သူဆင္းရဲမေလးသည္ ေရသန္႔ စင္စြာေရခ်ဳိးၿပီးေခ်ၿပီ။ ေကာင္းမြန္ စြာေလွ်ာ္ဖြပ္ထားေသာ တစ္ပတ္ႏြမ္း အက်ႌကေလးကို ဝတ္ဆင္ထားသည္။ ခ်ည္သားအပါး ခပ္ေဟာင္းေဟာင္း အက်ႌကေလးျဖစ္သည္။ သူဆင္းရဲမ ကေလးသည္ အပြင့္႐ုိက္ပိတ္ထဘီ ေဟာင္းကေလးကို သန္႔ျပန္႔စြာေလွ်ာ္ ဖြပ္၍ ဝတ္ဆင္ထားသည္။ အထက္ ဆင္အနက္ေရာင္က ခါးကိုပတ္ လွ်က္။ သူဆင္းရဲမကေလး၏ ပါးျပင္ မွာ သီးေခါက္ကိုေသြး၍ လိမ္းက်ံ ထားေသာ ပါးကြက္ႏွစ္ခုေတြ႕ရသည္။ သူဆင္းရဲမကေလး၏ ဆံပင္မွာ နက္ ေမွာင္၍ ဘီးဆံပတ္ထံုးကာ ဝါးဘီး ကေလးစိုက္ထားသည္။ သူဆင္းရဲမ ကေလးသည္ တဲအိမ္ကေလးထဲမွာ ထမင္းတစ္အိုး တည္ၿပီးေခ်ၿပီ။ ဟင္း ရြက္ကိုလည္း ခ်က္ျပဳတ္ၿပီးေခ်ၿပီ။ သူဆင္းရဲမကေလးသည္ စကားဆုိရာ တြင္ သိမ္ေမြ႕သည္။ သူဆင္းရဲမက ေလးသည္ ေနထုိင္ရာတြင္ သန္႔ျပန္႔ သည္။ သူဆင္းရဲမကေလး၏ ႐ုပ္သြင္ မွာ ဂ႐ုဏာသက္စဖြယ္ပင္ျဖစ္သည္။ သို႔ရာတြင္ သူဆင္းရဲမကေလး၏ ႐ုိး ဂုဏ္က ပို၍ထင္းေနကာ ေလးစား ဖြယ္ရာေကာင္းေနသည္ကို ေတြ႕ရ သည္။ သူဆင္းရဲမေလး စကားဆိုေလ လွ်င္ ျဖဴေမြးညိီညာေသာ သြားမ်ား ကို ဖ်ပ္ကနဲေတြ႕ရသည္။ မုသားဟူ ၍ ငယ္ရြယ္စဥ္မွ စကာ ယေန႔အခ်ိန္ အထိ တစ္ခြန္းတေလမွ်ပင္ မဆုိဘူး ေသာသူဟု ထင္မွတ္ခ်င္ဖြယ္ရာပင္ ျဖစ္သည္။
သူဆင္းရဲမကေလးသည္ တဲ အိမ္ဝမွ ရြာလမ္းဘက္ဆီသို႔ ေမွ်ာ္၍ ၾကည့္လိုက္သည္။ ထုိအခ်ိန္တြင္ သူ ဆင္းရဲမကေလး၏ မ်က္ႏွာထက္၌ လက္ကနဲ “အေရာင္ထြက္သြားသလို ပင္။ သူဆင္းရဲမကေလးသည္ တဲ အိမ္ကေလးကို သန္႔ျပန္႔စြာလွဲက်င္း၍ ထား၏။ အဝတ္ကို ေလွ်ာ္ဖြပ္ျခင္း၊ တံမ်က္စည္းလွဲျခင္း၊ အိမ္တြင္းမႈ အလုပ္မ်ား ေဆာင္ရြက္ျခင္း၊ ဝတ္ႀကီး ဝတ္ငယ္ျပဳစုျခင္းတို႔သည္ သူဆင္းရဲ တို႔ တတ္ကြၽမ္းေသာ လုပ္ငန္းမ်ားပင္ ျဖစ္သည္။ သူဆင္းရဲမ ကေလးသည္ ေကာက္စိုက္ျခင္း၊ ေကာက္ရိတ္ျခင္း၊ ေျမပဲႏုတ္ ျခင္း၊ လက္ပံပြင့္ေကာက္ျခင္း စသည္တို႔ကို လုပ္ေဆာင္ေလ့ရွိ ၏။ သူဆင္းရဲမကေလးသည္ မိခင္အိုႀကီးႏွင့္အတူေနထုိင္၍ မိခင္ႀကီးကို ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ေနသူျဖစ္၏။ သူဆင္းရဲမကေလး သည္ အသက္အရြယ္ ပ်ဳိမ်စ္ႏုနယ္ေနဆဲမွာပင္ ရွိေသးသည္။ သူဆင္းရဲမကေလး၏ေနအိမ္မွာ ရြာလမ္းမ၏ ေနာက္ဘက္ နား ဆီ၌ရွိ၏။ သူဆင္းရဲမကေလး၏ တဲအိမ္ေဘးတြင္ တ႐ုတ္စကား ပင္ တစ္ပင္ေပါက္၏။ တ႐ုတ္စကားပင္အနီးတြင္ သြားတင္း ကုပ္ရွိ၏။ ႏြားတင္းကုပ္ထဲဝယ္ ျဖဴျဖဴဝဝႏြားမႀကီး တစ္ေကာင္ ရွိ၏။ ႏြားမႀကီးသည္ သူဆင္းရဲမကေလးကို ႏုိ႔ေပး၏။ သူဆင္း ရဲမကေလးသည္ လယ္ေတာစပ္သို႔သြားကာ ျမက္ရိတ္၍ ႏြားမ ႀကီးကို ေကြၽး၏။ ႏြားမႀကီးထံမွ ႏုိ႔ကိုညႇစ္ယူ၏။ ယခုဖိုခေနာက္ ေပၚ၌ အေပၚေရတင္းေနေသာ ႏြားႏုိ႔အိုးရွိ၏။ မီးက်ီးခဲေငြ႕ေငြ႕ က ေႏြး႐ုံမွ်ရွိ၏။ သူဆင္းရဲမကေလးသည္ တဲအိမ္ဝမွ ထြက္ကာ ရြာလမ္းမကို တစ္ခ်က္ၾကည့္ျပန္ေလသည္။ သည္ကေန႔ ၿမိဳ႕ က ဧည့္သည္တစ္ေယာက္ သူတို႔ဆီ ေရာက္လာမည္ဆုိပါကလား။
ေနမ်ဳိး
