ဇာတ္ခံုေပၚမွာျဖစ္သည္။ ေႏြ၊ မိုး၊ ေဆာင္း၊ ရာသီေတြ အလီလီေျပာင္းခဲ့ၿပီ။ ကားလိပ္ကို မတင္လိုက္ ေတာ့ ခပ္ဝဝလူႀကီးတစ္ဦးက ေသတၱာေပၚမွာ ထိုင္ကာ ယပ္ေတာင္ျဖင့္ တဖ်ပ္ဖ်ပ္ခပ္ေနသည္။ စြပ္က်ယ္ႏွင့္လူ တစ္ေယာက္က ဇာတ္ခံုေတာင္ဘက္မွ ဇာတ္ခံု ေျမာက္ ဘက္ထဲသို႔ ျဖတ္သန္းသြားသည္။ သူ႔လက္ထဲတြင္ ယပ္ ေတာင္ တဖ်ပ္ဖ်ပ္ခပ္လ်က္။ ေလတိုက္သျဖင့္ စကၠဴစုတ္ ေတြ လြင့္လာသည္။ ကားလိပ္ကို ျပန္ခ်လိုက္သည္။ ၿပီး ေနာက္ကားလိပ္ကို မတင္လိုက္သည္။ ဇာတ္ခံုေပၚမွာ လူတစ္ေယာက္က ထီးတစ္လက္ကိုဖြင့္ကာ ဇာတ္ခံု ေျမာက္ဘက္မွ ဇာတ္ခံုေတာင္ဘက္သို႔ တျဖည္းျဖည္း ေလွ်ာက္သြားသည္။
ေနာက္ထပ္ လူတစ္ေယာက္က မိုးကာအက်ႌကို ဝတ္ကာ ဇာတ္ခံုဟိုဘက္မွ သည္ဘက္ သို႔ တျဖည္းျဖည္း ေလွ်ာက္သြားသည္။ မိုးေရစက္တုိ႔ တဖြားဖြားက်ေနသည္။ ကားလိပ္ကို ျပန္ခ်လိုက္သည္။ ၿပီးေနာက္ ကားလိပ္ကို မတင္လိုက္သည္။ အသက္ႀကီး ႀကီး လူႀကီးတစ္ေယာက္က ေစာင္ၾကားႀကီးကိုၿခံဳကာ ဇာတ္ခံုေတာင္ဘက္မွ ေျမာက္ ဘက္သို႔ တေရြ႕ေရြ႕ျဖတ္သန္းသြားသည္။ လူတစ္ ေယာက္က အေႏြးထည္ႏွင့္ ေနာက္တစ္ေယာက္က ဆြယ္တာႏွင့္ ဇာတ္ခံုဟိုဘက္မွ သည္ဘက္သို႔ တေရြ႕ေရြ႕ ေလွ်ာက္သြားသည္။ လူတစ္ေယာက္က ေျပာင္းဖူးဖက္ ေဆးလိပ္ကို ရဲေနေအာင္ဖြာကာ ဇာတ္ခံုသည္ဘက္မွ ဟိုဘက္သို႔ ျဖတ္ေလွ်ာက္သြားသည္။ ေႏြမိုးေဆာင္းရာသီေတြ အလီလီေျပာင္းခဲ့ၿပီ။
ကြၽန္ေတာ္သည္ လြန္ခဲ့ေသာ ဆယ္စုႏွစ္ ၂ခု ေက်ာ္က သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကို သတိရလာမိသည္။ သူသည္ ဇာတ္အဖြဲ႕တစ္ဖြဲ႕ႏွင့္ လိုက္ပါသြားၿပီး ေႏြမိုး ေဆာင္း ရာသီေတြ အလီလီေျပာင္းသည့္ ျပကြက္မ်ားတြင္ ဇာတ္ခံုေပၚ၌ စြပ္က်ယ္ဝတ္ကာ ယပ္ေတာင္တဖ်ပ္ဖ်ပ္ ခပ္၍ လည္းေကာင္း၊ ေနာက္တစ္ခါ ထီးကိုဖြင့္ေဆာင္း ကာ ဇာတ္ခံုဝဲဘက္မွ ယာဘက္သို႔လည္းေကာင္း ထပ္၍ ေစာင္ႀကီးၿခံဳကာ ဇာတ္ခံုသည္ဘက္မွ ဟိုဘက္သို႔လည္း ေကာင္း ျဖတ္ေလွ်ာက္သ႐ုပ္ေဆာင္ရာတြင္ ပါဝင္ခဲ့သူ ျဖစ္သည္။ ေႏြမိုးေဆာင္းရာသီတြင္ အလီလီေျပာင္းခဲ့ၿပီ။ ဇာတ္ခံုေပၚတြင္ ဤျပကြက္သို႔ေရာက္ေလတိုင္း ကြၽန္ေတာ့္ သူငယ္ခ်င္းသည္ ပါဝင္သ႐ုပ္ေဆာင္ၿမဲျဖစ္ပါသည္။ ယခုမူ သူသ႐ုပ္ ေဆာင္ခဲ့သလိုပင္ျဖစ္သည္။ ႏွစ္ ကာလေတြ ၾကာျမင့္ကာ ရာသီေတြ အလီလီ ေျပာင္းခဲ့ၿပီ။ ကြၽန္ေတာ္သည္ ထိုသူငယ္ခ်င္းကို ေကာင္းစြာသတိရ မိသည္။ ယပ္ေတာင္ကို တဖ်ပ္ဖ်ပ္ခပ္ကာ ဇာတ္ခံုေပၚ လမ္းေလွ်ာက္ ေနပံု၊ ထီးကိုဖြင့္ေဆာင္းကာ ဇာတ္ခံုေပၚ သူျဖတ္သန္းခဲ့ပံု။ ေစာင္ႀကီးၿခံဳကာ ဇာတ္ခံုဟိုဘက္မွ သည္ဘက္ သူေရြ႕လ်ားသြားပံုတုိ႔ကို အမွတ္ထင္ထင္ ရွိေနဆဲပင္ျဖစ္သည္။ ကြၽန္ေတာ့္ သူငယ္ခ်င္းသည္ ဇာတ္သဘင္ဝါသ နာပါသူျဖစ္ၿပီး ကြၽန္ေတာ္က သဘင္ သည္တစ္ေယာက္၏ သားျဖစ္ပါသည္။ ရာသီေတြ အလီလီေျပာင္းခဲ့ၿပီ။ ကြၽန္ေတာ္သည္ ထိုသူငယ္ခ်င္းကို ေကာင္းစြာသတိရမိသည္။ သူငယ္ခ်င္းကာတြန္း ေအာင္မိုးစံကို ဇာတ္ခံုေပၚမွာ ေစာင္ႀကီးၿခံဳ၍ ထြက္လာ သလို ကြၽန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းကို တစ္ေနရာရာရာမွာ ျမင္ ေတြ႕လိုက္မိသလိုပါပင္။ ရာသီေတြ အလီလီေျပာင္းခဲ့ၿပီ။ သတိရလ်က္။
ေနမ်ိဳး
