ကၽြန္မက ေႏြ၊ မိုး၊ ေဆာင္း ဥတုသံုးရာသီစလံုးကို ခ်စ္တတ္တဲ့သူပါ။ ေႏြရာသီမွာ ပူျပင္းခဲ့တုန္းကလည္း ပူလုိ႔သာပူ တယ္ေျပာမိတယ္။ ေႏြဥတုကို တစ္ ခ်က္မွ မၿငိဳျငင္မိပါဘူး စာဖတ္သူ။ ကမၻာ့နိယာမ သေဘာသဘာဝ အတိုင္း ျဖစ္တည္ေနတဲ့ ဥတုရာသီကို လူသားတစ္ဦး အေနနဲ႔ အျပစ္မတင္ ထိုက္ပါဘူး။ သူတုိ႔ရဲ႕ျဖစ္ေပၚေနတဲ့ သဘာဝ အသြင္သဏၭာန္အတိုင္း လူသားက လိုက္ေလ်ာညီေထြရွိ႐ံု ေနထိုင္ရပါမယ္ရွင္။ တစ္ခုပဲရွိပါ တယ္။ မိမိတို႔တည္မွီေနတဲ့ ဥတုရာ သီကို ဖ်က္ဆီးႏိုင္စြမ္းကလည္း လူ သားမွာပဲ တာဝန္ရွိပါတယ္။ တိရစၧာန္ေတြ၊ သစ္ပင္ေတြဆိုတာ အျပစ္ကင္းပါဘိသနဲ႔။ လူသားလို ဥာဏ္ရွိရွာၾကတာမဟုတ္ပါဘူးရွင္။ လူကသာ ကမၻာေလာကႀကီးကို ခ်စ္ရင္ခ်စ္တဲ့အေလ်ာက္၊ မုန္းရင္ မုန္းတဲ့အေလ်ာက္ ဖ်က္ဆီးႏုိင္ စြမ္းရွိၾကပါတယ္စာဖတ္သူ။
ေႏြဥတုဆိုတာကလည္း ကြၽန္မ တို႔ငယ္စဥ္ဘဝက အခုေခတ္ေလာက္ မပူပါဘူးရွင္။ သစ္ပင္ေတြလည္း ေပါမ်ားေနေသးလို႔လား မသိပါဘူး။ သစ္ရိပ္ဝါးရိပ္ေအာက္ေတြမွာ ေလတျဖဴးျဖဴးနဲ႔ ေအးျမခဲ့တာပါပဲ။ ေႏြရာသီကို ကြၽန္မခ်စ္တာက ပန္း ေတြမ်ိဳးစံုပြင့္တဲ့ ကာလမို႔ပါရွင္။ ႏွင္း ဆီပန္း၊ စံပယ္ပန္း၊ ဇီဇဝါပန္း၊ ပိေတာက္ပန္း၊ ငုဝါပန္း၊ ကံ့ေကာ္ပန္း၊ အစံုပြင့္ပါတယ္။ ေမႊးတဲ့ပန္းေတြက မေမႊးတဲ့ပန္းေတြထက္ ပိုမ်ားပါတယ္။ တစ္ခုသတိထားရမွာက ေအးတဲ့ တိုင္းျပည္ထက္ ေႏြးတဲ့တိုင္းျပည္မွာ ပြင့္တဲ့ပန္းေတြက ပိုၿပီးေမႊပ်ံ႕ပါတယ္ စာဖတ္သူ။ ပ်ားပိတုန္းေတြ လူးလာခတ္ေနသလို လိပ္ျပာေတြ တဝဲဝဲနဲ႔ ၾကားကပြင့္တဲ့ ပန္းကေလး ေတြကို တည္မွီၿပီး ပ်ားေကာင္ေလးဆီ က ပ်ားရည္ေတြကို လူတို႔ေသာက္ သံုးရပါေသးတယ္။ ပ်ားရည္ဆိုတာ ကလည္း ပ်ားကေလးေတြနားမွာ ပြင့္တဲ့ပန္းေတြအေပၚ တည္မွီၿပီး အရသာေတြ အေရာင္ေတြအမ်ိဳးမ်ိဳး ေျပာင္းလဲတတ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ခ်ိဳျမတဲ့ အရသာနဲ႔ ပံုစံအမ်ိဳးမ်ိဳး ေဆးဖက္ဝင္ႏိုင္စြမ္းရွိတဲ့ ပ်ားရည္က ေတာ့ သဘာဝကေပးတဲ့ လူသားေတြ အတြက္ လက္ေဆာင္တစ္မ်ိဳးပါပဲ။
