနံအိတ္ရဲ႕ မ်က္ႏွာျပင္ေပါ့
အသက္ကေလး ရေနေတာ့ လည္း
ခပ္ေဟာင္းေဟာင္း သိကၡာ အိတ္ႀကီးထဲမွာ
အခ်စ္ဟာ ႀကိတ္နယ္ခံေနရ .. ဘာညာေတြ …
နင့္လို …ငတိမေလးရဲ႕တည္ ၿငိမ္ျပမႈ
ရင့္က်က္ျပမႈနဲ႔ သိကၡာရွိျပမႈ ေတြက
ငါ့ရင္ကို ဆြဲဖ်က္ေနသလို … ဘာညာေတြ ..
မေၾကညာတဲ့ သိကၡာၿပိဳင္ပြဲကို
မႀကိဳက္ဘဲ ဝင္ၿပိဳင္ေနရတဲ့ ဒီေကာင္ႀကီး …ဘာညာေတြ ..
႐ႈံးပါရေစေတာ့
႐ႈံးခြင့္သာ ျမန္ျမန္ေပးလိုက္ပါ ေတာ့
အ႐ႈံးေပးဖို႔ လ ေကြးေလး လမ္း ေပၚမွာ
ငါ …ငါ့ေစာင့္ ေစာင့္ေန တယ္
သက္တံေတြ မႈတ္ထုတ္ေနတဲ့
နင့္ …မႏၲေလးကို ေငးရင္း …ဘာညာေတြ
သီခ်င္းရြာႏွစ္ရြာ ဆက္ထားတဲ့ (နန္းေတာ္ေရွ႕နဲ႔ ေအာင္ပင္လယ္) ဆက္ထားတဲ့ လ ေကြးေလးလမ္းေပၚ မွာ လူဆိုတာေဝး၊ ပိုးစုန္းၾကဴးေတာင္ ထြက္ခြင့္ရရဲ႕လား မသိဘူး။
သူသည္ ဘာညာဘာညာေတြ ေတြးရင္း၊ ထပ္ခုိးေလးထဲမွာပဲ၊ မ်က္ ခြံေတြ ပင့္ရင္း မရင္း ေစာင့္ေနျခင္း အၾကည့္တစ္ဝက္ကို ဖ်က္သိမ္းခ်င္ လွပါၿပီ …။
ေစာဘရန္ၿငိမ္း
