ကၽြႏု္ပ္ နတ္မ်က္စိ၏ အေတြး အျမင္အရ တစ္စံုတစ္ ရာ ျဖစ္ပြားေတာ့မည္ ဟု လူထုၾကားမွာ သတင္းတစ္ရပ္ ေတာ့ မီးလိုျပန္႔ႏွံ႕ေနတတ္ျခင္း တည္းဟူေသာ ‘ေကာလာဟလ’ စကား သည္ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းတစ္ခုအတြင္း ကပ္ေရာဂါက်ေရာက္ျခင္း ထက္ပင္ ေၾကာက္႐ြံ႕စိုးထိတ္ဖြယ္ ေကာင္းေနပါ သည္။ ၾကားဖူးနားဝ ရာဇဝင္အရ ေရွးအတိတ္က အလြန္ စည္ကား သိုက္ၿမိဳက္ခဲ့ေသာ သေရေခတၱရာ (သီရိေခတၱရာ) ႏိုင္ငံေတာ္ႀကီးသည္ ေကာလာဟလေၾကာင့္ ပ်က္စီးၿပိဳကြဲ ခဲ့ရေၾကာင္း သမိုင္းေလ့လာသူတိုင္း သိၾကသည္။နတ္မ်က္စိ၏ အေတြး အျမင္အရ တစ္စံုတစ္ ရာ ျဖစ္ပြားေတာ့မည္ ဟု လူထုၾကားမွာ သတင္းတစ္ရပ္ ေတာ့ မီးလိုျပန္႔ႏွံ႕ေနတတ္ျခင္း တည္းဟူေသာ ‘ေကာလာဟလ’ စကား သည္ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းတစ္ခုအတြင္း ကပ္ေရာဂါက်ေရာက္ျခင္း ထက္ပင္ ေၾကာက္႐ြံ႕စိုးထိတ္ဖြယ္ ေကာင္းေနပါ သည္။
ၾကားဖူးနားဝ ရာဇဝင္အရ ေရွးအတိတ္က အလြန္ စည္ကား သိုက္ၿမိဳက္ခဲ့ေသာ သေရေခတၱရာ (သီရိေခတၱရာ) ႏိုင္ငံေတာ္ႀကီးသည္ ေကာလာဟလေၾကာင့္ ပ်က္စီးၿပိဳကြဲ ခဲ့ရေၾကာင္း သမိုင္းေလ့လာသူတိုင္း သိၾကသည္။ ထိုရာဇဝင္အရ သားေရေခတၱ ရာႏိုင္ငံမွ အိမ္ရွင္မတစ္ေယာက္ သည္ မိမိ၏ ဆန္ေကာကိုေလေပြ က ေမႊ႔ယူခ်ဳပ္ကိုင္ၿပီး ထက္ေကာင္း ကင္သို႔ သယ္ေဆာင္သြားရာ ထိုမိန္း မသည္ သူ႔ဆန္ေကာကို တစ္ျခားသူ ေတြ ေကာက္ယူသြားမွာစိုးသျဖင့္ ဆန္ေကာလြင့္ပါးရာသို႔ ထဘီမႏိုင္ ပဝါမႏိုင္ေျပးလိုက္ရင္း…….
