စိုးၾကည္ၿဖဴ
ေက်ာင္းအုပ္ဆရာႀကီး ႐ံုးခန္း ဆိုတာ ေက်ာင္းသူ တစ္ေယာက္ ခဏခဏမသြားေကာင္း ဘူး ထင္ပါတယ္ရွင္။ အခုေတာ့ အေပါင္း အသင္း မေကာင္းလို႔ ခဏ ခဏ ေရာက္ရပါတယ္ စာဖတ္သူ။ ကြၽန္မက ေက်ာင္းသူလည္းမဟုတ္ ရေပါင္ပါ။ အသက္အရြယ္ကလည္း တစ္ဆယ္ ေျခာက္ခါေက်ာ္ေနပါၿပီ ရွင့္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မေျမးမေလးနဲ႔ အမ်ဳိးေတာ္မိတဲ့အတြက္ သူ႔ျပႆနာ ေျဖရွင္းဖုိ႔ မၾကာခဏဆိုသလို ႐ံုးခန္း ကို အလည္ေရာက္ရပါတယ္ စာဖတ္သူရွင္။ ဒီလိုသာ ႐ံုးခန္းကို သြားမယ့္သာ သြားရပါတယ္။ ေျမး ေခတ္က သူနဲ႔မဆိုင္သလိုရွင့္။ ဒီအေ ၾကာင္းလည္း တစ္ခြန္းမွ ထည့္ မေျပာဘူး။ ေနၿမဲ၊ စားၿမဲ၊ ေသာင္း က်န္းၿမဲပါပဲ။ ေက်ာင္းက တာဝန္ရွိ သူေတြ လွမ္းေျပာမွသာ သိရတဲ့ ဘဝပါရွင္။ ေက်ာင္းက ဘာကိစၥလွမ္း ေျပာေျပာ၊ ေျမးေခတ္နဲ႔ ဘာ အေၾကာင္းၾကားစာ လွမ္းေပးေပး ကြၽန္မနဲ႔ ဦးစီးမွဴးဆီဆို မေရာက္ဘူး ရွင့္။ မဆူမယ့္သူေရြးၿပီး ဥပမာ- သူ႔အေမ၊ သူ႔မယ္မယ္တို႔ကို လက္ သိပ္ထိုးၿပီး ေပးတတ္တယ္ေလ။ မယ္မယ္က သူ႔တူမေလးကို တုန္ေန ေအာင္ခ်စ္တာပါ။ ဒါေပမဲ့ အက်ဳိး သင့္အေၾကာင္းသင့္ ပံုတို ပတ္စေလး ေတြ ညအိပ္ရာဝင္ရင္ ေျပာၿပီး ဆံုးမ တတ္တယ္။ ေခတ္ ေမေမနဲ႔ကေတာ့ သားအမိႏွစ္ေယာက္ သူငယ္ခ်င္းလို ပါပဲ။ သားအမိႏွစ္ေယာက္ တအား ခ်စ္ၾကသလို တအားလည္း ရန္ျဖစ္၊ စိတ္ေကာက္ၾကတယ္။
တစ္ေန႔က ကားေပၚမွာ ေျမး ေခတ္က ကြၽန္မလက္ခံုက အေရျပား ေလးေတြကို ဆြဲၿပီးကစားေနတယ္။ ၿပီးေတာ့ ေဆာင္းတြင္း လည္းျဖစ္ ေတာ႔ အေရျပားေတြတြန္႔ေနတာ သတိထားမိသြားတယ္ ထင္ပါရဲ႕။ ေခတ္က ကြၽန္မကို ဒီလိုေမးပါ တယ္။
“ဘြားဘြားႀကီး”
“ေျပာ သမီး”
“ဘြားဘြားႀကီးလက္က ဒီလို ဘာျဖစ္လုိ႔ တြန္႔တာလဲ”
“အသက္ႀကီးလာလုိ႔ေပါ့ သမီး ရယ္”
“ေခတ္က မျဖစ္ဘူးေနာ္” သူ႔လက္က အေရျပားကိုဆြဲၾကည့္ရင္း ေမးတယ္။
“ေခတ္က ငယ္ေသးလုိ႔ေလ”
