တစ္ေန႕ ေသာအခါ ေလာက အေရး ကို ေလာက အေတြးျဖင့္သာ ႐ႈျမင္ဆင္ျခင္ေလ့ ရွိေသာ ေလာကပါလနတ္မင္းႀကီး တစ္ပါးသည္ သူ၏ ကိုယ္ေရးအရာရွိ လည္းျဖစ္၊ ကြင္းဆင္းေထာက္လွမ္း ေရးသမား Field – Agent လည္း ျဖစ္ေသာ နတ္မ်က္စိ ကို အေရးေပၚ ဆင့္ေခၚ လိုက္ေလသည္။တစ္ေန႕ ေသာအခါ ေလာက အေရး ကို ေလာက အေတြးျဖင့္သာ ႐ႈျမင္ဆင္ျခင္ေလ့ ရွိေသာ ေလာကပါလနတ္မင္းႀကီး တစ္ပါးသည္ သူ၏ ကိုယ္ေရးအရာရွိ လည္းျဖစ္၊ ကြင္းဆင္းေထာက္လွမ္း ေရးသမား Field – Agent လည္း ျဖစ္ေသာ နတ္မ်က္စိ ကို အေရးေပၚ ဆင့္ေခၚ လိုက္ေလသည္။
“အို… အခ်င္း ဒိဗၺစကၡဳ။ ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံကို မည္သို႔ေသာ ဝိပ တၱိ အဖ်က္တရားမ်ားက ပ်က္သုဥ္း ျခင္းသို႔ ဆိုက္ေရာက္ေစႏိုင္သနည္း။ တိတိက်က် ေျဖဆိုေလွ်ာက္ထား ေလေလာ့…” ထိုအခါ နတ္မ်က္စိက မဆိုင္း မတြပင္… ” ကပ္ႀကီးသံုးပါးဆိုက္ရင္ အဲ သည့္ႏိုင္ငံ အၾ<ြကင္းမဲ့ ပ်က္သုဥ္းျခင္း သို႔ ဆိုက္ေရာက္ ေၾကာင္းပါဖ်ား” ဟု သြက္လက္ေပါ့ပါးစြာ ေျဖလိုက္ရာ နတ္မင္းႀကီးက ေက်နပ္အားရဟန္ မျပဘဲ မ်က္ႏွာထား သုန္မႈန္တင္းမာ သြား၏။ “ဒါေတာ့ နင္ေျပာမွလား။ မူႀကိဳ ကေလးေတြေတာင္သိတယ္။ ငါဆိုလို တာက ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံဟာ နာတာ ရွည္ေရာဂါသည္ႀကီးလို တရိရိ တျမည့္ျမည့္နဲ႔ ယိမ္းယိုင္ခ်ိနဲ႔ရာက မဟန္ႏိုင္ေတာ့ဘဲ ဗုန္းဗုန္းလဲရတဲ့ Field – Agent အေျခအေနကို ေျပာတာ။ အဲလိုျဖစ္ေအာင္ ဘယ္အ ရာက ဖန္တီးႏိုင္သတုန္း” နတ္မ်က္စိသည္ အေျဖရွာ မရဘဲ ေခါင္းကုတ္ခ်င္ေသာ္လည္း မကိုဋ္ႀကီးက တင္းထား၍ ေခါင္း ကုတ္ရန္ ခက္ေနရွာသည္။ နတ္မ်က္ စိ၏ အက်ပ္အတည္းကို နတ္မင္းႀကီး က ရိပ္မိသည္။
“ကဲ… ေခါင္းလဲမကုတ္ခ်င္ နဲ႔။ ဖင္လည္းမကုတ္ခ်င္နဲ႔ေတာ့။ ငါကိုယ္တိုင္ ငါ့ေမးခြန္းအတြက္ အ ေျဖေပးမယ္။ ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံကို ပ်က္စီးေစတဲ့ အေၾကာင္းထဲမွာ ႏိုင္ငံဝန္ထမ္းေတြ ၾကားထဲမယ္ အဂ တိလိုက္စားျခင္း၊ အက်င့္ပ်က္ အက်င့္ဆိုးေတြ ထြန္းကားျခင္းပဲ လကြယ့္။ တိုတိုေျပာရရင္ ျခမ်ားတဲ့ ႏိုင္ငံဟာ လံုးပါးပါးေတာ့တာပဲ။ ျခဆိုတာ ကိုယ္မွီတင္းေနထိုင္တဲ့ ေနရာကို ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ ဖဲ့စားျဖစ္ တာပဲ မဟုတ္လား။ အဲေတာ့ ေလ်ာ့ ပါးဆုတ္ယုတ္ ပဲ့ရြဲ႕ပ်က္စီး သြားတာ ေပါ့လကြယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကုလားျဖဴလို ဃသမမကစအ လို သံုးၾကတာ။ အဓိပၸာယ္ က သန္႔ရွင္းစင္ၾကယ္မႈကို ဖ်က္စီး ျခင္းတဲ့”
