မ ၾကာေသးမီက အစုိးရ ေၾက ညာခ်က္တစ္ခုၾကားသိရ လိုက္သည္။ အသက္ကိုးဆယ္ ေက်ာ္သူမ်ားအား ေထာက္ပံ့ ေၾကး ေပးမည္ဟု ဆိုသည္။ မၾကာမီ က်ပ္ ေငြတစ္ ေသာင္းစီ ေထာက္ပံ့သည္ဟု ဖတ္လိုက္ရသည္။
တကယ္ေတာ့ အသက္ကိုးဆယ္ ေက်ာ္အထိ အသက္ရွည္သူဟူသည္ အလြန္ရွားပါ၏။ ထုိသုိ႔ေသာ ရွားပါး ပုဂၢိဳလ္ဖိုးသက္ရွည္ေတြထဲမွာ သာမန္ဖိုးသက္ရွည္မဟုတ္၊ ‘အႏုပ ညာစြယ္စံုရပညာရွင္ ပုဂၢိဳလ္’အျဖစ္ တစ္ေယာက္တည္းသာ ေတြ႕မိသည္။
ဗိုလ္ကေလးတင့္ေအာင္။
အသက္ ၉၆ ႏွစ္ထဲ ေရာက္ေန ၿပီ
အသက္အရြယ္အလိုက္ က်န္း မာသည္ဟု ဆိုရမည္။ အိပ္ရာထဲ သြားလွဲမေန။ ေရာဂါေတြေၾကာင့္ အိမ္ထဲမွာၿငိမ္သက္စြာ နားေနရန္ မလို။ အႏုပညာပြဲေတြ တက္ႏိုင္ေသး သည္။ ဂီတ၊ ႐ုပ္ရွင္ စာေပ သက္ႀကီး ပညာရွင္ကန္ေတာ့ပြဲမ်ား ပံုမွန္ တက္သည္။
ေတးသီခ်င္းေတြ မ်ားစြာမ်ားစြာ ေရးခဲ့သည္။ ႐ုပ္ရွင္ဒါ႐ိုက္တာ လုပ္ ခဲ့သည္။ ျပဇာတ္ေပါင္းမ်ားစြာ ဒါ႐ိုက္တာလုပ္ခဲ့သည္။ အႏုပညာ ဆိုင္ရာ ေဆာင္းပါးစာေပေတြ ေရးခဲ့ သည္။ အသက္ကိုးဆယ္အရြယ္အထိ စာေပေဟာေျပာပြဲေတြ သြားခဲ့၊ ေဟာေျပာခဲ့သည္။ ယခုထက္တိုင္ ႐ုပ္ျမင္သံၾကားအစီအစဥ္မ်ားက လာေရာက္ေတြ႕ဆံုေမးျမန္းသမွ် ရွင္း လင္း ေျပာျပမွတ္တမ္းတင္လ်က္ ရွိသည္။
အခ်ိန္မွန္အိပ္သည္။ အခ်ိန္မွန္ စားသည္။ ယေန႔ထိ ေန႔စဥ္ဝတ္ မပ်က္ ဘုရားဝတ္ျပဳသကဲ့သို႔ မပ်က္ မကြက္ေသာ အလုပ္တစ္ခုရွိေသး သည္။ နံနက္အိပ္ရာမွထၿပီး နံနက္ စာကိုေစာေစာစားသည္။ ၿပီးလွ်င္ ေန႔စဥ္ မွတ္တမ္းေရးေသာ အက်င့္ ရွိသည္။
ဗိုလ္ကေလးတင့္ေအာင္ထံ ကြၽန္ေတာ္မၾကာခဏေရာက္သည္။ ေတြ႕ဆံုၾကတိုင္း သူေျပာသမွ် မွတ္ သားစရာမ်ားအျဖစ္ တန္ဖိုးထား ရ သည္။ ယေန႔ေရာက္ေသာအခါမွာ မိုးက ရြာေနသည္။ ထံုးစံအတိုင္း စကားေတြ ေျပာျဖစ္ၾကသည္။ ရာသီ ဥတုက ေျပာင္းလဲမႈ ျမန္ဆန္လွ ေၾကာင္း ေျပာျဖစ္ၾကသည္ႏွင့္ စိတ္ ျမန္ေသာ ဆရာႀကီးက ႐ုတ္တရက္ ထိုင္ရာမွထၿပီး အခန္းထဲဝင္သြား သည္။
ျပန္ထြက္လာေသာအခါမွာ ေန႔စဥ္မွတ္စုစာအုပ္ထူႀကီး လက္ထဲ မွာ ကိုင္လာသည္။ သပ္ရပ္ညီညာ ေသာ လက္ေရးႏွင့္ ေရးမွတ္ထား ေသာ ေန႔စဥ္မွတ္တမ္းတစ္ရြက္ကို လွန္၍ျပသည္။ August 2017, 17 ဟုေတြ႕ရသည္။
