ဆုိ ခဲ့တဲ့အတိုင္း ကြၽန္ေတာ္ တုိ႔ ေရွ႕က ၾကယ္ပြင့္ေတြ ကိုလွမ္းၾကည့္တဲ့ အစီအစဥ္၊ လြမ္းၾကည့္တဲ့ အစီအစဥ္အျဖစ္ သံတြဲကိုဆက္ ၿပီး တူးေဖာ္ပါ့မယ္။ အရင္က အတိုင္း ‘မူရင္းတင္ျပမႈ’ကိုပဲ အေလးထားသြား မွာျဖစ္ပါတယ္။ အမွတ္ ၁၊ ဆရာေမာင္သင္းမြန္ (သံတြဲ)နဲ႔ ဆရာေမာင္ၾကည္လွ်ံ (သံတြဲ)တို႔ရဲ႕ ကဗ်ာ ေဟာင္းေလး ေတြကိုပဲ မူလသ႐ုပ္ ေဖာ္ပံုႏွင့္တကြ ေဖာ္ျပသြားပါမယ္။ အခု ေဖာ္ျပမယ့္ ကဗ်ာမွာ ဆရာ ေမာင္သင္းမြန္ (သံတြဲ) ရဲ႕ ကဗ်ာ
ညဥ့္မိမယ္
ဝါးထရံဝယ္ဝါးထရံဝယ္ ေပက်ံညိဳေခြး၊ ကြမ္းတံေတြးႏွင့္ ေဟာင္းေဆြးညစ္ထပ္၊ အနားျပတ္သည့္
တခ်ပ္သင္ဖ်ာ၊ ေထာင္ထားပါ၏ ႐ုပ္လႊာမ်ိဳးစံု၊
သတင္းပံုလည္း အကုန္ဆုတ္ျပတ္၊ ဒုတ္ႏွင့္ၫႇပ္၏ ပန္းခ်ပ္လႊာညိဳး၊
ေညာင္ေရအိုးလည္း ပိုးျမႇင္အိမ္တိုင္၊ ေစာင္းငိုက္ယိုင္၏ အိမ္တိုင္ရင္းတြင္၊
မွန္ေက်ာက္ပ်ဥ္လည္း ဝါက်င္မီးခြက္၊ မွိတ္တုတ္လက္၍ မ်က္ဝါးထင္ထင္၊
ေတြ႕ႏိုင္ျမင္၏ အိမ္ျပင္ဘက္မူ၊ နံ႔သာကူ၍ မျဖဴမညိဳ၊ မိန္းမပ်ိဳသည္ မခ်ိဳျမဆံုး၊ လွလွၿပံဳးလ်က္ မက္လံုးႏွင့္ဆြယ္၊
သူက်င္လယ္သည္ မိမယ္ မိမယ္ ညဥ့္မိငယ္။ သူ႔အားေမးက၊
ဤေလာက၏ ဘဝတစ္ခု၊ ပံုဝတၳဳ လို အႏုပညာ၊ ေျပာင္ေျမာက္စြာႏွင့္ လိမ္ညာလွည့္ပတ္၊
ေျပာျပတတ္လိမ့္ အေတာ္ျပႆနာ၊ ဝမ္းတထြာကို အိမ္ရာျပန္႔ခင္း၊
ခႏၶာရင္း၍ ျဖည့္တင္းစားေသာက္ သူေပ်ာ္ေလာက္ၿပီ တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ သံုးေလးေယာက္။
ဒီကဗ်ာကိုေတာ့ ေသြးေသာက္ မဂၢဇင္း၊ အမွတ္ ၁၆၁၊ ၁၉၅၉-ခုႏွစ္၊ ဇြန္လမွာ ေဖာ္ျပခဲ့တာျဖစ္ၿပီး ကဗ်ာသ႐ုပ္ေဖာ္ပံုကိုလည္း ရွားရွားပါးပါး ‘ဆရာ ႀကီးဦးအုန္းလြင္’ ရဲ႕ သ႐ုပ္ေဖာ္ပံုနဲ႔မုိ႔ ဂုဏ္ယူ တင္ ဆက္ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဆက္ၿပီးသံတြဲသားက ကဗ်ာဆရာေမာင္ၾကည္လွ်ံ (သံတြဲ)ရဲ႕ ကဗ်ာမူရင္းကို ဆက္ၿပီးေဖာ္ျပတူးေဖာ္ ပါ့မယ္။
