၁၉၅၇ ခုႏွစ္ ဇန္နဝါရီလ ၁ဝ ရက္ေန႔မွာ မႏၲေလးၿမိဳ႕ကထုတ္ေဝတဲ့ လူထုသတင္းစာမွာ အလုပ္သင္အယ္ ဒီတာျဖင့္စတင္လုပ္ကိုင္ခဲ့ၿပီး ဂ်ာ နယ္၊ မဂၢဇင္း၊ သတင္းစာမ်ားမွာ အယ္ဒီတာ၊ တာဝန္ခံအယ္ဒီတာ၊ အယ္ဒီတာခ်ဳပ္၊ တာဝန္ယူလုပ္ကိုင္ ခဲ့သူ ဆရာေမာင္သစ္လြင္(လူထု)ကို အယ္ဒီတာဘဝျဖတ္သန္းျဖစ္ပုံမ်ား ႏွင့္အယ္ဒီတာပညာမ်ား ဆည္းပူးခဲ့ပုံ ကို ကြၽန္ေတာ္တို႔လို လူငယ္အယ္ဒီ တာေတြ သိရွိပညာရရွိေစဖို႔ ေမးခြန္း ေပါင္း ၂ဝ တိတိေမးျမန္းျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဆရာေမာင္သစ္လြင္လူ ထုဟာ က်န္းမာေရးမေကာင္းတာ ေၾကာင့္ ေမးခြန္း(၁)နဲ႔(၂ဝ)ကိုသာ ေျဖေပးႏိုင္ပါတယ္။ လူငယ္ အယ္ဒီ တာေတြ ပညာရေစဖို႔ ေနမေကာင္းတဲ့ ၾကားက ေသခ်ာေျဖေပးခဲ့တဲ့ ဆရာ့ရဲ႕ ေစတနာကို ေလးစားမိပါတယ္။
သို႔
ဆရာညိဳသစ္ငယ္ကြၽန္ေတာ့္က်န္းမာေရးအေျခ အေနေၾကာင့္ ေမးခြန္း ၁ နဲ႔ ေမးခြန္း ၂ဝ ကိုပဲ ေျဖေပးလိုက္ပါတယ္။ ခြင့္ ျပဳပါခင္ဗ်ား။
ေမး – ဆရာ မဂၤလာပါ။ ဆရာ႔ရဲ႕ အယ္ဒီတာဘဝျဖတ္သန္းျဖစ္ခဲ့ပံုမ်ား ကို ေျပာျပေပးပါဆရာ။ ဘယ္ခုႏွစ္က အယ္ဒီတာ စျဖစ္တာလဲ။ အယ္ဒီတာ ျဖစ္ေအာင္ ပညာဘယ္လုိသင္ယူခဲ့ရ လဲ။ အယ္ဒီတာ စျဖစ္တဲ့ခံစားခ်က္ မ်ားကို ေျပာျပေပးပါဆရာ။
ကြၽန္ေတာ္အသက္ ၁၈ ႏွစ္သား ၁၉၅၂ ခုႏွစ္မွာ ေသြးေသာက္မဂၢဇင္း က က်င္းပတဲ့ စာၫြန္႔ၿပိဳင္ပြဲကို ဝင္ ၿပိဳင္တဲ့အခါ ဒုတိယဆုရရွိခဲ့တယ္။ အဲ ဒါကြၽန္ေတာ့္စာေပဘဝအစပါပဲ။ ၁၉၅၅ ခုႏွစ္ေရာက္တဲ့အခါမွာေတာ့ ကြၽန္ေတာ္စာဆက္ေရးလို႔ ေသြးေသာက္ မဂၢဇင္းမွာပဲ စာၫြန္႔၊ ေဆာင္းပါးနဲ႔ ဝတÄဳတုိေတြ ေဖာ္ျပခံခဲ့ရပါတယ္။
၁၉၅၇ ခုႏွစ္ ဇန္နဝါရီလ ၁ဝ ရက္မွာေတာ့ မႏၲေလးၿမိဳ႕က ထုတ္ေဝ တဲ့ လူထုသတင္းစာမွာ အလုပ္သင္ အယ္ဒီတာ စလုပ္ရပါတယ္။ သတင္း စာပညာကို လူထုဦးလွ၊ လူထုေဒၚ အမာ၊ အယ္ဒီတာသူရ (ရွမ္းျပည္)နဲ႔ စာျပင္ဆရာႀကီး ဦးေလးဟန္တို႔က သင္ျပေပးပါတယ္။ သတင္းစာပညာ အရပ္ရပ္သင္ယူၿပီးမွ အယ္ဒီတာစားပြဲ ထုိင္ၿပီး အယ္ဒီတာတာဝန္ထမ္း ေဆာင္လုပ္ကိုင္ရပါတယ္။
