သူသည္ ကလယ္ရီနက္သမားအဘိုးအိုျဖစ္သည္။ ကလယ္ရီ နက္ဆိုသည္မွာ ေလမႈတ္တူရိယာ တစ္ခုျဖစ္ကာ အနက္ေရာင္ေျ>ြမ သဖြယ္ရွိၿပီး ေလေပါက္မ်ားကို ဖြင့္ ပိတ္ေပးႏုိင္ေသာ ခလုတ္မ်ားပါရွိ သလုိ လွ်ာခင္ျဖင့္ ဂီတသံေပၚထြက္ ေအာင္ မႈတ္ႏုိင္ပါသည္။ ကလယ္ရီ နက္သမား အဘိုးအိုသည္ သူလူငယ္ ဘဝက နာမည္သိပ္မႀကီးေသာ ဆပ္ ကပ္အဖဲြ႕ တစ္ဖဲြ႕ထဲတြင္ လုိက္ပါခဲ့ သည္။ ထုိဆပ္ကပ္အဖဲြ႕တြင္ သူသည္ ခံုျမင့္ျမင့္ တစ္ခုေပၚ၌ ထုိင္ကာ ကလယ္ရီနက္ကို မႈတ္ျပရသည္။
ဆပ္ကပ္အဖဲြ႕မွာ သာမန္ျဖစ္ေသာ္ လည္း သူ၏ကလယ္ရီနက္မွ မႈတ္ သံမွာ ၫႊတ္ႏူးေပ်ာ့ေပ်ာင္း၍ ၿငိမ့္ ေညာင္းသာယာေသာ ဂီတသံသာျဖစ္ သည္ကို ဆပ္ကပ္အဖြဲ႕ ၾကည့္႐ႈရန္ လာသူမ်ား သတိျပဳမိၾကေပသည္။ ဆပ္ကပ္အဖြဲ႕မွ ျပကြက္မ်ားမွာ အထူးအဆန္းမ်ား သိပ္မပါေခ်။ ဆပ္ ကပ္အဖဲြ႕၏ ျပကြက္မ်ားမွာ လာ ေရာက္ၾကည့္႐ႈသူမ်ားပင္ မိမိတို႔ လည္း လုပ္ေဆာင္ႏုိင္သည္ဟု ထင္ မွတ္လာၾကေလ့ရွိသည္။ ေရႊပဲြလာ မ်ား သမ္းေဝလာၾကၿပီဆုိလွ်င္ ဆပ္ ကပ္တည္ေထာင္သူသည္ ကလယ္ရီ နက္သမားကို ခံုျမင့္ျမင့္ေပၚတက္ေစ ကာ ေတးသြားတစ္ခုကို မႈတ္၍ ေဖ်ာ္ ေျဖတင္ဆက္ေစေတာ့သည္။ ခံုျမင့္ ျမင့္ေပၚရွိ အနက္ေရာင္ကလယ္ရီ နက္မွ ဂီတသံထြက္ေပၚလာၿပီဆုိလွ်င္ ေရႊပဲြလာတုိ႔သည္ ထူးဆန္းေသာေတး သံကို နားဆင္ၾကရသလို ထင္မွတ္မိ ၾကေတာ့သည္။
ေစာေစာက ဆပ္ ကပ္အဖဲြ႕မွ အံ့ၾသဖြယ္မရွိေသာ ျပကြက္မ်ားကို ေမ့ေလ်ာ့သြားၾကကာ ကလယ္ရီနက္ဂီတသံ မွ်ဥ္းမွ်ဥ္းကို ေငးေမာၾကည့္႐ႈၾကေတာ့သည္။ ဆပ္ ကပ္အဖဲြ႕မွ အစီအစဥ္ေၾကညာသူ သည္ ယခုေဖ်ာ္ေျဖေနေသာ ေတး သြားမွာ မည္သည့္ေတးသြားျဖစ္ ေၾကာင္း ေျပာျပေနသည္။ ‘ေျမာက္ ပိုင္းဆီသို႔ ခရီးသြားျခင္း’ေတးသြား၊ ‘ျမစ္ႀကီး ဂဂၤါ’ေတးသြား၊ ‘ပိတုန္း ေကာင္ပ်ံဝဲျခင္း’ ေတးသြားတို႔မွာ ေရႊ ပဲြလာတို႔၏ ဘဝင္ႏွလံုးကို ေက်နပ္ ပီတိဖံုးေစေတာ့သည္။ ဂီတသံမ်ားထဲ တြင္ ျမင္းခြာသံမ်ား ၾကားမိရသလိုလုိ၊ ေရအလ်ဥ္ တိုးေဝွ႔စီးဆင္းသံမ်ား ပါလာသလိုလို၊ ပိတုန္းေကာင္ အေတာင္ပံ ေခတ္သည္ကို ေတြ႕ေနရ သလိုလို ခံစားလာရေစသည္ဟု ဆုိ ၾကပါသည္။ ကလယ္ရီနက္သမား သည္ နာမည္သိပ္မႀကီးေသာ ဆပ္ ကပ္အဖဲြ႕တြင္ လိုက္ပါလ်က္ တီးမႈတ္ ေဖ်ာ္ေျဖခဲ့သည္။