ကြၽန္မတို႔တိုင္းျပည္ထဲက ပ်ား လဘို႔ေတြက ျမင္ဖူးသေလာက္ သိပ္ မႀကီးေပမယ့္ နယ္စြန္နယ္ဖ်ား ေတာနက္ႀကီးေတြထဲမွာေတာ့ လွည္း ဘီးေလာက္ရွိတဲ့ ပ်ားလဘို႔ႀကီးေတြ အမ်ားႀကီးရွိတယ္တဲ့။ ဒီလိုဧရာမ ပ်ားလဘို႔ႀကီးေတြကို မုဆိုးေတြအမ်ား ဆံုး ရွာေဖြေတြ႕ရွိၾကတာပါ။ ပ်ား ရည္ေတြၫွစ္လိုက္ရင္ ပံုးေတြနဲ႔ အမ်ားႀကီး ရၾကမွာပါ။ ေတာသတၱဝါ ဝက္ဝံေတြနဲ႔အၿပိဳင္ လူကလုၿပီး သံုးစြဲ ေနၾကတာပါပဲေလ။ ေဆးဖက္ဝင္တဲ့ ပ်ားရည္၊ ပန္းေပါင္းစံုရဲ႕ ဝတ္ရည္ ေတြကို ပ်ားေလးေတြက စုပ္ယူၿပီး ျဖစ္တည္လာတဲ့ ပ်ားရည္ကလည္း အသံုးတည့္လွပါတယ္။ က်န္းမာေရး အတြက္ ေဆးဝါးေဖာ္စပ္ရာမွာ သံုး သလို မုန္႔ေတြလုပ္တာလည္း ပ်ား ရည္ပါရင္ အရသာရွိသေပါ့ရွင္။ ပ်ား ရည္ရဲ႕ေစးကပ္တဲ့ စြမ္းအားေၾကာင့္ တာရွည္အထားခံတာလည္း လက္ ေတြ႕ေတြပါ။ ကမၻာမွာ ေက်ာ္ၾကား တဲ့ တခ်ိဳ႕ေသာ မံမီမ်ားဆိုရင္လည္း ပ်ားရည္နဲ႔စိမ္ထားတာ ႏွစ္ေပါင္း ေထာင္ခ်ီထားတာေတာင္ မပ်က္စီး ဘူးတဲ့ရွင္။ ဒီပ်ားရည္ေတြကို ေႏြဦး ရာသီမွာမွ ေဖာေဖာသီသီရၾကတယ္ လုိ႔ ထင္ပါတယ္ရွင္။
ေႏြရာသီမွာ ေျခာက္ေသြ႕တဲ့ အတြက္ ခရီးသြားလာရာမွာလည္း ေပါ့ပါးသြက္လက္ၾကပါတယ္။ ျမန္မာ ႏိုင္ငံမွာလည္း ေႏြရာသီဆိုရင္ ႐ံုး ပိတ္ရက္ေတြမ်ားေတာ့ ျပည္တြင္း ျပည္ပခရီးသြားၾကတာေပါ့ေနာ္ စာဖတ္သူ။ ကိုယ့္တိုင္းျပည္မွာက လည္း လွပသာယာတဲ့ ကမ္းေျခေတြ၊ ဘုရားပုထိုးေတြဆိုတာက ကမၻာ ေက်ာ္တာပါပဲရွင္။ အားလံုးလည္ ပတ္ၾကပါေလ။ ဒါမွအားမရရင္ လည္း ျပည္ပထြက္လည္ႏိုင္တာ ကြၽန္မခ်စ္တဲ့ ေႏြရာသီပါ စာဖတ္သူ။ ငယ္ဘဝကတည္းက ခုခ်ိန္ထိသႀကၤန္ ပြဲေတာ္ရဲ႕ အေငြ႕အသက္ကို မက္မက္ ေမာေမာခံစားတတ္တာလည္း ကြၽန္မပါပဲရွင္။ ကြၽန္မတင္လားဆို ေတာ့ တစ္ျပည္လံုးေပါ့ရွင္။ ျမန္မာ့ သႀကၤန္က ကမၻာ့လူဦးေရအားလံုး နီးပါးရဲ႕ အာ႐ံုကိုလည္း ဖမ္းစားႏိုင္ ပါတယ္။ ရွည္လ်ားက်ယ္ျပန္႔တဲ့ လမ္းမေတြေပၚက ေရစီးေၾကာင္းေတြ နဲ႔ ရႊဲရႊဲစိုေအာင္ပက္တဲ့ ေရပိုက္၊ ေရမႈန္ေတြၾကားမွာ လူေတြ လူေတြ ေပ်ာ္တာမ်ား တာဝတႎသာက သိၾကားမင္းေတာင္ ၾကားရေလာက္ပါ တယ္။ ျမန္မာ့ႏွစ္သစ္ကူးကလည္း သႀကၤန္အၿပီးမွာကပ္ရက္ က်င္းပတာ ဆိုေတာ့ အေပ်ာ္အပါးေတြနဲ႔ ျမတ္စြာ ဘုရားရဲ႕ တရားဓမၼေတြၾကားမွာ နံရံ ပါးပါးေလးပဲရွိပါတယ္။ ေလးငါးရက္ ေလာက္ အားရပါးရ ေရေတြၾကားမွာ ေဆာ့ကစားခဲ့တဲ့ ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြ ဟာ သႀကၤန္အၿပီး ေနာက္တစ္ေန႔ ႏွစ္ဆန္းမွာေတာ့ ျမင္ကြင္းတစ္မ်ိဳး ေျပာင္းသြားပါၿပီ။ မ်ားျပားလွတဲ့ ျမန္မာျပည္သူ-ျပည္သား၊ ကေလး၊ လူႀကီးမက်န္ ဘုရားေက်ာင္းကန္ေတြ ရဲ႕ ရင္ျပင္ေပၚမွာ ေကာင္းမႈကုသိုလ္ ေတြလုပ္ၿပီး ျမန္မာ့ႏွစ္သစ္ကူးကို ႀကိဳဆိုၾကျပန္ပါတယ္။ ဒါဟာ ကြၽန္မ ႏွစ္သက္တဲ့ ေႏြရာသီပါပဲ စာဖတ္သူ။
အခုအခ်ိန္မွာေတာ့ ကြၽန္မခ်စ္ တဲ့ မိုးတြင္းခ်ိန္ခါဟာ တစ္ရက္မွ မနားဘဲ တစ္လေလာက္နီးနီး မိုးေတြ၊ ေရေတြႀကီးေနခဲ့ပါတယ္။ အနိမ့္ပိုင္း ေဒသေတြမွာ ေရႀကီးေရလွ်ံျဖစ္ေပ မယ့္ မိုးတြင္းရဲ႕ သဘာဝစိမ္းစို လန္းဆန္းေနမႈကို ကြၽန္မသိပ္ခ်စ္ပါ တယ္။ ဘယ္သစ္ပင္ကို ၾကည့္ၾကည့္၊ အိမ္ေတြကို ၾကည့္ၾကည့္၊ ဖုန္မႈန္႔ေတြ မရွိေတာ့ဘူး။ သဘာဝတရားႀကီးက သန္႔ရွင္းေရးလုပ္ေပးလိုက္တာေလ။ ေႏြရာသီတုန္းက ငုပ္လွ်ိဳးေနခဲ့တဲ့ သစ္ပင္ႏြယ္ပင္ေလးေတြမ်ား အၫႊန္႔ တလူလူနဲ႔ မိုးေပၚမ်ာ မတ္မတ္ရပ္ တည္ႏိုင္ဖို႔ ႀကိဳးစားေနတာမ်ား လူငယ္ ေတြ အတုယူသင့္တယ္။ ၿမိဳ႕ေတြ၊ ရြာေတြ ေရႀကီးတယ္ဆိုတာ ကေတာ့ ေရႏႈတ္ေျမာင္းတည္ေဆာက္ မႈေတြနဲ႔ပဲ သက္ဆိုင္ပါတယ္။ ကြၽန္မ ၾကားဖူးသေလာက္ကေတာ့ ၿမိဳ႕တစ္ ၿမိဳ႕ တည္ေဆာက္မယ္ဆိုရင္ ၿမိဳ႕ ပတ္ပတ္လည္ကေန တစ္ဆင့္စီးဝင္ မယ့္ ေနရာအထိ ေရႏုတ္ေျမာင္း တည္ေဆာက္ေရးက႑က အေရး ႀကီးဆံုးပါပဲစာဖတ္သူ။ အေဆာက္ အအံုေတြထက္ေတာင္ အေရးႀကီးပါ ေသးတယ္။ အခုရန္ကုန္ၿမိဳ႕က ပတ္ ပတ္လည္ၿမိဳ႕ကြက္ေတြခ်ဲ႕တဲ့အခါ အစဥ္အဆက္ ပညာရွင္ေတြက ၿမိဳ႕ သာစြတ္ခ်ဲ႕ေနသလားမသိပါဘူး။ ေရေျမာင္းေတြက စနစ္တက်မရွိ၊ ၿမိဳ႕ သူၿမိဳ႕သားေတြ ပရမ္းပတာ၊ အမိႈက္ ပစ္နဲ႔ ေရေတြလံုေနတဲ့ ၿမိဳ႕ႀကီးျဖစ္ သြားတာပါပဲ။ ဒါလည္း ကြၽန္မခ်စ္တဲ့ မိုးရာသီက ျမင္ကြင္းေလးေပါ့ရွင္။ ေနာက္က်ရင္ စနစ္တက် ၿမိဳ႕ေတြ တည္ေဆာက္ႏိုင္ၾကပါေစလို႔ပဲ ဆု ေတာင္းပါတယ္။(ဤကားစကားခ်ပ္)
ကြၽန္မမိုးတြင္းကိုခ်စ္တာက ငယ္ဘဝကတည္းကပါ။ မိုးေတြသည္း ႀကီးမည္းႀကီးရြာလို႔ အိမ္ေခါင္မိုးေ ပၚကိုက်တဲ့ မိုးေရသံဟာ အင္မတန္ ခံစားလို႔ အရသာရွိပါတယ္။ အိမ္ခန္း ထဲမွာ ေႏြးေႏြးေထြးေထြး ေစာင္ၿခံဳ ၾကားမွာေကြးၿပီး သြပ္မိုးေပၚက်တဲ့ မိုးစက္သံေတြကို နားေထာင္ရင္း အိပ္ရတာ ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ပါပဲ စာဖတ္သူ။ မိုးရြာၿပီးစ ဖားမ်ိဳးစံုေအာ္ သံၾကားရင္ ပိုၿပီးလိုက္ဖက္တဲ့ အသံ ေတြပါပဲ။ ေမာင္ႏွမေတြမိုးရြာရင္ ေရထြက္ခ်ိဳးၾက၊ ေပ်ာ္ၾက၊ ေအာ္ၾက၊ ဟစ္ၾကနဲ႔ မိုးႀကိဳးပစ္သံ တစ္ေနရာက ၾကားရင္ေတာ့ အေမတို႔၊ အဘြားတို႔ ေရွ႕မွာ ဖင္ဘူးေတာင္းေလးေတြ ေထာင္ၿပီး ရွိခိုးေနၾကတာမ်ား ခုခိ်န္ မွာ လြမ္းမိေသးေတာ့တယ္။ ငယ္ဘဝ ေက်ာင္းတက္ေတာ့ ေက်ာင္းမွာ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူေတြအား လံုး ေကာက္စိုက္ၾကရတာလည္း အမွတ္တရပါပဲရွင္။ တစ္ေခၚ တစ္ေမွ်ာ္ လယ္ကြင္းေတြမွာ ေကာက္စိုက္သမေတြရဲ႕ သီခ်င္း သံေတြနဲ႔ ဆူညံေနၿပီး သာယာလွတဲ့ ျမင္ကြင္းကို ျမင္ရပါတယ္။ လြမ္း ဆြတ္မိတယ္ တစ္ခါတစ္ရံဆီ။