အထူးသျဖင့္ လူထုဦးလွရဲ႕ သြန္ သင္မႈက တစ္သက္စာ လုိက္နာက်င့္ သံုးရတာမို႔ တန္ဖိုးႀကီးလွပါတယ္။ ဦးေလးရဲ႕ သြန္သင္မႈက ယံုၾကည္ခ်က္ ခုိင္မာရမယ္။ ေစတနာမွန္ရမယ္။ ျပည္သူ႔ဘက္မွာ ရပ္ရမယ္ျဖစ္ပါ တယ္။ တစ္သက္လံုး သံုးေပေရာ့လို႔ ေပးလိုက္တဲ့ ရတနာကေတာ့ ဲသကမ-ညေူင်အငခ ႈိငေ သတင္းစာဆရာ အျမင္ရွိေစတာပါပဲ။ ၿပီးေတာ့ အေျခ အေနအခ်ိန္အခါအရ ေသနဂၤဗ်ဴဟာ နဲ႔ နည္းပရိယာယ္အေျပာင္းအလဲမ်ား လုပ္ၿပီးေရးသားဖို႔လည္း သြန္သင္ေပး လိုက္ပါတယ္။ သတင္းစာအယ္ဒီတာ တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ လုပ္ရတဲ့ အ လုပ္ေတြထဲမွာ ဘာသာျပန္အလုပ္က လည္း လုိအပ္တာမို႔ ေဒၚေဒၚလူထု ေဒၚအမာ နဖူးေတြ႕ဒူးေတြ႕ အလုပ္ လုပ္ေစၿပီး သင္ၾကားေပးပါတယ္။
ကြၽန္ေတာ္ အယ္ဒီတာဘဝျဖတ္ သန္းမႈကေတာ့ လူထုသတင္းစာမွာ အခက္အခဲအဖိအႏွိပ္အခ်ဳပ္အခ်ယ္ မ်ဳိးစံုရင္ဆုိင္ခဲ့ရၿပီး ၁၉၅၇ ခုႏွစ္ ကစလုိ႔ ပိတ္ေစဆုိတဲ့ ၁၉၆၇ ခုႏွစ္ ဇူလုိင္လ ၇ ရက္အထိ လုပ္ကိုင္ခဲ့ရပါ တယ္။
၁၉၈၈ ခုႏွစ္ အေရးအခင္းကာ လမွာ ရတနာပံုဂ်ာနယ္နဲ႔ အ႐ုဏ္သစ္ ဂ်ာနယ္အယ္ဒီတာခ်ဳပ္တာဝန္ထမ္းခဲ့ တယ္။
အဲဒီကာလက ထုတ္ေဝခဲ့ၾကတဲ့ သတင္းစဥ္၊ ဂ်ာနယ္ သတင္းစာမူရင္း ၃၂ ေစာင္ ကြၽန္ေတာ္သိမ္းထားတယ္။ ဒါေတြပဲ။ (ကြၽန္ေတာ္က ‘တုိက္ပြဲဝင္ သတင္းစာမ်ား’ထုတ္ခဲ့တယ္ေလ။)
၁။ ေဒါင္းျမန္မာ သတင္းစဥ္
၂။ အေရးေတာ္ပံု သတင္းစဥ္
၃။ ရွစ္ေလးလံုး သတင္းစာ
၄။ သံမဏိ သတင္းစာ
၅။ အိမ္ေတာ္ရာ သတင္းစာ
၆။ ျပည္သူ႔အာေဘာ္ အေရး ေတာ္ပံုသတင္းစာ
၇။ အာဇာနည္သတင္းလႊာ
၈။ ျပည္သူ႔ဟစ္တုိင္ သတင္းစာ ေစာင္
၉။ အ႐ုဏ္သစ္ဂ်ာနယ္
၁ဝ။ ဂဠဳန္နီသတင္းစဥ္
၁၁။ ခြပ္ေဒါင္းသတင္းစဥ္
၁၂။ ႏုိင္ငံသစ္သတင္းစာ
၁၃။ ျပည္သူ႔အားမာန္သတင္း လႊာ
၁၄။ ဗဟိန္းဂ်ာနယ္
၁၅။ တကၠသိုလ္သတင္းစဥ္
၁၆။ ေဒါင္းသဝဏ္ဂ်ာနယ္
၁၇။ ေရွ႕ေနသတင္းစဥ္
၁၈။The Call ခြန္းဆင့္သံ
၁၉။ ျပည္သူ႔ခံု႐ုံး ျဖစ္ရပ္မွန္ သတင္းမ်ား
၂ဝ။ သတင္းလႊာ
၂၁။ ဧရာဝတီသတင္း
၂၂။ ဒီမုိကေရစီသတင္းလႊာ
၂၃။ ႏုိင္ငံသစ္ သတင္းစာ
၂၄။ စြမ္းအား သတင္းစံု
၂၅။ ေခတ္ႀကိဳ သတင္းစာ
၂၆။ မုိးေသာက္ၾကယ္ သတင္း စဥ္
၂၇။ ေရွ႕ေနသတင္းစဥ္
၂၈။L D P အမရပူရသတင္းစဥ္
၂၉။ ျပည္သူ႔အတြက္ သတင္း လႊာ
၃ဝ။ ဂီတျပည္သူ႔ ဒီမုိကေရစီ