” မင္းႀကီးမ်ားကလည္း လာဘ္ ေပးလာဘ္ယူ လုပ္တယ္ဆိုရင္ ပိုၿပီး နားလည္ရ လြယ္သေပါ့” ဟု နတ္ မ်က္စိက အရဲစြန္႔၍ စကားေထာက္ လိုက္သည္။ ” ငါက တရားဝင္႐ုံးသံုး စကား နဲ႔ ေျပာလိုက္ဦးမကြယ့္။ အဂတိ လိုက္စားမႈ ကင္းရွင္းေရး မရွိမျဖစ္ လိုအပ္ေနတဲ့ ငါတို႔ရဲ႕ အေစာင့္အ ေရွာက္ခံ ျမန္မာႏိုင္ငံကို အခ်င္း နတ္မ်က္စိ အေဆာတလ်င္သြားၿပီး ျခစားမႈ (အဲေလ ေယာင္လို႔’ အဂတိ လိုက္စားမႈ အႀကီးစားမ်ားကို စံုေထာက္ ေလ့လာမွတ္သားခဲ့ ေလာ။ ၿပီးလွ်င္ငါ့အထံသို႔ ျပည့္စံုစြာ အစီရင္ခံေလာ…”
” လက္ဖက္ရည္ဖိုး မပါရင္ အလုပ္ မျဖစ္” “ဟိတ္… လွ်ာမရွည္နဲ႔။ ငါ ခိုင္းတာ ခ်က္ခ်င္းလုပ္ေတာ့” နတ္မင္းႀကီးက ဟိန္းေဟာက္ သျဖင့္ ကြၽႏ္ုပ္တို႔ နတ္မ်က္စိမွာ ႐ုိ႕႐ုိ႕၊ ကုပ္ကုပ္ကေလး ထြက္လာရွာေလ၏။ “အင္း… နတ္မင္းႀကီးက ေတာ့ (ငါခိုင္းတာ ခ်က္ခ်င္းလုပ္)တဲ႔။ ခိုင္းတယ္ဆိုတာ တကယ္ေတာ့ တာ ဝန္ေပးတာပဲ။ တာဝန္ေပးရင္ တာ ဝန္ယူရမယ္။ ေနာက္ၿပီး တာဝန္ခံ ရမယ္။ တာဝန္ယူတာ တာဝန္ခံတာ ဆိုတာ လူ႔ေလာကမွာ အလြန္ေခတ္ စားတဲ့ စကားပဲ။ ဒီစကားကို င႐ုိ႕ နတ္ေတြနဲ႔လည္း ပတ္သက္လာၿပီကိုး” ဟု ေတြးကာ နတ္မ်က္စိသည္ သူသံ ေယာဇဥ္ႀကီးလွေသာ ေရႊျမန္မာ ႏိုင္ငံသို႔ ႐ႈစားစူးစမ္း လိုက္၏။ ” ေဟာ… ၾကည့္လိုက္တာနဲ႔ တန္းေတြ႔ေတာ့တာပဲ” စီးပြားေရး လုပ္ငန္း အာဏာပိုင္ႀကီး တစ္ဦးထံ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းရွင္ကေလး တစ္ ဦးက ေဖာင္းကားေနေသာ စာအိတ္ ႀကီး တစ္အိတ္ကို လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ႐ုိေသစြာ ေပးအပ္လိုက္သည္။
“ဂါရေဝါစ နိဝါေတာစ ဆိုတဲ့ မဂၤလာတရားေတာ္ အတိုင္း ကြၽန္ ေတာ္ဂါရဝ ျပဳတာကေလးကို လက္ခံ ေပးပါ ဆရာ” ဟု လုပ္ငန္းရွင္ က ေလးက မ်က္ႏွာခ်ဳိေသြး၍ ေျပာေန သည္။ အာဏာပိုင္ႀကီးက မၿပံဳးမရယ္ ခပ္တည္တည္ မ်က္ႏွာထားျဖင့္… ” လက္ခံေပးရတာပ။ လက္ခံ ေပးရတာပ” ဟုေျပာသည္။ “ကြၽန္ေတာ့္ ကိစၥကေလးလည္း တစ္ဆိတ္ေလာက္”
“တစ္ဆိတ္ေတြ ႏွစ္ဆိတ္ေတြ လုပ္မေနနဲ႔။ လက္ေဆာင္ေပးရင္ ေတာ့ ယူရမွာပဲ ကိုယ့္လူ။ လက္ ေဆာင္က လက္ေဆာင္။ အလုပ္ကိစၥ က အလုပ္ကိစၥပဲ။ အလုပ္ကိစၥက ပ႐ုိ စီးဂ်ား အတိုင္းသြားရမွာ။ က်ဳပ္ကို လာဘ္ထိုးလို႔ မရဘူး။ အလုပ္ကိစၥ ၿပီးစီးေစခ်င္ရင္ေတာ့ က်ဳပ္အထက္ လူႀကီးကို ကန္ေတာ့ဖို႔ လိုေသးတယ္” လုပ္ငန္းရွင္ကေလး ေနာက္ ထပ္ စာအိတ္ႀကီးတစ္လံုး စားပြဲေပၚ သို႔ တင္ေပးလိုက္ျပန္သည္။ “ဆရာ့ အထက္လူႀကီး အ တြက္ပါ ခင္ညာ”
” ဟုတ္ေတာ့ ဟုတ္ၿပီငါ့လူ။ ဒါနဲ႔ေတာ့ မရဘူး။ အထက္လူႀကီးရဲ႕ အထက္မွာ ေဘာဇိရွိေသးတယ္” လုပ္ငန္းရွင္ကေလးက စာအိတ္ တစ္လံုး ေပးအပ္ျပန္သည္။ ” ေဘာဇိအတြက္ပါ ခင္ည” “မၿပီးေသးဘူး။ ေဘာဇိရဲ႕ အထက္မွာ မာစတာေဘာဇိဆိုတာ ရွိေသးသကြ” “ဘာ…”လုပ္ငန္းရွင္ကေလးသည္ ထိုင္ရာမွ ဝုန္းခနဲ ထရပ္ကာ စားပြဲေပၚမွာ သူတင္ထားသမွ် စာအိတ္သံုးအိတ္ကို ဇတ္ခနဲ ေကာက္ယူလိုက္သည္။ ၿပီးလွ်င္ စာအိတ္ေတြကို ေထာင္ျပၿပီး..