မိုးတြင္းမွာ ရတဲ့ငါးေသးေသး ေလးေတြကို ပင္စိမ္းရြက္အုပ္ခ်က္ တဲ့ ငါးေလးအိုးကပ္ခ်က္ အေမ့ လက္ရာကိုလည္း လြမ္းမိပါတယ္။ တကယ္ေကာင္းတာပါ။ ျမန္မာႏိုင္ငံ ဟာ စားစရာအမ်ိဳးစံုေပါတဲ့ ႏိုင္ငံပါ။ ကြၽန္မတို႔ပိုင္တဲ့ ပင္လယ္ျပင္ႀကီးမွာ သူူမ်ားႏိုင္ငံေတြလို ေခတ္မီငါးဖမ္း ကိရိယာေတြက ရွိလည္းနည္းနည္း ပဲဆိုေတာ့ ပင္လယ္ထဲမွာ ငါးေတြ အမ်ားႀကီးရွိေနမွာလို႔ ဟိုးဆယ္စုႏွစ္ ေတြကတည္းက ေတြးခဲ့မိပါတယ္။ ကြၽန္မစဥ္းစားတာမ်ား ေဘးပတ္ဝန္း က်င္ အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံေတြက သူတုိ႔ ပိုင္နက္မွာ ငါးေတြကို အကုန္အစင္ နည္းမ်ိဳးစံုဖမ္းတယ္ဆိုေတာ့ ေက်နပ္ ေနတာေလ။
“ေကာင္းတယ္။ ဒါမွငါးေတြ သူတို႔ဆီေတြမွာ မေနေတာ့ဘဲ ငါတုိ႔ ေရပိုင္နက္ထဲ အမ်ားႀကီးေရာက္ေန ၾကမွာေလ။ ေဘးကင္းတဲ့ေနရာကိုး” ဒီလိုေတြးခဲ့မိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ တကယ့္တကယ္က်ေတာ့ ကြၽန္မ ထင္သလိုျဖစ္မလာဘူး။ အိမ္နီးခ်င္း ႏိုင္ငံေတြက ကိုယ့္ပိုင္နက္ထဲက ငါး ေတြကို ခိုးၿပီး သူတို႔ႏိုင္ငံေစ်းကြက္ တင္ေနတာ နည္းမွ မနည္းတာက လား။ ထားဝယ္မွာေနတုန္းက ဝါး ေတြနဲ႔ လုပ္ထားတဲ့ေလွမို႔ =ဝါးလတ္ ေလွ+လို႔ ေခၚတာထင္မိခဲ့တဲ့ ေလွေတြ ဟာ ကိုယ့္ႏိုင္ငံသားနာမည္ နဲ႔ သူတို႔ ဟာေတြ အမ်ားသားပဲေလ။ ရသမွ် ငါးမ်ိဳးစံု အႀကီးအေသးမက်န္ သိမ္း ႀကံဳးဖမ္း၊ ပင္လယ္ေအာက္ေျမျပင္ အထိ ဒယဥ္႔ဆြဲ၊ ပိုက္ေတြနဲ႔ဖမ္း ဖမ္း ခ်င္တိုင္းဖမ္းေနၾကတာ ကုန္ၿပီေပါ့။ ကြၽန္မတစ္ေလာက စာေစာင္တစ္ခု ထဲမွာ ဖတ္လိုက္ရတာ စိတ္မခ်မ္း မသာျဖစ္သြားတယ္။ ျမန္မာ့ေရပိုင္ နက္ထဲမွာ ငါးသယံဇာတကိုး ဆယ္ ရာခိုင္ႏႈန္းေလာက္မရွိေတာ့ဘူး ဆိုလား ဖတ္လိုက္ရတယ္။ ျဖစ္မွျဖစ္ ရေလျခင္းလုိ႔ ေတြးမိတယ္။