၃၁။ ခြပ္ေဒါင္းသစ္စာစဥ္
၃၂။ တကၠသိုလ္သတင္းလႊာ
၁၉၈၉-၉ဝ ခုႏွစ္မွာ ေရႊဝတ္ ရည္ မဂၢဇင္းတာဝန္ခံအယ္ဒီတာ အျဖစ္ ဆူးငွက္၊ စိုးဝင္းၿငိမ္း၊ ကိုၿငိမ္း (မႏၲေလး)တို႔နဲ႔အတူ လုပ္ခဲ့တယ္။
၂ဝ၁၅ ခုႏွစ္မွာေတာ့ တစ္ၿပိဳင္ နက္တည္း စာနယ္ဇင္းသံုးခုမွာ တာ ဝန္ယူခဲ့ပါတယ္။ တစ္ခုက မႏၲေလး စာမ်က္ႏွာအတုိင္ပင္ခံ၊ တစ္ခုက လူ႔ ေဘာင္သစ္ဂ်ာနယ္ နာယက၊ တစ္ခု က ဟူးေကာင္းလြင္ျပင္ဂ်ာနယ္အတုိင္ ပင္ခံတာဝန္ယူခဲ့ရပါတယ္။
အယ္ဒီတာဘဝ ျဖတ္သန္းမႈကို ျပန္ၾကည့္တဲ့အခါ လူထုသတင္းစာ အယ္ဒီတာဘဝမွာ အခက္အခဲေတြ ဘယ္ေလာက္ေတြ႕ေတြ႕ ႀကံ့ႀကံ့ခံတယ္။ အၿမဲတမ္းေက်နပ္အားရတယ္။ ေရႊ ဝတ္ရည္ မဂၢဇင္းအယ္ဒီတာလုပ္တဲ့ အခါလည္း အျဖတ္အေတာက္ အဆို႔ အပိတ္အတားအဆီးဘယ္ ေလာက္ခံ ရခံရ ကိုယ္သြားခ်င္တဲ့လမ္းျဖစ္ ေအာင္ လွမ္းခဲ့ရလို႔ လူငယ္ေတြနဲ႔ အတူ ရႊင္လန္းလုိ႔ပါပဲ။
လူ႔ေဘာင္သစ္က ကြၽန္ေတာ့္ဆီ လာၿပီး ေမတၱာရပ္ခံၾကတာကျဖင့္ အမွတ္တရပါပဲ။ တေပ်ာ္တပါး တ ဟားဟားနဲ႔ ခါးသီးတာေတြ လႊင့္ပစ္ ခဲ့တယ္။
ေမး – ဆရာ့စာေပျဖတ္သန္းမႈ တစ္ ေလွ်ာက္လံုးမွာ စံထားရတဲ့ အယ္ဒီ တာမ်ားနဲ႔ စာေပအႏုပညာ စံထား ရတဲ့ မဂၢဇင္းမ်ားအေၾကာင္းကိုလည္း ေျပာျပေပးပါ ဆရာ။ ဘာေၾကာင့္ စံ ထားရတယ္ဆိုတာလည္း ရွင္းျပေပး ေစလိုပါတယ္။
ဆရာတင့္တယ္
ဟုတ္ကဲ့၊ ကြၽန္ေတာ့္စာေပျဖတ္ သန္းမႈတစ္ေလွ်ာက္လံုးမွာ စံထား ရတဲ့ အယ္ဒီတာမ်ားနဲ႔ စာေပအႏု ပညာစံထားရတဲ့မဂၢဇင္းမ်ား သတင္း စာမ်ားရွိပါတယ္။
ဒုတိယကမၻာစစ္ႀကီး ၿပီးဆံုးသြား တဲ့အခါ ၁၉၄၆ ခုႏွစ္ေလာက္ကစၿပီး ျမန္မာျပည္မွာ စာေပမဂၢဇင္းတခ်ဳိ႕ ေပၚထြက္လာပါတယ္။ ႐ႈမဝ၊ ေသြး ေသာက္နဲ႔ စာေပမဂၢဇင္းငယ္ တစ္ ေစာင္ျဖစ္တဲ့ စာပေဒသာတုိ႔ဟာ ထင္ ရွားတဲ့ မဂၢဇင္းသံုးေစာင္အျဖစ္ ရပ္တည္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီမဂၢဇင္းသံုး ေစာင္ကေတာ့ ကြၽန္ေတာ္စံထားရတဲ့ မဂၢဇင္းအျဖစ္သတ္မွတ္ပါတယ္။ စံထားရတဲ့ မဂၢဇင္းျဖစ္မွေတာ့ အဲဒီ မဂၢဇင္းေတြရဲ႕ ပဲ့ကိုင္ရွင္ျဖစ္တဲ့ အယ္ ဒီတာမ်ားကလည္း စံထားရတဲ့ အယ္ ဒီတာပဲေပါ့။
