ပဲေစ့ေတြ ျပန္႔က်ဲေနတယ္။ တစ္ေစ့ခ်င္း ေကာက္ယူတယ္။ ေရတြက္တယ္။ တစ္ေစ့၊ ႏွစ္ေစ့၊ သံုးေစ့..။ ပဲေစ့ေလးေတြက ျဖဴျဖဴ။ အဘိုးလက္ ေခ်ာင္းေတြက ႐ႈံ႕တြတြ။ ေလးေစ့၊ ငါးေစ့၊ ေျခာက္ေစ့၊ ခုနစ္ေစ့။ ေကာက္ယူေရတြက္တဲ့ ပဲေစ့ေတြကို ခြက္ထဲထည့္တယ္။ ပဲေစ့ကို တစ္ခါ ေကာက္ရင္ တစ္ႀကိမ္ေရတြက္တယ္။ ရွစ္ေစ့၊ ကိုးေစ့၊ ဆယ္ေစ့။ ျပန္႔က်ဲ ေနတဲ့ ပဲေစ့ကေလးေတြက အဘိုးရဲ႕ လက္ေခ်ာင္းထဲကေန တစ္ဆင့္ ႏုိ႔ဆီခြက္ထဲ ေရာက္သြားၾကတယ္။ ဆက္လက္ေရတြက္ရဦးမယ္။ ဒီမွာ ပဲေစ့ေတြ။ ဆယ့္တစ္ေစ့၊ ဆယ့္ႏွစ္ေစ့၊ ဆယ့္သံုးေစ့။ ပဲေစ့ ဆယ့္သံုးေစ့တိတိ ေရတြက္ၿပီးၿပီ။ ႏုိ႔ဆီခြက္ထဲမွာ ပဲေစ့ဆယ့္သံုးေစ့ ေရာက္သြားၿပီ။ ပဲေစ့ေတြရွိေနတုန္းပဲ။ အဘိုး ဘာလုပ္ေနတာလဲ။ ေျမးငယ္က ေမး တယ္။ အဘိုးပဲေစ့ေတြ ေရတြက္ေန တာ။ အဘိုးမအားဘူး။ ပဲေစ့ကေလး တခ်ဳိ႕ေကာက္ယူတယ္။ ကိန္းဂဏန္း တစ္ခုကို ေရရြတ္တယ္။
ၿပီးေတာ့ ႏုိ႔ဆီခြက္ထဲကို ထည့္ တယ္။ ဆယ့္ေလးေစ့၊ ဆယ့္ငါးေစ့၊ ဆယ့္ေျခာက္ေစ့၊ ဆယ့္ခုနစ္ေစ့။ ေမေမ..ဒီမွာ ဘုိးဘိုး ပဲေစ့ေတြ ေရ တြက္ေနတယ္။ ေမ့- တိတ္တိတ္ ေနစမ္း လူကေလး။ အဘိုးဟာ ႏွာ ေခါင္းေပၚေလွ်ာက်လာတဲ့ မ်က္မွန္ ကို ျပန္ပင့္တင္ၿပီး ပဲေစ့ေတြကို ဆက္ ၿပီး ေရတြက္တယ္။ ဘိုးဘိုးကိုမေခၚ ေတာ့ဘူး။ ေအးပါကြာ။ သံုးဆယ့္ငါး ေစ့၊ သံုးဆယ့္ေျခာက္ေစ့၊ သံုးဆယ့္ ခုနစ္ေစ့။ ေနစမ္းပါဦး၊ ဒါက ပဲေစ့ ပဲလား။ အဘိုးက ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္။ ပဲေစ့လား၊ ေက်ာက္ခဲျဖဴျဖဴ ေလးလား။ အဘိုးလက္ထဲမွာ ကိုင္ ထားတယ္။ ေၾသာ္..ပဲေစ့ေလးပဲ။ တစ္ျခမ္းပဲ့ေန တာကိုး။ ဒါကို သူက ထည့္သြင္းေရတြက္တယ္။ ပဲေစ့ေတြ ဟာ သူ႔နံေဘးမွာ ႏုိ႔ဆီခြက္ထဲမွာ တစ္ခုခ်င္းေရာက္သြားတယ္။
အျပင္ဘက္မွာ ေဆာင္းေနျခည္က လင္းလုိ႔။ ပဲေစ့ေတြကို အဲဒီေန႔က အားလံုးကုန္ေအာင္ ေရတြက္ႏုိင္ ခဲ့တယ္။ စုစုေပါင္း အားလံုး ပဲေစ့ တစ္ေထာင့္ခုနစ္ရာ့ႏွစ္ဆယ့္ငါးေစ့။ သူဟာ ေက်နပ္သြားတယ္။ ဘိုးဘိုး ဟာ ေက်နပ္သြားတယ္။
ေဆာင္းေနျခည္က ျပတင္းမွန္ ကိုျဖတ္ၿပီး အထဲမွာ လင္းေနတယ္။ ေျမးကေလးက ဘယ္မွာေဆာ့ေန ပါလိမ့္။ ေနေရာင္ျခည္ထဲမွာ လွန္း ထားတဲ့ အက်ႌက ေရစက္ေတြ ေပါက္ ခနဲ၊ ေပါက္ခနဲ က်ေနတယ္။ သူဟာ ပဲေစ့ေတြထည့္ထားတဲ့ ႏုိ႔ဆီဘူးကို ယူ လိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ သြန္ခ်လိုက္ တယ္။ ငါေရတြက္တာ ဟုတ္ပါတယ္။ ကဲ.. ဒီတစ္ခါ ျပန္ေရတြက္မယ္။ ပဲေစ့တစ္ေစ့၊ ႏွစ္ေစ့၊ သံုးေစ့၊ ေလး ေစ့၊ ငါးေစ့..။
ေနမ်ဳိး