သူ႔လက္ အေရခြံေလးကို ဆြဲဆန္႔ေနရင္း ေျမးေခတ္ ဆတ္ခနဲ ေရွ႕ကထုိင္ေနတဲ့ သူ႔အေမကို လက္ ကိုင္ၾကည့္ရင္း ေမးတယ္။
“ေမေမ..ေမေမ့လက္ တြန္႔ ေနၿပီလားဟင္”
စိုးရိမ္တႀကီး သူ႔အေမလက္ ကေလး ကိုင္ၿပီး လွမ္းေမးရွာတယ္။
“မတြန္႔ေသးပါဘူး သမီးရယ္”
သူ႔အေမက ေအးေဆးပါပဲ။ သူ႔ အေမ လက္ကေလးဆြဲကိုင္ၾကည့္ ရင္း အေရျပားမတြန္႔တာျမင္မွ သက္ျပင္းခ်ရင္း ဒီလိုေျပာတယ္ရွင္။
“ေတာ္ပါေသးရဲ႕” ၾကည့္စမ္း သိတတ္လိုက္တာရွင္။ ေအာ..ကြၽန္မကိုက်ေတာ့ စိတ္မပူဘူးေပါ့ ေနာ္။ ေၾသာ္..က်ရာေနရာ ေနရတဲ့ အဘြားဘဝ၊ ခံစားရပါတယ္ေနာ့ စာဖတ္သူ။
“ဟယ္လို..”
“ဘယ္သူပါလဲကြယ္”
“ေခတ္သခင္ ေက်ာင္းကပါရွင္”
“ေဟာ..ဘာျပႆနာျဖစ္ျပန္ ၿပီလဲ ဆရာမေရ..”
“ေခတ္ေခတ္ရယ္ေလ အတန္း ထဲက ေက်ာင္းသားေလးတစ္ေယာက္ ကို ကုတ္ဆြဲလိုက္လုိ႔ပါ”
“ျမတ္စြာဘုရား”
“အဲဒါ ပါးမွာ နည္းနည္း နက္ သြားလို႔ပါ အဘြားေရ”
“အဲဒါမွ ဒုကၡ။ တစ္ဖက္ ကေလးမိဘေတြသိရင္ အားနာစရာ ကြယ္”
“သူတုိ႔ကလည္း သေဘာ ေကာင္းၾကပါတယ္ အဘြား။ ေနာက္ ထပ္ကုတ္မွာသာ စိုးရိမ္ေနၾကတာပါ”
“အဘြား ဘာလုပ္ေပးရမလဲ တီခ်ယ္”
“မနက္ျဖန္ ဆယ့္တစ္နာရီ ေလာက္ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီး႐ံုးခန္းထဲ လာေပးႏုိင္မလားရွင္”
“လာမယ္ေလ..လာရမွာေပါ့ ကြယ္”
“ေက်းဇူးပါရွင့္”
ေၾသာ္..ေခတ္သခင္၊ ငါ့ေျမး ငါးေျမြထိုးမေလး ေမႊသလားမေမး နဲ႔ေတာ့ စာဖတ္သူရွင္။ မနက္ျဖန္ ဘယ္လိုရင္ဆိုင္ရပါ့မလဲ။ ဟယ္ .. ေရာက္ရာေပါ့ေလ။ တစ္ဖက္ကေလး ကိုလည္း ေက်နပ္ေအာင္ ေခ်ာ့ရေပ မေပါ့ကြယ္။
‘ ‘ ‘
ေနာက္တစ္ေန႔ ေက်ာင္းအုပ္ ႀကီး ႐ံုးခန္းကို ကြၽန္မေရာက္သြားပါ တယ္။ ပိန္ပိန္ပါးပါး၊ မ်က္ႏွာတည္ တည္ ေနတတ္တဲ့ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီး က ေခတ္သခင္ေက်းဇူးေၾကာင့္ ႐ံုးခန္းကို မၾကာခဏေရာက္ရလုိ႔ မ်က္မွန္းတန္းမိေနပါၿပီ။ အသင့္ထိုင္ ေနၾကတဲ့ ဆရာမေလးႏွစ္ေယာက္ ကို သာ သိပ္မမွတ္မိခ်င္တာပါ။ တစ္ႏွစ္ တစ္ခါ သင္တဲ့ အတန္းပိုင္ဆရာမနဲ႔ အကူလက္ေထာက္ဆရာမေပါ့ရွင္။