သူခိုးေတြက ကိုယ့္ေရျပင္ ပင္လယ္ေပၚမွာ ငါးဖမ္းသေဘာၤနဲ႔ လာၿပီး တစ္ခါတည္းစက္ေတြနဲ႔ ငါး ေသတၱာစည္သြတ္ဘူးေတြထုတ္ၿပီး ကိုယ့္ႏိုင္ငံကိုျပန္ေရာင္းတဲ့ ႏိုင္ငံမ်ိဳး ေတြရွိတာလည္းသိေတာ့ ဘာတတ္ ႏိုင္မလဲ။ ခုေတာ့ ငါးေတြကုန္သ ေလာက္ျဖစ္ၿပီတဲ့။ ဒါကလည္း မိုး တြင္းမွာ ငါးႏုပ္ငါးဖြဲေလးေတြ၊ ျမစ္ ငါးေတြစားရင္း ႀကီးျပင္းခဲ့ရတဲ့ မိုး တြင္းမွာ ေရခ်ိဳငါးေပါတဲ့ အခ်ိန္ကာ လေလးကို သတိရရင္း တစ္ဆက္ တည္း ေရးမိတာပါ စာဖတ္သူရယ္။
မိုးကိုခ်စ္သလို ေဆာင္းကို လည္း ခ်စ္တတ္တာ ကြၽန္မပါပဲရွင္။ ေဆာင္းေလေအးဆိုတာ ဟုိတုန္းက တကယ္ေအးတာပါရွင္။ တိုက္ႀကီး ဂ်ိဳးျဖဴတပ္မွာေနတုန္းကဆိုရင္ မနက္ေစာေစာ ႏွင္းေတြထူထူထဲထဲ ၾကားထဲကေန ေက်ာင္းကားနဲ႔ ခုႏွစ္ မိုင္ေဝးတဲ့ တိုက္ႀကီးၿမိဳ႕မွာ ေက်ာင္း သြားတက္ရတာ တကယ္ေပ်ာ္စရာ ေကာင္းပါတယ္။ ကားေပၚမွာထိုင္ ရင္း ေလနဲ႔အတူပါလာတဲ့ ႏွင္းေငြ႕ ေအးေအးေလးေတြကို မ်က္ႏွာနဲ႔ ခံစားရင္း ေပ်ာ္တတ္ပါတယ္။ ဟို တုန္းက ေဆာင္းရာသီက တကယ့္ ကို ေဆာင္းရာသီပီျပင္လွပါတယ္။ ေအးမွေအးပါပဲ။ ေဆာင္းတြင္းမွာ သီးပြင့္တဲ့ အသီးအႏွံမ်ိဳးစံုကလည္း စားလို႔မကုန္ႏိုင္ေအာင္ပါပဲ။ အထူး သျဖင့္ အေမတို႔က ဘူးပင္ေလးေတြ စိုက္ၿပီး ဘူးသီးပုပ္ေလးေတြကို ရွား ရွားပါးပါး တို႔စားတတ္တာလည္း အေမတို႔ေၾကာင့္ပါ။ ဘူးၫြန္႔ဟင္းခ်ိဳ စိမ္းစိမ္းရြက္ေလးေတြနဲ႔ ၿမိန္မွၿမိန္။
ေဆာင္းတြင္းမွာ တစ္ျပည္လံုး လိုလို အၿငိမ့္ပြဲလမ္းသဘင္ေတြ မ်ား ေတာ့ ပြဲတိုင္းလိုလိုမွာ ဘူးသီး ေၾကာ္ဗန္း ႀကီးေတြနဲ႔ ဆလတ္ရြက္ စိမ္းစိမ္းေတြက မိတ္ဖက္ပါပဲ စာဖတ္ သူ။ ဘူးသီးေၾကာ္နီနီေလးေတြကို အခ်ဥ္ေရနဲ႔တို႔စားၿပီး ဆလတ္ရြက္ စိမ္းစိမ္းေတြ ကိုက္စားခဲ့ရတဲ့အရသာ ခုေခတ္ ကေလးေတြသိမယ္မထင္။ သိလို႔ စားရင္လည္း စားအုန္းဆီနဲ႔ အခ်ဥ္ေရနဲ႔ ဆလတ္ရြက္မွာတင္ တားျမစ္ေဆးေရာင္ေတြနဲ႔ ပိုးသတ္ ေဆးေတြေၾကာင့္ ျမန္ျမန္ေသမွာဆို ေတာ့ဆုပ္စူးစား႐ူးဘဝပါ စာဖတ္သူ။
