သမုိင္းအစကား သာသနာ သကၠရာဇ္ ၄ဝ၃ ႏွစ္တြင္ တေကာင္းမင္းဆက္ ၄ဝ ေျမာက္ သတုိးရာဇာမင္း(ဂဠဳန္ရ)မင္းျပဳ၏။ ထုိအခ်ိန္တြင္ ေတာဝက္ႀကီး တစ္ေကာင္သည္ တေကာင္းျပည္အား အႏၱရာယ္ျပဳလ်က္ရွိ၏။ သတုိးရာဇာ မင္းႀကီး သည္ အိမ္ေရွ႕စံ ညီေတာ္ေခပဒူတ မင္းသား အား ႏွိမ္ႏွင္းရာ ေတာဝက္ႀကီးသည္ အရွင္အား ရန္တုံ႔မႈမျပဳဝံ့ေတာ့သျဖင့္ ေမာရွမ္း ေဒသသုိ႔ ဝင္ေျပး ေသာေၾကာင့္ ၄င္းအရပ္အား ဝက္ဝံဟု ယခုတုိင္ေခၚတြင္လ်က္ရွိ၏။ ေခပဒူ တမင္ သားႏွင့္ အေပါင္းအပါတုိ႔ သည္ ေတာဝက္ ႀကီးေနာက္လုိက္ရင္း အဆိပ္ျပင္း ထန္ေသာ ေျမြတစ္ေကာင္ရဲမက္တစ္ဦးကုိ ကုိက္ခံရေလ၏။ မင္းသားလည္း ေျမြကုိက္ခံရေသာ ရဲမက္အား ကုသရန္ သမားေတာ္ရွာေဖြရင္း ‘မြန္ျမတ္ေသာ ေတာ’ (ယခုမုံေတာ) ေနရာသုိ႔ ေရာက္ရွိခဲ့၏။ မင္းသားလည္း ရေသ့အား ေျမြဆိပ္ေျပေစ ေသာေဆးဝါး မႏၱရားမ်ားျဖင့္ကုသေပး ရန္ေလွ်ာက္ထား၏။ ရေသ့ျမတ္မွ “ငါ့မွာ ေဆးဝါးအထူးမရွိ၊ ျမတ္စြာဘုရား၏ ဂုဏ္ေတာ္ ေက်းဇူး အထူးတန္ခုိးေတာ္ေၾကာင့္လည္း ေကာင္း၊ ငါ၏သီလ၊ ေမတၱာေဝေဒနာေၾကာင့္ လည္းေကာင္း၊ ငါထံသုိ႔ တရားနာလာၾက ကုန္ေသာ နတ္၊ နဂါးတုိ႔ ကူညီေစာင့္ေရွာက္ ျခင္းေၾကာင့္လည္းေကာင္း ဤအရံတြင္း ရွိႏြယ္၊ ျမက္၊ သစ္ပင္တုိ႔သည္ ေဆးဘက္ဝင္ သည္”ဟု ဆုိေလ၏။
ေခပဒူတမင္းသားလည္း သီလေဆာက္ တည္အဓိဌာန္ျပဳၿပီးေရႊကဲ့သုိ႔ နီဝါေရာင္ အဆင္းရွိေသာ ေျမမႈန္႔ႏွင့္ နဂါးပြက္အုိင္မွ ေရကုိခပ္ယူ၍ ေျမြကုိက္ဒဏ္ရာအား သုတ္လိမ္း ကုသေလ၏။ တခနအတြင္းပင္ ရဲမက္စစ္သည္ ၏ ဒဏ္ရာ အဆိပ္မွာ ေပ်ာက္ ကင္းေလ၏။ ျမတ္စြာဘုရားသခင္၏ တန္ဖုိး ေတာ္ေၾကာင့္ ႏြယ္၊ ျမက္၊ သစ္ပင္တုိ႔ပင္ ေဆးဘက္ဝင္ၿပီး အနာေရာဂါတုိ႔ကုိ ေပ်ာက္ကင္းေစ၏။ ဤကဲ့သုိ႔ မြန္ျမတ္ေသာ ဌာနျဖစ္သည့္ေတာကုိ (မြန္ေတာ) ဟုတြင္ေစသတည္းဟု ကမၸည္းတင္ ေလ၏။ ကာ လၾကာရွည္ေသာအခါ မြန္ေတာမွ မုံေတာျဖစ္ လာခဲ့သည္ဆုိေလ၏။