“ဆရာေရ ေျမးေခတ္ဘာေတြ ျဖစ္ျပန္ၿပီလဲ ဆရာ”
“ဟုတ္ကဲ့.. ေခတ္သခင္က တျခားေက်ာင္းသားေလးကို ကုတ္ဆြဲ တာ အေတာ္ေလးနက္သြားေတာ့ သူ႔ မိဘက ေနာက္ထပ္ မကုတ္ေအာင္ လာေျပာပါတယ္။ သူတုိ႔ကလည္း သေဘာေကာင္းပါတယ္။ ေနာက္ တစ္ခါ ထပ္မျဖစ္ေစခ်င္တာေၾကာင့္ သာ မေန႔က
ေက်ာင္းမွာလာေျပာ သြားပါတယ္”
“ဟုတ္ကဲ့”
“ေခတ္က ေမးတယ္တဲ့။ အဲဒီ ကေလးကိုေလ”
“ဟုတ္ကဲ့”
“What is my mother name”
ဟိုဘက္ကေလးေတြကလည္း ေခတ္ရဲ႕အေမနာမည္ပဲ ေမးတယ္ ထင္ၾကတာပါ။ အမွန္က ေခတ္က စကားေျပာခ်င္ေဇာနဲ႔ Your နဲ႕ My ကို မွားေျပာလုိက္တာပါ။ ဟို ေက်ာင္းသားေလးကလည္း ေျမး ေခတ္ ေမေမနာမည္ကို မသိၾကဘူး။ သူတို႔သိတာက သမီးႀကီးနဲ႔ သမီး ငယ္နာမည္ပဲ သိၾကတာ။ ဒီေတာ့ သမီးႏွစ္ေယာက္နာမည္ကို ေအာ္ ေျပာလိုက္တာေပါ့။ ေခတ္က သူ႔ အမ်ဳိးေတြကို ေက်ာင္း မွာလာေျပာရ င္ ရွက္တတ္ေသးတာ။ အခုလည္း တစ္ဖက္ေက်ာင္းသားေလးကို စပ္စု ခ်င္ေဇာနဲ႔ စကားမွားေမးတာ လြဲ ေရာ။ ဒီေတာ့ ရွက္ရွက္နဲ႔ သူမွား မွန္း မသိဘဲ ဆြဲကုတ္တာပါ။ ေနာက္မွ မွားမွန္းသိေတာ့ လြန္သြားၿပီ။
ကြၽန္မသိသမွ်ကို ေက်ာင္းအုပ္ ႀကီးကို ရွင္းျပရပါတယ္။ မွားေမးၿပီး လြဲေတာ့ ကုတ္ၿပီးမွ သူမွားမွန္းျပန္သိ တဲ့ ေျမးမကို စိတ္တိုလိုက္ တာ။ တစ္ဖက္မိဘေတြကိုလည္း ခြင့္လႊတ္ ေပးဖို႔နဲ႔ ေနာက္ထပ္မျဖစ္ဖို႔ ကြၽန္မ မွာ အာမခံရပါေသးတယ္။ တစ္ဖက္ ကေလးရဲ႕ ဗလက လည္း ေခတ္ဗလ ရဲ႕ တစ္ဝက္ပဲရွိတာပါ။ ဘြားဘြား ကေတာ့ ေခတ္အတြက္ ႐ံုးခန္း ေရာက္ရတာ ႐ိုးဟိုးဟိုးေနပါၿပီ စာဖတ္သူရွင္။