ဒီအယ္ဒီတာေတြဟာ သူတို႔မွာ ရွိတဲ့ လုပ္ပိုင္ခြင့္ထဲကေနလုပ္သင့္ လုပ္ထုိက္တာကို လုပ္သြားခဲ့ၾကတာ ကျဖင့္ စံထားေလာက္ပါတယ္။ အ နည္းငယ္စီထုတ္ျပရပါေစ။ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္မွာ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းနဲ႔ ႏုိင္ င့ံေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ား လုပ္ႀကံခံရလို႔ က်ဆံုးသြားတဲ့အခါ၊ အယ္ဒီတာဆရာ တင့္တယ္က စာပေဒသာမဂၢဇင္းမွာ ထူးထူးျခားျခားဝမ္းနည္းမွတ္တမ္း တင္ခဲ့ပါတယ္။’ျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္ သမုိင္းေသြးစြန္းခဲ့ၿပီ+တဲ့။ တစ္ႏုိင္ငံ လံုး ယူက်ံဳးမရ အပူလံုးၾကြတဲ့အခ်ိန္မွာ သူ႔မဂၢဇင္းမွာ အေရာင္ေတြ တလြင္ လြင္ မျခယ္ခ်င္ဘူးတဲ့။
ဆရာစႏၵာ မဂၢဇင္းကိုင္တဲ့အခါ မွာလည္း သူ႔မဂၢဇင္းအတြက္ လုိအပ္ မယ္ယူဆတဲ့အခ်က္ကို စာေရးသူဆီ တင္ျပေတာင္းဆိုတတ္ပါတယ္။ က ေလာင္ေသးေလးကိုလည္း တေလး တစား ေရးသားတတ္တဲ့ ကေလာင္ ရင့္မႀကီးပါ။ ထုတ္ေဖာ္ျပလိုက္ပါ တယ္။
မူမတူ
မ်က္ႏွာဖံုး – ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ ဆန္းတို႔ က်ဆံုးခဲ့ရၿပီ။ ျမန္မာႏုိင္ငံ ေတာ္သမုိင္းတြင္လည္း ေသြးစြန္း ကြက္ႀကီးတစ္ခုထင္ခဲ့ၿပီ။ သို႔ေသာ္ လည္း ဝမ္းနည္းျခင္းသည္ ဇြဲေပၚ ထြက္ရာ အေျခခံျဖစ္ရမည္။ ႏုိင္ငံ ေတာ္သည္ လြတ္လပ္ေရးပန္းတုိင္ ႏွင့္ ကပ္၍ေနၿပီျဖစ္ရာ စည္းလံုးညီ ၫြတ္စြာခ်ီတက္ၾကဖုိ႔ပင္ က်န္ေတာ့ သည္။
ေရာင္စံု – ‘စာပေဒသာ’ ‘မူ’ ျဖစ္ေသာ အတြင္းဘေလာက္မ်ားကို ေရာင္စံု႐ုိက္ေသာ အဆင္အယင္ကို တမင္တကာပင္ျဖဳတ္ထားခဲ့သည္။ တစ္ႏုိင္ငံလံုး ယူက်ဳံးမရ ျဖစ္ေနခိုက္ တြင္ ေရာင္စံုတလြင္လြင္ႏွင့္ ေပ်ာ္ရႊင္ ၾကည္ႏူးဖြယ္အဆင္အယင္မ်ားကို မသံုးလိုခဲ့။
ေဆာင္းပါး – ရာသက္ပန္အသံုး ဝင္မည့္ ေဆာင္းပါးရွည္ႀကီးမ်ားကို သာ ေရြးခ်ယ္ထည့္သြင္းပါသည္။ ထို ေဆာင္းပါးရွည္ႀကီးမ်ား၏ တန္ဖုိးကို စာပေဒသာ ပရိသတ္တို႔ ဆံုးျဖတ္ၾက ရန္ပင္ ျဖစ္ပါသည္။
စာပေဒသာအဖြဲ႕
(စာပေဒသာမဂၢဇင္း ၁၉၄၇ ၾသဂုတ္လ
၂-၁၁-၇၃
ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္။
ညိဳသစ္ငယ္
ေလးျမတ္စြာ အစီရင္ခံပါသည္ ကိုသစ္လြင္ ခင္ဗ်ား။