“င့ါဆန္ေကာ ငါ့ဆန္ေကာ” ဟု သံကုန္ဟစ္ေလ သည္။ ထိုအခါ ပတ္ဝန္းက်င္လူထု သည္ ေႏွာင့္ယွက္ဖ်က္ဆီးတတ္ေသာ ‘ငစေကာ’လူမ်ိဳးတို႔၏ စစ္တပ္ႀကီး ခ်ီတက္လာၿပီအထင္ႏွင့္ ႐ုတ္႐ုတ္သဲ သဲ ျဖစ္သြားၾကသည္။ အခ်င္းခ်င္း တိုးေဝွ႔တြန္းတိုက္ၾကသည္။ တိုးေဝွ႔ တြန္းတိုက္ရာမွ အခ်င္းခ်င္းတုတ္ဆြဲ ဓားဆြဲႏွင့္ ႐ိုက္ပုတ္ခုတ္ထစ္ၾက သည္။ ဤသို႔ျဖင့္ ပရမ္းပတာျဖစ္ ကုန္ၾကေသာ လူအုပ္ႀကီးမ်ားေၾကာင့္ သေရခတၱရာႏိုင္ငံႀကီး ပ်က္စီးျခင္း ငါးပါးဆိုက္ခဲ့ရေလသည္။ ကြၽႏ္ုပ္နတ္မ်က္စိ ေလ့လာမွတ္ သားမိသေလာက္ ‘ေကာလာဟလ’ ဟုသည္ ႏွစ္မ်ိဳးႏွစ္စား ရွိသည္။ ေကာင္းသတင္းကို ႀကိဳတင္ေဆာင္ ၾကဥ္းလာတတ္ေသာ ေကာလာဟလ ျဖစ္သည္။
ဥပမာ ‘ဘုရားပြင့္ေတာ့ မည္’ဟူေသာ အေကာင္းျမင္ ေကာ လာဟလမ်ိဳးႏွင့္ ‘ၾကက္ငွက္ဝက္ တုပ္ေကြး၊ ဗိုင္းရပ္ေရာဂါပိုးေတြ ေလထုထဲမွာ ျပန္႔ႏွံ႕ေနၿပီ’ဟူေသာ အဆိုးျဖင့္ ေကာလာဟလမ်ိဳးျဖစ္ သည္။ ေရွးပညာရွိတုိ႔က ‘မိန္းမဖ်က္ ရင္ ျပည္ပ်က္လတၱံ’ဟူေသာ ေဟာ ကိန္းထုတ္တတ္ၾကရာ ထိုစကား သည္ ေကာလာဟလအျဖစ္ ျပန္ႏွံ႔ သြားေတာ့ရာ။ ၇ ရက္သားသမီးတို႔ ေသာကေပြ၍ အိမ္မေပ်ာ္၊ စား မဝင္ျဖစ္ၾကရကုန္သည္။ ယခုကဲ့သို႔’ ေဖ့ဘုတ္စ္’ ေခတ္ႀကီး တြင္ ေပါက္တတ္ကရ ေကာလာဟလ သည္ လူထုႀကီးၾကားသို႔ အလြယ္တကူ ျပန္ႏံ႔ွႏိုုင္ေသာေၾကာင့္ ကြၽႏ္ုပ္တို႔ ပို၍ စိတ္ဆင္းရဲစရာျဖစ္ေနသည္။ ေကာ လာဟလျဖန္႔ျဖဴးေလာကသားမ်ား သည္ အၿငိမ္မေနႏိုင္ေသာ ေတာ ေမ်ာက္မ်ားကဲ့သို႔၊ သတင္းမွား သတင္းလြဲေတြကို အင္တာနက္သို႔ လက္ကျမင္းေၾကာထၿပီး တရစပ္ တင္ေနၾကသည္။ သူတုိ႔ကို Hacker ဟက္ကာမ်ားဟုေခၚၾကၿပီး ဟက္ကာ အခ်င္းခ်င္း ေပါက္တတ္ကရ စြပ္စြဲ မႈမ်ားျဖင့္ တိုက္ခိုက္ေနၾကသည္။ ထိုသို႔ေသာ လူ႔ေဘာင္အတြက္ ေကာင္းက်ိဳးထက္ ဆိုးက်ိဳးကို ျဖစ္ေပၚေစေသာ ေလလိႈင္းထဲက ရန္ ေထာင္မႈကို ဒင္း(သင္း)တို႔က Cyber War ဟု ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ ၾကြား ဝါေနၾကသည္။ ဟက္ကာဟူသည္ ပုဆိုးၿခံဳထဲမွ လက္သီးျပမႈမ်ိဳးသာ တည္း။