သူက သူ႔အစ္ကို ေဟာက္စ္ပြဳိင့္ ရရင္လည္း အားက်တယ္။ သူ႔ ဘာသာသူကလည္း မရႏုိင္ရွာဘူး။ စာႀကဳိးစားရမွန္း မသိေသးတာေလ။ တစ္ရက္မွာ အိမ္ကလူေတြ ေခတ္ ေဟာက္စ္ပြဳိင့္ရတယ္ဆိုၿပီး ပြစိပြစိ ေျပာသံၾကားတယ္။ သူက လာမျပဘူး ရွင့္။ ခပ္တည္တည္နဲ႔ ေခ်ေနတာ ေလ။ ကြၽန္မၾကားေတာ့ မေနႏုိင္ဘူး။ ေျမးေခတ္ဆီ ေျပးေမးရတယ္။ ေျမးမက ခပ္တည္တည္ပဲ။ မ်က္ႏွာ တည္တည္နဲ႔ မေျဖခ်င္ေျဖခ်င္ အိုက္တင္နဲ႔ ေမးေငါ့ၿပီး လြယ္အိတ္ ကို ျပတယ္။
“အဲဒီထဲမွာ”
“အုိေက..အိုေက”
ၾကည့္လုိက္ေတာ့ ေမာင့္ ေက်ာင္းက စာရြက္မ်ဳိးမဟုတ္ဘဲ လက္ႏွစ္လံုးေလာက္ စာရြက္ေလး မွာ ‘Clever’ ဆိုတာကို အမွန္ျခစ္ ထား တယ္။ ေဟာက္စ္ပြဳိင့္ေတာ့ ေဟာက္စ္ပြဳိင့္ပါပဲ။ မွတ္ခ်က္က လိမၼာတယ္ဆိုပဲ။ ကြၽန္မလည္း မအီမလည္နဲ႔ သူ႔ကိုခ်ီးမြမ္းရတယ္။
“ငါ့ေျမးမေလး ေဟာက္စ္ပြဳိင့္ ေတာင္ ရၿပီေဟ့။ ကိုကိုႀကီးလိုပဲ ေနာ္။ ေနာက္တစ္ခါ စာႀကဳိးစား တယ္ ဆိုတဲ့ ေဟာက္စ္ပြဳိင့္ေလး လည္း လိုခ်င္တယ္သမီးရယ္ ေနာ္”
ဒီေတာ့မွ ေျမးေခတ္ေက်နပ္ သြားတာ။ လူေလးကသာ ဘာမွ မဟုတ္တာ။ မာနက ခပ္ႀကီးႀကီး။ ရယ္ခ်င္စရာရွင္။
‘ ‘ ‘
စြန္႔ပစ္ပစၥည္းေလးေတြ အသံုး ခ်တတ္ေအာင္၊ ပန္းခ်ီျခယ္တာ၊ ပန္းခ်ီဆြဲတာကို သမီးငယ္ကFacebook မွာ ေၾကာ္ျငာေတြ႕ေတာ့ ေမေမ အပ္ေပးပါတဲ့။ ဖင္ေပါ့တဲ့ အေမကလည္းFacebook က ကြၽန္မမိတ္ေဆြရဲ႕ သမီးေလးနဲ႔ Friend ျဖစ္ေနတာဆိုေတာ့ အျမန္ အပ္လုိက္ပါ တယ္။ ျမတ္ေသာေမာင္ သင္တန္းတက္ေတာ့ ေခတ္သခင္ ေလးလည္း ပါရတာေပါ့ေလ။
သင္တန္းေန႔က်ေတာ့ ကြၽန္မ လိုက္ပို႔တယ္။ အိမ္လည္းမေဝးေတာ့ အဆင္ေျပပါတယ္။ ကြၽန္မမိတ္ေဆြ ေလးကလည္း အခ်ိန္တိုအတြင္း မွာ Friend ျဖစ္ေပမယ့္ ခင္မင္ဖို႔ သိပ္ ေကာင္းတယ္။ ကြၽန္မလိုပဲ ဟာသ ဥာဏ္ရႊင္ေတာ့ ေပါင္းမိတယ္ေပါ့ ရွင္။ ဒါနဲ႔ပဲ ကေလးႏွစ္ေ ယာက္ကို သူတုိ႔ၿခံထဲထားခဲ့ၿပီး ျပန္လာခဲ့ပါ တယ္။ ေန႔ခင္း ႏွစ္နာရီခြဲမွ ျပန္ႀကဳိ ရမွာဆိုေတာ့ ေအးေဆးပဲ။ အိမ္မွာ တိတ္ဆိတ္လို႔ေလ။
