မ်က္ စိမ်ား မႈန္ဝါးက်ိန္း စပ္ေနသည္။ အားယူ ၍ အိပ္ရာထဲမွ လူး လဲထလိုက္ရ၏။ ႐ံုးအလုပ္သြားရ ဦးမည္။ ေနာက္က်၍မျဖစ္။ အလုပ္ က အေရာင္းလုပ္ငန္းနဲ႔ တဲြတဲ့ အလုပ္ဆိုေတာ့ အခ်ိန္ျပည့္ရွိေနမွ ျဖစ္မည္။ ပစၥည္းေတြစစ္ရမည္။ ေငြေတြစစ္ရမည္။ ေပါ့ေလ်ာ့၍ မျဖစ္။ ေန႔လယ္ထမင္းစားခ်ိန္တြင္ ခဏတျဖဳတ္ အလွည့္က်ထမင္းစား နားရသည္။ အဲဒီအခ်ိန္တြင္ မိတ္ေဆြ ကဗ်ာဆရာမ်ားေရာက္လာ တတ္ၾက သည္။ အနီးအနား လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ တြင္ စကားစျမည္ေျပာရင္းစာ အေၾကာင္း၊ ေပအေၾကာင္း ဖြင့္ဟၾက သည္။ ေရးျဖစ္ေသာ ကဗ်ာမ်ား အေၾကာင္း မေရးျဖစ္ေသာ ကဗ်ာ မ်ားအေၾကာင္း၊ ဖတ္ျဖစ္ေသာ ကဗ်ာ မ်ားအေၾကာင္း စံုတကာေစ့ေျပာ ၾကသည္။
ေျပာၿပီးေတာ့ အလုပ္ခြင္ ျပန္ဝင္၊ ေရာင္းစရာရွိတာေရာင္း၊ စာရင္းျပန္စစ္။ တစ္ခါတစ္ခါ အလုပ္ လုပ္ေနေပမယ့္ စိတ္ကေရးစရာ ေတြကို အေတြးေရာက္သြားတတ္ သည္။ အမွားအယြင္းရွိသြားႏိုင္လို႔ ျမန္ျမန္ေမာင္း ထုတ္ပစ္ရတတ္သည္။
႐ံုးၿပီးျပန္ေတာ့ ညေစ်းတန္းမွာ စာအုပ္ေရာင္းရေသးသည္။ ဝါသနာ ပါတဲ့အလုပ္ဆိုေတာ့ သိပ္ပင္ပန္း တယ္မထင္။ စာအုပ္သမားေတြက လည္း ကဗ်ာဆရာေတြ၊ စာေရးဆ ရာေတြဆိုေတာ့ စာအုပ္ေရာင္းရင္း စကားေဖာင္ဖြဲ႕လို႔ မကုန္ႏိုင္ၾက။
မနက္၊ ညစာကို ထမင္းဘူးနဲ႔ ထည့္လာခဲ့သည္။ ညတြင္ ဟင္း မက်န္လွ်င္ မုန္႔ဟင္ခါးတစ္ပြဲ ဝယ္ၿပီး ထမင္းၾကမ္းနဲ႔ စားလိုက္သည္။ ေငြေၾကးေလးအဆင္ေျပလွ်င္ေတာ့ ညေစ်းအျပန္တြင္ ကေလးေတြ စားဖို႔ မုန္႔ေလးဘာေလး ဝယ္သြားတတ္ သည္။ တကယ္ေတာ့ မႏၲေလး တက္ခဲ့တာက စာေရးဖို႔၊ စာဖတ္ဖို႔နဲ႔ မိသားစုတိုးတက္ဖို႔အတြက္ပင္။ ဒါေပမဲ့ အလုပ္ကပင္ပန္းဆင္းရဲလြန္း သည္။ စာဖတ္ခ်ိန္ကို မနည္းလုေနရ သည္။ စာေရးခ်ိန္ကို မနည္းလုေနရ သည္။
႐ံုးပိတ္ခ်ိန္မ်ားတြင္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းမ်ားနဲ႔ ဆံုတတ္သည္။ ေျမာက္ျပင္ဘက္တြင္ ကိုသိုက္ (သိုက္ထြန္းသက္)ႏွင့္ ဆံုတတ္သည္။ ဘုရားႀကီးဘက္တြင္ ကိုနီေအာင္၊ ကိုသင္းေဝတုိ႔ႏွင့္ ဆံုတတ္သည္။ သူတုိ႔ႏွင့္လစဥ္ထြက္ရွိတဲ့ မဂၢဇင္းမ်ား အေၾကာင္း ဖတ္တဲ့ကဗ်ာမ်ား အေၾကာင္း ေျပာၾကသည္။
မဂၢဇင္းအေတာ္မ်ားမ်ားတြင္ ကဗ်ာမ်ားပါလာၾကသည္။ တခ်ိဳ႕ ကဗ်ာမ်ား ဆုတ္ၿဖဲခံရသည္။ စာေပ စိစစ္ေရးၿငိၾကသည္။ စိတ္တိုင္းက် ကဗ်ာမ်ား မေရးႏိုင္ေသး။ မိမိကိုယ္ ကိုယ္လည္း မိမိအားမရ။