ေခပဒူတမင္းသားႏွင့္ ရေသ့သူေတာ္ ျမတ္တုိ႔သည္ခုနစ္ရက္ခုနစ္လီ သီလ ေဆာက္ တည္ တရားအားထုတ္ၾက၏။ နဂါး ပြက္အုိင္ ကုိလည္း ကန္ေဘာင္ဆင့္ၿပီး ရေသ့သူျမတ္၊ ဘုရားရဟႏၱာတုိ႔၏ ဓာတ္ေတာ္မ်ား၊ မင္းသား၏ လက္ဝတ္ရတနာမ်ား ဌာပနာၿပီး ေစတီ တစ္ဆူ တည္ထားခ့ဲ၏။ ေစတီအားလည္း နတ္၊ နဂါးတုိ႔ အေစာင့္အရန္အျဖစ္ သစၥာျပဳထားရွိ၏။ ထုိေစတီအားလည္း နဂါး႐ုံေစတီ အမည္ေခၚ တြင္ေစ၏။ ေခပဒူတမင္းသားလည္း နဂါးရမင္း ဟုထင္ရွားခဲ့ေလ၏။
ဆုေတာင္းျပည့္နဂါးရုံဘုရားအား တည္ ထားသည္မွာ သာသနာႏွစ္ ၄ဝ၁ ခု ေက်ာ္ ခန္႔ အခ်ိန္ကာလျဖစ္၏။ သာသနာ သကၠရာဇ္၁၅၈၈ ခုႏွစ္တြင္ပုဂံျပည့္ရွင္ အေနာ္ရထာမင္း၏ မိဖုရားေစာမြန္လွမွ ေမြအံဓာတ္ေတာ္ ဘုရား တစ္ဆူ လွဴဒါန္းခဲ့၏။ သာသနာသကၠရာဇ္ (၁၆၅၆) ခုႏွစ္ ပုဂံသကၠရာဇ္ ၄၇၃ ခုႏွစ္တြင္ အေလာင္းစည္ သူမင္း တုိင္းခန္းလွည့္လည္စဥ္ေဖာင္စႀက္ာဆုိက္ကပ္၍ ေဖာင္ေတာ္ဦးဘုရား တည္၏။ ထုိစဥ္မင္းတုိင္ပင္ ပညာရွိအမတ္ တစ္ဦး ေျမြကုိက္ခံရ၏။ ေဆးဆရာ ရွာေဖြရာ ထုိအရပ္ရွိ လူမ်ားမွာ အေနာက္ဘက္ မြန္ေတာ ရွိ ဆုေတာင္းျပည့္နဂါးရုံဘုရားတြင္ အဓိဌာန္ ျပဳ၍ ျမက္၊ သစ္ပင္၊ ေျမေစးတုိ႔ သုတ္လိမ္း ကာ ေပ်ာက္ကင္းႏုိင္ေၾကာင္း ေလွ်ာက္တင္ ၾက၏။ မင္းႀကီးလည္း ေလွ်ာက္ ထားသည့္ အတုိင္း ေဆာင္ရြက္ရာ အသက္ ခ်မ္းသာရ သည္ကုိ ျမင္ေလ၏။ အေလာင္း စည္သူ မင္းလည္း အံ့ၾသဝမ္းေျမာက္ၿပီး မူလ ေစတီေတာ္ကုိငုံ၍ ဥာဏ္ေတာ္ ၂၇ ေတာင္ရွိ ဘုရား ေစတီတည္ၿပီး တံတုိင္း၊ အရံအတား ႏွင့္တကြ တုိးခ်ဲ႕ျပဳျပင္ ခဲ့၏။
ႏွစ္ေပါင္းရွည္ၾကာသမုိင္းအစဥ္လာႀကီး ခဲ့ေသာ ဆုေတာင္းျပည့္ နဂါး႐ုံဘုရားသည္ ေဟာင္းႏြမ္းယုိယြင္းမႈမ်ားရွိလာသျဖင့္ ၁၂၈၂ ခုႏွစ္တြင္ မုံေတာရြာမွ ဦးေမာင္ေမာင္ ႏွင့္ ေဂါပကအဖြဲ႕တို႔မွ ဦးစီးၿပီးအေလာင္း စည္သူမင္းတည္ခဲ့ေသာေစတီအား ငုံ၍ ဓာတ္ေတာ္အစုံစုံကုိ စုေပါင္းဌာပနာၿပီး ဆုေတာင္းျပည့္နဂါးရုံဓာတ္ေပါင္းေစတီ အျဖစ္ ျပဳျပင္ တည္ထားခဲ့၏။ ယခုအခါ တြင္ အရန္ေစတီမ်ား၊ ကံမလုိ႔ထူးနဂါး ပြက္ လုိဏ္ဂူေတာ္၊ ေစာင္တန္းမ်ားျဖင့္ သာသနာ့ ဂုဏ္ေရာင္ ပုိမုိလင္းေျပာင္ လာခ့ဲေလ၏။
ႏုိင္ထြန္း(TGI)