ဧည့္ဆိုး
အိပ္ေမာက်စဥ္၊
ခြၽတ္နင္းဝင္၍ ညင္ညင္သာသာ၊
ငါ့အိပ္ရာမွာ သူလာထိုင္ေနတတ္သည္ခ်ည္း။
မႏိႈးဝံ့ဝံ့၊ ႏိႈးဝံ့ဝံ့ႏွင့္ အကြၽႏ္ုပ္ကိုယ္ကို၊
ႏိုးလိုႏိုးျငား လက္ကစား၍ လႈပ္မ်ားလႈပ္ေနတတ္သည္ခ်ည္း။
ငါႏိုးလာ၍ မ်က္ႏွာတည့္တည့္၊
သူ႔ကိုၾကည့္ေသာ္ ရွက္သည့္ပံုလို၊
မူရာပိုႏွင့္ ေနာက္ကိုျပန္လွည့္ သြားသည္ခ်ည္း။
မျမင္ဘူး၍ စူးစူးစိုက္စိုက္၊
ငါၾကည့္လိုက္ေသာ္ မႀကိဳက္သည့္ဟန္၊
လုပ္ေနျပန္၏ နားစြန္နားဖ်ား၊ သူ႔စကားကို ၾကားခ်င္လို႔လြန္း၊
ငါေမးစမ္းလည္း ႏႈတ္ခြန္းမဆင္၊ သိုသိုပင္လွ်င္၊ အသြင္မကြဲ၊ ဘယ္သူလဲဟု စိတ္ထဲက်န္ရစ္ င့ါမွာခ်ည္း။
ငါေခါင္းထူ၍၊ မည္သူမည္ဝါ ငါ့အိပ္ရာကို ေရာက္လာပါဘိ ငါေမးမိလည္း သူ၏မူယာ၊ မနာမၾကား ေၾကာက္လန္႔အားႏွင့္ စကားမဆို ဦးႏွိမ္လွ်ိဳလ်က္၊ ေဝးရာဖက္သို႔ ထြက္၍ေျပးသြား တတ္သည္ခ်ည္း။
ဒီကဗ်ာကို ႏွစ္က်ပ္တန္ေငြတာရီ ပုဂၢလိက မဂၢဇင္းမွာ ေဖာ္ျပခဲ့တာျဖစ္ၿပီး အဖြင့္ကဗ်ာတစ္ကို ဆရာမင္းသုဝဏ္ ရဲ႕
‘ ေပါက္ကံျပန္၌’ ၊ ဒုတိယကဗ်ာ အျဖစ္ ေမာင္ၾကည္လွ်ံ (သံတြဲ)ရဲ႕ ‘ဧည့္ဆိုး’၊ တတိယ စာမ်က္ႏွာမွာေတာ့ ဆရာေဇာ္ဂ်ီရဲ႕ ‘ ေဗဒါလမ္း ၁၃’ကို ေဖာ္ျပထားတာ ေတြ႕ရပါ တယ္။ အဲဒီကာလ ေငြတာရီမဂၢဇင္းမွာ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္စီအတြက္ သီးသန္႔ သ႐ုပ္ေဖာ္ပံု မသံုးဘဲ၊ ကဗ်ာအား လံုးအတြက္ ပံု တစ္ပံုတည္းသာ ေဖာ္ျပတာကို မွတ္မိပါတယ္။ သံတြဲသား ကဗ်ာဆရာႏွစ္ဦးရဲ႕ ကဗ်ာေတြက သူ႔ေခတ္နဲ႔သူ႔အခါ ေနရာမ်ားစြာ ရရွိပိုင္ဆိုင္ခဲ့ၾက သူမ်ား ျဖစ္ပါတယ္။ လြမ္းတတ္သူမ်ားအဖို႔ လည္း အေတာ္အတန္ အလြမ္းေျပ မယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ အခုလို ‘တူးေဖာ္မူေတာ္’ ရတာကလည္း လြမ္း လုိ႔ျဖစ္ပါတယ္ခင္ဗ်ား။
ကိုၿငိမ္း (မႏၲေလး)