(တစ္ေန႔တစ္ေန႔ တေရြ႕ေရြ႕ အခ်ိန္ကုန္ၿပီဟူေသာေတးကေလးကို သတိရေနသည္။ မိုးမင္းလြန္ကဲဘဝ မွ တျဖည္းျဖည္း အပူပိုင္းသို႔ ကူးလာ ေနၿပီ။ ရာသီဥတုေျပာင္းလဲမႈကို လူသားတုိ႔ဂ႐ုမစိုက္ၾက။ ဂ႐ုတစိုက္ ရွိရမည္။ အလိုလို ေက်ာ္လႊားသြား လိမ့္မည္ဟုထင္ေနၾကသည္။ မဟုတ္ ပါ။ ေျပာင္းလဲသြားပံုကို ဂ႐ု တစိုက္ အလိုက္သင့္ကေလးေန သြားတတ္ ရန္လိုသည္။ ရာသီဥတုသည္ လူ သားကိုသြားလာေနထိုင္မႈ၊ စား ေသာက္မႈတုိ႔ကို လမ္းၫႊန္၏။ လူ သည္စားရသည္၊ သြားလာအိပ္ စက္ နားေနရသည္။ သို႔ေသာ္ ရာသီ ဥတု ေၾကာင့္ မစားခ်င္၊ မအိပ္ခ်င္ မသြား ခ်င္ျဖစ္သြားတတ္သည္။ ဤသည္ကို မတိုက္ခိုက္၊ မတြန္းလွန္ ပါႏွင့္။ ျဖစ္ ေအာင္ႀကိဳးစားပါ။
ေနထိုင္ပါ။ ၁ဝနာရီအိပ္သည္။) အစ္ကိုေလး (ဗိုလ္ကေလးတင့္ ေအာင္)ရဲ႕ ေန႔စဥ္မွတ္တမ္းကို တယ္လီဖုန္းႏွင့္ ဓာတ္ပံု႐ိုက္ယူ လိုက္ သည္။ အသက္ဆယ္ႏွစ္သားေလာက္ ကစ၍ ဂီတပညာကို လိုက္စားခဲ့ၿပီး ျပဇာတ္တီးဝိုင္းမွာ ဂီတာတီးျခင္း၊ ျပဇာတ္ေတးသီခ်င္းမ်ား ေရးသား ရင္းမွ တစ္စတစ္စ ႀကိဳးစား၍ ဒါ႐ိုက္တာျဖစ္လာရေသာ ဗိုလ္က ေလးတင့္ေအာင္က ကိုးဆယ့္ ေျခာက္ႏွစ္အရြယ္မွာ အိပ္ရာမွႏိုးထ လာၿပီး ေတးသီခ်င္းဆိုခါ သားေလး ကို သတိရလာသည္။ ေန႔စဥ္ မွတ္တမ္းမွာ ေရးလိုက္သည္။ ေတး ဂီတသည္ သူ႔ဘဝ၊ သူ႔ဘဝသည္ ေတးဂီတဟု မေျပာဘဲသိသာသည္။
“အစ္ကိုေလး ငယ္စဥ္ကေရာ အခုလိုအခ်ိန္မွန္အိပ္၊ အခ်ိန္မွန္ စားတာလား”ဟု ေမးမိသည္။
“ဘယ္ဟုတ္မလဲဗ်ာ။ ျပဇာတ္ ကတာက ညဆယ္နာရီခြဲမွၿပီးတာ။ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ညဆယ့္ႏွစ္နာ ရီေလာက္ရွိၿပီ။ ဒီၾကားထဲ ျပဇာတ္ ၿပီးမွ စားၾကေသာက္ၾကတဲ့အခါ လည္း သန္းေခါင္ေက်ာ္သြားတာေပါ့”
“အသက္ႀကီးလာေတာ့ ရာသီ ဥတုနဲ႔လိုက္ေလ်ာညီေထြျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားၿပီး ေနရတာေပါ့”
“တစ္ခုေတာ့ ရွိတယ္ဗ်ာ”
“လူဆိုတာ ေရာဂါျဖစ္ရင္ ကိုယ္က အရင္သိတာပဲ။ ကိုယ္က ခံစားရတဲ့ေရာဂါကို ေျပာျပမွ ဆရာဝန္က သိရတာမဟုတ္လား”
“ခင္ဗ်ားကို ေျပာဖူးသားပဲ။ လွ်ာပြတ္ေဆးနဲ႔ အုန္းဆီကို အၿမဲ ေဆာင္ထားတယ္ေလဗ်ာ”
