အဘိုးႀကီး ။ ။ က်ဳပ္ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းကို မေရာက္တာၾကာၿပီ မေရႊသင္ရဲ႕။
အမယ္ႀကီး ။ ။ က်ဳပ္လည္း အတူတူပေတာ္။ (ေျပာင္းဖူးဖက္ဖြာရင္းေျပာ)
အဘိုးႀကီး ။ ။ ဒီကေန႔ဘာေန႔လဲ။ က်ဳပ္တို႔ ဥပုသ္ေန႔က်ရင္ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသြားမွ ထင္ရဲ႕။ ေပးစမ္း က်ဳပ္တစ္ဖြာေလာက္ (အမယ္ႀကီး ေျပာင္းဖူးဖက္လိပ္ကိုယူ၍ ဖြာ)
အမယ္ႀကီး ။ ။ ဒီမယ္ကိုရင္၊ က်ဳပ္ေျပာမယ္၊ ေတာ္က ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေရာက္ရင္ ဇရပ္ထဲ ငုတ္တုတ္ႀကီး။ က်ဳပ္က ေက်ာင္းဝိုင္းထဲက အမိႈက္ သ႐ိုက္ေတြ တံျမက္တလင္းလွည္းရသယ္။ ၿပီး ေတာ့ ကိုရင္က ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းထဲ ဆြမ္းစားသံ ေခ်ာင္းေခါက္ရင္ ေခြးေတြ စုၿပံဳၿပီး အူၾကတာကို နားေထာင္ၿပီး ေခါင္းတညိတ္ညိတ္နဲ႔။ က်ဳပ္ ကေတာ့ ဆြမ္းက်န္ ကြမ္းက်န္ေတြ နယ္ဖတ္ၿပီး ေခြးေကြ်းရသယ္။
အဘိုးႀကီး ။ ။ ဟဲ့ မယ္သင္ရဲ႕ ညည္းဥစၥာ က ငါ့ကို ဘဝင္မက်ေနသာကလား၊ ေရာ့ေရာ့။ (ေျပာင္းဖူးဖက္ လိပ္ကို အမယ္ႀကီးအား ျပန္ေပး) သတၲဝါရယ္လို႔ ျဖစ္လာရင္ ဇာတိ၊ ဇရာ၊ ဗ်ာဓိ၊ မရဏက ဘယ္လြတ္လိမ့္မတုန္း၊ အိုနာေသေဘးက က်ဳပ္တို႔လည္း ႀကံဳရမွာ ဥစၥာ။
အမယ္ႀကီး ။ ။ (ေျပာင္းဖူးဖက္လိပ္ကို ရဲခနဲ ဖြာလိုက္ရင္း) အိုေတာ္ ကိုရင့္ႏွယ္ အဲဒီလိုေျပာေတာ့ က်ဳပ္လည္းသိတာပ။ ေတာ္က ဘာ့ေၾကာင့္ ေခြးအူ သံၾကားေတာ့ ေခါင္းတညိတ္ညိတ္ျဖစ္ရသာတံုုး။
အဘိုးႀကီး ။ ။ ဟဲ့မယ္သင္ – အဟိတ္တိရစၦာန္ မွန္ေပမယ့္ သူ႔သညာနဲ႔ သူရွိပံုကို သေဘာပါလို႔ က်ဳပ္က ေခါင္းညိတ္ရသာပဲ။
အမယ္ႀကီး ။ ။ ဒီမယ္ ကိုရင္ အဲသလိုဆိုတိုင္းသာ ေခါင္းညိတ္ေနရရင္ေတာ့ ေခါင္းဘယ္အားမွာတံုး (လက္ညႇိဳးျဖင့္မီးစကိုသတ္၍ ေျပာင္း ဖူးဖက္လိပ္ကို ဖြာေန)
အဘိုးႀကီး ။ ။ ကိုင္းကိုင္း – ေျပာင္းဖူးဖက္လိပ္ အသာခ်ၿပီး က်ဳပ္ ေျပာတာ နားေထာင္။ အခုလာမယ့္ လကြယ္ဥပုသ္ေန႔က်ရင္ က်ဳပ္ေတာ့ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းကို သြားရလိမ့္မယ္။ မေရႊသင္လိုက္မယ္ဆိုရင္ လိုက္ႏိုင္တယ္။ ေနခဲ့ခ်င္ရင္လည္း ေနခဲ့ႏိုင္တယ္။
အမယ္ႀကီး ။ ။ (ေျပာင္းဖူးဖက္ လိပ္ဖြာရင္း ေခါင္းတဆတ္ဆတ္ညိတ္ေန)
အဘိုးႀကီး ။ ။ (အမယ္ႀကီးကို ၾကည့္႐ႈရင္း ေခါင္းတဆတ္ဆတ္ညိတ္ေန)
ေနမ်ိဳး