ယခုကဲ့သို႔ နာမည္ခံ ေအာက္ တန္းစား Citizen Journalist ေတြ မိႈလိုေပါက္ေနခ်ိန္မွာ အေျခအျမစ္ မရွိေသာ္လည္း အႏၲရာယ္ႀကီးသည့္ ေကာလာဟလသတင္းမ်ားသည္ လူထုၾကားသို႔ အလြယ္တကူ တိုးဝင္ ခြင့္ရေနၾကသည္။ ထိုအေရးကိစၥကို ကြၽႏ္ုပ္က အထက္နတ္မင္းႀကီးမ်ားထံ တင္ျပရာ နတ္မင္းႀကီးမ်ားသည္ ဘုန္းတန္ခိုး ႀကီးမားေသာ ပညာရွိ မ်ားပီပီ ‘ေကာလာဟလ’ကို အျပတ္ ရွင္းဖုိ႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္ၾကသည္။ “ကဲ အခ်င္းနတ္မ်တ္စိ၊ အခ်င္း အပိုင္စားရတဲ့ ျမန္မာျပည္မွာ ေကာလာဟလေတြ ပေပ်ာက္ေအာင္ ႀကိဳက္တဲ့နည္းကိုသံုးၿပီး ရွင္းလင္းေပ ေတာ့”ဟု နတ္မင္းႀကီးတစ္ပါးက အမိန္႔ေပးသည္။ “ကြၽန္ေတာ္မ်ိဳးကေတာ့ ေဖ့ဘုတ္စ္ထြင္တဲ့ အေမရိကန္က ‘မတ္ဇူကာဘတ္’ဆိုတဲ့ ငနဲကို နား ရင္း အုပ္ပစ္ခ်င္တယ္ဗ်”ဟု ကြၽႏ္ုပ္ က ေလွ်ာက္ထားလိုက္ရာ နတ္မင္း ႀကီးက ………
“မဆိုင္တဲ့အေပါက္ကို ကလိုင္နဲ႔ မေခါက္ခ်င္စမ္းပါနဲ႔ ဒိဗၺစကၡဳရာ။ မမွန္သတင္း ေကာလာဟလလႊင့္တဲ့ အယုတ္တမာေကာင္ေတြကို ရ ေအာင္ရွာၿပီး တစ္သက္စာ ပညာ ေပးလိုက္စမ္းပါ။ အခုေခတ္ ဟတ္ ကာေတြ အျပန္အလွန္ တိုက္ခိုက္ေန ၾကတာဟာ ေသြးေၾကာင္တဲ့လူ ခ်င္း ေလေသနတ္ေတြနဲ႔ ပစ္ေနၾက သလို သူရဲေဘာေၾကာင္ရာ က်သကြာ။ အေတာ္ရွက္ဖို႔ေကာင္းပါရဲ႕” ဟု ႐ံႈ႕ကာမဲ့ကာ မိန္႔ေတာ္မူသည္။ ခ်က္ဆိုနားခြက္က ထမီး ေတာက္ေသာ ကြၽႏ္ုပ္သည္ ေကာလာ ဟလကို ႏွိမ္နင္းရန္ အပိုင္စားနယ္ ေျမ ျမန္မာျပည္သို႔ ဆင္းခဲ့ေလ၏။
ဆင္းရဲသားအမ်ားဆံုး ေနထိုင္ ၿပီး အရက္ဆိုင္လည္း အလြန္ေပါ မ်ားေသာ ၿမိဳ႕ဆင္ေျခဖံုးရပ္ကြက္ တစ္ခုထဲသို႔ ကြၽႏ္ုပ္သည္ အသြင္ယူ ၿပီး မေယာင္မလည္ဝင္လာခဲ့သည္။ “ကုလားပါး႐ိုက္တဲ့ေကာင္ ခု ေတာ့ ေသရွာပလား”ဟု လူႀကီး တစ္ေယာက္ေျပာသံကို ၾကားကာ ကြၽႏ္ုပ္ရင္ခုန္သြားမိသည္။
“ပါး႐ိုက္ခံရတဲ့ ကုလားက လက္စားေခ်တာလားဟု ကြၽႏ္ုပ္က မ်ိဳးခ်စ္ိတ္ရွင္သန္ထက္ျမက္သူ တစ္ ဦးပမာ ဝင္ေမးသည္။ အမဂၤလာ သတင္းကိုေျပာေသာ လူႀကီးက ကြၽႏ္ုပ္ကို မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္၍ ၾကည့္ လိုက္သည္။ “ဘာေတြလာေမးေနတာလဲကြ။ အူေၾကာင္ေၾကာင္နဲ႔ကြာ။ ကုလား ပါး႐ိုက္တယ္ဆိုတာ ဖဲ႐ိုက္တာကို ေခၚတာဟ။ ငါတုိ႔အိမ္နားက ငပိန္ ဆိုတဲ့ေကာင္ ဖဲေတြလွိမ့္႐ိုက္ရာက အ႐ံႈးႀကီး႐ံႈး၊ အိမ္တိုင္ခြၽတ္ေရာင္း ပစ္ရကာ စိတ္ေတြညစ္ၿပီး အရက္ ခ်ည္းဖိေသာက္ေနရင္း ေနာက္ဆံုး အသည္းေျခာက္၊ ေရေဝးကို ေရာက္ သြားတာပဲ”
