ကြ်န္မတို႔ အားလံုးဟာ အသက္ ဆက္ရပ္တည္ႏိုင္ဖို႔အတြက္ ေန႔စဥ္နဲ႔ အမွ် အစားအစာေတြကို စားသံုးရပါ တယ္။ အဲဒီလိုစားေသာက္ရတဲ့ အစားအစာေတြဟာ က်န္းမာေရး အတြက္ ဘယ္ေလာက္ထိ အေထာက္ အကူျပဳႏိုင္လဲ၊ အာဟာရဓာတ္ေတြနဲ႔ ေကာ ျပည့္စံုရဲ႕လား ထည့္သြင္းစဥ္း စားဖို႔ လိုပါတယ္။ မသန္႔ရွင္းတဲ့ အစားအစာေတြ စားေသာက္ရရင္ က်န္းမာေရးကိုပါ ထိခိုက္လာမွာ အမွန္ပါပဲ။
အစားအစာထုတ္လုပ္မႈမွာ လတ္ဆတ္မႈ၊ ဓာတုပစၥည္းအသံုးျပဳ မႈ ကင္းလြတ္မႈ၊ သန္႔ရွင္းမႈတို႔ဟာ အထူးပဲ အေရးႀကီးပါတယ္။ စူပါ မားကတ္ေတြမွာ အလြယ္တကူ ဝယ္ ယူရရွိႏိုင္တဲ့၊ ထုပ္ပိုးမႈလွပတဲ့ Ready Made (အရန္သင့္) အစား အစာေတြကို လူမ်ားစုက ဝယ္ယူ တတ္ၾကပါတယ္။ ေခါက္ဆြဲေခါက္ ထုပ္၊ ၾကာဆံေျခာက္ထုပ္၊ သစ္သီးယို ကေန ၾကက္အူေခ်ာင္း၊ ဝက္အူ ေခ်ာင္း၊ စည္သြတ္ဘူးေတြအထိပါဝင္ ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီပစၥည္းအမ်ားစု ဟာ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံကေန ဝင္ေရာက္ လာတာျဖစ္ပါတယ္။ တခ်ိဳ႕ေခါက္ ဆြဲေျခာက္ထုပ္၊ စည္သြတ္ဘူးတို႔က ေတာ့ ျပည္တြင္းမွာ ထုတ္လုပ္တာပါ။တူညီတဲ့အခ်က္ကေတာ့ တာရွည္ခံ ေအာင္ ထုတ္လုပ္ထားတဲ့ပစၥည္းေတြ မွာ “အာဟာရတန္ဖိုး”ရယ္လို႔ မည္ မည္ရရ မပါဝင္တာပါပဲ။
ဝယ္ယူသူေတြဟာ မ်ားေသာ အားျဖင့္ “တံဆိပ္”ကိုၾကည့္ၿပီး ဝယ္ယူ တာျဖစ္ၿပီး ပါဝင္ပစၥည္း၊ ထုတ္လုပ္ တဲ့ရက္စြဲနဲ႔ ကုန္ဆံုးမယ့္ရက္စြဲေတြကို ဂ႐ုစိုက္ၿပီး မၾကည့္ၾကပါဘူး။ မိဘ ေတြကလည္း ကိုယ့္ကေလးေတြ ဗိုက္ ဆာရင္ အာဟာရျပည့္ဝတဲ့ အစား အစာေကြ်းမယ့္အစား လြယ္လင့္တ ကူ ေခါက္ဆြဲေျခာက္ထုပ္ကို ျပဳတ္ ေကြ်းတာ ေတြ႕ရပါတယ္။ ေခါက္ဆြဲ ေျခာက္ထုပ္ကို ႏွစ္ရွည္လမ်ား စား ရင္ “ကင္ဆာေရာဂါ”အထိ ျဖစ္ပြားႏိုင္ လို႔ မစားတာအေကာင္းဆံုးပါပဲ။ ဘာ ျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ေခါက္ဆြဲေျခာက္ မွာ ဖေယာင္းေတြ သံုးစြဲထားလို႔ပါ။