ေဆာင္းနဲ႔အတူပြင့္တဲ့ ေဆာင္ ေတာ္ကူးပန္းအဆုပ္လိုက္ခဲေန ေအာင္ပြင့္ရင္ ကြၽန္မသိပ္ေပ်ာ္တာ ပါပဲရွင္။ အခုေတာ့ တစ္ခါတေလ ေစ်းထဲမွာေတြ႕မိေသးေပမယ့္ အရင္ လို ေပါေပါမ်ားမ်ား မေတြ႕ရဘူး။ ဘုရားတင္တဲ့အခါ အျမင္ေလး လွသ ေလာက္ ေဆာင္ေတာ္ကူးပန္းပြင့္ ေလးေတြရဲ႕ ေမႊးရနံ႕က ေလေဝွ႕ တိုင္း ေမႊးတတ္တာပါ။ မစိုးရိမ္ၿခံမွာ ေနခဲ့တုန္းက အိမ့္ရဲ႕ျမက္ခင္းျပင္မွာ ကြၽန္မပြင့္လက္စႏွင္းဆီအုိးေတြ ျမက္ ခင္းျပင္ထဲမွာ အမ်ားႀကီးခ်ထားခဲ့ဖူး တယ္။ မနက္မိုးလင္း ကြၽန္မ အိပ္ခန္း ထဲက လွမ္းၾကည့္လိုက္ရင္ ႏွင္းေတြ ခပ္ထူထူေလးက်ေနတဲ့ ၿခံထဲမွာ ႏွင္းဆီပန္းေရာင္စံုေလးေတြ ပြင့္ေန တာကို မပီဝိုးဝါးျမင္ခဲ့ရတဲ့အရ သာကို ေန႔တိုင္းခံစားခဲ့ဖူးပါတယ္။ ဘာနဲ႔မွ မတူတဲ့ခံစားမႈပါ။ ႏွင္းေတာ ထဲမွာ ႏွင္းဆီပန္းေလးေတြကို ျမင္ ေယာင္ၾကည့္ၾကပါရွင္။
တစ္ခုေသာ ဒီဇင္ဘာလတစ္ လမွာ ဗုဒၶဂယာကို ဇနီးေမာင္ႏွံ ဘုရားဖူးေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ အင္ မတန္ေအးတဲ့ အိႏၵိယရဲ႕ႏွင္းေတြ ထူပိန္းေနတဲ့ ႏွင္းေတာထဲကေန ဘုရားေတြ ဖူးခဲ့ရတာလည္း ဘဝမွာ ေအးခ်မ္းမႈ တစ္ခုပါပဲရွင္။ ႏွင္းထူ ထူကို ျဖတ္ရမယ္ဆိုကတည္းက ကြၽန္မမ်က္ႏွာကို ႏွင္းေတြထိေတြ႕ ေအာင္ ေမာ့ထားလိုက္ၿပီး ျဖည္း ျဖည္းေလွ်ာက္ပါတယ္။ လတ္ဆတ္ လြန္းတဲ့ ေအးျမလြန္းတဲ့ ေလကေလး ကို ႐ွဴရင္းဘဝကို ျပည့္စံုေစတာမို႔ မိဘကို ဘုရားဖူးပို႔ေပးတဲ့ သမီးႀကီး ကိုလည္း ေက်းဇူးတင္မိေသးတယ္။ ဗုဒၶဂယာက ေဆာင္းသီးႏွံေတြႀကီး မားပံုကိုေတာ့ ေရာက္ဖူးသူမ်ား သိၾကမွာပါစာဖတ္သူ။
ကြၽန္မေလ – ေႏြဥတုကိုခ်စ္တယ္။ ေႏြရဲ႕အမႈန္အမႊားေလးေတြကိုပါ ခ်စ္တယ္။ (ဇာတ္လမ္းတြဲထဲကလို ေျပာတာ)
ကြၽန္မေလ – မိုးဥတုကိုခ်စ္တယ္။ မိုး ရဲ႕အမႈန္အမႊားေလးေတြကိုပါခ်စ္တယ္။
ကြၽန္မေလ – ေဆာင္းတြင္းကိုခ်စ္ တယ္။ ေဆာင္းႏွင္းျမဴေလးေတြရဲ႕ အမႈန္အမႊားေလးေတြကိုပါ ခ်စ္တယ္ ရွင္။
စိုးၾကည္ျဖဴ