ေန႔ခင္း ႏွစ္နာရီခြဲေတာ့ ကေလးႏွစ္ေယာက္ကို ကြၽန္မကိုယ္ တိုင္သြားႀကဳိပါတယ္။ သူတုိ႔ကို ၾကည့္ လိုက္တာနဲ႔ သိလုိက္ပါတယ္။ ကေလးေတြ တအားေပ်ာ္တယ္ ဆို တာကိုေလ။ ေရွ႕အက်ႌေတြေဆး မေပေအာင္ ဝတ္စံုေလးေတြဝတ္လုိ႔ ကေလးငါးေယာက္ေလာက္ ရွိတယ္။ လူေတာ့မစံုေသးဘူးတဲ့။ ေရာက္တာ နဲ႔ ကြၽန္မရဲ႕ တီခ်ယ္သူငယ္ခ်င္းက ရယ္ေမာစရာအျဖစ္ ေျပာျပပါတယ္။
“သမီးေရ..အန္တီ့ကေလး ေတြက တအားစပ္စုတယ္ေနာ္။ လိမၼာၾကရဲ႕လားကြယ္”
“လိမၼာပါတယ္ အန္တီ”
ဟုတ္မွဟုတ္ပါ့မလား ေျမးေတြ ေရ..။
“ျမတ္ေသာေမာင္ေလးက သမီး ခင္ပြန္းကိုေတြ႕ေတာ့ ေမး တယ္။ အေဖလားတဲ့”
ကဲ..စပ္စုေလးေတြ အသံ ၾကားရၿပီ။ ကြၽန္မေလ မ်က္ႏွာေတြ ပူလိုက္တာမွ အရမ္းပါပဲ။ သူငယ္ ခ်င္း တီခ်ယ္ေလးနဲ႔ သူ႔ခင္ပြန္းက အသက္ေတာ့ ကြာပံုရပါတယ္။ အေမရိကန္လူမ်ဳိးဆိုေတာ့ ျဖဴျဖဴ ေဖြးေဖြး ေထာင္ေထာင္ေမာင္းေမာင္း ႀကီးပါ။ျမန္မာျပည္မွာ
I nternational School တစ္ခုမွာ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီး ထင္ပါတယ္။ ေျမး ႏွစ္ေယာက္ကိုျမင္ ေတာ့ ခ်စ္လို႔ လာႏႈတ္ဆက္တာကို ဒီလိုေမး ခ်လိုက္တာေလ။ ဒါေတာင္ ေျမးေမာင္က ေခတ္ေလာက္ မစပ္စု ေသးပါဘူး။
“ေခတ္ကလည္း ေမးတယ္ အန္တီ”
“ဘုရား..ဘုရား..ဘာေမး လဲ သမီး”
“သမီးခင္ပြန္းကိုၾကည့္ၿပီး ေမး တယ္”
“ဘာ..ဘာတဲ့လဲသမီးရယ္။ ရင္တုန္လိုက္တာ”
“အေမရိကန္နဲ႔ ျမန္မာ ယူလုိ႔ ရလို႔လားတဲ့”
“ေအာင္မေလးေတာ့… သမီးေရ အားနာတယ္။ အားနာ လိုက္တာသမီးရယ္။ ဒီစပ္စုေလး ေတြအတြက္ အားနာလြန္းလို႔ပါ”
အားနာစကားသာ သူငယ္ခ်င္း တီခ်ယ္ကို တြင္တြင္ေျပာၿပီး ေျမး ႏွစ္ ေယာက္ကို ကားေပၚတင္ၿပီး ျပန္ လာရတယ္။ ကားေပၚမွာေတာ့ သူတုိ႔ ကိုဆူရတယ္။
“ေနာက္တစ္ပတ္ ဘြားဘြား ေစာင့္ၾကည့္မယ္ေနာ္။ ေနာက္တစ္ ပတ္ ဒီလိုပဲ စကားေတြမ်ား၊ စပ္စု ဦးမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ဘြားဘြား သင္ တန္းမလႊတ္ေတာ့ဘူး ၾကားလား”
“ဟုတ္ကဲ့”
ဘယ့္ႏွယ္ဟာေလးေတြမွန္း မသိပါဘူး စာဖတ္သူရွင္။
စိုးၾကည္ျဖဴ