“.ေတာ္ၿပီ။ ဒါ ေတြကို မိဘမဲ႔ ပရဟိတ ေက်ာင္းမွာ သြားလွဴလိုက္ မယ္။ အဲဒီကုသိုလ္ယူရင္း ဒီဘဝမွာ အငတ္ခံမယ္။ ေနာက္ဘဝက်ရင္ ကုသိုလ္အက်ဳိးနဲ႔ နတ္ျပည္တက္ေန မယ္ ဒါပဲ…” လုပ္ငန္းရွင္ကေလး ေဒါႏွင့္ ေမာႏွင့္ ထြက္သြားသည္ကိုၾကည့္ ရင္း နတ္မ်က္စိသည္ မဲ့ၿပံဳးၿပံဳးလိုက္ ၏။ “ေတာ္ေတာ္ညံ့တဲ့ေကာင္ပဲ။ Under Table လုပ္ရမွာကို On The Table သြားလုပ္တာကိုး။ ေပၚ တင္ႀကီးလုပ္ေတာ့ ဟိုလူႀကီးက ပညာေပးေတာ့တာေပါ့” ဟု ေရရြတ္ ကာ နတ္မ်က္စိသည္ ၿမိဳ႕ျပင္ တစ္ ေနရာသို႔ ထြက္လာခဲ့သည္။
ၿမိဳ႕ျပင္တိုးခ်ဲ႕ ရပ္ကြက္ကေလး အနီးရွိ စည္ပင္သာယာ အဖြဲ႕က စီမံ အုပ္ခ်ဳပ္ေသာ ေစ်းကေလးတစ္ေစ်း အနီးတြင္ မဖြယ္မရာ ျမင္းကြင္း တစ္ခုကို နတ္မ်က္စိ ေတြ႔ျမင္လိုက္ရ ေတာ့သည္။ စုတ္စုတ္ျပတ္ျပတ္ လူ ႀကီးတစ္ေယာက္က ၁ဝ ႏွစ္ရြယ္ စုတ္စုတ္ျပတ္ျပတ္ ေကာင္မေလး တစ္ေယာက္ကို လည္ကုပ္မွ ဆြဲမ ထားျခင္းျဖစ္သည္။ ” ေသနာ မွင္စာမေလး။ ဒါ.. ငါ့ အပိုင္။ ငါအပိုင္စားရထားတဲ့ နယ္ေျမ။ စည္းမရွိ ကမ္းမရွိ ဝင္ ေတာင္းလို႔ မရဘူး။ ငါ့ဆီက ပါမစ္ ယူရတယ္ဟဲ့။ တစ္ေန႔ကို ငါးရာ ေပးရင္ ငါက ပါမစ္ေပးတယ္။ နား လည္လား…။ ကိုင္ေပါက္လိုက္လို႔ တစ္စစီ ျဖစ္သြားေရာ့မယ္…” ဟု ေကာင္မကေလးက ငယ္သံပါေအာင္ ေအာ္ေနရွာသည္။ နတ္မ်က္စိသည္ သက္မ ခ်ကာ နတ္မင္းႀကီးထံ ျပန္တက္ခဲ့ၿပီး အေမာတေကာ ေလွ်ာက္တင္လိုက္ပံု မွာ… “မင္းႀကီးဖ်ား။ လူ႔ေလာကမွာ အဂတိလိုက္စားတာ မရွိပါ။ လာဘ္ ေပးလာဘ္ယူလည္း မရွိပါ။Give And Take အေပးအယူ နားလည္မႈ အေျခခံက်င့္ဝတ္ႀကီးသာ ထြန္းကား ေနေၾကာင္းပါဖ်ား” ဟူသတည္း။
ၾကဴးႏွစ္