ေျမစိုက္အိမ္ကေလး၌ ရည္ရြယ္ ခ်က္တုိ႔ ျပည့္လွ်ံေနေသာ္လည္း ေျမစိုက္အိမ္ကေလးက ေျမစိုက္အိမ္ ကေလးကေန မတက္။ ကေလးေတြ အရြယ္ေရာက္၊ အတန္းေတြႀကီးလာ ေတာ့ ကုန္က်စရိတ္ေတြက လိုက္လု႔ိ မမီႏိုင္။ မွန္ထဲၾကည့္မိလွ်င္ မိမိႏွင့္ မတူမွန္းသိေပမယ့္ ကုစားမယ့္ ေဆးကို မေတြးတတ္။ မေတြးေတာ ႏိုင္။ တစ္ေန႔ေန႔၊ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာေတာ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြ ေအာင္ျမင္လိမ့္ မယ္လို႔ ဝိုးတဝါးသာ မွန္းဆရင္း အခ်ိန္တုိ႔ ကုန္သြားတတ္၏။
မႏၲေလးညေစ်း၌ စာအုပ္ အေဟာင္းမေရာင္းျဖစ္ေသာအခါ၌ နန္းေရွ႕ေစ်းတြင္ စာအုပ္အငွားဆိုင္ ႏွင့္ ဂ်ာနယ္အေရာင္းဆိုင္ ဖြင့္ျဖစ္ ပါေသးသည္။ ႐ံုးအလုပ္ၿပီး ညေန ၅ နာရီမွ ည ၁ဝ နာရီေလာက္အထိ ဖြင့္ျဖစ္ပါသည္။ ညေနဆိုလွ်င္ စာေပ မိတ္ေဆြမ်ားႏွင့္ ဆိုင္မွာ စည္ကား ေနတတ္ပါသည္။ ရန္ကုန္က လာ ေသာ စာေရးဆရာ၊ အယ္ဒီတာ မ်ားလည္း ကြၽန္ေတာ့္ဆိုင္ကို ဝင္ တတ္ပါေသးသည္။
မနက္နဲ႔ေန႔၊ ေန႔နဲ႔ည ညနဲ႔ မနက္ရွိသမွ် အခ်ိန္မ်ားကို ဘဝ အတြက္ ေပးေနရပါသည္။ တစ္ခါ တစ္ခါ မွန္ၾကည့္ျဖစ္လွ်င္ မွန္ထဲက ကြၽန္ေတာ္သည္ ကြၽန္ေတာ္မွ ဟုတ္ ရဲ႕လား။ အျခားတစ္ေယာက္ ျဖစ္ေန သလား။ ျဖစ္ခ်င္ေသာ ကြၽန္ေတာ္ႏွင့္ ျဖစ္ေနေသာကြၽန္ေတာ္မတူ ကြဲျပား ေနသည္ဟု ခံစားေနမိတတ္ပါသည္။
မွန္ထဲက သူစိမ္း
ကြၽန္ေတာ့္ကိုယ္ကြၽန္ေတာ္ ျပန္ၾကည့္လိုက္တဲ့အခါ
ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ကြၽန္ေတာ္ ေဝးကြာေနမွန္း သတိထားမိ
ျဖစ္စဥ္ႀကီးတစ္ခုလံုးက ဒီလိုပဲလား
႐ိုး႐ိုးသားသား
ကာကြယ္လိုက္တာကလည္း ပင္နတီအေပးခံရ
ကိုယ္သြင္းလိုက္တဲ့ ဂိုးက်ေတာ့လည္း လူကြၽန္ေဘာတဲ့
အေပးအယူ
အခ်ိတ္အဆက္ေတြကလည္း လြဲလိုက္သလားမေမးနဲ႔
ေအးေလ …..
ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ျပန္မသြင္းမိရင္ ဝမ္းသာရေတာ့မယ္
မွန္ထဲက မိတ္ေဆြေရ
ကြၽန္ေတာ္ဟာ ခင္ဗ်ားမဟုတ္ေပမယ့္
ကြၽန္ေတာ့္ေၾကာင့္ ခင္ဗ်ားျဖစ္ေနေပမယ့္
ခင္ဗ်ားနဲ႔ကြၽန္ေတာ့္ရ႕ဲ အိပ္မက္ေတြ ထပ္တူက်မယ့္ေန႔
တစ္ေန႔ေန႔မွာေတာ့
ခင္ဗ်ားဟာ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ သူစိမ္းမဟုတ္ေတာ့ပါဘူး ယံုပါ။
ေမာင္ၾကည္သာ (ေတာင္တြင္း)