ကြ်န္မတို႔အေနနဲ႔ ဟင္းသီးဟင္း ရြက္ေတြ ဝယ္ယူတဲ့အခါမွာလည္း ႀကီးထြားလြန္းတဲ့ အသီးအရြက္ေတြ၊ အျမင္လွေနတဲ့ အသီးအရြက္ေတြကို ေရွာင္ရွားသင့္ပါတယ္။ စိုက္ပ်ိဳးတဲ့ အခ်ိန္မွာ အသီးအရြက္ေတြ ထြား က်ိဳင္းေအာင္ ေဆးဖ်န္းတာေတြရွိ သလို ပိုးသတ္ေဆးေတြ၊ ဓာတ္ေျမ ဩဇာေတြရဲ႕ ဓာတ္ျြကင္းေတြ ရွိေန လို႔ပါ။ ပိုးသတ္ေဆးေတြဟာ တ႐ုတ္ ကေန အမ်ားဆံုးဝင္လာတာျဖစ္လို႔ ေတာင္သူေတြဟာ တ႐ုတ္လို ေရး ထားၿပီး ဘာေတြပါမွန္းမဖတ္တတ္ ၾကပါဘူး။ ေတာင္သူေတြကို ပိုးသတ္ ေဆးနဲ႔ ဓာတ္ေျမဩဇာေတြကို အတိုင္းအဆမွန္မွန္ သံုးစြဲႏိုင္ဖို႔ အစိုးရဘက္က ပညာေပးမႈေတြ ျပဳ လုပ္သင့္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကိုယ္ ဝယ္တဲ့ အသီးအရြက္မွာ ပိုးကိုက္ရာ ေလးပါေနရင္ ပိုးသတ္ေဆးသံုးစြဲမႈ နည္းပါးတယ္လို႔ ယူဆႏိုင္ပါတယ္။
မေၾကာ္မခ်က္မီမွာ ေဂၚဖီထုပ္၊ ႐ံုးပတီသီး၊ ပန္းမုန္လာေတြကို ဆား ရည္မွာ အနည္းဆံုး ၄၅ မိနစ္ထိ စိမ္ ထားသင့္ပါတယ္။ ဗမာလူမ်ိဳးေတြက ဒီအသီးအရြက္ေတြကို တို႔စရာအျဖစ္ အစိမ္းစားရတာ ႏွစ္သက္ၾကပါတယ္။ တို႔စရာအျဖစ္ စားခ်င္ရင္ေတာင္ ေရ ေႏြးေျဖာၿပီး စားတာက ပိုေကာင္းပါ တယ္။ ေနာက္တစ္ခု သတိျပဳစရာက ငါးပိရည္ျဖစ္ပါတယ္။ ဆိုးေဆးပါတဲ့၊ တာရွည္ခံေဆးပါဝင္တဲ့ ငါးပိကို စား သံုးမိရင္ အသည္းေရာင္အသားဝါ ေရာဂါျဖစ္ပြားႏိုင္ပါတယ္။ ငါးပိရည္ ထဲထည့္တဲ့ င႐ုတ္သီးမႈန္႔ရဲ႕ သန္႔ရွင္း လတ္ဆတ္မႈကိုလည္း မေမ့သင့္ပါ ဘူး။ မိုးရာသီမွာ သဘာဝအရကို င႐ုတ္သီးဟာ မိႈတက္တတ္ပါတယ္။ င႐ုတ္သီးမႈန္႔ထုတ္လုပ္တဲ့ လုပ္ငန္း စဥ္မွာ မသန္႔ရွင္းရင္ မိႈေတြ တက္ၿပီး အသည္းကင္ဆာျဖစ္ပြားႏိုင္တဲ့ “အာ ဖလာေတာက္ဆင္”မိႈေတြ ပါဝင္ႏိုင္ပါ တယ္။ ေဈးကြက္ထဲ ေရာင္းခ်ေနတဲ့ င႐ုတ္သီးမႈန္႔ ၄၀ ရာခိုင္ႏႈန္းမွာ ဆိုး ေဆးေတြပါေတြ႕ရတယ္ဆိုလို႔ အထူး သတိျပဳေရွာင္ရွားရမွာပါ။