သူသည္ ရံဖန္ရံခါ ေျ>ြမမ်ား၊ ေမ်ာက္မ်ားႏွင့္လည္း တြဲဖက္ကာ ေဖ်ာ္ေျဖခဲ့ရသည္။ ဆပ္ ကပ္အဖဲြ႕က ေျ>ြမမ်ားမွာ အထူးအဆန္း ဘာမွ်သိပ္ လုပ္မျပႏုိင္ၾကေခ်။ သူ တို႔သည္ လူ၏ ခႏၶာကိုယ္ကို ရစ္ပတ္ လိမ္ကာ ၿပီးလွ်င္ ပျခဳပ္ထဲသို႔ ျပန္ လည္ဝင္ေရာက္ သြားၾကသည္သာ ပင္။ ဆပ္ကပ္အဖဲြ႕တြင္ စိတ္ဝင္စား စရာေကာင္းသည္ဟု ဆိုႏုိင္သည္ ကား ေမ်ာက္တို႔၏ ျပကြက္မ်ားျဖစ္ သည္။ ဆပ္ကပ္ပိုင္ရွင္သည္ ေမ်ာက္ မ်ားကို အမိန္႔နာခံတတ္ရန္ ေလ့က်င့္ ေပးထားႏုိင္ျခင္းမရွိေပ။
ေမ်ာက္မ်ား သည္ အခ်ိန္မေစ့မခ်င္း မိမိတို႔ ထင္ ရာျမင္ရာမ်ားကို ျပဳမူ လုပ္ေဆာင္ ၾကၿပီး ထုိအခ်ိန္သည္ ေရႊပဲြလာပရိ သတ္တို႔ စိတ္ဝင္စားျခင္းခံရေသာ အခ်ိန္လည္းျဖစ္ေပသည္။ အခ်ိန္ေစ့ သြားလွ်င္ ေမ်ာက္မ်ားအားလံုး စီတန္း ကာ ဇာတ္ခံုကို စက္ဝိုင္းပံုပတ္၍ ေလွာင္အိမ္အတြင္း အသီးသီး ျပန္ ဝင္သြားၾကၿပီဆုိလွ်င္ လက္ခုပ္သံမ်ား ကြင္းလံုးျပည့္ၾကားလာရေတာ့သည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ကလယ္ရီ နက္သမားသည္ ‘ေျမာက္ပိုင္းဆီသို႔ ခရီးသြားျခင္း’ ေတးသြားကို ထြက္ေပၚေစကာ ေဖ်ာ္ေျဖပါေတာ့သည္။ မွန္ပါသည္။ ယင္း ေၾကာင့္ပင္ ဆပ္ကပ္အဖဲြ႕သည္ နာမည္ သိပ္မႀကီးေသာ္လည္း ကျပေလရာတြင္ ႐ုံဝင္ေၾကး တူတူတန္တန္ ရရွိျခင္းျဖစ္ပါသည္။
ယခုမူ ကလယ္ရီနက္သမားသည္ အဘိုးအိုျဖစ္လာကာ အဘိုးအိုသည္ အိမ္ထဲမွ အိမ္ျပင္သို႔ သိပ္မထြက္ေတာ့ေပ။ ကလယ္ရီနက္သမား အဘိုးအိုသည္ ရံဖန္ရံခါ အရက္ကေလး ခပ္ေထြေထြရွိေသာ ညေနခင္းမ်ားတြင္ သူ၏ အနက္ေရာင္ ကလယ္ရီနက္ကိုထုတ္ယူကာ ဂီတသံထြက္ ေပၚလာေစေတာ့ သည္။ သူ၏ကလယ္ရီနက္မႈတ္သံမွာ ပီသၾကည္လင္ျခင္းမရွိ ေတာ့။
လမ္းေပၚမွ ျဖတ္သန္းသြားလာသူတို႔က ဘာသိဘာသာပင္။ သူတို႔သည္ ကလယ္ရီနက္သံကို အေရးတယူမရွိၾကေပ။ သို႔ရာ တြင္ အခ်ဳိ႕ေသာ သိမီလုိက္သူတို႔က အလြန္ခမ္းနားေသာ ‘ေျမာက္ပိုင္းဆီသို႔ ခရီးသြားျခင္း’ ေတးသြားျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာၾက သည္။ သို႔ရာတြင္ ထိုေတးသြားကို နားေထာင္ဖူးသူမွာ အနည္း ငယ္မွ်သာ။
ေနမ်ဳိး