“ေၾသာ္ ဒီလိုကိုး”ဟုေတြးကာ ကြၽႏ္ုပ္သည္ ေကာလာဟလ မျဖစ္ ပြားမီ တစ္ေနရာသို႔ ထြက္ခြာခဲ့ရပါ သည္။ တစ္ေနရာအေရာက္တြင္ အူ ရားဖားရားေျပးလာသူလူရြယ္တစ္ဦး ႏွင့္ ကြၽႏ္ုပ္မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မိသည္။ “ညီေတာ္ေမာင္ ဘာေတြမ်ား အေရးႀကီးေနလို႔ပါလိမ့္” “တ႐ုတ္႐ိုက္လို႔ဗ်ိဳ႕၊ တ႐ုတ္ ႐ိုက္လို႔”
“ဒါကရန္ကုန္ပဲ ညီေတာ္ ေမာင္ရဲ႕။ မႏၲေလးေက်ာက္ဝိုင္းမွ မဟုတ္တာ။ ေက်ာက္ဝိုင္းမွာ ေတာ့ တ႐ုတ္ေတြက ႐ိုက္တတ္သကြ” ေမာႀကီးပန္းႀကီး ေျပးလႊားရင္း ‘တ႐ုတ္႐ို္က္တယ္’ဟု ေအာ္ဟစ္လာ ေသာ လူရြယ္သည္ ကြၽႏ္ုပ္ကို အဖက္ မလုပ္ေတာ့ဘဲ ေရွ႕သို႔အေမာတ ေကာ ေျပးသြားျပန္ေလသည္။ မၾကာမီ မိန္းမႀကီးတစ္ေယာက္ ကေရာေသာပါးေျပးလာရင္း “ဖားျပဳတ္ကိုက္လို႔တဲ့ေတာ္။ အရပ္ကတို႔ရယ္၊ ကယ္ၾကပါဦး”ဟု မထိတ္သာမလန္႔သာ ေအာ္ဟစ္ခဲ့ ေနသည္။ မၾကာမီ ေျခတစ္ဖက္ ေထာ့နင္း ေထာ့နင္းျဖင့္ အဘိုးႀကီးတစ္ေယာက္ ကြၽႏ္ုပ္အနီးသို႔ ေရာက္လာသည္။
“အဘ ေလာကႀကီးဘာေတြ ျဖစ္ကုန္ၿပီလဲဗ်ာ။ လူငယ္တစ္ေယာက္ က တ႐ုတ္႐ိုက္တယ္ဆိုၿပီး ေအာ္ေျပး တယ္။ သူ႔ေနာက္ကပါ ဖားျပဳတ္ ကိုက္တယ္လို႔ ေအာ္ေျပးလာ ျပန္ တယ္။ ဘာျပႆနာေတြလဲ အဘရာ။ ဘဘသိရင္ ရွင္းျပပါဦး” အဘိုးႀကီးသည္ သြားက်ိဳးႀကီး ေတြ ေပၚေအာင္ၿပံဳး၍ “ငါလမ္းမွာ ခလုတ္တိုက္မိလို႔ ေျခမတစ္ဘက္ ကြဲသြားၿပီ (ခလုတ္တိုက္ပဟ)လို႔ ေအာ္ဟစ္လိုက္တာကို တစ္ခ်ိဳ႕က ဖားျပဳတ္ကိုက္တယ္ဆိုၿပီး နားၾကား လြဲသြားတယ္။ အဆိုးဆံုး နားၾကား လြဲတာကေတာ့ ဖားျပဳတ္ကိုက္တာ ကို တ႐ုတ္႐ိုက္တယ္လို႔ တလြဲၾကား တာပဲ။ အဲလို မဟုတ္မမွန္ နားၾကား လြဲရာက ေကာလာဟလေတြျဖစ္ၿပီး ျပႆနာေပၚတာပဲ။ ဟား ဟား ဟား” ဟု ရယ္ေမာေနေတာ့သည္။ ကြၽႏ္ုပ္လည္း ပါးစပ္စည္းကမ္းမဲ့ ေသာ ေဖ့ဘုတ္စ္မွာ ေပါက္ပန္းေစ်း ေတြ ေလွ်ာက္ေရးေသာ အဖ်က္သ မားကို ရွာေဖြရန္ ဆက္လက္ ေလွ်ာက္လာခဲ့ပါသတည္း။
ၾကဴးႏွစ္