အေျခခံလူတန္းစားေတြဟာ အစားအစာစားေသာက္ရာမွာ ေဈး သက္သာတာကို ဝယ္ယူစားသံုးမွာပါ ပဲ။ ဝိသမေလာဘသားေတြက ပဲေသြး နဲ႔ ပဲျပားမွာ လူေသေကာင္ေတြကို မပုပ္သိုးရာမွာသံုးတဲ့ “ေဖာ္မလင္”ကို သံုးပါတယ္။ FDA ကေန ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ က ေဈးေတြကို ေရွာင္တခင္ဝင္ ေရာက္စစ္ေဆးရာမွာ ေဖာ္မလင္ ပါဝင္တဲ့ ပဲေသြး၊ ပဲျပား အမ်ားအ ျပားေတြ႕ရွိရလို႔ ဒဏ္႐ိုက္အေရးယူ ခဲ့တာေတြရွိပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ ျဖစ္ သင့္တာက ပဲေသြးပဲျပားထုတ္လုပ္တဲ့ ပင္ရင္းစက္႐ံုကိုပါ သတိေပးမယ္၊ ဒဏ္႐ိုက္မယ္၊ ဆက္လက္လုပ္ေဆာင္ ေနရင္ ျပစ္ဒဏ္ခ်မွတ္ရမွာပဲျဖစ္ပါ တယ္။
လမ္းေဘးမွာ အလြယ္တကူ ေရာင္းခ်ေနတဲ့ အသုပ္ေတြဟာ သန္႔ရွင္းမႈအားနည္း႐ံုသာမက တြဲ ဖက္စားသံုးဖို႔ေပးတဲ့ အခ်ဥ္ရည္ဘူး ေတြ၊ င႐ုတ္ဆီဘူးေတြဟာ လတ္ ဆတ္မႈမရွိပါဘူး။ ဘယ္ႏွရက္ၾကာ ေနၿပီမွန္းမသိတဲ့ င႐ုတ္ဆီေတြကို စားသံုးမိရင္ ေနာက္ဆက္တြဲအေနနဲ႔ ဝမ္းပ်က္ဝမ္းေလွ်ာေရာဂါနဲ႔ အသည္း ေရာင္ အသားဝါေရာဂါေတြ ျဖစ္ပြား ႏိုင္လို႔ အထူးသတိျပဳသင့္ပါတယ္။ “ေဖာ္ဖလင္”ပါတဲ့ အစားအစာေတြရဲ႕ အႏၱရာယ္ကေတာ့ အာ႐ံုေၾကာစနစ္ အားနည္းတာ၊ မူးေဝတာ၊ ကိုယ္ဝန္ ေဆာင္မိခင္ေတြမွာ သားပ်က္သား ေလွ်ာတဲ့အထိ ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ အသားကင္ေတြ၊ ငါးကင္ေတြကို မီး ျပင္းျပင္းနဲ႔ ကင္ရာကေန ကင္ဆာ ျဖစ္ေစႏိုင္တဲ့ “ကာစီႏိုဂ်င္ျဒပ္ေပါင္း” ေတြ ထြက္ေပၚလာပါတယ္။ ဒါ ေၾကာင့္ က်က္ေအာင္ အေသအခ်ာ ခ်က္ျပဳတ္ထားတဲ့ အသား၊ ငါးဟင္း ေတြကလြဲလို႔ အကင္ေတြကို ေရွာင္ တာ အေကာင္းဆံုးပါပဲ။
အိမ္ရွင္မေတြ ခ်က္ျပဳတ္ရာမွာ “အခ်ိဳမႈန္႔”ကို လွ်ာအလိုလိုက္ၿပီး မသံုး သင့္ပါဘူး။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ အခ်ိဳမႈန္႔ရဲ႕ အႏၱရာယ္ကို သိျမင္လို႔ ထုတ္လုပ္တဲ့ ထိုင္းနဲ႔ ဂ်ပန္မွာေတာင္ မစားသံုးၾကပါဘူး။ အခ်ိဳမႈန္႔ကို