ဟုတ္ပါရဲ႕။ ေျပာဖူးပါရဲ႕။ ေျပာ ဖူး႐ံုမက ေတြ႕ဖူးလို႔။ သူ႔အေျပာက ရွင္းသည္။ အေအးမိလို႔၊ ႏွာေခ်လ်င္ ငယ္ထိပ္ကို အုန္းဆီျဖင့္ နာနာပြတ္ လိုက္သည္။ ေခ်ာင္းဆိုးလာလွ်င္ လွ်ာပြတ္ေဆးငံုလိုက္သည္။ ဤေဆး ႏွစ္လက္ အၿမဲလက္ကိုင္ထားေၾကာင္း မၾကာခဏေျပာဖူးသည္။
တစ္ေန႔ေသာအခါမွာ အလုံ ရပ္ရွိပင္ဒါဟိုတယ္တြင္ပိုင္ရွင္ ကိုေစာေဝက ညစာႏွင့္ ဧည့္ခံသည္။ စားရင္းေသာက္ရင္း ျမန္မာေတး သီခ်င္းမ်ား အလွည့္က် ဆိုၾက သည္။ ကိုမင္းေနာင္၊ ကိုေမာင္ ႀကီး တုိ႔ သီခ်င္းဆိုသမွ် နားစိုက္နား ေထာင္ ေနဆဲမွာအစ္ကိုေလးက ႏွာ ေခါင္း ကိုပြတ္သည္။ ႏွာေခ်သည္။
ကြၽန္ေတာ္က အမွတ္တမဲ့ေနမိ သည္။ သီခ်င္းသံမွာ အာ႐ံုစိုက္ေန သည္။ စားပြဲထိုးကေလးကို အစ္ကို ေလးက ေခၚသည္။ တီးတိုးေျပာ သည္။ ခဏအၾကာမွာ အုန္းဆီပု လင္းေသးေလး လာေပးသည္။ ထမင္းစားပြဲမွာပင္ အစ္ကိုေလးက သူ႔ဦးေခါင္းငယ္ထိပ္ကို အုန္းဆီႏွင့္ ပြတ္လိမ္းေနသည္။ သူ႔ေဘးမွ ကပ္ထုိင္ေနေသာ ကြၽန္ေတာ္က ေငးၾကည့္ေနမိသည္။ ငါးမိနစ္မၾကာ လိုက္ပါ။
“ေကာင္းသြားၿပီဗ်။ အေအးမိ ခ်င္သလိုျဖစ္လာလို႔ ကုလိုက္တာ။ အခုေတာ့ အိုေကပဲ”ဟုဆိုသည္။
သည္လို ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ဂ႐ု စိုက္ေသာ အႏုပညာရွင္ႀကီး စည္သူ ဗိုလ္ကေလးတင့္ေအာင္သည္ ယခု အသက္ ကိုးဆယ့္ေျခာက္ႏွစ္အထိ က်န္းမာေရး ေကာင္းေနဆဲျဖစ္သည္။ အသက္သံုးဆယ္ေလးဆယ္က အအိပ္အစား မမွန္ခဲ့ေသာ္လည္း အသက္ႀကီးလာေသာအခါ အစား အေသာက္၊ အေနအထိုင္ ဆင္ျခင္ လာသည္။ အခ်ိန္မွန္စား၊ အခ်ိန္မွန္ နားသည္။ အိပ္ရာမွႏိုးထသည္ႏွင့္ ေတးသီခ်င္းကေလး သတိရစြာ မွတ္တမ္းမွာေရးသည္။
ေတးသီခ်င္းစာသာေလးႏွင့္ စတင္ေရးမွတ္၍ (ရာသီဥတုေၾကာင့္ မစားခ်င္၊ မအိပ္ခ်င္ျဖစ္လာတတ္ သည္။ ဤသည္ကို မတိုက္ခိုက္၊ မတြန္းလွန္ပါႏွင့္။ ျဖစ္ေအာင္ႀကိဳး စားပါ။ ေနထိုင္ပါ)ဟု မွတ္တမ္း အဆံုးသတ္ထားသည္။
အစ္ကိုေလးထက္ ဆယ့္ေလး ႏွစ္ငယ္ေသာ ကြၽန္ေတာ္က သူ႔မွတ္ တမ္းေလး ဓာတ္ပံု႐ိုက္ယူလာသည္။ အတုယူ ေနထုိင္ရပါေတာ့သည္။
ကြၽန္ေတာ့္ထက္ငယ္သူေတြ မ်ားစြာမ်ားစြာတုိ႔ကိုလည္း သက္ ေတာ္ရွည္ အႏုပညာစြယ္စံု ပညာရွင္ ႀကီး မွတ္တမ္းေလးကို မွ်ေဝလိုက္ခ်င္ ပါသည္။ မွ်ေဝလိုက္ေသာအသိကို သတိ ျပဳမိၾကပါလွ်င္ ကြၽန္ေတာ္တာဝန္ ေက်ပါၿပီ။
ေမာင္ေဆြသက္