ႏွစ္ ရွည္လမ်ား စြဲစြဲၿမဲၿမဲသံုးစြဲရင္ မ်က္ေစ့ အျမင္ မႈန္ဝါးမႈ၊ ေသြးတိုးေရာဂါ၊ ဇက္ေၾကာတက္ျခင္းကေန မွတ္ဥာဏ္ ဆံုး႐ံႈးမႈအထိ ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ပဲနီ ေလး၊ ပဲဝါေလးေတြမွာလည္း အဝတ္ အထည္ေဆးဆိုးရာမွာ အသံုးျပဳတဲ့ ဆိုးေဆးေတြကို အသံုးျပဳထားတာ ရွိ ပါတယ္။ ပဲအားလံုးမဟုတ္ေပမယ့္ ေဆးဆိုးထားတဲ့ပဲေတြ စားမိရင္ ဝမ္း ပ်က္ဝမ္းေလွ်ာတာကေန အစာအ ဆိပ္သင့္တဲ့အထိ ျဖစ္ပြားႏိုင္ပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ တခ်ိဳ႕ပဲအမ်ိဳးအစားေတြမွာ ပိုးသတ္ေဆးဓာတ္ျြကင္းေတြ ကပ္ၿငိ ေနပါတယ္။
အစားအစာေဘးကင္းစိတ္ခ်ရ ေရးဟာ တစ္မ်ိဳးသားလံုးနဲ႔ ဆိုင္တဲ့ ကိစၥျဖစ္လို႔ ေပါ့ေပါ့တန္တန္သေဘာ မထားေစခ်င္ပါဘူး။ ၂၀၁၃ ခုႏွစ္ ဩဂုတ္လထဲမွာ အမ်ိဳးသားအစား အေသာက္ဥပေဒကို ျပင္ဆင္တဲ့ ဥပ ေဒထြက္ေပၚလာခဲ့ၿပီး ပုဒ္မ (၂၂) မွာ စားသံုးသူကို ေဘးျဖစ္ေစတဲ့ အစားအေသာက္၊ အစားအေသာက္ ထပ္ျဖည့္ပစၥည္းကို သတ္မွတ္ခ်က္ ထက္ ပိုအသံုးျပဳထားတဲ့ အစား အေသာက္၊ ပုပ္သိုး၊ ပ်က္စီးေစတဲ့ ပစၥည္းပါရွိတဲ့ အစားအေသာက္စံမမီ အစားအေသာက္၊ လိုင္စင္ထုတ္ေပး ပိုင္ခြင့္ရွိတဲ့ သက္ဆိုင္ရာအစိုးရဌာန (ဒါမွမဟုတ္)အဖြဲ႕အစည္းက သတ္ မွတ္တဲ့အခ်က္အလက္ေတြ မပါရွိတဲ့ အစားအေသာက္ေတြကို ထုတ္လုပ္၊ ေရာင္းခ်မႈကို တားျမစ္ထားပါတယ္။ ပုဒ္မ (၂၈)မွာ ျပစ္မႈထင္ရွားရင္ ေထာင္ဒဏ္ ၃ ႏွစ္၊ သံုးသိန္းထက္ မပိုတဲ့ ေငြဒဏ္ (ဒါမွမဟုတ္) ဒဏ္ ႏွစ္ရပ္စလံုးခ်မွတ္ႏိုင္တယ္လို႔ ေဖာ္ျပ ထားပါတယ္။
ျပင္းထန္ထိေရာက္တဲ့ ျပစ္ဒဏ္ ေတြ မခ်မွတ္သေရြ႕ ျပည္သူေတြဟာ ေဘးမကင္းတဲ့ အစားအေသာက္ေတြ စားရင္း ေရာဂါေတြ ဝယ္ယူေနရဦး မွာပါ။ ဒါေၾကာင့္ ျပ႒ာန္းထားတဲ့ အတိုင္း ဥပေဒအသက္ဝင္ေအာင္ ႀကိဳးစားရင္း ဝိသမေလာဘသားေတြ ကို အေရးယူဖို႔ အစိုးရမွာ တာဝန္ရွိ ပါေၾကာင္း ေထာက္ျပေရးသားလိုက္ ရပါတယ္။ ။
ေသြး (စစ္ကိုင္း)
